คนเราเกิดมาทำไม
พรรษานี้เป็น พรรษาแห่งการบรรลุธรรม เราก็จะต้องขวนขวายในการปฏิบัติธรรมกันให้ดี
โดยเฉพาะพระเณรมีเวลาว่างมากกว่าคฤหัสถ์เยอะมีเวลาว่างด้วย ปลอดกังวลด้วย
และอาชีพพระคือการปฏิบัติธรรม ต้องทำให้ถูกหลักวิชชา
เหลือเวลาอีกไม่ถึงเดือนแล้วก็จะออกพรรษา เราเริ่มนับถอยหลังกันแล้วนะ พรรษานี้คือ พรรษาแห่งการบรรลุธรรม คำเต็มคือ บรรลุพระธรรมกาย ได้แก่ พระในตัวหรือพระรัตนตรัยในตัวซึ่งมีอยู่ทุกคนในโลก ไม่ว่าจะเชื้อชาติศาสนาและเผ่าพันธุ์ใดก็ตาม จะเชื่อหรือไม่เชื่อ รู้หรือไม่รู้ก็ตาม ล้วนมีพระธรรมกายทั้งสิ้น เป็นที่พึ่งที่ระลึกอันสูงสุดของมนุษยชาติแล้วจะทราบได้อย่างไร ทราบได้ก็ต้องลงมือพิสูจน์ พิสูจน์ให้ถูกหลักวิชชาด้วยการนำใจมาหยุดนิ่งไว้ที่ศูนย์กลางกายฐานที่ 7 ซึ่งอยู่ในกลางกายเหนือสะดือขึ้นมา 2 นิ้วมือ ถ้าทำถูกหลักวิชชาและมีความเพียรจะต้องพบพระธรรมกายอย่างแน่นอน ไม่ว่าจะเป็นคฤหัสถ์หรือบรรพชิตก็ตามพบเมื่อไรชีวิตก็จะสมหวังเมื่อนั้น เพราะความปรารถนาของมวลมนุษยชาติมีอยู่อย่างหนึ่งที่ตรงกันคืออยากพบความสุขที่แท้จริง อยากพบความสุขที่แท้จริงก็ต้องไปถึงพระธรรมกายในตัวตรงศูนย์กลางกายให้ได้
เป้าหมายของการเกิดมาเป็นมนุษย์นั้นต้องตอกย้ำซ้ำเดิมบ่อย ๆ ฟังแล้วก็ต้องฟังอีก เพราะถ้าเราไม่พูดให้ฟังเดี๋ยวคนอื่นก็พูดให้ฟัง ซึ่งมันคนละเรื่องกัน เพราะหูมันปิดไม่ได้ ถ้าเราไม่ดึงเอามาบ้าง เดี๋ยวคนอื่นเขาก็จะดึงไปในทุก ๆ ครั้งที่เกิดมาเป็นมนุษย์ มีเป้าหมายของชีวิตเพียงประการเดียว คือ เกิดมาเพื่อทำพระนิพพานให้แจ้ง ถ้ายังไม่แจ้งอย่างน้อยก็ต้องเกิดมาสร้างบารมี เติมบุญ เติมบารมี เติมความดีให้มาก ๆ บารมีก็มี 10 ทัศ ทานบารมี ศีลบารมี เนกขัมมบารมี ปัญญาบารมี วิริยบารมี ขันติบารมี สัจจบารมี อธิษฐานบารมี เมตตาบารมี และอุเบกขาบารมี
บารมี แบ่งเป็น 3 ระดับ คือ ขั้นธรรมดา ขั้นกลาง และขั้นสูงสุด อย่างละ 10 รวมเป็น 30 ทัศ รวมแล้วเมื่อไรที่ดวงบุญดวงบารมีแต่ละดวงโตเท่ากันได้ เมื่อนั้นความปรารถนาของเราก็สมหวัง สอบผ่าน พ้นจากการอยู่ในวัฏฏะหรือในสังสารวัฏไปสู่พระนิพพานได้ ถ้าจะให้ยิ่งขึ้นไปอีกก็ต้องสร้างบารมีเพิ่มบารมีนี่สำคัญมาก ต้องสั่งสมให้เยอะ ๆ จะหลุดพ้นไปพระนิพพานได้ก็ต้องอาศัยบารมี แม้พ้นไปแล้วระดับความสามารถยังไม่เท่ากัน เอตทัคคะของพระอรหันต์แต่ละองค์ไม่เท่ากัน ขึ้นอยู่กับว่าใครสั่งสมอะไรมามาก แล้วตั้งความปรารถนาเอาไว้อย่างไร ถึงเวลาที่บรรลุมรรคผลนิพพาน แต่ความสามารถพิเศษก็จะแตกต่างกันไป ตามกำลังบารมี พระอัครสาวกก็ต้องเพิ่มเติมบารมีเข้าไปอีก พระปัจเจกพุทธเจ้า พระสัพพัญญูพุทธเจ้าก็ต้องเพิ่มขึ้นไปเรื่อย ๆการบรรลุธรรมช้า บรรลุธรรมเร็ว บรรลุยากหรือง่าย ก็ขึ้นอยู่กับการสั่งสมบารมีมา ถ้าสั่งสมบารมีมามากก็ง่าย ถ้าน้อยก็ต้องมีความเพียรหน่อย เพราะฉะนั้นต้องสั่งสมบารมีกันให้เยอะ ๆ เพราะเราเกิดมาอย่างน้อยก็ต้องสร้างบารมีแต่เป้าหมายจริง ๆ คือเกิดมาเพื่อทำพระนิพพานให้แจ้ง พระนิพพานก็อยู่ในตัวของเรา แต่ถูกกิเลสอาสวะบดบังเอาไว้จึงไม่เห็น ต้องทำความสว่างภายในให้เกิดขึ้นแล้วจึงจะเห็นได้ นี่เป็นเรื่องที่สำคัญ
พรรษานี้เป็น พรรษาแห่งการบรรลุธรรม เราก็จะต้องขวนขวายในการปฏิบัติธรรมกันให้ดี โดยเฉพาะพระเณรมีเวลาว่างมากกว่าคฤหัสถ์เยอะมีเวลาว่างด้วย ปลอดกังวลด้วย และอาชีพพระคือการปฏิบัติธรรม ต้องทำให้ถูกหลักวิชชา เอาเวลาที่ว่างๆ ที่ไม่ต้องทำมาหากินมาปฏิบัติธรรม จะได้เข้าถึงพระในตัว เป็นพยานในการตรัสรู้ธรรมของพระสัมมาสัมพุทธเจ้า อย่างน้อยเราก็จะได้ยืนยันได้ว่า พระธรรมกายหรือพระรัตนตรัยในตัวนั้นมีจริงและก็ดีจริงแต่อยู่เฉย ๆ แล้วจะให้ท่านบังเกิดขึ้นมันไม่ได้ ต้องลงมือทำ ลงมือฝึกใจให้หยุดนิ่งถึงจะเข้าถึง ถ้าเอาเวลาไปดูทีวีหรือไปทำอย่างอื่นก็ไม่เห็น น่าเสียดายจังเลย ทีนี้พอเข้าไม่ถึง ใจก็ฟุ้งคิดไปเรื่อยเปื่อย อยู่กันไปก็อย่างนั้น ๆ นะ มันแกน ๆ อย่างนี้ไม่เกิดประโยชน์อะไร นี่น่าเสียดายสำหรับบางท่านที่ปล่อยเวลาให้ผ่านไปโดยเปล่าประโยชน์ ทั้ง ๆ ที่มีชีวิตเป็นนักบวช และอาชีพพระคือการปฏิบัติธรรม
12 กันยายน พ.ศ. 2546
จากหนังสือบางสิ่งที่แสวงหา
โดย พระเทพญาณมหามุนี (ไชยบูลย์ ธมฺมชโย)
โดย พระเทพญาณมหามุนี (ไชยบูลย์ ธมฺมชโย)
Desktop Version
