1 นาที เพื่อชีวิต
อย่าหวังน้ำบ่อหน้า
การที่ยังปล่อยให้เวลาล่วงเลนไปเปล่าๆ แม้จะอยู่ในวัยที่แก่ตัวแล้ว โดยไม่เตรียมสะสมเสบียงคือบุญกุศลไว้บ้าง หรือคิดว่าเมื่อตายไปแล้วลูกหลานเขาคงทำไปให้เองนับว่าประมาทอย่างยิ่งแล้ว
สะสมบุญไว้ด้วยตนเองเรื่อยไปนั่นแหละเป็นดีที่สุดและถูกต้องที่สุด การหวังน้ำบ่อหน้านั้น โบราณเขาสอนกันนักว่าไม่ควรประพฤติ เพราะมีแต่จะทำให้ผิดหวังอย่างเดียว
สิ่งสมมุติ
เบญจขันธ์ของตัวเองก็เป็นภาระที่หนักและก่อทุกข์ให้มากอยู่แล้ว ยังไปแบกภาระจากเบญจขันธ์อื่นเขาไว้อีกมากมาย แล้วจะไม่ให้มีทุกข์เป็นทวีตรีคูณได้อย่างไร
จงอย่าโทษผู้จากไปฝ่ายเดียว
คนเรานั้นใช้ว่าจะไม่รักไม่อยากสนองคุณสถานที่ที่ตนเคยอยู่เคยอาศัย แต่เมื่อสถานที่นั้นไม่เป็นที่สบายใจอยู่อย่างไรเกียรติหรือหมดโอกาสที่จะเจริญก้าวหน้าได้เขาก็ต้องจากไป ไม่ควรจะไปโทษหรือกล่าวหาผู้จากไปนั้นว่าไม่รักไม่หว่งใยหมู่คณะหรือวงการของตน แต่ต้องมองว่าหมู่คณะหรือวงการนั้น ให้อะไรเขาบ้าง อย่างน้อยได้เลี้ยงจิตใจเขาบ้างหรือไม่
ดีชั่วเป็นของตัวเอง
ดีชั่วเป็นของต้วเอง เป็นของที่ตัวเองทำให้ตัวเองทั้งสิ้น เมื่อได้รับผลอย่างไร ไม่ควรไปโทษคนอื่นหรือสิ่งอื่นว่ามาทำให้ตัวเองเป็นอย่างนี้ การโทษฟ้าดิน โทษคนอื่น แต่ไม่โทษตัวเอง มิใช้เป็นการแก้ไขข้อเสียของตนได้อย่างถาวร อย่างดีก็ทำให้สบายใจขึ้นเท่านั้นเอง
เรียบเรียงโดย พระธรรมกิตติวงศ์ ป.ธ.9. ราชบัณฑิต
Desktop Version
