กระผม พระนพรัตน์ ตปสันโต อายุ 40-ปี พระธรรมทายาท รุ่นแสนแรก (บวชปี พ.ศ.2553)-ปัจจุบันรับบุญเป็นหัวหน้าศูนย์อบรม วัดสวนสว่าง อำเภอจัตุรัส จังหวัดชัยภูมิ ขอรายงานตัวครับ หลวงพ่อครับ...กระผมเป็นคนหนึ่งที่มีอารมณ์สุนทรีย์ มีความหลงใหล และมีพรสวรรค์ ในเสียงเพลงมาตั้งแต่วัยเด็ก หลังจากจบการศึกษาแล้ว กระผมจึงได้เลือกที่จะมอบความสุขให้กับคนทุกวัย ด้วยการเป็นดีเจจัดรายการเพลงแนวอินดี้ แบบฟังง่ายๆสบายๆ ประจำสถานีวิทยุ จังหวัดชัยภูมิครับ

 

 

 

        พอตกกลางคืน กระผมก็จะแปลงร่างเป็นดีเจผับ ขยับขามาเปิดเพลงมันส์ๆ เร้าใจ ออกแนวไปอบาย ให้คนเท้าไฟได้ดิ้นกันอย่างสนุกสนานครับ แถมมีงานอดิเรกหุ้นกับเพื่อนเปิดร้านเหล้ามอมเมาประชาชี ที่ทำรายได้ดีมากๆเลยครับ เรื่องการดื่มเหล้า สูบบุหรี่ มีนารีอยู่คู่กาย จึงเป็นสิ่งที่ไม่เคยห่างหายไปจากชีวิตของกระผมครับ แต่ก็ไม่ถึงกับเมามายจนหัวราน้ำนะครับ เพราะต้องทำงาน แค่เมาพอเป็นมารยาทเท่านั้นเอง วงจรชีวิตของกระผม คือ เริ่มทำงานตั้งแต่เวลาบ่ายสองถึงเช้าตรู่ จึงได้กลับบ้าน เข้านอนและตื่นตอนเที่ยงวันเป็นปกติครับ ชีวิตจึงวนเวียนอยู่กับอบายมุขยามค่ำคืนอย่างนี้มาเป็นเวลาสิบปีแล้วครับ

 

        กระทั่งวันหนึ่ง กระผมขี่มอเตอร์ไซค์กลับจากร้านขายเหล้าในตอนเช้า พบพระออกเดินบิณฑบาต กระผมจึงจอดรถหลบให้ท่านเดินไปก่อน แล้วอยู่ๆก็มีคนเมาซึ่งก็คงจะเป็นลูกค้าที่กระผมเพิ่งมอมเมาเขามานั่นแหละครับ ขี่มอเตอร์ไซค์แบบเมาๆสวนทางพุ่งเข้ามาชนกระผม ทำให้กระผมมือหักจนต้องเข้ารักษาตัวที่โรงพยาบาล แต่การเข้ารักษาตัวที่โรงพยาบาลในครั้งนั้น กลับทำให้กระผมได้รับโอกาสที่ดีที่สุดในชีวิต คือ กระผมได้ดูดีเอ็มซีช่องนี้ช่องเดียวที่โรงพยาบาลครับ ทันทีที่กระผมได้เห็นสปอตชวนบวช กระผมก็รู้สึกว่า นี่...ถึงเวลาแล้วที่เราจะต้องบวช ความจริงกระผมเคยรู้จักวัดพระธรรมกายจากคุณแม่คำหล้า ดีเจรุ่นพี่ และกระผมก็มีความคิดที่อยากจะบวชมาตั้งนานแล้ว แต่ไม่มีเวลา เพราะต้องทำงานทุกวัน

 

        วันนั้น กระผมออกจากโรงพยาบาลกลับไปอยู่ที่บ้าน ซึ่งปกติกระผมจะไม่อยู่บ้านในเวลานี้ จึงไม่เคยมีใครมาหากระผมที่บ้าน แต่อยู่ๆก็มีพี่สาวที่เป็นผู้นำบุญได้มาหากระผม นำใบสมัครพร้อมรายละเอียดการบวชมาให้กระผมถึงที่บ้าน โดยมิได้นัดหมายและไม่รู้เรื่องอะไรกันมาก่อนเลย กระผมก็รู้สึกว่า...นี่ไม่ใช่เรื่องธรรมดา แต่เป็นเพราะบุญ กระผมจึงได้สมัครบวชในวันนั้นเลยครับ

 

        การมาบวชของกระผมในครั้งนี้ กระผมไม่ได้บอกเพื่อนฝูงคนไหนเลยครับ เพราะรู้ว่าแม้กระผมบอกไปก็คงไม่มีใครเชื่อว่า คนอย่างกระผมรึ...จะบวชได้ กระผมจึงบอกแต่เพียงคุณแม่ของกระผมเท่านั้นครับ เมื่อได้มาอบรมธรรมทายาท เหล้า-บุหรี่และสิ่งไม่ดีต่างๆกับกระผม ก็ขาดกันตั้งแต่วันนั้นครับ หลวงพ่อครับ...กระผมรู้ว่า การบวชของกระผมในครั้งนี้เป็นไปได้โดยยาก แม้ครั้งนี้กระผมจะไม่เสียค่าใช้จ่ายอะไรเลย แต่กลับเป็นการบวชที่ได้บุญมากที่สุด พ่อกับแม่ของกระผมก็ปลาบปลื้มใจกับการบวชครั้งนี้มาก เพราะท่านรอกระผมมาถึงสี่สิบปี กระผมจึงได้บวชทดแทนคุณท่าน

 

        บวชครั้งนี้ กระผมได้เรียนรู้ธรรมะอันทรงคุณค่ามากมาย กระผมมีความตั้งใจที่จะเป็นพระที่ดี กระผมตั้งใจฝึกฝนอบรมตนเองจนได้รับไตรคุณธรรมเลยครับ ครั้งแรกกระผมมีความตั้งใจที่จะบวชเพียง 49-วันเท่านั้น แต่เมื่อจบโครงการแล้ว กระผมรู้สึกรัก...รักวัดครับ รักการบวช รักความเป็นพระ รักในชีวิตสมณะครับ กระผมรู้สึกปลื้มที่ได้ทำสิ่งที่ดีๆหลายอย่าง ไม่อยากจากโครงการบวชไปเลย เพราะความสุขที่กระผมได้รับจากการบวชนั้น แตกต่างจากความสุขทางโลกที่กระผมได้รับมากมายนัก เป็นพระแล้ว กระผมได้สร้างความสุขที่แท้จริงให้กับตัวเอง ให้กับชาวโลก และให้กับพระพุทธศาสนา ต่างจากตอนที่กระผมเป็นดีเจ กระผมสร้างความสุขจอมปลอม พร้อมหนทางไปอบายให้กับผู้คนมากมาย

 

 

 

 

       ตอนนี้ กระผมมีมโนปณิธานว่า จะบวชช่วยงานพระพุทธศาสนาไปเรื่อยๆ จึงได้เข้าอบรมเป็นพระนวกะ การบวชของกระผมในครั้งนี้ เป็นการบวชที่สะเทือนวงการบันเทิงในจังหวัดชัยภูมิเป็นอย่างมากครับ เพราะกระผมเป็นที่รู้จักของคนทั่วไปในฐานะสื่อมวลชน แถมกระผมยังมีภาพลักษณ์เป็นหนุ่มผมยาว ใช้ชีวิตบันเทิงยามค่ำคืน เป็นคนไม่มีศาสนามาตลอดชีวิต ไม่เคยคิดแม้แต่จะสวดมนต์หรือทำบุญใดๆทั้งสิ้น ที่สำคัญเพื่อนๆในวงการสื่อมวลชนส่วนใหญ่ก็มองวัดในแง่ลบทั้งนั้นเลยครับ แต่เมื่อกระผมได้มาบวช กระผมรู้แล้วว่า อะไรคืออะไร และ อะไรคือเป้าหมายของชีวิต

 

 

 

 

        วันนี้ กระผมตัดสินใจที่จะเป็นกัลยาณมิตรให้กับคนทั้งโลก จะเป็นผู้หนึ่งที่จะเปลี่ยนแปลงโลกให้ดีขึ้น ด้วยการนำหลักธรรมของพระพุทธศาสนา ให้กลับมาเป็นวิถีในการดำเนินชีวิตเหมือนเมื่อสมัยครั้งพุทธกาล กระผมอยากเชิญชวนให้ทุกคนมาเป็นหนึ่งในเสาหลักของพระพุทธศาสนา ที่เป็นผู้ชายก็ให้มาบวชศึกษาธรรมะกันอย่างน้อยให้ได้หนึ่งพรรษา แต่ถ้าให้ดีก็ต้องมาสมัครบวชเพื่อมาเป็นพระพี่เลี้ยงรุ่นนี้ (รุ่นที่ 3)-กันเลยนะครับ ส่วนที่เป็นผู้หญิงก็ให้มาบวชเป็นอุบาสิกาแก้ว เพื่อศึกษาธรรมะกันให้เต็มที่ แล้วทำหน้าที่เชิญชวนหมู่ญาติมาเป็นชาวพุทธที่แท้จริงกันให้ได้ ถ้าทำได้อย่างนี้ พระพุทธศาสนาของเราจะเจริญรุ่งเรืองอย่างแน่นอนครับ

 

กราบนมัสการด้วยความเคารพอย่างสูง

 

พระนพรัตน์ ตปสันโต