เตรียมบวชสองชั้น ยกชั้น ในวันวิสาขบูชา

ทบทวนฝันในฝัน วันที่ 21 พฤษภาคม พ.ศ.2556

ผลการปฏิบัติธรรมของสามเณรเตรียมบวชอุทิศชีวิต

ตอน เตรียมบวชสองชั้นยกชั้นในวันวิสาขบูชา

เรียบเรียงจากรายการโรงเรียนอนุบาลฝันในฝันวิทยา

โชคดีนักได้เกิดเป็นลูกหลวงพ่อ
ผู้รูปหล่อหน้าตาดีมีศรีสันต์
ลูกเณรอยู่กับหลวงพ่อสุขทุกวัน
หวังตามไปสวรรค์ดุสิตบุรี
ขอบพระคุณหลวงพ่อที่ชี้แนะ
จากลูกแกะให้กลับเป็นราชสีห์
หลวงพ่อสอนให้มุ่งเน้นสร้างความดี
สร้างบารมีให้ถึงจุดสุดสายธรรม

สามเณร ธานินท์ ตะวะนะ เปรียญธรรม 5 ประโยค
สามเณรเตรียมบวชอุทิศชีวิตในวันวิสาขบูชา

กระผม ลูกเณร ธานินท์ ตะวะนะ อายุ 22 ปี เปรียญธรรม 5 ประโยค

หลวงพ่อครับ ตั้งแต่เด็กๆ ลูกเณรก็มีความรู้สึกนึกคิดหลายอย่าง แตกต่างจากเด็กในวัยเดียวกัน บางครั้งลูกเณรสงสัยว่า

เรามาจากไหนหนอ..?

เรามาสู่โลกนี้เพื่ออะไร..?

อะไรคือสิ่งมีค่าสูงสุดของชีวิตเรา..?

ลูกเณรเก็บความสงสัยไว้ในใจ โดยไม่ทราบว่าจะไปหาคำตอบได้จากที่ไหน เผลอแป๊บเดียวก็เรียนจบชั้น ป. 6 ในขณะที่เพื่อนๆ พูดถึงโรงเรียนชื่อดังที่จะไปสอบเพื่อเรียนต่อ หรือพูดถึงความฝันในอนาคต แต่สำหรับลูกเณรถามตัวเองทีไรก็ได้คำตอบว่า “เราอยากบวช เรารัก เราชอบ อยากเป็นพระเหลือเกิน” จึงไปบอกโยมแม่ โยมแม่ท่านก็พาลูกเณรไปบวชที่ศูนย์อบรมเยาวชนนครราชสีมาครับ

พอจบโครงการพระอาจารย์ก็พามาอบรมเป็นสามเณรเปรียญธรรมที่วัดพระธรรมกายครับ หลังจากที่ได้มาพบพระเดชพระคุณหลวงพ่อและหมู่คณะ คำถามที่เคยสงสัยว่า เรามาจากไหน..? มาสู่โลกนี้เพื่ออะไร..? อะไรคือสิ่งมีค่าสูงสุดของชีวิต..? ล้วนได้รับคำตอบ

หลวงพ่อครับ ไม่มีแผ่นดินตรงไหนบนโลกที่ลูกเณรอยากไปอีกแล้ว ลูกเณรจะมีชีวิตเพื่อพระพุทธศาสนาเท่านั้น และพร้อมแล้วที่จะอุปสมบทอุทิศชีวิตครับ ในขณะนี้ลูกเณรกำลังตั้งใจฝึกฝนอบรมตนเองให้บริสุทธิ์ทั้งกาย วาจา ใจ เพื่อจะได้บวชสองชั้น ซึ่งลูกเณรก็มีผลการปฏิบัติธรรมที่ก้าวหน้าขึ้นดังนี้ครับ

เวลานั่งสมาธิ ลูกเณรจะสัมมาอะระหังไปพร้อมๆ กับนึกภาพดวงแก้ว โดยยึดตามโอวาทที่หลวงพ่อเคยสอนเอาไว้ว่า ให้ทำซ้ำๆ อย่าเบื่อต่อการทำซ้ำๆ เพราะทุกอย่างในวัฏสงสารมีแต่เรื่องซ้ำๆ ลูกเณรถือคติว่าความต่อเนื่องคือพลัง จึงนึกซ้ำๆ ทั้งในรอบและนอกรอบครับ ซึ่งแรกๆ ก็นึกได้แค่ 1-3 วินาที จนขยับมาเป็น 5 วินาที ถึง 10 นาที 15 นาที

บางรอบก็นึกดวงแก้วได้ยาวและต่อเนื่องครับ จนคืนหนึ่งในขณะที่กำลังนึกถึงดวงแก้ว ใจก็นิ่งเข้าๆ แล้วก็รู้สึกวืดๆ เหมือนโดนดูดเข้าไปตรงกลางท้อง และดวงแก้วที่นึกเอาไว้ก็ว๊าบ...สว่างชัดขึ้น แล้วจากภาพดวงแก้วที่ตอนแรกนึกได้แบบกลมๆ แบนๆ กลับแลดูมีมิติมากขึ้น จนสัมผัสได้ถึงความกลมครับ

ดวงแก้วที่ลูกเณรเห็นใหญ่เท่าลูกปิงปอง เป็นสีขาวสว่างนวลๆ ดูแล้วมีความสุขมากครับ ลูกเณรก็นั่งดูอย่างนั้นไปเรื่อยๆ และหมั่นประคับประคองดวงสว่างนวลๆ แบบทำซ้ำๆ จนกระทั่งเดียวนี้ก็ยังเห็นได้อยู่ครับ ซึ่งลูกเณรก็จะใช้วันเวลาที่เหลืออยู่เอาให้ดียิ่งๆขึ้นไปครับ

ภาพวาดจากประสบการณ์ภายในของ
สามเณร ธานินท์ ตะวะนะ

สามเณร ธานินท์ ตะวะนะ ในท่า Peace Position

สามเณร พุทธิวัฒน์ อินทร์พงษ์ เปรียญธรรม 5 ประโยค
สามเณรเตรียมบวชอุทิศชีวิตในวันวิสาขบูชา

กระผม ลูกเณร พุทธิวัฒน์ อินทร์พงษ์ อายุ 22 ปี เปรียญธรรม 5 ประโยค ครับ

ลูกเณรเริ่มเข้าวัดตั้งแต่ปี พ.ศ. 2540 โดยมีโยมแม่ โยมป้า และกัลยาณมิตรจังหวัดอุบลราชธานี ชักชวนให้มาวัดพระธรรมกาย ครั้งแรกที่มาวัดลูกเณรดีใจมากเลยครับ เพราะไม่เคยเห็นวัดที่ไหนจะใหญ่ขนาดนี้ มีพื้นที่ให้วิ่งเล่นกว้างมากๆ

พอเรียนจบชั้น ป.6 ลูกเณรก็ได้บรรพชาสามเณรภาคฤดูร้อนที่วัดสร้างแก้ว พอจบโครงการพระอาจารย์ก็ชวนลูกเณรให้ไปอยู่วัดพระธรรมกาย พอไปขอโยมแม่ ท่านก็บอกว่า “ถ้าจะอยู่ต่อห้ามสึกนะ ถ้าสึกมาแม่ไม่เลี้ยงนะ” ตอนนั้นลูกเณรก็ตกใจเหมือนกันครับ แต่สุดท้ายเด็กอายุ 12 ขวบ ก็ตัดสินใจครั้งยิ่งใหญ่ในชีวิต และบอกโยมแม่อย่างหนักแน่นว่า “ครับ ลูกเณรจะบวชต่อ”

พอมาอยู่วัดพระธรรมกาย ลูกเณรมีหลวงพ่อเป็นหลักใจ และที่ทำให้มีเรี่ยวมีแรงคือข้าวหลวงพ่อ..อร้อย..อร่อยครับ ต่อให้เจอบทฝึกขนาดไหนพอได้ฉันข้าวหลวงพ่อแล้วหายเหนื่อยเลย จากการที่ลูกเณรเติบโตมาท่ามกลางบทฝึกที่เข้มข้น ค่อยๆ ได้ซึมซับคุณธรรม มโนปณิธาน เป้าหมายชีวิต จากหลวงพ่อ พระอาจารย์ พระพี่เลี้ยง ทำให้ลูกเณรมีความมั่นใจและกล้าประกาศว่าจะบวชอุทิศชีวิตในบวรพระพุทธศาสนาวิชชาธรรมกายครับ

ตอนนี้ลูกเณรได้รับความเมตตาจากหลวงพ่อ ให้เข้ามาปฏิบัติธรรมที่อาศรมพุทธบุตรแก้ว ทำให้ลูกเณรมีผลการปฏิบัติธรรมที่ดี ขอกราบถวายรายงานดังนี้ครับ

ก่อนที่ลูกเณรจะนั่งธรรมะ ลูกเณรจะอธิษฐานจิตกับพระเดชพระคุณหลวงปู่ ขอให้ลูกเณรได้มีส่วนในธรรมที่หลวงปู่ได้เห็น หลังจากนั้นก็จะวางใจสบายๆ ไม่คิดอะไร มองดูความมืดไปเรื่อยๆ และภาวนาสัมมาอะระหังไปด้วย ลูกเณรนั่งมองความมืดอยู่หลายวันครับ แต่ไม่รู้สึกเบื่อ วันหนึ่งพอภาวนาสัมมาอะระหังได้ 500 ครั้ง ลูกเณรก็เห็นแสงสว่างจ้าแบบเต็มตาปรากฏขึ้น พอทำใจนิ่งๆ ก็เห็นเป็นท่อธารของแสงขนาดใหญ่ครับ พอมองเฉยๆ ก็มีดวงแก้วผุดขึ้นมามากมาย ลูกเณรมีความสุขมาก ดีใจจนยิ้มออกมาทั้งๆ ที่ยังนั่งหลับตาอยู่ แต่พอนึกได้ก็พยายามประคองใจไปเฉยๆ สักพักก็เห็นดวงอาทิตย์โผล่ขึ้นมาในกลางท้อง แล้วค่อยๆ มีองค์พระผุดขึ้นมาตรงกลางดวง ตอนนั้นใจของลูกเณรสงบมากอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน และเพิ่งจะซึ้งถึงพุทธพจน์ที่กล่าวว่า “นตฺถิ สนฺติ ปรํ สุขํ สุขอื่นนอกจากความสงบนิ่งไม่มี” มันสุขมากจนรู้สึกว่าชีวิตนี้ไม่อยากได้อะไรอีกแล้วครับ

ภาพวาดจากประสบการณ์ภายในของ
สามเณร พุทธิวัฒน์ อินทร์พงษ์

สามเณร พุทธิวัฒน์ อินทร์พงษ์ ในท่า Peace Position

ลูกเณรขอกราบขอบพระคุณหลวงพ่อ ที่เมตตาให้ลูกเณรได้อุปสมบทอุทิศชีวิตในวันวิสาขบูชานี้ ลูกเณรขอมอบกายถวายชีวิตสร้างบารมี ขอตามติดติดตามหลวงพ่อผู้เป็นที่รักยิ่งไปจนถึงที่สุดแห่งธรรมครับ