เหตุใดแม่ถึงป่วยโดยไม่ทราบสาเหตุและหายได้เพราะการรับขันธ์

ศาลเจ้า/คนเลี้ยงหมู หมูเลี้ยงคน

 

 

คำถามจากทางบ้าน:

 

        ตอนคุณแม่อายุ ๕๐ กว่า ป่วยโดยไม่ทราบสาเหตุ มีอาการซึมเศร้า กินไม่ได้ นอนไม่หลับ ไม่ยอมพูดจากับใคร ร่างกายผ่ายผอมลง วันหนึ่งคนทรงในหมู่บ้านก็มาทักว่า ต้องรับขันธ์ และให้สร้างศาลที่หน้าบ้านแล้วจะหาย แม่ก็ทำตาม ผลปรากฏว่า แม่หายทันที กลับมาสดชื่น กินข้าวได้นอนหลับเป็นปกติอย่างอัศจรรย์

 

กรรมในอดีตแม่เคยนับถือผีมา จึงทำให้มีเชื้อที่จะดึงดูดให้ผีสางกายละเอียดเหล่านี้มาเบียดเบียนได้

 

        เหตุใดแม่ถึงป่วยโดยไม่ทราบสาเหตุ และหายได้เพราะการรับขันธ์คะ

 

        วิญญาณที่แม่รับมาอยู่ที่บ้านนั้นมีจริงหรือไม่คะ ถ้าจริง เป็นวิญญาณของใคร ลูกควรทำอย่างไรกับศาลนั้นคะ จะรื้อก็เกรงใจแม่ และกลัวด้วยค่ะ

 

       ครอบครัวของลูกเคยทำโรงสี ตอนต้นฐานะดีมาก ต่อมาประสบปัญหาเศรษฐกิจจนขาดทุน จึงได้ขายกิจการไป และเปลี่ยนอาชีพมาเลี้ยงหมูขายแทน จากเลี้ยงไม่กี่ตัว จนสามารถขยายกิจการขนาดใหญ่ มีหมูประมาณ ๓,๐๐๐–๔,๐๐๐ ตัว นอกจากนั้นยังขายข้าวสารและอาหารสัตว์ ทำให้ฐานะดีขึ้นมาอีกครั้ง เลี้ยงหมูอยู่ ๑๐ ปี จนหมูราคาตก จึงขาดทุนและค่อยๆ เลิกกิจการ

 

        กรรมใดทำให้ครอบครัวของลูกมีฐานะดีจากกิจการโรงสีในช่วงต้น แต่ต่อมาต้องขาดทุนจนต้องขายกิจการไป แต่เมื่อมาเลี้ยงหมูก็รํ่ารวยขึ้นมาอีก แล้วก็ขาดทุนจนต้องเลิกกิจการไปอีก เป็นเพราะทำบุญมาอย่างไร และการเลี้ยงหมูขายโดยไม่ได้ฆ่าเอง จะมีวิบากกรรมมากน้อยเพียงไรคะ

 

ที่นี่มีคำตอบ:

 

        คุณแม่ของลูกเคยป่วยรักษาไม่หายและไม่ทราบสาเหตุ แต่พอรับขันธ์ คือ ยอมรับนับถือบรรพบุรุษ สร้างศาลไว้หน้าบ้านตามคำแนะนำของคนทรง อาการป่วยก็หายทันทีนั้น เป็นเพราะกรรมในอดีต แม่เคยนับถือผีมา จึงทำให้มีเชื้อที่จะดึงดูดให้พวกผีสางกายละเอียดเหล่านี้มาเบียดเบียนได้

 

เมื่อยอมรับภักดีกับพวกนี้เขาจึงเลิกเบียดเบียน

 

        เพราะมีเชื้อ เมื่อยอมรับภักดีนับถือเขา ซึ่งเป็นผีที่อยู่ในการปกครองของหัวหน้าที่เป็นวิทยาธรสายหนึ่ง วิทยาธรนี่มีหลายสาย พอยอมรับนับถือเขา บริวารของหัวหน้าวิทยาธรจึงเลิกเบียดเบียนก็แค่นั้นเอง เพราะฉะนั้นก็เลยหายป่วย ที่ป่วยเพราะโดนเขาเบียดเบียนจ้ะ

 

 วิญญาณที่แม่รับมาอยู่ที่บ้านนั้นมีจริง

 

        วิญญาณที่แม่รับมาอยู่ที่บ้านนั้น มีจริง เป็นพวกบริวารภุมเทวาของหัวหน้าสายวิทยาธร

 

ลูกจะต้องอธิบายให้คุณแม่เข้าใจเรื่องนี้อย่างแท้จริง

 

        ลูกจะต้องอธิบายให้คุณแม่เข้าใจเรื่องนี้อย่างแท้จริงดังกล่าว เมื่อท่านเข้าใจดีแล้ว ลูกก็ไปทำตามหลักวิชชา คือ ให้อยู่ในบุญ ทั้งทาน ศีล ภาวนา และก็ไม่ต้องกลัว เพราะบุญเรามากกว่า อีกทั้งเราก็ไม่ได้ไปเบียดเบียนลบหลู่ใคร

 

ให้ลูกพูดด้วยถ้อยคำอันไพเราะที่ศาลตรงนั้น

 

        แล้วลูกก็พูดด้วยถ้อยคำอันไพเราะที่ศาลตรงนั้นนะ เผื่อจะมีวิญญาณฟังอยู่ว่า ท่านเป็นผู้มีบารมีมาก ควรจะไปอยู่วิมานที่สวยกว่านี้ อย่าอยู่ตรงนี้เลย ไม่สมกับบารมี สถานที่ตรงนี้ ขอสร้างเป็นหอพระแทน แล้วจะทำบุญอุทิศส่วนกุศลไปให้

 

ในอดีต สมาชิกในครอบครัวมักจะทำบุญไม่สม่ำเสมอ

 

        ครอบครัวของลูกทำกิจการโรงสีดีในช่วงแรก แต่ตอนท้ายขาดทุนจนต้องขายกิจการ ต่อมาเลี้ยงหมูก็รํ่ารวยในช่วงแรกและตอนท้ายก็ขาดทุน จนต้องเลิกกิจการอีก เพราะในอดีตสมาชิกในครอบครัวมักจะทำบุญไม่สมํ่าเสมอ ทำบ้าง ไม่ทำบ้าง จึงทำให้ชีวิตขึ้นๆ ลงๆ พอบุญส่งผล ไม่ว่าจะทำอะไรก็รุ่งเรือง แต่พอหมดบุญหรือไม่มีบุญรองรับ จะทำอะไรก็ร่วงโรยจ้ะ

 

ผลกรรมที่เลี้ยงหมูขายส่งให้เขาฆ่าโดยไม่ได้ฆ่าเอง

 

    การเลี้ยงหมูขายส่งให้เขาฆ่า โดยไม่ได้ฆ่าเองนั้น ก็จะมีวิบากกรรมปาณาติบาตน้อยกว่าคนที่ฆ่าเอง เช่น ทำให้มีโรคภัยไข้เจ็บและอายุสั้นเช่นเดียวกัน แต่ว่าน้อยชาติกว่ากัน เช่น สมมติว่า อายุขัยมนุษย์เฉลี่ย ๗๕ ปี แต่คนฆ่าเองเกิดมาปุ๊บตาย หรืออายุไม่กี่ขวบตาย คนที่ขายส่งให้เขาฆ่าก็จะยืดออกไปหน่อย สัก ๑๐ ขวบ ๑๕ ขวบ ทำนองนี้ และจำนวนชาติก็จะน้อยกว่าคนที่ฆ่าเอง สมมติคนฆ่าเองจะต้องไปเกิดเป็นหมูให้เขาฆ่า หรือเป็นมนุษย์แล้วอายุสั้นสัก ๑,๐๐๐ ชาติ แต่สำหรับคนเลี้ยงหมูส่งให้เขาฆ่าก็จะสักประมาณ ๖๐๐–๗๐๐ ชาติ ก็จะลดชาติลงมาหน่อยหนึ่งอย่างนี้

 

โดย คุณครูไม่ใหญ่

๒๑ กุมภาพันธ์ พ.ศ. ๒๕๕๐