ทนทุกข์ทรมานมาข้ามภพข้ามชาติ ตอนที่ 7

        ในระหว่างที่ตัวลูกและหมู่ญาติกำลังเดินทางไปยังเมืองหลวง เพื่อจะไปช่วยกันสร้างวัดใหม่ของพระเถระอดีตพระราชาองค์ที่ออกบวช อดีตภรรยาของลูกก็ได้รับความกระทบกระเทือนจนทำให้เธอเจ็บปวดไปทั้งตัว และรู้สึกทุกข์ทรมานเป็นอย่างมาก แต่ด้วยความที่เธออยากจะได้บุญใหญ่ในครั้งนี้ จึงทำให้เธออดทนและหยัดสู้ จนกระทั่งเธอสามารถเดินทางมาถึงเมืองหลวงได้ในที่สุด

 

 

 

        เมื่อตัวลูกและหมู่ญาติได้เดินทางมาถึงเมืองหลวงแล้ว ลูกก็ได้ไปติดต่อกับเพื่อนที่เป็นข้าราชการในเมืองหลวง เพื่อสอบถามให้รู้ว่าตัวลูกจะต้องทำอะไรบ้าง และจะได้ช่วยรับบุญในส่วนไหน ซึ่งเพื่อนของลูกได้มอบหมายให้ตัวลูกและหมู่ญาติ ดูแลเกี่ยวกับเรื่องการปูพื้นที่นั่งปฏิบัติธรรมของสาธุชน และทำแนวกำแพงแก้วที่มุมหนึ่งของลานธรรมรอบพระเจดีย์ ครั้นลูกและหมู่ญาติรู้หน้าที่ของตัวเองแล้ว ทุกๆคนก็เริ่มรับบุญในงานส่วนที่ได้รับมอบหมายในทันที สำหรับงานปูพื้นที่นั่งปฏิบัติธรรมของสาธุชนนั้น ลูกจะต้องทำการปรับหน้าดินให้ราบเรียบเสมอกันก่อน จากนั้นจึงนำเอาหินก้อนใหญ่ๆมาวางเรียงให้ชิดติดกัน ส่วนงานก่อสร้างกำแพงแก้ว ลูกจะต้องทำการแกะสลักหินแล้วก็นำมาก่อให้เป็นแนวเดียวกัน ซึ่งก็ถือว่าเป็นงานที่ใหญ่มากๆ ด้วยเหตุนี้เอง จึงทำให้ลูกต้องทำงานร่วมกับทีมงานช่างอีกหลายๆกลุ่ม

 

 

 

        ตัวลูกเองได้พยายามที่จะรับบุญนี้อย่างสุดความสามารถ แต่ด้วยความที่ลูกไม่ถนัดเกี่ยวกับเรื่องการคุมงานก่อสร้างและติดต่อประสานงานเรื่องต่างๆ จึงทำให้อดีตภรรยาของลูกซึ่งมีความเชี่ยวชาญทางด้านนี้อยู่แล้ว เกิดความเป็นห่วงสามีขึ้นมาอย่างจับจิตจับใจ กอปรกับเธอก็อยากที่จะได้บุญใหญ่ในครั้งนี้เป็นอย่างมาก ด้วยเหตุนี้เอง จึงทำให้เธอมาปรึกษากับลูก และขออาสามาดูแลงานก่อสร้างในครั้งนี้ด้วยตนเอง ด้วยความตั้งใจอันดีของเธอนี้ จึงได้ไปดึงดูดบุญเก่าในอดีตชาติที่เธอได้เคยกระทำเอาไว้ (ได้แก่ บุญที่เธอได้เคยถวายยารักษาโรคแด่คณะพระภิกษุสงฆ์, บุญที่เธอได้พาหมอมารักษาพระภิกษุในยามป่วยไข้ และบุญที่เธอได้ตั้งใจกระทำเอาไว้ในพุทธันดรก่อนๆโน้น ไม่ว่าจะเป็นบุญที่เธอได้เคยทำทาน, รักษาศีลห้า และศีลแปด รวมทั้งปล่อยสัตว์ปล่อยปลา ให้ชีวิตสัตว์เป็นทานอยู่เป็นประจำ เป็นต้น) เมื่อบุญเก่าในอดีตได้ช่องตามมาส่งผล จึงทำให้วิบากกรรมที่อดีตภรรยาของลูกได้ผสมสมุนไพรพิษใส่ลงไปในอาหาร จนทำให้คนและสัตว์ล้มป่วย รวมทั้งวิบากกรรมปาณาติบาตที่เธอได้เคยกระทำเอาไว้ในพุทธันดรก่อนๆโน้น ได้ช่องส่งผลน้อยลง ด้วยเหตุนี้เอง จึงทำให้เธอมีอาการดีขึ้น ดีขึ้น และดีขึ้นเรื่อยๆ

 

 

 

        เมื่ออดีตภรรยาของลูกได้มารับบุญดูแลงานก่อสร้างแล้ว เธอก็ตั้งใจรับบุญอย่างเต็มที่เต็มกำลัง ซึ่งเธอจะทำหน้าที่ดูแลเรื่องการจัดหาอาหารและสถานที่พักอาศัยสำหรับทีมงานช่าง รวมทั้งควบคุมงานก่อสร้างด้วยตนเอง และในบางครั้งเธอยังได้ไปช่วยลูกน้องของเธอ ยกและแบกของเล็กๆน้อยๆอีกด้วย ซึ่งในช่วงที่เธอรับบุญ เธอจะรู้สึกกระชุ่มกระชวย, ปีติเบิกบาน ภายหลังจากที่เธอได้เห็นความคืบหน้าของผลงานแล้ว เธอก็รู้สึกปลื้มปีติใจเป็นอย่างยิ่ง เรียกได้ว่า “เธอปลื้มจนลืมอาการปวดไปเลยทีเดียว” และเมื่อเธอนึกถึงภาพความสำเร็จของงานที่จะทำให้สาธุชนจำนวนมากได้มาสั่งสมบุญร่วมกัน ณ วัดใหม่แห่งนี้ เธอก็ยิ่งรู้สึกปลื้มปีติใจมากขึ้นไปเรื่อยๆ หรือพูดง่ายๆว่า “ยิ่งนึกก็ยิ่งปลื้ม” ซึ่งตัวเธอและทีมงานช่างทุกๆคน ต่างก็ได้ทุ่มเทชีวิตจิตใจช่วยกันสร้างวัดใหม่ของพระเถระอดีตพระราชาองค์ที่ออกบวช จนกระทั่งเสร็จเรียบร้อย

 

 

 

        ครั้นมาถึงวันทำบุญฉลองวัดใหม่ของพระเถระอดีตพระราชาองค์ที่ออกบวช อดีตภรรยาของลูกจึงได้เห็นสถานที่ที่เธอได้ลงมือสร้างด้วยตนเอง เนืองแน่นไปด้วยเหล่าสาธุชนผู้มีบุญที่เดินทางมาปฏิบัติธรรม และประกอบพิธีกรรมงานบุญร่วมกัน ซึ่งทำให้เธอรู้สึกปลื้มปีติใจอย่างสุดๆ ด้วยผลแห่งบุญที่เธอได้ทุ่มเทสร้างวัดใหม่ของพระเถระอดีตพระราชาองค์ที่ออกบวช จึงส่งผลทำให้เธอรู้สึกเจ็บปวดน้อยลง และมีอาการดีขึ้นเป็นอย่างมาก (แต่ก็ยังมีอาการเป็นๆหายๆอยู่)

 

 

 

        ภายหลังจากที่เสร็จงานทำบุญฉลองวัดใหม่ของพระเถระอดีตพระราชาองค์ที่ออกบวชแล้ว ลูกทั้งสองได้เดินทางกลับมายังเมืองของตน ซึ่งในระหว่างที่ลูกทั้งสองกำลังเดินทางผ่านเมืองแห่งหนึ่ง ก็ได้มีขบวนของหมอและผู้เก็บสมุนไพรมาขอร่วมขบวนเพื่อเดินทางไปกับลูกทั้งสองด้วย ซึ่งในระหว่างที่ขบวนทั้งหมดได้เดินทางไปด้วยกัน ลูกทั้งสองก็ได้มีโอกาสพูดคุยกับหมอกลุ่มนั้นจนเกิดความสนิทสนมคุ้นเคยกัน ด้วยเหตุนี้เอง ลูกจึงได้ขอให้หมอกลุ่มนี้ตรวจดูอาการของอดีตภรรยาของลูก ส่วนว่า...เมื่อหมอกลุ่มนี้ได้ตรวจดูอาการของเธอแล้ว จะสามารถวินิจฉัยโรคของเธอได้หรือไม่ และเธอจะหายจากอาการป่วยหรือไม่ เราคงต้องติดตามในตอนต่อไป