ต้องบวชให้ได้ 2 ชั้น ทับทวีความปลื้มใจ

ทบทวนฝันในฝัน วันที่ 29 มีนาคม พ.ศ.2555
พลิกชีวิตด้วยบุญบวช

ตอน ต้องบวชให้ได้ 2 ชั้น ทับทวีความปลื้มใจ
เรียบเรียงจากรายการโรงเรียนอนุบาลฝันในฝันวิทยา

กราบคารวะพระเดชพระคุณหลวงพ่อที่เคารพอย่างสูง

กระผมพระนที ญาณโสภโน อายุ 29 ปี ผมบวชในโครงการ 1 แสนรูป รุ่นเข้าพรรษา ปี พ.ศ. 2554 ครับ และกำลังรับบุญเป็นพระพี่เลี้ยง อยู่ที่ศูนย์อบรมวัดเขามุสิการาม อ.หนองปรือ จ.กาญจนบุรีครับ

หลวงพ่อครับ ผมโตมาพร้อมกับความรู้สึกขาด ขาดความรัก ขาดความอบอุ่น เพราะพ่อกับแม่แยกทางกัน ต่างคนต่างก็ไปมีครอบครัวใหม่ หัวใจดวงน้อยๆของเด็กผู้ชายอายุ 12 ขวบ จึงเคว้งคว้างปวดร้าว ก็เลยหาทางออกด้วยการคบเพื่อนที่ทั้งดื่ม ทั้งสูบ และเสพยา ใช้ชีวิตมึนๆ เมาๆสนุกสนานไปวันๆ มองไม่เห็นอนาคตเลย แม้ต่อมาผมจะเลิกเสพยาได้ แต่ก็ยังเลิกดื่มและเลิกสูบไม่ได้ครับ

พระนที ญาณโสภโน

แล้วก่อนที่ผมจะมาบวช ผมเคยเป็นทหารรับใช้ชาติอยู่ 2 ปี ทำให้เริ่มรู้จักความอดทน รู้จักระเบียบวินัย พอปลดประจำการ ก็ได้ข่าวว่าพ่อเลี้ยงเสียชีวิต ผมก็เลยย้ายกลับไปอยู่กับแม่ที่เมืองกาญและรับจ้างทำไร่สับปะรดครับ วันหนึ่ง ผมก็บ่นกับแม่ว่า “ผมรู้สึกว่าชีวิตตัวเองไม่ไหว ทำอะไรไม่ดีเลย ผมอยากบวช” แต่แม่กลับบอกว่า “ให้รอไปก่อนตอนนี้ยังไม่มีเงิน” ด้วยความเป็นคนก้าวร้าว ผมเลยเสียงดังกับแม่ว่า “ต้องรอให้แม่ตายก่อนหรือไง ถึงจะได้บวช” หลวงพ่อครับ ผมรู้สึกว่าแม่ต้องเสียใจแน่ๆที่ผมพูดแรงแบบนั้น แต่ผมขอสารภาพว่า ผมอยากบวชให้แม่ ตอนที่แม่ยังมีชีวิตอยู่จริงๆ ไม่อยากให้มันสายเกินไปครับ พอผ่านไป 1 อาทิตย์ ในขณะที่กำลังง่วนอยู่ในดงสับปะรด ผมก็เห็นรถคันหนึ่งมาจอดตรงหน้าไร่ พอออกจากดงสับปะรดไปเจอหน้าคนขับ เขาก็บอกว่ามาชวนบวช ผมคิดว่าอะไรใจจะตรงกันขนาดนี้ และรู้สึกว่ามันเป็นเรื่องอัศจรรย์จริงๆ เพราะบ้านผมอยู่ในหุบเขาลึกมาก ขนาดน้ำ-ไฟยังเข้าไปไม่ถึง แต่กลับมีคนเข้ามาชวนผมบวช

แล้วตั้งแต่วันแรกที่ได้ใส่ชุดขาว ได้เป็นนาคธรรมทายาท ผมก็บอกกับตัวเอง ว่าจะขอเอาดีในชีวิต ขอเอาบุญให้โยมแม่ ด้วยการฝึกฝนตัวเองแบบไม่มีข้อแม้ ขนาดบุหรี่ที่สูบมาเป็นสิบปี รู้สึกว่าเลิกยากกว่าทุกอย่าง ผมก็พยายามเลิกสูบจนได้ครับ แล้วพอได้นั่งสมาธิ ก็ทำให้ผมได้รู้จักกับศูนย์กลางกายฐานที่ 7 ได้พบกับองค์พระภายใน ทำให้ผมมีความสุข ชนิดที่สามารถอยู่คนเดียวบนโลกได้โดยไม่รู้สึกขาดและไม่อยากได้อะไรอีกเลย ผมอยากให้นาคธรรมทายาททุกคนนั่งสมาธิให้มากๆ เพราะสมาธิจะทำให้เราได้พบกับความสุข จะทำให้เรามีกำลังใจ รู้จักแยกแยะดีชั่ว และเห็นคุณค่าของการบวช ยิ่งในช่วงที่ใกล้จะบรรพชาแล้ว ก็ขอทุกท่านตัดความกังวลทั้งหมด ทำอารมณ์ให้สบายๆ เพื่อจะได้เตรียมตัวบวชสองชั้น จะได้เป็นบุญใหญ่ให้ตัวเองและคนที่เรารักครับ

หลวงพ่อครับ ตอนแรกที่ผมมาบวช โยมแม่ไม่ค่อยปลื้มสักเท่าไหร่ครับ เพราะท่านเชื่อข่าวลือว่าวัดพระธรรมกายไม่ดี ซึ่งต่างกับผมที่รู้สึกดีกับวัดทุกอย่าง ผมก็เลยอยากพิชิตใจโยมแม่ ดังนั้นเวลาฟังหลวงพ่อหรือพระอาจารย์สอน ผมจะพยายามเก็บเล็กผสมน้อย จดจำคำสอนเอาไว้ให้มากที่สุด เพื่อที่จะได้เอามาสอนคนสำคัญของผม คือโยมแม่ ซึ่งพอมีโอกาสคุยกัน ไม่ว่าจะคุยเรื่องอะไรเป็นต้องตะล่อมคุยเข้าเรื่องธรรมะทุกที มีอยู่วันหนึ่งในขณะที่ผมพูดธรรมะให้โยมแม่ฟัง ผมอ่านสายตาของท่านออก ว่าท่านกำลังปลื้มมาก ท่านต้องกำลังคิดว่า “นี่พระลูกชายของเราเหรอเนี่ย สอนให้คนอื่นศรัทธาได้ขนาดนี้เลยเหรอ” หลวงพ่อครับ ตอนนี้ผมเอาชนะใจโยมแม่ได้แล้วนะครับ เพราะท่านเข้าใจวัดพระธรรมกายแล้ว และยังรับปากว่าจะมาบวชเป็นอุบาสิกาแก้วหน่ออ่อนด้วยครับ

ผมอยากบอกว่า ผมรักหลวงพ่อมาก เพราะหลวงพ่อเป็นพระพ่อของผม หลวงพ่อก็เป็นคนที่เอื้อมมือมาฉุดผมให้ขึ้นมาจากอบาย ซึ่งในช่วงที่ได้นั่งสมาธิกับหลวงพ่อที่ห้องแก้วสารพัดนึก เป็นช่วงเวลาที่ดีที่สุดในชีวิต ส่วนการเดินธุดงค์ธรรมชัย สถาปนาเส้นทางมหาปูชนียาจารย์ ก็เป็นบุญใหญ่ที่จะไม่มีวันลืม แม้ผมจะต้องจากหลวงพ่อไปปฏิบัติหน้าที่ ที่ต่างจังหวัด แต่ผมก็อุ่นใจที่มีลูกอมหลวงพ่ออยู่ในมือ ซึ่งผมจะใช้ลูกอมของหลวงพ่อในโอกาสพิเศษๆเท่านั้น อย่างการเทศน์สอนครับ

หลวงพ่อครับ ตอนนี้ผมดีใจที่สุดเลยครับ เพราะผมได้กลับมานั่งสมาธิกับหลวงพ่ออีกครั้ง ที่ห้องแก้วสารพัดนึก เพื่อเตรียมกลั่นใจให้ใสสว่าง ในการเดินธุดงค์ธรรมชัย อัญเชิญหลวงปู่ทองคำ ผมจะทำให้ทุกย่างก้าวเป็นย่างแก้ว จะพลิกศรัทธาของญาติโยมในเมืองหลวง ให้กลับมาเฟื่องฟูให้ได้ครับ แม้ผมจะมีแค่สองมือน้อยๆ แต่ผมก็พร้อมที่จะช่วยหลวงพ่อฟื้นฟูพระพุทธศาสนา ซึ่งผมก็ตั้งใจที่จะบวชแบบวันต่อวัน วินาทีต่อวินาที ให้ดีที่สุด โดยขอให้มโนปณิธานของหลวงพ่อ สำเร็จเป็นธรรมชัยทุกประการครับ