อุบาสิกาแก้วสมพร แก้วดี

 

        ลูกชื่อ อุบาสิกาแก้วสมพร แก้วดี อายุ 62-ปี ตัวแทนอุบาสิกาแก้วหน่ออ่อน จากศูนย์อบรมวัดดงเย็น อำเภออู่ทอง จังหวัดสุพรรณบุรีค่ะ ลูกเป็นอุบาสิกาแก้วหน่ออ่อนรุ่นเก๋า ที่เหมาการบวชทุกรุ่น ตั้งแต่รุ่นแรกปี พ.ศ.2541-และรุ่นที่หนึ่งถึงรุ่นที่สี่ค่ะ อดีตลูกเคยเป็นร่างทรง มีคนขึ้นมาก (นับถือมาก)-ใครมีอาการเจ็บป่วยรักษาไม่หาย ก็มาให้ลูกช่วยรักษา พอมีความทุกข์ใจก็มาให้ลูกช่วยดูดวง ลูกช่วยคนอย่างนี้มาเป็นสิบๆปี แต่หลังจากได้ฟังคำสอนของหลวงพ่อ ก็ทำให้รู้ว่าการเป็นร่างทรง จะทำให้มีวิบากกรรม ลูกจึงค่อยๆปิดกิจการ และเลิกเป็นร่างทรงได้อย่างเด็ดขาดตั้งแต่ ปี พ.ศ.2547-หันมานั่งสมาธิ-สั่งสมบุญในทุกโครงการของหลวงพ่อ ไม่ตกบุญเลยค่ะ ทำให้จิตใจแช่มชื่นเบิกบาน มีความสงบ แล้วพอมาบวชในรุ่นที่สี่นี้ ลูกก็ได้พบกับความรักที่แท้จริงค่ะ

 

 

 

        วันที่ 1-มีนาคม ก่อนนั่งสมาธิ ลูกขอพร “ขอให้ได้เข้าถึงพระธรรมกาย”-แล้วก็ทำใจนิ่งๆ นั่งไปเรื่อยๆ นึกถึงพระเดชพระคุณหลวงปู่ฯ หลวงพ่อ คุณยายอาจารย์ ให้มาอยู่ในใจ สักพักก็เกิดความรู้สึกคิดถึงดวงแก้วสองดวงที่อยู่ที่บ้าน จึงนึกส่งบุญไปให้ ตอนนั้นลูกคิดถึงดวงแก้วอย่างจับใจ จึงนึกชวนให้ดวงแก้วมาอยู่ในศูนย์กลางกายฐานที่เจ็ด สักพักก็เห็นดวงแก้วมาอยู่ในกลางท้องของลูกจริงๆ ดวงแก้วใสเหมือนหยดน้ำ มีขนาดเท่าปลายนิ้วก้อย มีแสงสว่างแวววาว ดวงแก้วดูมีชีวิต เพราะดวงแก้วหมุนไปหมุนมาเหมือนคนดีใจ ตอนนั้นลูกรู้สึกสบายใจมาก ใจมันหยุดนิ่ง ไม่คิดอะไรเลย พอมองไปเฉยๆ ดวงแก้วก็สว่างขึ้นด้วยค่ะ

 

 

 

        แม้ลืมตาแล้ว ดวงแก้วก็ยังอยู่ ลูกรักดวงแก้ว ในใจของลูกมีแต่ดวงแก้ว และอยากนั่งสมาธิอย่างเดียว จนลูกกลายเป็นคนติดการนั่งสมาธิไปแล้วค่ะ ตอนนี้ไม่ว่าจะทำอะไรก็มีความสุข และยิ่งนั่ง ดวงแก้วก็ยิ่งมีชีวิตชีวา ตัวลูกเองก็มีชีวิตชีวา มีแต่ความชื่นมื่นในหัวใจค่ะ

 

อุบาสิกาแก้วณัฐนิจชา จันทรส

 

        หนูชื่อ อุบาสิกาแก้วณัฐนิจชา จันทรส อายุ 19-ปี ตัวแทนอุบาสิกาแก้วหน่ออ่อน จากศูนย์อบรมวัดนันทาราม อำเภอฝาง จังหวัดเชียงใหม่ หนูเป็นคนรักแม่มาก เพราะแม่รักหนูและดูแลหนูเป็นอย่างดี หนูจึงคิดอยู่เสมอว่าจะต้องตอบแทนบุญคุณของแม่ให้ดีที่สุด เช้าวันหนึ่งมีรถกระจายเสียงชวนบวชอุบาสิกาแก้วหน่ออ่อนวิ่งผ่านหน้าบ้าน หนูก็คิดได้ทันทีว่า...นี่แหละจะเป็นการตอบแทนบุญคุณของแม่ที่ดีที่สุด หนูจึงรีบวิ่งไปบอกแม่ว่า “แม่ๆ...หนูอยากบวช หนูจะบวชให้แม่นะ หนูรักแม่ค่ะ”

 

 

 

        สองวันแรกที่ได้นั่งสมาธิ หนูนั่งแทบไม่ได้เลย เพราะใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัว อาจเป็นเพราะหนูเพิ่งจบชั้น ม.6-ก็เลยมีเรื่องต้องคิดเยอะค่ะ จนถึงช่วงค่ำของวันที่ 1-มีนาคม หนูลองนั่งนึกถึงดวงแก้วตามที่พระอาจารย์สอน พอนั่งไปสักพักก็รู้สึกว่าใจเป็นสมาธิมาก แล้วพอถึงจุดๆหนึ่ง หนูก็รู้สึกว่าตัวมันเหวี่ยงแรงมาก เหวี่ยงแรงสุดๆ จนหนูตกใจลืมตา เพราะกลัววิญญาณจะหลุดออกจากร่าง พอก่อนเข้านอนหนูก็ยังคาใจกับอาการเหวี่ยง จึงลองนั่งสมาธิแบบเดิมอีก แป๊บเดียว ตัวก็เหวี่ยงอีก แถมเหวี่ยงแรงยิ่งกว่าเก่า แรงมากจนอยากจะอาเจียน จึงเลิกนั่ง

 

        ในช่วงบ่ายของ วันที่ 2-มีนาคม พระอาจารย์เอาภาพกากบาทที่มีจุดรวมแสงตรงกลางมาให้ดู คราวนี้หนูลองจินตนาการตามแต่ก็นึกไม่ออกค่ะ พอเปลี่ยนไปจินตนาการถึงองค์พระก็นึกไม่ออกอีก เลยลองนึกว่าในกลางกาย ฐานที่เจ็ด มีเส้นด้ายสองเส้นตัดกัน มีดวงแก้วอยู่ตรงกลาง ก็เห็นเป็นภาพลางๆ หนูเลยเปลี่ยนใจท่องสัมมาอะระหังแทน ท่องไปท่องมา จิตมันก็นิ่งอยู่กับคำภาวนา มีสติมาก คราวนี้ไม่เหวี่ยง แต่มีแสงสว่างพรึบขึ้นมาอย่างจัง เหมือนมีคนเปิดไฟ ไม่นานก็เห็นดวงแก้วใสๆอยู่ในแสงสว่างนั้น ดวงแก้วใสมากมีแสงสว่างในตัวเองด้วย ดวงใหญ่ประมาณหนึ่งฝ่ามือที่เอานิ้วชิดกัน ตอนนั้นใจหนูนิ่งมาก ไม่คิดอะไรเลย จิตของหนูเหมือนแก้วน้ำที่ว่างเปล่า หนูก็เอาใจไปไว้ตรงฐานที่เจ็ดอย่างเดียว ทำให้หนูมีความสุขมาก พอเลิกนั่งแล้ว ก็เฝ้ารอคอยแต่ว่า เมื่อไหร่จะได้นั่งสมาธิอีก

 

 

 

        ในรอบบ่ายของวันเดียวกัน หนูนั่งไปไม่ถึงสิบนาที พอเอาใจไปไว้ที่ฐานที่เจ็ดปุ๊บ ก็มีสมาธิเลยค่ะ แล้วดวงแก้วก็มาเอง ใสสว่างมาก หนูดูดวงแก้วไปเรื่อยๆ สักพักใหญ่ๆหนูก็เห็นผู้หญิงคนหนึ่งเข้ามาสิงร่างของหนู หนูรู้สึกแปลกๆไม่รู้ว่าเขาเป็นใคร มองไม่เห็นหน้า เพราะหน้าของเขาทับกับหน้าของหนูพอดี แต่ผู้หญิงคนนี้ใส่ชุดแบบเดียวกับหนู นั่งตรงที่เดียวกันกับหนู แล้วเขาก็มีดวงแก้วแบบเดียวกับหนู หนูสังเกตว่าผิวพรรณของเขาดีมากๆ และหุ่นดีด้วย พอทำนิ่งๆก็รู้สึกมีความสุขอย่างบอกไม่ถูก ในหัวมันโล่งไปหมด เหมือนเราได้ยกภูเขาออกจากอก แล้วน้ำตาก็ไหลออกมาเลยค่ะ หนูไม่รู้จะอธิบายอย่างไรดี หนูไม่เข้าใจว่าทำไมพอมีผู้หญิงคนนี้เกิดขึ้น หนูถึงรู้สึกโล่งกว่าเดิม มีความสุขมากกว่าเดิม สุขมากจนสามารถยิ้มได้คนเดียว และหนูอยากให้พี่น้องอุบาสิกาแก้วหน่ออ่อนทุกคน ได้พบกับความสุขแบบนี้ค่ะ

 

        เดี๋ยวนี้นั่งสมาธิทีไร ดวงแก้วก็จะมาอยู่เป็นเพื่อนหนูทุกครั้ง พอทำใจนิ่งๆมองเข้าไปในดวงแก้ว ก็จะเห็นองค์พระ พอมองไปในองค์พระ ก็จะมีดวงแก้ว ทำให้หนูรู้สึกอุ่นใจ ปลอดภัย จิตใจปลอดโปร่ง และอยากจะทำแต่เรื่องดีๆค่ะ กลับไปบ้านคราวนี้ หนูจะไปชวนชายแมนแมนให้มาบวชพระในรุ่นแสนรูปให้ได้เยอะๆเลยค่ะ

 

        สุดท้ายนี้ หนูอยากขอบคุณพระอาจารย์ พี่เลี้ยง ที่เอาใจใส่หนูเป็นอย่างดี และกราบขอบพระคุณหลวงพ่อเป็นอย่างสูงนะคะ ที่ทำให้หนูมีวันนี้ แต่ก่อนหนูเคยคิดว่าความสุขเป็นสิ่งที่เราต้องแสวงหา แต่พอหนูได้พบกับดวงแก้วองค์พระแล้ว หนูมั่นใจค่ะว่า ความสุขที่แท้จริงนั้น ไม่ต้องไปเสาะแสวงหาจากที่ใดๆในโลก เพียงแค่เราหลับตา มองเข้าไปในกลางกาย เราก็จะพบความสุขที่แท้จริงที่หาจากที่ไหนในโลกไม่ได้ค่ะ

 

********************************