เมื่อน้ำมาเราจะอยู่อย่างไร?

 

ปริมาณน้ำที่จ่อรอเข้ากรุงเทพฯ มีประมาณ 16,000 ล้านลูกบาศก์เมตร

เตรียมรับมือ กับปริมาณน้ำมหาศาลที่กำลังจะเอ่อท่วมมากขึ้นทุกวินาที!!

    คุณคงเคยได้ยินมาแล้วว่า ตอนนี้น้ำที่ยังจ่อรอเข้ากรุงเทพฯ มีประมาณ 16,000 ล้านลูกบาศก์เมตร เอาง่ายๆ คือมหาศาล ขณะเดียวกันปริมาณน้ำที่กรุงเทพสามารถระบายออกได้สูงสุดต่อวันในตอนนี้ คือประมาณ 350-600_ล้านลูกบาศก์เมตร นั่นคือต้องใช้เวลาระบาย 1-2_เดือน หมายความว่าคนกรุงเทพฯ ต้องอยู่กับความเสี่ยงน้ำท่วมระดับเข่า-หัวไปอีกหลายสัปดาห์ ยังไม่นับตอนที่น้ำทะลักเข้ามาซึ่งจะสูงกว่าที่คาดการกันไว้

 

 

เมื่อน้ำไม่สามารถเข้าด้านหน้า-ด้านหลังได้ น้ำก็จะเข้าตามท่อระบายน้ำต่างๆ

  

    อย่างแรกที่เราจะทำเพื่อป้องกันน้ำเข้าบ้าน คือการก่อกระสอบทรายหรืกำแพงกันหน้าบ้าน หลังบ้าน หรือแม้แต่การอุดรูรั่วตามผนัง แต่เมื่อน้ำเข้ามาตรงๆ ไม่ได้ น้ำก็จะมุดรูตามซอกตามเหลือบ ตามท่อระบายน้ำรอบบ้านเข้ามาแทน ท่านอาจจะพบกับสัญญาณเตือน เช่น แมลงจำนวนมากอพยพขึ้นมาจากนั้นก็จะเป็นน้ำที่ขึ้นมา ทั้งทางรูท่อและรูส้วม เราอาจจะทำทุกวิธีที่ facebook หรือทีวีที่แนะนำ จนกันน้ำทะลักขึ้นมาจากท่อและส้วมได้จริงๆ  

 

 

สัญญาณเตือนแมลงจำนวนมากหนีน้ำขึ้นมาทางท่อและน้ำจะเอ่อมาทางส้วม

 

    แต่สุดท้ายน้ำก็จะผุดๆ ขึ้นมาตามซอกยาแนวกระเบื้องและซอกพื้นที่เรามองไม่เห็นอยู่ดี ในที่สุดน้ำก็จะท่วมบ้านเราจากข้างในแทน เมื่อน้ำท่วมบ้านแล้วส่วนต่อไปที่เราจะต้องเจอคือส้วม เพราะเราใช้ห้องน้ำชั้นล่างไม่ได้ เนื่องจากบ่อเก็บน้องของเสียของเรา จะถูกน้ำท่วมจนเต็ม จะใช้ได้แต่ชั้นบนเท่ากับเรา จะมีการเก็บน้องของเสียเพียงท่อระหว่างชั้นหนึ่งถึงชั้นสองเท่านั้น เต็มเมื่อไหร่ก็ต้องพึ่งส้วมถุงดำจัดหนักแก้ขัดกันไป

 

 

ส้วมชั้นบนจะมีการเก็บน้องของเสียเพียงท่อระหว่างชั้นหนึ่งถึงชั้นสองเท่านั้น

   

    สำหรับไฟฟ้า เราจะใช้ไฟชั้นล่างไม่ได้แน่นอน เพราะต้องตัดคัทเอ้าท์ ไม่งั้นถึงตายได้ แต่การใช้ไฟชั้นบนก็ใช่ว่าจะปลอดภัย เพราะถ้ามีเครื่องใช้ไฟฟ้าที่ยังเชื่อมกับชั้นล่างอยู่ เช่มคอมเพรสเซอร์แอร์ก็ยังเสี่ยงอยู่ดี เพื่อความปลอดภัยเราควรตัดไฟทั้งบ้านซึ่งต่อจากนี้ไปเราจะไม่มีไฟใช้อีก เลิกพูดเรื่องอินเตอร์เน็ตไปได้เลย และถึงเราจะตัดคัทเอ้าท์ไฟบ้านเราหมดแล้วแต่เราจะรู้ได้อย่างไรว่าเพื่อนบ้านของเราทำครบแล้ว แค่อยากจะลุยน้ำออกไปข้างนอกก็อาจจะโดนช๊อตได้ง่ายๆ เหมือนกัน

 

 

แม้บ้านเราจะตัดคัทเอ้าท์แล้ว แต่อย่ามั่นใจว่าเพื่อบ้านจะทำเช่นเดียวกัน

เพื่อความปลอดภัยเราควรตัดคัทเอ้าท์ทั้งบ้าน เพราะจะเป็นการหลีกเลี่ยงความเสี่ยงจากการโดนไฟช๊อต

    ต่อด้วยน้ำใช้เมื่อน้ำประปาใช้ไม่ได้เมื่อไหร่ เราก็จำเป็นต้องใช้น้ำที่ตุนไว้ หมดเมื่อไหร่ท่านก็ไม่สามารถอาบน้ำ ล้างจาน ซักผ้าได้อีก ส่วนน้ำกินปกติคนเราดื่มน้ำอย่างน้อย 1.5 ลิตรต่อวัน ง่ายๆ คือ วันละ 1 ขวดใหญ่ เราจะอยู่กี่วัน ก็ต้องเตรียมไว้เท่านั้นขวด ถ้าเราเตรียมไม่พอยุ่งแน่ๆ อาหารจำพวกของสดก็คงอยู่กับเราได้ไม่นานยกเว้นจะมีตลาดน้ำใกล้บ้าน จากนั้นที่พึ่งของเราคงหนีไม่พ้นมาม่า ข้าวสารอาหารปรุงได้ ซึ่งหาซื้อได้ยากราคาก็แพงขึ้นทุกที และจะลดระดับเป็นอาหารแห้งทันทีที่แก๊สหมด

 

 

อาหารสดก็คงอยู่กับเราได้ไม่นาน สิ่งที่ต้องเตรียมต้องเป็นพวกอาหารแห้ง

  

    ลองจินตนาการว่าเราต้องกินอาหารพวกนี้ไม่ต่ำกว่าหนึ่งเดือน ถึงปากเราจะโอเคกับรสชาติ แต่ร่างกายของเราคงไม่โอเคกับสารอาหารแน่ๆ และด้วยเหตุผลทั้งหมดเป็นไปไม่ได้เลยที่สุขภาพของเราจะดี ตลอดช่วงที่น้ำท่วมบ้านฝูงแมลงสาป ยุง หนู ตะขาบ รวมทั้งงู จระเข้ก็อาจจะมาอยู่เป็นเพื่อนแก้เหงาให้เราและครอบครัวได้ โรคระบาดไม่ว่าจะฉี่หนู ท้องร่วง ไข้เลือดออกและอื่นๆ ก็จะตามมา ซึ่งเราก็คงต้องใช้ยาต่างๆ ที่เตรียมไว้และทันทีที่เกินเยียวยารักษาตัวเอง เราจะไปไหนในเมื่อคลินิกและโรงพยาบาลก็พากันปิดหมด

 

 

สิ่งที่เราอาจจะต้องเจอคือพวกโจรทั้งหลายที่คอยจ้องหาโอกาสในยามวิกฤตเช่นนี้

ภัยน้ำท่วม ไม่ได้มีแค่เฉพาะโรคที่มากับน้ำแต่ยังมีภัยจากสัตว์เลื้อยคลานนาๆ ชนิด และที่น่ากลัวที่สุดคือพวกโจรทั้งหลายที่รอโอกาสนี้เพื่อการขโมยทรัพย์สินจากบ้านเรือนของผู้ประสบภัย

    ฟังอย่างนี้เริ่มเครียดแล้วใช่ไหมครับ นั่นไงครับ โรคเครียดก็มาอีกโรคแล้ว และถ้าเราฝ่าด่านทั้งหมดไปได้ เราอาจจะต้องพบกับโจร ซึ่งนี่แหละคือสาเหตุหลักที่เราเฝ้าบ้านเพราะกลัวของหายใช่ไหมล่ะ แต่ถ้าเราต้องเจอกับเหล่าโจรจริงๆ เราจะสู้กับคุณโจรยังไง สุดท้ายเราอาจจะไม่ได้เสียแค่ทรัพย์สินก็ได้ ถึงตอนนั้นบ้านอาจไม่ใช่ที่ที่คุณคุ้นเคยอีกต่อไป ถึงเราจะเปลี่ยนใจอยากย้ายออกมาแต่เราก็ต้องพบกับอุปสรรคมากมาย ไม่ว่าจะเป็นปริมาณน้ำสูง ไฟฟ้าช๊อต สัตว์ต่างๆ ที่เรามองไม่เห็นและพาหนะที่จะใช้เดินทาง ซึ่งต้องเป็นเรือแน่ๆ แต่เราจะหาจากไหนละ

 

 

 วันนี้เรายังมีโอกาสตัดสินใจ ว่าจะอยู่บ้านเพื่อรอเป็นผู้ประสบภัยหรือออกจากบ้านมาเป็นกำลังเสริมช่วยเหลือผู้ประสบภัย

 

    ถึงตอนนั้นสิ่งที่เราทำได้คือรอรับการช่วยเหลือ ย้อนกลับมาวันนี้เรายังมีโอกาสตัดสินใจ เราตัดสินใจได้ว่าจะอยู่บ้านที่วันหนึ่งเราอาจจะต้องเป็นผู้ประสบภัยเสียเอง หรือจะย้ายออกไปพักผ่อนให้สบายใจ และเป็นกำลังเสริมช่วยเหลือผู้ประสบภัยในพื้นที่ต่างๆ อย่าลืมนะครับ ในเมืองที่ทรัพยากรจำกัดถ้าเราลดจำนวนผู้ใช้ลงทัพยากรเหล่านั้นอยู่ได้นานขึ้น เสบียงของเราก็จะได้เอาไปช่วยผู้ที่ออกไปไม่ได้จริงๆ แค่นี้เราก็ช่วยส่วนรวมได้แล้วครับ

 

รับชมคลิปวิดีโอ อยู่กับน้ำ

ขอขอบคุณข้อมูล : กลุ่มฟ้าหลังฝน