ทำดีต้องไม่มีข้อแม้

 

 

ทำดีต้องไม่มีข้อแม้

 

  

 

สิ่งประดิษฐ์และสิ่งอัศจรรย์ของโลก 

 

 

        สิ่งประดิษฐ์และสิ่งอัศจรรย์ของโลก  ล้วนเกิดขึ้นจากบุคคลผู้ไม่ยอมแพ้ต่อปัญหาอุปสรรค  เพราะความทุกข์ความไม่พร้อมเป็นของคู่โลก  หากมัวแต่นำปัญหาอุปสรรคเหล่านั้นมาเป็นข้ออ้าง  ข้อแม้  เงื่อนไข  โลกนี้คงปราศจากสิ่งประดิษฐ์  หรือสิ่งอัศจรรย์ใดๆ  การดำเนินชีวิตก็เช่นเดียวกันต้องพยายามรักษาความดี  แม้มีอุปสรรคปัญหา  เพราะกฎแห่งกรรมไม่เคยผ่อนผันให้กับข้อแม้ข้ออ้างใดๆ  ดังเรื่องราวต่อไปนี้

 

          พระสารีบุตร  ได้ทราบข่าวว่า  ธนัญชานิพราหมณ์ตั้งอยู่ในความประมาท  อาศัยพระราชาเบียดเบียนทรัพย์  พวกพราหมณ์และคฤหบดี  อาศัยพวกพราหมณ์และคฤหบดี  เบียดเบียนทรัพย์พระราชา  ภริยาของเขาผู้มีศรัทธา  ได้สิ้นชีวิตเสียแล้ว  เขาได้ภริยาคนใหม่แต่เป็นผู้ไม่มีศรัทธา  มาจากสกุลที่ไม่มีศรัทธา

 

          พระสารีบุตรคิดที่จะอนุเคราะห์  ดังนั้น  วันหนึ่งหลังจากบิณฑบาต  และเสร็จภัตกิจแล้ว  ได้เข้าไปหาธนัญชานิพราหมณ์ถึงที่อยู่  หลังจากปราศรัยพอให้ระลึกถึงกันแล้ว

 

          ท่านพระสารีบุตรได้ถามว่า  “ธนัญชานิ  ท่านเป็นผู้ไม่ประมาทหรือ”

 

          ธนัญชานิพราหมณ์ได้ตอบว่า  “ข้าแต่ท่านสารีบุตร  ที่ไหนข้าพเจ้าจะไม่ประมาทเล่า  เพราะข้าพเจ้าต้องเลี้ยงมารดาบิดา  ต้องเลี้ยงบุตรภริยา  ต้องเลี้ยงพวกทาสกรรมกร  และคนรับใช้  ต้องทำกิจสำหรับมิตรและอำมาตย์  ต้องทำกิจสำหรับญาติสาโลหิต  ต้องทำกิจสำหรับแขกแก่แขก  ต้องทำบุญที่ควรทำแก่ปุพเปตชนส่งไปให้ปุพเปตชน  ต้องทำการบวงสรวงแก่พวกเทวดา  ต้องทำราชการให้แก่หลวง  แม้กายนี้ก็ต้องเลี้ยงดูให้อิ่มหนำ  ต้องให้เจริญ”

 

 

มหานรก

 

 

         สา.  “ธนัญชานิ  ท่านจะเข้าใจความข้อนั้นว่าอย่างไรบุคคลบางคนในโลกนี้  เป็นผู้ประพฤติไม่ชอบธรรม  ประพฤติผิดศีลธรรม  เพราะเหตุแห่งมารดาบิดา

 

          ...เพราะเหตุแห่งบุตรและภริยา

          ...เพราะเหตุแห่งทาสกรรมกรและคนรับใช้

          ...เพราะเหตุแห่งมิตรและอำมาตย์

          ...เพราะเหตุแห่งญาติสาโลหิต

          ...เพราะเหตุแห่งแขก

          ...เพราะเหตุแห่งปุพเปตชน

          ...เพราะเหตุแห่งเทวดา

          ...เพราะเหตุแห่งพระราชา

          ...เพราะเหตุแห่งการเลี้ยงกาย  ทำนุบำรุงร่างกาย

 

          นายนิรยบาลจะฉุดคร่าเขานั้นไปยังนรก  เพราะเหตุแห่งการประพฤติไม่ชอบธรรมและประพฤติผิดศีลธรรม  เขาจะขอผ่อนผันได้หรือว่า  เราเป็นผู้ประพฤติไม่ชอบธรรม  ประพฤติผิดศีลธรรม  เพราะเหตุแห่งมารดา ฯลฯ  ขอนายนิรยบาลอย่าฉุดคร่าเราไปนรกเลย

 

          หรือมารดาบิดาของผู้นั้น ฯลฯ  จะขอผ่อนผันได้หรือว่าผู้นี้เป็นผู้ประพฤติไม่ชอบธรรม  ประพฤติผิดศีลธรรม  เพราะเหตุแห่งเราทั้งหลาย  ขอนายนิรบาลอย่าพึงฉุดคร่าเขาไปนรกเลย”

 

          ธ.  “ไม่ใช่เช่นนั้น  ท่านพระสารีบุตร  ที่แท้ถึงผู้นั้นจะคร่ำครวญมากมาย  นายนิรยบาลก็ยังโยนเขาลงในนรกจนได้”

 

 

          สา.  “ดูก่อนธนัญชานิ  ท่านจะเข้าใจความข้อนั้นว่าอย่างไร  บุคคลผู้ประพฤติชอบธรรม  ประพฤติถูกศีลธรรม  เพราะเหตุแห่งมารดาบิดา

 

          ...เพราะเหตุแห่งบุตรและภริยา

          ...เพราะเหตุแห่งทาสกรรมกรและคนรับใช้

          ...เพราะเหตุแห่งมิตรและอำมาตย์

          ...เพราะเหตุแห่งญาติสาโลหิต

          ...เพราะเหตุแห่งแขก

          ...เพราะเหตุแห่งปุพเปตชน

          ...เพราะเหตุแห่งเทวดา

          ...เพราะเหตุแห่งพระราชา

          ...เพราะเหตุแห่งการเลี้ยงกาย  ทำนุบำรุงร่างกาย

 

 

 

ผู้ประพฤติชอบธรรม  ประพฤติถูกศีลธรรม

 

 

          เปรียบกับบุคคลผู้ประพฤติชอบธรรม  ประพฤติถูกศีลธรรมเพราะเหตุแห่งมารดาบิดา ฯลฯ  บุคคลไหนจะประเสริฐกว่ากัน”

 

          ธ.  “ข้าแต่ท่านพระสารีบุตร  ผู้ที่ประพฤติไม่ชอบธรรม  ประพฤติผิดศีลธรรม  เพราะเหตุแห่งมารดาบิดา ฯลฯ  ไม่ประเสริฐ  ส่วนผู้ประพฤติชอบธรรม  ประพฤติถูกธรรมเพราะเหตุแห่งมารดาบิดา  ฯลฯ  ประเสริฐกว่า  ด้วยว่าการประพฤติชอบธรรมและการประพฤติถูกศีลธรรม  ประเสริฐกว่าการประพฤติไม่ชอบธรรมและการประพฤติผิดศีลธรรม”

 

          สา.  “ธนัญชานิ  การงานอย่างอื่นที่เป็นสัมมาอาชีวะประกอบด้วยธรรมเป็นเครื่องให้บุคคลอาจเลี้ยงมารดาบิดาได้ ฯลฯ  ไม่ต้องทำกรรมอันลามก  และให้ปฎิบัติปฏิทาอันเป็นบุญได้  มีอยู่”

 

          ครั้งนั้นแล  ธนัญชานิพราหมณ์ชื่นชมอนุโมทนาภาษิตของท่านพระสารีบุตรลุกจากอาสนะหลีกไปแล้ว

 

          ต่อมา  เมื่อธนัญชานิพราหมณ์ป่วยหนักใกล้ตายมีทุกขเวทนาแรงกล้า  ก็ได้อาศัยพระสารีบุตรเป็นกัลยาณมิตรชักนำใจให้เป็นกุศล  ได้ไปบังเกิดในพรหมโลก  ในที่สุด

 

 

 

พระสัมมาสัมพุทธเจ้าทรงเป็นบุคคลอัศจรรย์ของโลก

 

 

         เหตุที่พระสัมมาสัมพุทธเจ้า  ทรงเป็นบุคคลอัศจรรย์ของโลกได้  เพราะทรงสร้างบารมีโดยไม่มีข้อแม้  ไม่รอความพร้อม  เพราะพร้อมจริงๆ  ไม่เคยมีอยู่ในโลก  ฉะนั้น เราท่านทั้งหลายจงรีบเร่ง

สร้างความดีเถิด  ความพร้อมจะเกิดเพิ่มขึ้นเมื่อเริ่มลงมือสร้างความดี  นั่นเอง

 

 

 

 

แรงบันดาลใจจากพระไตรปิฎก
โดยพระมหาเถระ รุ่นปี พ.ศ. 2534 หน้า  137 - 141