จะขอรักหลวงพ่อและพระพุทธศาสนาไปจนกว่าจะสิ้นลมหายใจ

ทบทวนฝันในฝัน วันที่ 10 กุมภาพันธ์ พ.ศ.2555
ความประทับใจของพระธรรมทายาทรุ่นสถาปนาเส้นทางมหาปูชนียาจารย์
 

 

จะขอรักหลวงพ่อและพระพุทธศาสนาไปจนกว่าจะสิ้นลมหายใจ

เรียบเรียงจากรายการโรงเรียนอนุบาลฝันในฝันวิทยา 

 

กราบคารวะพระเดชพระคุณหลวงพ่อที่เคารพอย่างสูงครับ

 

            กระผมพระธรรมทายาทธนดล   คุตฺตธมฺโม  อายุ 25 ปี ตัวแทนพระธรรมทายาท จากกองพันรุ่นสถาปนาเส้นทางมหาปูชนียาจารย์ ขอรายงานตัวครับ

 

 

 

พระธรรมทายาทธนดล   คุตฺตธมฺโม 

 

            หลวงพ่อครับ หลังจากเสร็จภารกิจการเดินธุดงค์เพื่อสถาปนาเส้นทางพระผู้ปราบมารแล้ว  คำแรกที่ผุดขึ้นมาในใจของผมก็คือคำว่า  “ไม่เสียชาติเกิด” ครับ    ผมภูมิใจที่ได้ทำหน้าที่ของตนเองในการเดินธุดงค์ได้อย่างครบถ้วนสมบูรณ์ทั้ง 24 วันเพื่อสานฝันของหลวงพ่อให้เป็นจริงด้วยการพลีชีพถวายศาสน์ครับ   หลวงพ่อครับ   ตลอดชีวิตทั้งชีวิตที่ผ่านมาของผม สิ่งใดที่เรียกว่าการทำความดีหรือการทำบุญ   ไม่มีครั้งไหนเลยที่จะสร้างความปลื้มปีติให้กับตัวผมได้เท่ากับการเดินธุดงค์ในครั้งนี้ครับ  ผมตื้นตันใจจนน้ำตาไหลโดยไม่รู้ตัวเลยครับ  หลวงพ่อครับ   ผมดีใจมากที่ภารกิจนี้ทำให้ผมได้ตอกย้ำซ้ำเดิมให้ตัวผมเองได้ตระหนักถึงหน้าที่ที่แท้จริงของการบวชเป็นพระ   เพราะถึงแม้ว่าผมจะเคยบวชมาแล้วก่อนหน้านี้    แต่การบวชครั้งนั้น ก็ไม่ได้ทำให้ผมรู้สึกปลื้มและประทับใจเท่าการบวชในครั้งนี้ที่ได้มีโอกาสออกเดินธุดงค์ไปโปรดญาติโยม    การที่ญาติโยมมีศรัทธากราบไหว้ผม ทำให้ผมเกิดความตั้งใจที่จะฝึกฝนอบรมตนเองให้เป็นพระที่ดียิ่งๆขึ้นไป  ผมอยากให้สาธุชนได้กราบไหว้ผมได้อย่างสนิทใจในฐานะพระแท้ครับ    หลวงพ่อครับ  ผมมีความในใจที่อยากจะแอบสารภาพกับหลวงพ่อนิดหน่อยครับว่า  การมาบวชของผมครั้งนี้  ความจริงแล้ว ผมกะว่าจะมาบวชเพื่อสะเดาะเคราะห์เพราะอายุครบเบญจเพสเท่านั้นครับ  แต่พอบวชไปบวชมาจนกระทั่งถึงวันนี้  ก็ยังไม่มีสิ่งใดที่จะทำให้ผมอยากกลับไปใช้ชีวิตฆราวาสเหมือนเดิมเลยครับ  โดยเฉพาะเมื่อได้เห็นโยมแม่ของผม  ท่านปลื้มใจมากๆครับที่ลูกชายได้บวช ซึ่งท่านได้บอกกับผมว่า   “อย่าสึกนะ อยากให้อยู่เป็นพระไปตลอดเลยนะ”ซึ่งตัวผมเองก็ไม่ชอบที่จะขัดใจโยมแม่ซะด้วยสิครับ  ผมจึงต้องขอความเมตตา ขอบวชอยู่เป็นพระลูกชายของหลวงพ่อต่อไปเรื่อยๆแบบวันต่อวัน ปีต่อปี และชาติต่อชาติด้วยนะครับ  หลวงพ่อครับ

 

        การที่ผมได้มาอยู่ตรงนี้  ผมรู้สึกว่าตัวผมเองโชคดีมากๆที่สามารถมีพระรัตนตรัยเป็นที่พึ่งได้เพราะเนื่องจากที่บ้านของผมมีอาชีพเป็นร่างทรงกันทั้งบ้านเลยครับ   โดยวันที่ผมมาบวชก็ไม่มีใครมาร่วมงานบวชของผมเลย นอกจากโยมแม่ซึ่งท่านเข้าใจและชอบการปฏิบัติธรรม  และท่านก็ยังได้เคยเข้าร่วมบวชเป็นอุบาสิกาแก้วในโครงการของหลวงพ่อด้วยนะครับ  ซึ่งโยมแม่นี่ละครับที่ท่านได้เชียร์ให้ผมมาบวชในโครงการของหลวงพ่อ   ซึ่งพอได้มาบวช  ผมถึงได้เรียนรู้ว่าที่พึ่งอันเป็นสรณะสูงสุดนั้นก็คือพระรัตนตรัย  ผมจึงได้ตัดสินใจหักดิบเลิกเป็นร่างทรง แล้วก็ได้บอกโยมแม่ให้เลิกเป็นร่างทรงโดยเด็ดขาดเลยครับ  หลวงพ่อครับ  ตั้งแต่ผมได้มารู้จักกับหลวงพ่อ   ชีวิตของผมก็มีความสุขมากขึ้น  ชีวิตมีคุณค่าและมีความหมายมากขึ้น ถึงวันนี้ผมมั่นใจ ว่าชีวิตสมณะของผมจะดำเนินต่อไปได้อย่างราบรื่น หากมีหลวงพ่อเป็นผู้นำในการสร้างบุญสร้างบารมี  ซึ่งผมก็ได้ตั้งปณิธานเอาไว้ในใจว่า  ถ้าเลือกได้  ในวาระสุดท้ายของชีวิต   ผมจะขอ-มรณภาพไปในท่านั่งสมาธิที่วัดพระธรรมกายแห่งนี้ครับ   หลวงพ่อครับ  สุดท้ายนี้ ผมต้องขอกราบขอบพระคุณหลวงพ่อมากๆครับที่ได้มอบโอกาสที่สำคัญยิ่งให้กับชีวิตของผม  ผมรู้สึกว่าตัวเองเป็นผู้ที่โชคดีที่ได้ร่วมปฏิบัติภารกิจอันทรงเกียรตินี้  ซึ่งผมจะขออยู่เพื่อช่วยงานของหลวงพ่อต่อไป  โดยผมมีความตั้งใจที่จะเป็นพระพี่เลี้ยงในรุ่นบวชแสนภาคฤดูร้อนที่จะมาถึงนี้ครับ  ซึ่งผมจะขอทุ่มเทความสามารถที่มีอยู่ทั้งหมดเพื่อที่จะรับบุญใหญ่นี้ เพื่อตอบแทนพระคุณของหลวงพ่ออย่างเต็มที่เต็มกำลังครับ