ทบทวนฝันในฝัน วันที่ 6 มีนาคม พ.ศ. 2557
เล่าเรื่องคุณยาย ตอน คุณยาย..รู้วาระจิต
เรียบเรียงจากรายการโรงเรียนอนุบาลฝันในฝันวิทยา
กราบนมัสการพระเดชพระคุณหลวงพ่อที่เคารพอย่างสูงครับ
หลวงพ่อครับ..ผมขออนุญาตแนะนำตัวตอนท้ายนะครับว่า..ผมคือ...?? ..เพราะผมเขินจริงๆ เนื่องจากผมอยู่แถวๆนี้เองครับ
จากการที่กระผมได้เกาะติดสถานการณ์ฟังหลวงพ่อเล่าเรื่องคุณยาย ทำให้ผมอินจนย้อนระลึกนึกถึงเรื่องราวที่ผมเคยประสบกับคุณยายในครั้งอดีตได้เป็นฉากๆ อย่างในสมัยที่ผมยังเรียนอยู่พาณิชย์นาวี ผมได้มาเป็นอาสาสมัครช่วยงานวัดอยู่เดือนกว่าๆ ซึ่งมีอยู่วันหนึ่ง..ผมยังไม่ได้ทานข้าวเช้าเลยครับ ตอนนั้น..ก็เกือบจะ 9 โมงแล้ว เรียกว่าหิวโซซัดโซเซทีเดียว หิวจนตาลายชนิดที่เรียกได้ว่า มีอะไรก็ได้ ฉันกินได้ทุกอย่าง และขณะที่หิวๆ ก็ต้องไปช่วยพี่อุบาสิกาขนกระเช้าผลไม้ไปที่ครัวยามา เพื่อเตรียมถวายพระ และเมื่อผมขนไปวางเสร็จ ก็เหลือบไปเห็นโซนที่เขาจัดอาหารไว้สำหรับเจ้าหน้าที่วัดที่ยังไม่ได้ทานข้าว ทำให้ผมอยากทานข้าวมากเลยครับ
แต่ก็ต้องชะงักความคิดนี้ไว้ในบัดดล..เพราะเขาแปะป้ายไว้ว่า “เฉพาะเจ้าหน้าที่” และทันใดนั้นเองครับ..ผมก็หันมาเจอคุณยายท่านยืนมองผมอยู่พอดี แล้วท่านก็ทักด้วยคำแรกว่า “กินข้าวมารึยัง..?” ผมก็ตอบว่า “ยังครับ” ตอนนั้นผมรู้สึกแปลกใจมากว่า ทั้งๆ ที่คุณยายเพิ่งเห็นผมขนกระเช้าผลไม้เข้าไปวางในครัว แทนที่ท่านจะถามว่า.. “ผลไม้ของใคร? ใครให้หิ้วมา? หรือเอามาถวายพระรึเปล่า?” แต่ท่านกลับถามว่า “กินข้าวมารึยัง” ทั้งที่เวลานั้นก็เกือบจะ 9 โมง ซึ่งเลยเวลาทานข้าวของคนปกติไปแล้ว จากเหตุการณ์นี้...ผมทึ่งในความเป็นคุณยายมากครับ ที่รู้วาระจิตว่า..ผมหิวโซซัดโซเซขนาดนั้น จากนั้นคุณยายท่านก็อนุญาตให้ผมไปตักข้าวของเจ้าหน้าที่ทานได้ครับ..
.
แต่หลวงพ่อครับ...เรื่องราวของผม ยังไม่จบง่ายอย่างนั้นหรอกครับ เพราะในสมัยที่ผมเป็นสาธุชน ผมได้ทำหน้าที่กัลยาณมิตร ชวนเพื่อน และพ่อของเพื่อนมาวัดเป็นครั้งแรก แต่พ่อของเพื่อนคนนี้ ยังไม่รู้จักและศรัทธาคุณยายเลย หรือพูดง่ายๆ ก็คือ..ยังใหม่มาก และพอมาถึง ผมก็พาพ่อของเพื่อนไปชมวัด และเข้าไปต้อนรับคุณยาย ระหว่างทางเดินสองข้างทาง ในขณะที่คุณยายกำลังเดินจากอาคารนิมมานรดีไปครัวยามา
แต่หลวงพ่อครับ...เรื่องราวของผม ยังไม่จบง่ายอย่างนั้นหรอกครับ เพราะในสมัยที่ผมเป็นสาธุชน ผมได้ทำหน้าที่กัลยาณมิตร ชวนเพื่อน และพ่อของเพื่อนมาวัดเป็นครั้งแรก แต่พ่อของเพื่อนคนนี้ ยังไม่รู้จักและศรัทธาคุณยายเลย หรือพูดง่ายๆ ก็คือ..ยังใหม่มาก และพอมาถึง ผมก็พาพ่อของเพื่อนไปชมวัด และเข้าไปต้อนรับคุณยาย ระหว่างทางเดินสองข้างทาง ในขณะที่คุณยายกำลังเดินจากอาคารนิมมานรดีไปครัวยามา
ซึ่งตอนนั้น..มีสาธุชนมาต้อนรับคุณยายเต็มไปหมด โดยบางคนก็ยกมือไหว้คุณยายแบบท่วมหัวบ้าง กราบกันก้นกระดกบ้าง แต่พ่อเพื่อนผมกลับไม่ทำอย่างงั้นน่ะสิครับ ตรงกันข้ามกลับเดินถอยหลบจากริมข้างทาง เข้ามาลึกถึงในชายคาของอาคารนิมมานรดี แล้วก็ไม่ยอมกราบคุณยาย ซึ่งผมก็แอบคิดในใจว่า.. ‘เกิดอะไรขึ้น!! ทั้งๆ ที่ถือเป็นความโชคดีมาก ที่มาวัดครั้งแรก แล้วได้มาเจอคุณยายอย่างใกล้ชิดขนาดนี้ แต่ทำไมกลับหลบไปอย่างนั้น’ แต่ผมก็ไม่รู้จะทำอย่างไรครับ จึงได้แต่คิดในใจว่า ‘อยากให้คุณยายเมตตามาทักพ่อเพื่อนผมคนนี้มากๆ’ และขณะที่ผมคิดอย่างกระวนกระวายนี้เองครับ ทันใดนั้นเอง !!! สิ่งที่ไม่คาดคิดก็ได้เกิดขึ้น คือ จู่ๆ คุณยายท่านก็เดินดิ่งแหวกฝูงชนเข้ามาหาพ่อเพื่อนผม และก็ยกมือไหว้ก่อนแบบเฉพาะเจาะจง ทำเอาจนผมมองตาค้างเลยครับ เพราะคนมีตั้งเยอะแยะมากมาย แต่ทำไมคุณยายถึงยอมเดินแหวกฝูงชนเข้ามา เพื่อทักทายพ่อเพื่อนผมคนนี้โดยเฉพาะ ทำเอาผมถึงกับงงเลยครับ
จากนั้นคุณยายก็พูดกับพ่อเพื่อนผมว่า.. “ให้มาเอาบุญกับยายกับหลวงพ่อนะ” และก็ทักทายปราศรัยเขาไปต่างๆ นานา ซึ่งขณะที่ผมยืนงงอยู่ ก็รู้สึกอัศจรรย์ใจว่า..ทำไม..คุณยายถึงรู้วาระจิต ที่ผมอยากให้พ่อของเพื่อนได้กราบ ได้ถึงขนาดนี้ แต่ที่น่าตื่นเต้นหนักไปกว่านั้น คือ เพื่อนผมมาบอกว่า..ที่พ่อเขาเดินหลบคุณยายแบบนั้นเพราะ “พ่อเขายังไม่ศรัทธาคุณยาย และพอเห็นสาธุชนกราบแม่ชี ก็เลยรู้สึกขัดใจว่า ท่านไม่ได้เป็นพระ ทำไมต้องกราบ 3 ครั้ง หรือต้องยกมือไหว้กันไปตลอดทางถึงขนาดนี้ ด้วยเหตุนี้..พ่อเขาจึงหลบและปลีกตัวออกมา เพื่อจะได้ไม่ต้องยกมือไหว้ แถมพ่อยังคิดในใจอีกว่า..ถ้าแม่ชีท่านนี้ศักดิ์สิทธิ์จริง ก็ขอให้เข้ามาทักพ่อก่อน...”
พอผมได้ฟังเฉลยอย่างนี้แล้ว รู้สึกทึ่งมาก จนรู้สึกว่า..ถ้าตอนนั้นมีเฟสบุ๊ก ผมคงเอาไปโพสต์แล้วครับ เพราะเรื่องนี้นับว่าเป็นเรื่องราวอันมหัศจรรย์สุดๆ เนื่องจากคนที่มากราบคุณยายในวันนั้น เยอะจนครัวยามาแน่นขนัดไปหมด แต่คุณยายกลับสามารถรู้วาระจิตแบบเฉพาะเจาะจงได้ทั้งผม และทั้งพ่อเพื่อนผมในเวลาเดียวกัน..ว่า แต่ละคนคิดอะไร !!! คุณยายท่านศักดิ์สิทธิ์มากครับ
สุดท้ายนี้ผมขอเฉลยตัวตนของผม ผ่านบทเพลง เพลงนี้ครับ ผมขอกราบขอบพระคุณหลวงพ่ออย่างสูงสุดครับ ที่เมตตาให้ นักเรียนอนุบาลใต้โต๊ะ หรือ โค้ก อลงกรณ์ สถาปิตานนท์ ได้ถ่ายทอดเรื่องราวของคุณยายครับ
ภาพผมสมัยก่อนที่ได้ถ่ายกับคุณยายครับ
และท้ายที่สุดนี้..ผมอยากจะบอกว่า คุณยายท่านศักดิ์สิทธิ์มากมากเกินกว่าที่เราจะคาดถึงจริงๆ ครับ ด้วยเหตุนี้การทำบุญหล่อทองกับท่านก็จะทำให้เราได้บุญอย่างไม่มีประมาณ เพื่อที่เราจะได้ตามติดยายครับ
Desktop Version
