รอดตายเพราะบุญสร้างพระ

กราบนมัสการพระเดชพระคุณหลวงพ่อที่เคารพอย่างสูงค่ะ

 

        ลูกชื่อ แสงเดือน สัจจะกานต์ อายุ 60-ปี เข้าวัดพระธรรมกายครั้งแรกเมื่อปี พ.ศ.2528-แล้วก็เพียรสะสมบุญตลอดมา จนปี พ.ศ.2538-น้องชายของลูก คือ พระปรเมษฐ์ ปรมสจฺโจ ได้บวชเป็นพระธรรมทายาทรุ่นอุทิศชีวิต รวมทั้งน้องสาว คือ อุบาสิกาสาวิตรี สัจจะกานต์ ก็ได้เป็นอุบาสิกาอุทิศชีวิตช่วยงานพระพุทธศาสนาด้วยเช่นกัน ครอบครัวของเราก็อยู่เย็นเป็นปกติสุขดีกันทุกวัน จนกระทั่งวันที่ 10-ธันวาคม พ.ศ.2548-ครอบครัวของเราก็เริ่มพบกับปัญหา เมื่อคุณแม่ของลูกเริ่มมีอาการซึม ปวดหัวอย่างหนัก และมีอาการปากเบี้ยว พวกเราจึงนำคุณแม่ไปหาหมอที่โรงพยาบาลแห่งหนึ่งในจังหวัดปทุมธานี หมอวินิจฉัยว่าเป็นโรคปลายประสาทอักเสบและให้ยามาทาน แต่อาการของคุณแม่กลับแย่ลงๆ

 

 

 

        จนกระทั่ง วันที่ 10-เมษายน พ.ศ.2549-อาการของคุณแม่ก็แย่ถึงขีดสุด คือ มีอาการซึมลง ปัสสาวะบ่อยโดยไม่รู้ตัว ทานข้าวได้น้อยมาก ไม่มีแรง ร่างกายสูญเสียความรู้สึกไปครึ่งซีก สายตาพร่าและมองไม่ชัดเจน ช่วยเหลือตัวเองไม่ได้ ได้แต่นอนซม ได้รับความทุกข์ทรมานมาก พวกเราจึงรีบพาคุณแม่ไปหาหมอที่โรงพยาบาลสถาบันประสาทวิทยา ในกรุงเทพมหานคร คุณหมอตรวจร่างกาย และตรวจทีซี-สแกนเพื่อเช็คระบบประสาทโดยละเอียด ผลการตรวจปรากฏว่าคุณแม่เป็นโรคภาวะแทรกซ้อนในระบบประสาท เป็นโรคติดเชื้อในระบบทางเดินหายใจ คือ มีเชื้อโรคเข้าไปในร่างกาย, อีกทั้งยังเป็นเบาหวาน ระดับน้ำตาลในเลือดขึ้นไปสูงถึง 1,000-มิลลิกรัมเปอร์เซ็นต์ ซึ่งโดยปกติคนทั่วไปจะมีระดับน้ำตาลน้อยกว่า 100-มิลลิกรัมเปอร์เซ็นต์

 

        การที่คุณแม่มีระดับความหวานในเลือดสูงมากขนาดนี้ จะทำให้อยู่ในภาวะที่เสี่ยงต่อการเป็นโรคต่างๆแบบเฉียบพลัน และมีความเสี่ยงสูงมากที่จะเกิดโรคแทรกซ้อน เช่น โรคหัวใจ ไตวาย อัมพาต ตาบอด เท่านั้นยังไม่พอ ยังแถมด้วยโรคโลหิตเป็นพิษที่เกิดจากพิษของแบคทีเรียแพร่กระจายเข้าสู่กระแสเลือดทั่วร่างกาย ถือเป็นภาวะที่มีอันตรายร้ายแรงมาก อาจทำให้เกิดภาวะช็อคจนเสียชีวิตได้ พวกเราจึงย้ายคุณแม่ไปรักษาต่อที่โรงพยาบาลเฉพาะทาง คือ โรงพยาบาลราชวิถี กรุงเทพมหานคร เมื่อไปถึง...คุณหมอก็ส่งคุณแม่เข้าห้องไอซียูโดยด่วน ในตอนนั้นคุณแม่อยู่ในอาการขั้นโคม่า ต้องให้ออกซิเจน และให้อาหารทางสายยาง ซึ่งท่านไม่รู้สึกตัวเลย คุณหมอก็บอกให้เตรียมทำใจ เพราะคุณแม่ไม่รอดแน่ๆ ซึ่งก่อนหน้านี้ก็มีผู้ป่วยในกรณีเดียวกันเข้ามารับการรักษา และแต่ละคนก็เสียชีวิตไปแล้วค่ะ

 

        ในขณะที่คุณแม่ของพวกเรากำลังอยู่ในระหว่างความความตายและใกล้จะตายอยู่นั้น สิ่งแรกที่ลูกๆนึกถึง คือ การสร้างพระธรรมกายประจำตัวให้แม่ เพราะพวกเรารู้อยู่แล้วว่าเป็นบุญใหญ่ สามารถตัดรอนวิบากกรรมได้ พวกเราจึงไม่รอช้ารีบรวบรวมปัจจัยมาสร้างองค์พระในทันที ในวันที่ 12-เมษายน พ.ศ.2549-โดยน้องสาวคนเล็กก็รีบไปเบิกเงินของคุณแม่ มาสร้างพระให้ท่านทันทีสิบองค์ แทบไม่น่าเชื่อค่ะ ผลบุญได้ส่งตรงมาช่วยคุณแม่จริงๆ เพราะวันรุ่งขึ้น คือ วันที่ 13-เมษายน พ.ศ.2549-คุณแม่ก็เริ่มรู้สึกตัว

 

 

        ขณะเดียวกันนั้น พระปรเมษฐ์ก็ได้ทำหน้าที่บอกบุญสร้างองค์พระอย่างสุดฤทธิ์สุดเดช เต็มความสามารถเต็มกำลัง ได้วันละหลายองค์ทุกวันไม่ขาดเลยค่ะ เพื่อช่วยส่งบุญให้กับโยมแม่ อีกทั้งลูกๆทุกคนก็อธิษฐานจิตขอให้คุณแม่หายจากโรคร้าย และกลับมาเป็นปกติโดยเร็ว อาการของคุณแม่ก็ดีขึ้นเรื่อยๆอย่างน่าอัศจรรย์ เริ่มรับรู้ เริ่มจำใครๆได้ มีอาการดีขึ้น รู้สึกตัวมากขึ้น เหมือนได้เกิดใหม่อีกครั้ง จากตุ๊กตาล้มลุกที่จับนั่งเป็นล้มจับนั่งเป็นล้ม ไม่สามารถนั่งได้ ก็เริ่มลุกขึ้นนั่งเองได้ สามารถกลับมาฝึกพูด และใช้อวัยวะต่างๆได้อย่างปกติ รวมถึงอาการอัมพาตครึ่งซีกนั้นก็หายไปด้วย สามารถจำสิ่งต่างๆได้ตามปกติ จนคุณหมออนุญาตให้ย้ายไปอยู่ห้องพิเศษได้ค่ะ หลังจากนั้น คุณแม่ก็ฟื้นตัวเร็วมาก จนคุณหมอถึงกับเอ่ยปากด้วยความแปลกใจว่า ทำไมอาการของคุณแม่ถึงดีขึ้นอย่างน่าอัศจรรย์ใจขนาดนี้ และคนรอบข้างต่างก็พากันแปลกใจไปตามๆกัน ด้วยเพราะว่าจากสภาพคนชราที่ใกล้ตาย แต่อยู่ๆก็หายได้โดยใช้เวลาเพียงหกเดือนเท่านั้น

 

 

        หลวงพ่อเจ้าคะ ทุกวันนี้ เมื่อนึกย้อนกลับไปก็ยังไม่อยากจะเชื่อเลยค่ะว่า ตอนที่คุณแม่อายุแปดสิบ หมอบอกไม่รอดแน่ๆ แต่พอสร้างพระแล้ว รอดมาจนถึงอายุ 86-ปีแล้วค่ะ ซึ่งตอนนี้ท่านก็ยังสามารถมาช่วยรับบุญที่วัดทุกวันอาทิตย์ได้อยู่เลยค่ะ ลูกกราบขอบพระคุณหลวงพ่อที่อยู่เป็นต้นบุญให้พวกเราได้สร้างบุญใหญ่นี้ และได้มีโอกาสสร้างพระธรรมกายประจำตัว ซึ่งมีอานิสงส์มหาศาลอย่างประมาณไม่ได้ และสุดท้ายนี้ ลูกอยากจะบอกทุกคนว่า อย่าลืมมาช่วยกันปิดองค์พระ 67-องค์ ให้ครบก่อนวันวิสาขบูชานะคะ

 

สนใจสร้างองค์พระธรรมกายประจำตัวให้ตนเองและคนที่คุณรัก อ่านรายละเอียดเพิ่มเติมได้ ที่นี่ (คลิก)