ผมขอหยัดสู้เพื่อกอบกู้พระพุทธศาสนา

        หลวงพ่อครับ กว่าที่ผมจะมาถึงจุดนี้ได้ผมก็ต้องใช้พลังใจอย่างสูงในการที่จะขัดคอขัดใจขัดคำสั่งโยมแม่ครั้งแล้วครั้งเล่า เพื่อจะมาทำบุญที่วัดครับ เนื่องจากโยมแม่ของผมสิครับ ท่านแอนตี้วัดเอามากๆ เลยครับ แต่ผมไม่รู้เป็นยังไง ยิ่งท่านห้ามก็เหมือนยิ่งยุให้ผมยิ่งรักและศรัทธาในวัดมากขึ้น ผมจึงแอบหนีโยมแม่ขึ้นรถบัสจากบ้านที่ จ.สุพรรณบุรีมาอยู่ช่วยงานที่วัดทุกๆ วันศุกร์ เสาร์ อาทิตย์เป็นประจำ ทั้งนี้ก็ได้รับการสนับสนุนการดูต้นทางเป็นอย่างดีจากโยมพ่อของผมนั่นเองล่ะครับ เพราะโยมพ่อของผม ท่านชอบทำบุญและชอบทุกอย่างที่เป็นวัดพระธรรมกายครับ  

        นั่นคือมีอยู่วันหนึ่ง ขณะที่ผมกำลังขี่มอเตอร์ไซค์ผ่านสี่แยกไฟแดงเพื่อไปทำธุระอยู่นั้น  จู่ๆ ก็มีรถกระบะเบรกแตกคันหนึ่ง ได้ขับพุ่งตรงเข้ามาชนผมเข้าเต็มแรง จนผมกับรถมอเตอร์ไซค์ต่างก็กระเด็นกระดอนไปไม่เป็นท่าเลยครับ แต่เดชะบุญที่ผมปลอดภัยและไม่ได้รับบาดเจ็บอะไรเลยแม้แต่น้อย ซึ่งเหตุการณ์ครั้งนั้นก็ทำให้ผมฉุกคิดขึ้นมาได้ว่า “นี่ขนาดเราอยู่ในบุญมาตลอด ก็ยังเจอเหตุการณ์เฉียดตายแบบนี้เห็นทีคราวนี้เราคงต้องรีบบวชซะแล้ว”

        ในช่วงนั้นก็เป็นช่วงที่หลวงพ่อกำลังจะจัดบวชพระ 1 แสนรูปทั่วไทย ครั้งที่ 3 พอดีเลยครับ ผมจึงรวบรวมความกล้าโทรไปหาโยมแม่เพื่อขอลาบวช ซึ่งก็อัศจรรย์มากๆ ครับที่โยมแม่บอกให้ผมช่วยบวชไปยาวๆเลย ซึ่งตอนแรกผมก็นึกว่าผมหูฝาดที่ได้ยินท่านพูดอย่างนั้น ผมเลยย้ำกับท่านอีกครั้งว่า ผมคิดว่าจะบวชไปชาติต่อชาติ  ซึ่งท่านก็บอกว่า “ถ้าอย่างนั้นแม่ก็ขออนุโมทนาด้วย” เลยทำให้ผมรู้สึกมีความสุขมากๆ เลยครับ

        การที่ได้มาบวชครั้งนี้ขอบอกครับว่าเป็นอะไรที่โดนใจผมมากๆ โดยเฉพาะการได้นั่งสมาธิจนได้ประสบการณ์ภายใน ซึ่งโดยปกติเวลานั่งสมาธิ ผมจะไม่ชอบนึกนิมิตเลยครับ เพราะผมอยากนั่งให้ได้อารมณ์สบายๆมากกว่า  ส่วนที่ว่านั่งไปแล้วจะเห็นอะไรนั้น ก็ถือว่านั่นคือของแถมครับ ซึ่งพอผมได้วางใจสบายๆไว้ในกลางท้อง และท่องสัมมาอะระหังๆ ไปเรื่อยๆผมก็เห็นเป็นแสงสว่างที่ไร้ทิศทางเกิดขึ้นมาในกลางท้องของผมครับ ซึ่งพอหยุดใจไปนิ่งๆ แสงนั้นก็มารวมตัวกันเป็นดวงกลมๆ ใสๆ ที่มีแสงสว่างเป็นแฉกๆ ออกมาจากดวงกลมๆนั้นเหมือนเป็นแสงพระอาทิตย์  แล้วจากนั้นแสงก็ค่อยๆ กระจายตัวออกเหมือนก้อนหินที่ตกกระทบน้ำที่ค่อยๆขยายเป็นวงๆ แล้วสักพักก็มีดวงแก้วใสๆ ค่อยๆ ผุดขึ้นมาตรงกลาง วง ครับ โดยดวงแก้วมีขนาดใหญ่ประมาณผลส้มโอได้ครับ

        ผมก็ไม่ได้ใจเสียหรือเสียใจนะครับ เพียงแต่ได้ท่องสัมมาอะระหังไว้ในกลางท้องตลอดเวลาที่ขนกระสอบทรายเลยครับซึ่งผมก็รู้สึกแปลกใจตัวเองมากที่ผมไม่รู้เอาเรี่ยวแรงมาจากไหน จึงสามารถขนกระสอบทรายได้วันละเป็นพันกระสอบทุกวันโดยไม่รู้จักเหน็ดจักเหนื่อยเลยครับ ทั้งๆ ที่ผมต้องรับบุญขนกระสอบทรายไปคลองระพีพัฒน์ตั้งแต่บ่าย 3 ถึง ตี 4 ของทุกวันเป็นเวลาติดกันหลายอาทิตย์ ผมก็รู้สึกปลื้มสุดปลื้มกับภารกิจครั้งนี้มากๆ เลยครับที่ตัวผมเองได้มีส่วนช่วยรักษาสมบัติพระศาสนาและยังได้ช่วยชาวบ้านในละแวกคลอง 3 และเมืองหลวงให้พ้นจากวิกฤติน้ำท่วมครั้งนี้

 

        แต่สิ่งที่ทำให้ผมปลื้มไปกว่านั้น ก็คือการที่หลวงพ่อได้เมตตามาคุมนั่งธรรมะให้กับพวกผมที่ห้องแก้วสารพัดนึกทุกวัน หลวงพ่อครับ ผมปลื้มหลวงพ่อมากจนได้ดวงแก้วกลับมา เป็นดวงใหญ่ประมาณผลส้มเขียวหวานและเห็นชัดประมาณ 80 %แล้วครับ แต่ก็จะเห็นชัดเฉพาะตอนหลับตาครับพอลืมตาก็จะเห็นเป็นเงาลางๆครับ ซึ่งตอนนี้ผมได้พยายามประคองใจ พยายามตรึกธรรมะตลอดเวลา ทั้งในเวลานั่ง นอน ยืน เดิน เลยครับ

        หลวงพ่อครับ ผมจะตั้งใจกลั่นธรรมะให้ใสสว่างที่สุดในชีวิตเลยครับ เพื่อภารกิจการเดินธุดงค์สถาปนาเส้นทางมหาปูชนียาจารย์ ซึ่งเป็นครั้งประวัติศาสตร์ของโลกในครั้งนี้ เพราะผมอยากจะประกาศให้ชาวโลกรู้ว่า หลักคำสอนของพระพุทธองค์นั้นมีอยู่จริง ธรรมะและวิชชาธรรมกายที่พระเดชพระคุณหลวงปู่ค้นพบก็มีอยู่จริงและเป็นสิ่งที่ชาวโลกทุกคนพิสูจน์ได้ และขอบอกนะครับว่า นับตั้งแต่วันนี้วินาทีนี้ ผมจะขอเป็นพระแท้ติดตามสร้างบารมีไปกับหลวงพ่อแบบชาติต่อชาติชนิดขอเอาชีวิตเป็นเดิมพันครับ