อุบาสิกายอดนักสร้างบารมี ตอนพิเศษ

 

        สำหรับเรื่องราวในพุทธันดรที่ผ่านมาของพระอาจารย์ที่เป็นหัวหน้างานของลูกอุบาสิกาปราณีในภพชาติปัจจุบัน เรื่องก็มีอยู่ว่า...ในพุทธันดรที่ผ่านมา พระอาจารย์รูปนี้ได้เกิดเป็นกุลบุตรเจ้าเสน่ห์รูปงาม อยู่ในแคว้นของพระราชาองค์ที่ออกบวช เมื่อท่านเติบใหญ่ ท่านก็ได้สมัครเข้ารับราชการเป็นทหารของพระราชาองค์ที่ออกบวช ซึ่งท่านก็ปฏิบัติหน้าที่ได้เป็นอย่างดี จนได้รับการแต่งตั้งให้ดำรงตำแหน่งเป็นนายทหารชั้นผู้ใหญ่ของพระราชาองค์ที่ออกบวช (ถ้าเทียบยศในยุคปัจจุบัน ก็น่าจะอยู่ในระดับนายพัน หรือ ผู้คุมกองพัน)

 

 

 

        ในเวลาต่อมา ท่านก็ได้รับภารกิจที่สำคัญจากกองทัพ คือ การให้ไปพัฒนาพื้นที่และดูแลเขตหัวเมืองชายแดนที่สำคัญแห่งหนึ่ง (เขตหัวเมืองเดียวกันกับที่อุบาสิกาปราณีถูกส่งไปประจำการ) ซึ่งท่านก็ได้รับทำหน้าที่นี้ด้วยความเต็มใจ โดยไม่มีข้อแม้ ข้ออ้าง หรือเงื่อนไขใดๆทั้งสิ้น

 

 

        เมื่อท่านได้เดินทางไปประจำการอยู่ที่เขตหัวเมืองชายแดนแห่งนี้แล้ว ท่านก็ได้ปฏิบัติภารกิจที่ได้รับมอบหมายมาอย่างเต็มที่เต็มกำลัง โดยไม่ได้คำนึงถึงความเหนื่อยยากลำบากแต่อย่างใด จนทำให้พื้นที่ในเขตหัวเมืองชายแดนที่ท่านดูแลอยู่ได้รับการพัฒนาไปอย่างรวดเร็ว ด้วยเหตุนี้เอง จึงทำให้ชาวบ้านที่อาศัยอยู่ในเขตหัวเมืองชายแดนแห่งนั้น ต่างมีชีวิตความเป็นอยู่ที่ดีขึ้นและมีความปลอดภัยมากขึ้น

 

 

        ภายหลังจากที่ท่านได้บุกเบิก และพัฒนาพื้นที่ในเขตหัวเมืองชายแดนแห่งนั้น จนมีความเจริญรุ่งเรืองแล้ว ก็เป็นผลทำให้ชาวเมืองทุกๆคนต่างมีความสุขกันทั่วหน้า อีกทั้งยังทำให้คนที่ได้เดินทางมาเยี่ยมเยือนเขตหัวเมืองชายแดนแห่งนั้น เกิดความประทับใจเป็นอย่างมากอีกด้วย และด้วยความที่ตัวท่านเองมีความตั้งใจที่จะบุกเบิกสร้างความเจริญให้กับพื้นที่อื่นๆต่อไป ด้วยเหตุนี้ ท่านจึงอยากที่จะหาคนมาช่วยดูแลพื้นที่ที่ได้รับการพัฒนาไปแล้ว

 

 

        เมื่อเป็นเช่นนี้ ท่านจึงได้ส่งคำร้องขอกำลังพลเพิ่มเติมไปยังส่วนกลาง เมื่อทางส่วนกลางได้ทราบเรื่องนี้แล้ว ทางส่วนกลางจึงได้ส่งนายทหารหนุ่มหน้าใสไฟแรง ซึ่งก็คือลูกอุบาสิกาปราณีในภพชาตินั้น ที่คุมกองกำลังทหารหน่วยหนึ่ง ให้มาช่วยงานท่านที่เขตหัวเมืองชายแดนแห่งนี้ ภายหลังจากที่ลูกอุบาสิกาปราณีได้มาช่วยงานท่านแล้ว ก็ทำให้ท่านรู้สึกเบาใจและเบาแรงขึ้นเป็นอย่างมาก เพราะเหมือนกับได้ขุนศึกที่รู้ใจมาร่วมรบอย่างเคียงบ่าเคียงไหล่กัน

 

 

        เนื่องจากในเวลาที่ท่านมอบหมายงานอะไรให้กับลูกอุบาสิกาปราณีแล้ว เธอก็มีแต่รับคำและปฏิบัติหน้าที่ในทุกๆภารกิจโดยทำอย่างไม่มีข้อแม้ ข้ออ้าง หรือเงื่อนไขใดๆทั้งสิ้น และเมื่อเวลาลงมือทำภารกิจอะไรแล้ว ลูกอุบาสิกาปราณีก็สามารถทำภารกิจทุกอย่างให้สำเร็จลุล่วงไปได้ด้วยดีอย่างหาที่ติไม่ได้ ด้วยเหตุนี้เอง จึงทำให้ท่านมีความไว้เนื้อเชื่อใจในตัวลูกอุบาสิกาปราณีมากเป็นพิเศษ

 

 

        เมื่อเวลาได้ล่วงเลยผ่านไป จนกระทั่งพระราชาผู้เป็นที่รักยิ่งของมหาชนได้เสด็จออกผนวชแล้ว ด้วยความที่ตัวท่านรู้สึกอยากออกบวชตามพระราชาด้วยเช่นเดียวกัน ด้วยเหตุนี้เอง ท่านจึงรีบสะสางภารกิจต่างๆจนเสร็จเรียบร้อย แล้วก็รีบออกบวชตามพระราชาในทันที (ซึ่งตัวท่านก็ได้อยู่ในกลุ่มของเหล่าแม่ทัพนายกองและนายทหารระดับสูงชุดแรกๆที่ได้ออกบวชตามพระราชา)

 

        ถ้าเรายังพอจำกันได้ ภายหลังจากที่เหตุการณ์ทุกอย่างเข้าสู่สภาวะปกติแล้ว ด้วยความที่ลูกอุบาสิกาปราณีในภพชาตินั้น เกิดความรู้สึกสลดใจ และรู้สึกผิดบาปกับการฆ่าข้าศึกตายเป็นจำนวนมาก เธอจึงได้ตัดสินใจออกบวชในช่วงนี้ด้วยเช่นกัน

 

 

        หลังจากที่พระอาจารย์รูปนี้และลูกอุบาสิกาปราณีได้ออกบวชแล้ว ลูกทั้งสองก็ได้ตั้งใจฝึกฝนอบรมตนเอง อีกทั้ง ยังได้มีโอกาสศึกษาธรรมะและปฏิบัติธรรมกับพระมหาเถระอดีตพระราชาองค์ที่ออกบวชด้วย ในเวลาต่อมา เมื่อลูกทั้งสองเข้าถึงความสุขภายในซึ่งเป็นที่พึ่งที่ระลึกให้กับตัวเองและผู้อื่นแล้ว ลูกทั้งสองก็ได้รับหน้าที่ให้ไปเผยแผ่พระพุทธศาสนา วิชชาธรรมกาย ที่เขตหัวเมืองชายแดนที่ตัวลูกทั้งสองได้เคยบุกเบิกและดูแล ในสมัยที่ลูกทั้งสองยังเป็นทหารหนุ่มของพระราชาองค์ที่ออกบวช

 

 

        ซึ่งลูกทั้งสองก็ได้ทำหน้าที่เผยแผ่ธรรมะ ให้กับมหาชนผู้มีบุญที่อาศัยอยู่ในเขตหัวเมืองแห่งนั้นได้อย่างดีเยี่ยม จนในที่สุด เมล็ดพันธุ์แห่งความดี ซึ่งก็คือ ธรรมะขององค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้า ก็ได้ไปสถิตอยู่ในใจของพวกชาวบ้าน เปรียบประดุจเป็นร่มโพธิ์ร่มไทรที่ให้ความร่มเย็นแก่จิตใจของมหาชนผู้มีบุญในเขตหัวเมืองชายแดนแห่งนั้น ได้ในที่สุด ในเวลาต่อมา ลูกทั้งสองก็ได้รวบรวมผู้มีบุญทั้งหลายให้มาร่วมกันเอาบุญใหญ่ ด้วยการสร้างวัดสาขาประจำเขตหัวเมืองชายแดนแห่งนั้น เพื่อจะได้เป็นศูนย์รวมใจและเป็นสถานที่สำหรับการสั่งสมบุญสร้างบารมีของมหาชนผู้มีบุญในเขตหัวเมืองแห่งนั้นด้วย

 

 

        สำหรับผลการปฏิบัติธรรมของพระอาจารย์รูปนี้ ในพุทธันดรที่ผ่านมา ท่านก็มีผลการปฏิบัติธรรมที่ดี สามารถเข้าถึงพระธรรมกายภายในที่ชัดใสสว่าง ได้อย่างง่ายๆและสบายๆ (ซึ่งในภพชาตินี้ ก็ต้องทำให้ดีกว่าในภพชาติที่ผ่านๆมา คือ ให้เข้าถึงง่ายๆสบายๆ มากยิ่งๆขึ้นไปกว่าเดิม) และเมื่อลมหายใจสุดท้ายของท่านหมดลง ด้วยผลบุญที่ท่านได้สั่งสมเอาไว้อย่างเต็มที่เต็มกำลังในพุทธันดรที่ผ่านมา จึงส่งผลทำให้ท่านได้ไปแวะพักกลางทางที่ดุสิตบุรี วงบุญพิเศษ เขตใน ได้อย่างสง่างาม และสมกับเป็นนักรบกล้าแห่งกองทัพธรรม