ทบทวนฝันในฝัน วันที่ 22 กุมภาพันธ์ พ.ศ.2554

นักร้องดาวรุ่ง...กลับมารุ่งในเพศสมณะ

พลิกชีวิตด้วยการบวช

ตอน นักร้องดาวรุ่ง...กลับมารุ่งในเพศสมณะ

เรียบเรียงจากรายการโรงเรียนอนุบาลฝันในฝันวิทยา

กราบคาราวะพระเดชพระคุณหลวงพ่อที่เคารพอย่างสูง

กระผม พระโซเฮียน ปฏิพโล อายุ 28-ปี เป็นชาวกัมพูชาครับ อดีตนักร้องดาวรุ่งพุ่งแรง อนาคตไกล ผ่านเวทีประกวดร้องเพลงมาแล้วอย่างโชกโชนนับไม่ถ้วนครับ แต่กว่าจะมาถึงจุดนี้ได้นั้น ไม่ง่ายเลยนะครับ เพราะอาชีพนักร้องที่หลายๆคนใฝ่ฝัน คิดว่าเส้นทางนี้สวยหรู เป็นเส้นทางที่โรยไปด้วยกลีบกุหลาบ แต่สำหรับกระผมแล้วนั้นมันคือ...เส้นทางที่โรยไปด้วยสุราและนารีครับ

พระโซเฮียน ปฏิพโล

กระผมเดินทางข้ามชายแดน บุกป่าฝ่าดง เป็นระยะทางกว่าสิบกิโลเมตร เพื่อเข้ามายังประเทศไทย โดยหวังที่จะเป็นนักร้องที่มีชื่อเสียงโด่งดังในดินแดนแห่งนี้ กระผมดิ้นรน รับจ้างทำงานทุกอย่าง ถูกเขาด่า ถูกเขาโกง อีกทั้งต้องคอยหลบตำรวจไปด้วย ชีวิตของกระผมตอนนั้นยิ่งกว่าพระเอกในละครทีวีอีกครับ เวลาทำงาน กระผมก็จะฝึกร้องเพลงไปด้วย และถ้ารู้ว่า...มีการประกวดร้องเพลงที่ไหน แน่นอนครับว่า จะต้องมีชื่อกระผมเป็นหนึ่งในผู้เข้าประกวดแข่งขันอย่างแน่นอน ชีวิตของกระผมตอนนั้น คิดเพียงอย่างเดียวว่า ทำอย่างไรก็ได้ ให้ตัวเองได้เป็นนักร้องที่มีชื่อเสียงโด่งดัง ร่ำรวย และมีผู้หญิงมาติดเยอะๆ ซึ่งดูเหมือนโชคจะเข้าข้างครับ เพราะทุกครั้งที่ไปประกวดร้องเพลงตามเวทีต่างๆ กระผมมักจะชนะการประกวด ได้รางวัลและนารีหลังเวทีกลับบ้านไปด้วยเสมอ

จนวันหนึ่ง กระผมเดินผ่านร้านคาเฟ่ เห็นป้ายติดรับสมัครนักร้อง ตอนนั้นกระผมคิดว่า น่าจะมาร้องเพลงที่นี่ เผื่อจะมีแมวมองมาเห็น และดูแล้วน่าจะได้เงินเยอะ แต่พอเข้าไป ทุกอย่างมันไม่ได้เป็นไปอย่างที่คิด แขกที่มาส่วนใหญ่เป็นเสี่ยที่กระหายผู้หญิง หรือไม่ก็สาวแก่แม่ม่ายที่หาวิธีคลายเหงา ด้วยการเอาเงินมาซื้อตัวนักร้องไปตอบสนองกิเลสของตัวเอง และยิ่งไปกว่านั้น นักร้องผู้ชายที่นี่ไม่มีเงินเดือนให้ครับ เงินทุกบาททุกสตางค์ จะมาจากพวงมาลัยของแขก ทุกคนต้องยอมทำทุกวิถีทาง เพื่อให้แขกมาติด บางคนถึงขนาดยอมเอาตัวเข้าแลกกับเงินเพียงไม่กี่บาท และเวลาที่กระผมร้องเพลงบนเวที แน่นอนครับว่า นักร้องก็ต้องคู่กับสุราเมรัย เพราะจะมีแขกมาขอชนแก้วหน้าเวทีทุกครั้ง ปฏิเสธก็ไม่ได้ และพอร้องเพลงเสร็จ ก็มานั่งดื่มเหล้ากันต่อข้างล่าง ชนแก้วกันไปชนแก้วกันมา ถูกใจกันก็ไปเที่ยวกันต่อที่อื่น นี่แหละชีวิตครับ...ชีวิตหนุ่มน้อยคาเฟ่

กระผมร้องเพลง และใช้ชีวิตไปในวงจรบาปอย่างนี้ จนวันหนึ่ง กระผมได้เจอเสี่ยคนหนึ่ง เขาเรียกให้กระผมมานั่งดื่มเหล้าด้วยกันที่โต๊ะ จากนั้นกระผมก็เห็นเสี่ยคนนี้ ล่วงเกินเด็กผู้หญิงวัย 16-ปี ซึ่งเป็นน้องที่เพิ่งเข้ามาทำงานวันแรก กระผมเห็นภาพนี้แล้ว บอกตรงๆครับว่า...กระผมรับไม่ได้ สงสารเด็ก และคิดว่าแบบนี้หรือที่เขาเรียกว่าการร้องเพลง ตอนนั้นกระผมจึงตัดสินใจทันทีเลยครับว่า ไม่เอาแล้ว ไม่ทำแล้ว พอกันทีกับตรงนี้ เพราะดูๆไปแล้ว เส้นทางนี้มันน่าจะทำให้กระผมเป็นนักสร้างกรรมชั่วดาวรุ่ง แทนเสียมากกว่าครับ กระผมจึงตัดสินใจลาออกและคิดที่จะกลับกัมพูชา แต่ก่อนกลับบ้าน กระผมก็คิดว่า...เรามาอยู่เมืองไทยก็นานแล้ว น่าจะตอบแทนบุญคุณแผ่นดินไทยบ้าง จึงคิดที่จะบวชเพื่อตอบแทนบุญคุณแผ่นดินไทยครับ

พระโซเฮียน ปฏิพโล

จนวันหนึ่ง กระผมเห็นป้ายเชิญชวนอุปสมบทหมู่หนึ่งแสนรูป ทุกหมู่บ้านทั่วไทย ฟรีไม่เสียค่าใช้จ่าย กระผมอ่านป้ายนี้แล้วรู้สึกว่า ใช่เลย สิ่งนี้แหละที่กระผมต้องการ วันที่กระผมมาสมัคร เจ้าหน้าที่รับสมัครถามกระผมว่า จะสมัครรุ่นพี่เลี้ยงหรือรุ่นธรรมทายาท กระผมจึงบอกว่า “รุ่นไหนก็ได้ครับ ขอแค่ได้บวชก็พอ เพราะกระผมอยากบวชมากๆ”-เจ้าหน้าที่จึงให้บวชในรุ่นพี่เลี้ยง 1,500 รูปครับ

พอเข้าอบรม แรกๆก็งงเหมือนกันว่า เอ...ทำไมต้องจัดรองเท้าด้วย แล้วทำไมต้องล้างห้องน้ำ แต่พอได้มารู้ถึงประวัติของครูบาอาจารย์ ได้ทราบถึงมโนปณิธานของท่าน จึงทำให้รู้สึกว่า โอ...ดีจัง จากนั้น กระผมก็ตั้งใจฝึกฝนอบรมตนเองอย่างเต็มที่ เพื่อให้ได้เป็นพระแท้ที่สมบูรณ์ และที่กระผมภูมิใจมาก คือ การได้ลงพื้นที่รับบุญเป็นหัวหน้าศูนย์อบรมครับ กระผมได้เทศน์สอนคน ได้สร้างคนให้เป็นคนดี เวลารับบุญ ทุกครั้งที่กระผมเจอเรื่องราวต่างๆ กระผมจะคิดถึงคำของหลวงพ่อที่ว่า “ถ้าไม่เหนื่อย จะได้บารมีมาจากไหน”-คำนี้จดจำได้ขึ้นใจเลยครับ และกระผมได้แต่งกลอนบทนี้เพิ่ม แล้วอ่านให้พระเพื่อนฟังเป็นกำลังใจด้วยเสมอว่า...

ถ้าไม่เหนื่อยจะได้บารมีมาจากไหน	จงจำไว้ จดในใจ ไว้ให้ดี
อย่าเพิ่งคิด ถอดใจ จากตรงนี้	ขอให้เรา สร้างความดี และอยู่สู้ต่อไป

นอกจากนี้ กระผมได้มาศึกษาเรื่องราวความเป็นจริงของชีวิต จึงทำให้รู้ว่า การเป็นนักร้องของกระผมที่ผ่านมานั้น กระผมได้ทำผิดศีลและทำร้ายผู้หญิงไปมาก เพราะไม่รู้ว่าสิ่งที่ตัวเองทำมันผิด เห็นใครๆเขาก็ทำกัน เป็นเรื่องปกติ แต่พอได้มาศึกษาถึงวิบากกรรมต่างๆ เห็นภาพการตกนรกขุมต่างๆแล้ว กระผมก็ได้บอกกับตัวเองเลยว่า กระผมไม่ขอเป็นแบบนี้อีกแล้ว กระผมไม่ขอตกนรกครับ ไหนๆเกิดมา เดี๋ยวก็ต้องแก่ เจ็บ และตายอยู่แล้ว ถ้าอย่างนั้นก่อนตาย ก็น่าจะสร้างความดี สร้างคุณประโยชน์ให้แก่ชาวโลก ให้แก่พระพุทธศาสนา

หลวงพ่อครับ ความใฝ่ฝันที่อยากจะก้าวไปเป็นนักร้องชื่อดัง ตอนนี้...ไม่เอาแล้วครับ เพราะเข้าใจแล้วว่า ชีวิตข้างนอกช่างอันตราย เป็นเส้นทางที่คับแคบ และไม่ได้มีความสุขอย่างแท้จริง ปัจจุบันกระผมจึงผันตัวเองจากร้องเพลงมาสวดมนต์ จากมือถือไมค์มาถือบาตร จากชุดนักร้องมาครองผ้ากาสาวพัสตร์ จากนักร้องดาวรุ่งทางโลก ขอเปลี่ยนมาเป็นพระแท้ที่รุ่งเรืองทางธรรมแทนครับ ชาตินี้เป็นอย่างไรก็เป็นกัน กระผมจะขอยืนหยัด อยู่สร้างบารมีกับหลวงพ่อ อุทิศชีวิตนี้ให้กับพระพุทธศาสนา จะขอนำวิชชาธรรมกาย และทุกๆโครงการของหลวงพ่อ ไปเผยแผ่และฟื้นฟูพระพุทธศาสนา ไปสร้างวัด สร้างศูนย์ปฏิบัติธรรม ที่ประเทศกัมพูชาให้ได้ครับ และกระผมก็ได้ตั้งใจแต่งกลอนสดๆบทนี้ ถวายพระเดชพระคุณหลวงพ่อ จากใจของพระลูกชายคนนี้ครับ

พ่อคือแสง นำทาง ให้แด่ลูก	ให้รู้ถูก เรื่องเป็นจริง ของชีวิต
ที่ผ่านมา แม้บางครั้ง เคยทำผิด	ให้ชีวิต ขัดสน หนทางไป
แต่วันนี้ ลูกขอเดิน ตามรอยพ่อ	ช่วยสานต่อ ปณิธาน อันยิ่งใหญ่
เพื่อเปลี่ยนแปลง โลกใบนี้ ให้สดใส	ด้วยธรรมกาย แสงแห่งธรรม องค์สัมมา
แม้เส้นทาง จะก้าวเดิน ยังยาวไกล	จะสู้ไป ด้วยหัวใจ แห่งศรัทธา
เดินตามพ่อ สร้างบารมี ตราบสิ้นชีวา	แม้ชาติหน้า ชาติต่อไป ตราบนิพพาน
ขอบารมี คุณศักดิ์สิทธิ์ จงคุ้มครอง	ให้หลวงพ่อ ทั้งสอง อยู่กับลูกไปนานนาน
ให้วิชชา ธรรมกาย แผ่ขยายทั่วจักรวาล	ตราบนิพพาน จนเข้าถึง ที่สุดแห่งธรรม เทอญ

กราบนมัสการด้วยความเคารพอย่างสูง

พระโซเฮียน ปฏิพโล

************************

รับชมวีดีโอมิวสิควีดีโอ เพื่อพ่อและแม่

รับชมคลิปวิดีโอ เพื่อพ่อและแม่ ภาพงานอุปสมบทหมู่ ครั้งที่ 2