เกิดในโลก แต่ไม่ติดในโลก

 

 

เกิดในโลก  แต่ไม่ติดในโลก

 

 

  

ดอกบัวมหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์

 

 

        ดอกบัวอาศัยเกิดในน้ำและเปือกตม  แต่เมื่อเจริญโผล่พ้นผิวน้ำแล้ว  กลับไม่ติดด้วยน้ำและเปือกตม  เป็นธรรมชาติที่น่าอัศจรรย์ทีเดียว  พระสารีบุตรเถระ  อัครสาวกผู้มีปัญญาเป็นเลิศ  ได้กล่าวสรรเสริญคุณของพระสัมมาสัมพุทธเจ้า  เปรียบกับธรรมชาติของดอกบัวว่า

 

ดอกโกมุท  ดอกบัวเผื่อน จำนวนมาก

เกิดในน้ำ  แล้วติดอยู่ด้วยน้ำและเปือกตม  ฉันใด

เหล่าสัตว์จำนวนมากก็ฉันนั้น  เกิดมาในโลกแล้ว

ถูกราคะและโทสะเบียดเบียน  ย่อมงอกงาม(ในวัฎสงสาร)

ดุจดอกโกมุทงอกงามในเปือกตม  ฉะนั้น

ดอกบัวหลวงเกิดในน้ำ  งดงามอยู่กลางน้ำ

(แต่)  ดอกบัวหลวงนั้นยังคงบริสุทธิ์  ไม่ติดด้วยน้ำ  ฉันใด

ข้าแต่พระมหาวีรเจ้า  พระองค์ก็ทรงเป็นฉันนั้น

เป็นมหามุนี  เกิดมาแล้วในโลก(แต่)  ไม่ทรงติดอยู่กับโลก

ดุจดอกบัวหลวงไม่ติดน้ำ  ฉะนั้น

 

           มนุษย์ทั้งหลายจำเป็นต้องอาศัยโลก  คือ  กามคุณ ๕  เป็นที่เกิดขึ้น  ดำรงชีวิตอยู่  แต่บางคนติดอยู่ในโลก  จมอยู่ในโลก  คือ  หลงใหลติดในทรัพย์สมบัติ  และกามคุณ ๕  ต้องเป็นทุกข์กับการแสวงหาอย่างไม่รู้จักอิ่ม  ต่อสู้แย่งชิงกันเป็นใหญ่  และโศกเศร้าอาดูรเมื่อไม่ได้สมปรารถนา  หรือทรัพย์นั้นเสื่อมสูญไปด้วยเหตุต่างๆ

 

 

 

ห้องรับแขกของบิลเกตต์

 

 

          แต่พระสัมมาสัมพุทธเจ้า  และพระอรหันต์ทั้งหลายเป็นแบบอย่างดียิ่งของ  ผู้เกิดในโลก  แต่ไม่ติดในโลก  มองทรัพย์สมบัติที่มีอยู่เป็นอุปกรณ์การสร้างบารมี  แม้แต่ครั้งที่พระพุทธองค์ยังเสวยพระชาติเป็นพระโพธิสัตว์อยู่  ก็ยังสอนตนเองได้เช่นนั้น  ดังที่พระองค์ตรัสเล่า  ให้พระอานนท์ฟัง  ถึงพระชาติที่ทรงเกิดเป็นพระเจ้าจักรพรรดิชื่อว่า  พระเจ้ามหาสุทัสสนะ  ดังนี้

 

          “อานนท์  เราเป็นพระเจ้ามหาสุทัสสนะ  ในสมัยนั้นเรามีเมืองขึ้น  ๘๔,๐๐๐ เมือง  มีกรุงกุสาวดีราชธานีเป็นเมืองหลวง  มีปราสาท ๘๔,๐๐๐ องค์  มีธรรมปราสาทเป็นที่อยู่  มีเรือนยอด ๘๔,๐๐๐ หลัง  มีเรือนยอดมหาวิยูหะเป็นที่อยู่  มีบัลลังก์ ๘๔,๐๐๐ บัลลังก์  เป็นบัลลังก์ทอง  บัลลังก์เงิน  บัลลังก์งา  บัลลังก์แก้ว  บุษราคัม  ลาดด้วยพรมขนสัตว์ชายยาว  ลาดด้วยสักหลาด  ลาดด้วยผ้าปักลวดลาย  ลาดด้วยหนังกวางอย่างดี  มีพนักสูงหุ้มนวมสีแดงทั้ง ๒ ข้าง  มีช้าง ๘๔,๐๐๐ ช้าง  มีเครื่องประดับทอง  มีธงทอง  คลุมด้วยตาข่ายทอง  มีพญาช้างตระกูลอุโบสถเป็นช้างทรง  มีม้า  ๘๔,๐๐๐ ม้า  มีเครื่องประดับทอง  มีธงทองคลุมด้วยตาข่ายทอง  มีพญาม้าวลาหกเป็นม้าทรง  มีราชรถ ๘๔,๐๐๐ คัน  หุ้มด้วยหนังราชสีห์  หุ้มด้วยหนังเสือโคร่ง  หุ้มด้วยหนังเสือเหลือง  หุ้มด้วยผ้ากัมพลเหลิง  มีเครื่องประดับทอง  มีธงทอง  คลุมด้วยตาข่ายทอง  มีเวชยนต์ราชรถเป็นรถพระที่นั่ง  มีแก้ว  ๘๔,๐๐๐ ดวง  มีมณีแก้วเป็นชั้นยอด  มีสตรี  ๘๔,๐๐๐ นาง  มีพระนางสุภัททาเทวีเป็นอัครมเหสี  มีคหบดี  ๘๔,๐๐๐ คน มีคหบดีแก้วเป็นหัวหน้า  มีกษัตริย์ผู้สวามิศักดิ์  ๘๔,๐๐๐  มีปริณายกแก้วเป็นหัวหน้า  มีโคนม  ๘๔,๐๐๐ ตัว  ที่พร้อมจะให้น้ำนมจนสามารถเอาภาชนะรองรับได้  มีผ้าโขมพัสตร์เนื้อดี  ผ้าฝ้ายเนื้อดี  ผ้าไหมเนื้อดี  และผ้ากัมพลเนื้อดีรวม  ๘๔,๐๐๐ โกฎิ  มีสำรับอาหารที่มีคนนำมาถวายทั้งเช้าและเย็น  ๘๔,๐๐๐  สำรับ

 

 

 

เมืองเก่า 

  

 

          บรรดาเมือง  ๘๔,๐๐๐  เมือง  ในสมัยนั้น  เราอยู่ครอบครองเมืองเดียวเท่านั้น  คือ  กรุงกุสาวดีราชธานี

 

          ปราสาท  ๘๔,๐๐๐  องค์ ในสมัยนั้น  เราอยู่ในปราสาทหลังเดียวเท่านั้น  คือ  ธรรมปราสาท

 

          เรือนยอด  ๘๔,๐๐๐  หลัง  ในสมัยนั้น  เราอยู่ครอบครองเมืองเดียวเท่านั้น  คือ  กรุงกุสาวดีราชธานี

 

          บัลลังก์  ๘๔,๐๐๐  บัลลังก์  ในสมัยนั้น  บัลลังก์ที่เราใช้สอย  คือ  บัลลังก์ทอง  บัลลังก์เงิน  บัลลังก์งา  หรือบัลลังก์แก้วบุษราคัม  บัลลังก์ใดบัลลังก์หนึ่งเท่านั้น 

 

          ช้าง  ๘๔,๐๐๐  ช้าง  ช้างที่เราขี่เชือกเดียวเท่านั้น  คือ  พญาช้างตระกูลอุโบสถ

 

           ม้า  ๘๔,๐๐๐ ม้า  ม้าที่เราขี่ตัวเดียวเท่านั้น  คือ  พญาม้าวลาหก

 

          ราชรถ  ๘๔,๐๐๐  คัน  ราชรถที่เราใช้คันเดียวเท่านั้น  คือ  เวชยันต์ราชรถ

 

           สตรี  ๘๔,๐๐๐ นาง  นางกษัตริย์หรือนางแพศย์คนเดียวเท่านั้น ที่ปรนนิบัติเรา

 

          ผ้า  ๘๔,๐๐๐  โกฏิ  ผ้าที่เรานุ่งมีเพียงคู่เดียวเท่านั้น  จะเป็นผ้าโขมพัสตร์เนื้อดี  ผ้าไหมเนื้อดี  หรือผ้ากัมพลเนื้อดีก็ตาม

 

          สำรับอาหาร  ๘๔,๐๐๐  สำรับ  สำรับอาหารที่เราบริโภคเพียงสำรับเดียวเท่านั้น  คือ  ข้าวสุกทะนานหนึ่งเป็นอย่างมากพร้อมด้วยกับข้าวพอสมควรแก่ข้าวสุกนั้น

 

         ดูเถิด  อานนท์  สังขารเหล่านั้นทั้งปวงล่วงลับดับไปผันแปรไปแล้ว  สังขารทั้งหลายไม่เที่ยงอย่างนี้แล  สังขารทั้งหลายไม่ยั่งยืนอย่างนี้แล  สังขารทั้งหลายไม่น่ายินดีอย่างนี้แล  อานนท์ข้อนี้จึงควรเบื่อหน่าย  ควรคลายกำหนัด  ควรจะหลุดพ้นไปจากสังขารทั้งปวงโดยแท้”

 

 

 

พระโพธิสัตว์ 

 

         ในพระชาตินั้น  พระโพธิสัตว์ได้สั่งสมบุญอย่างยิ่งใหญ่ด้วยการสร้างมหาทาน  รักษาศีล  และในช่วงท้ายของชีวิตก็ทรงประพฤติพรหมจรรย์ถึง  ๘๔,๐๐๐ ปี  บำเพ็ญสมาธิจนได้ฌาน ๔  และเจริญพรหมวิหาร  เมื่อละโลกก็ไปเกิดในพรหมโลก

 

 

 

 ดอกบัวที่ไม่ติดน้ำและโคลนตม 

 

         หากเราบริโภคทรัพย์สมบัติ  เพียงเพื่อตอบสนองความต้องการของร่างกายให้ดำรงอยู่ได้  กินแค่อิ่ม  อยู่แค่อุ่นหลับสบาย  เราจะไม่ทุกข์มากเพราะทรัพย์  และสามารถใช้ทรัพย์ไปเพื่อการสั่งสมบุญได้อย่างเต็มที่  โดยไม่ติด  ไม่เสียดายหวงแหนเป็นเช่น  ดอกบัวที่ไม่ติดน้ำและโคลนตม  ฉะนั้น

 

 

 

 

แรงบันดาลใจจากพระไตรปิฎก
โดยพระมหาเถระ รุ่นปี พ.ศ. 2534 หน้า  119 - 123