ผลการปฏิบัติธรรมของลูกสมาธิแก้ว รุ่นที่ 46

ทบทวนฝันในฝัน วันที่ 19 พฤษภาคม พ.ศ. 2557

ผลการปฏิบัติธรรมของลูกสมาธิแก้ว รุ่นที่ 46

เรียบเรียงจากรายการโรงเรียนอนุบาลฝันในฝันวิทยา

กราบนมัสการพระเดชพระคุณหลวงพ่อที่เคารพอย่างสูงค่ะ

ลูกชื่อ ไปรยา ชมภูชัย ชื่อเล่น น้องนุ๊ก ค่ะ ตอนนี้อายุ 18 ปี เพิ่งจบ ม.6 หยกๆ และกำลังรอผลสอบเข้ามหาวิทยาลัยอยู่ค่ะ

น้องนุ๊ก ไปรยา ชมภูชัย
อาสาสมัคร แผนกเพชรกลางแก้ว กองรักษาบรรยากาศ สำนักศรัทธาภิบาล

ลูกเข้าวัดครั้งแรก ตอนอายุ 15 ปี พอดีวันนั้นตรงกับวันเกิดของลูกค่ะ ลูกเลยเกิดอาการอยากบวช เพื่อนของคุณแม่เลยพาลูกมาบวชเป็นอุบาสิกาแก้วหน่ออ่อนที่วัดพระธรรมกายค่ะ ลูกประทับใจทุกอย่างโดยเฉพาะชอบฟังเรื่องคุณธรรมของคุณยายอาจารย์มากๆ พอจบโครงการลูกก็เลยเข้าวัดพระธรรมกายเองเลยค่ะ แถมยังชวนคุณแม่ให้มาสร้างบารมีด้วยกันอีกด้วย ไม่เพียงเท่านั้น ยังติดตามดูหลวงพ่อผ่านช่อง DMC ช่องนี้ช่องเดียวเป็นประจำ ดูแล้วปลื้ม..จนดูช่องอื่นไม่เป็นแล้วค่ะ

หลวงพ่อคะ ช่วงนั้นลูกชอบนั่งสมาธิมาก จึงนั่งทุกวัน นั่งมาเรื่อยๆเป็นปี จนมีประสบการณ์ได้เห็นแสงสว่างโพลงขึ้นมาเป็นดวงกลมๆใสๆ พอมองไปที่ดวงก็รู้สึกวื้ดๆเหมือนถูกดูดด้วยค่ะ แต่พอนั่งเห็นดวงสว่างแล้ว ลูกก็ชะล่าใจนึกว่าตัวเองนั่งได้ดีแล้ว เลยเอาเวลาไปทำอย่างอื่น ให้เวลานั่งน้อยลง ในที่สุดดวงแก้วก็หายไปเลย ลูกรู้สึกเสียดาย แล้วก็คิดถึงดวงแก้วมากๆ จึงพยายามนั่งทุกวันแต่ดวงแก้วก็ไม่มาสักที จนหมดหวังที่จะได้เจอดวงแก้ว และรู้สึกว่าใจหายค่ะ มาปีนี้ ลูกได้เข้าอบรมสมาธิแก้ว ช่วงแรกๆรู้สึกเหนื่อยมากเพราะยังปรับตัวไม่ได้ พอนั่งสมาธิปุ๊บ ก็หลับปั๊บ นั่งคอตก คอพับ คออ่อน ทุกรอบเลยเจ้าค่ะ จนลูกเริ่มรู้สึกหงุดหงิดตัวเอง เลยสอนตัวเองว่า “ตัวเรานั้นยังเด็กอยู่ มีเวลานั่งสมาธิก็นั่งเข้าไปให้มากๆ ถ้าแก่แล้วเวลานั่งจะปวดเมื่อยมากกว่านี้อีก เวลาทำบุญเราทำได้น้อย เพราะยังเป็นเด็กอยู่ แต่เรามีเวลา มีร่างกายแข็งแรง ต้องตั้งใจทำความเพียรให้ดีนะ..”

แล้วก็นึกถึงธรรมะได้บทหนึ่งว่า “บุคคลย่อมล่วงทุกข์ได้ด้วยความเพียร” ทำให้ลูกมีกำลังใจที่จะนั่งมากขึ้นค่ะ ใช่จ้า ต้องสู้จึงจะชนะ ในวันวิสาขบูชา ที่ผ่านมา ลูกตรึกดวงแก้วทั้งวันตั้งแต่เช้าเลยค่ะ เห็นบ้าง ไม่เห็นบ้าง แต่ลูกจะทำอารมณ์สบายๆไปเรื่อยๆ แล้วลูกก็ได้ไปร่วมงานอุปสมบทสามเณรอุทิศชีวิตที่โบสถ์ ตอนท่านประกอบพิธีกรรม ลูกก็ตรึกดวงแก้วไปเรื่อยๆ ลูกปลื้มมากๆที่เห็นสามเณรได้บวชอุทิศชีวิต พอเสร็จพิธีก็กลับมาเข้าห้องปฏิบัติธรรม เพื่อจะได้ร่วมพิธีประดิษฐานพระบรมธาตุ ขณะที่รอสัญญาณถ่ายทอดสดมาจาก จ. หนองคาย ลูกก็ยังตรึกดวงแก้วอยู่ ตอนนั้นใจเบาสบายมาก เลยนึกถึงดวงแก้วได้ชัดกว่าปกติค่ะ พอลูกเห็นภาพถ่ายทอดสด เห็นเขานั่งตากฝนประกอบพิธีกัน ลูกก็ปลื้มไปกับเขาด้วยค่ะ แล้วลูกก็คิดว่า บุญใดที่เขาได้ ก็ขอให้ลูกได้บุญนั้นด้วย เพราะลูกก็ได้ไปเด็ดดอกดาวรวยเหมือนกันค่ะ และคิดประหนึ่งว่าตัวเองได้ไปอยู่ในพิธีนั้นจริงๆ แล้วลูกก็จรดใจนิ่งๆไปที่ดวงแก้วตรงกลางท้อง พอถึงตอนอธิษฐานจิต ลูกปลื้มสุดๆ ไม่รู้มันเป็นอะไร มันมีความสุขมากค่ะ

แล้วจู่ๆ ดวงแก้วที่นึกเป็นนิมิตก็ขยายและค่อยๆใสขึ้น ลูกก็ปล่อยใจนิ่งๆ ดวงแก้วก็ยิ่งขยาย สว่างคลุมไปหมดเลยค่ะ ใจมันพองเหมือนจะลอยได้อย่างกับลูกบอลลูนค่ะ ตอนนั้นลูกอยากให้ทุกคนบนโลกมีความสุขแบบนี้ เลยนึกเอาโลกมาอยู่ที่กลางดวงแก้ว แล้วดวงแก้วก็ขยายไปจนไม่มีขอบเขต หลวงพ่อคะ ปกติลูกคิดว่าดวงแก้วที่วางอยู่ตรงหิ้งพระใสแล้วนะคะ แต่ดวงแก้วในท้องลูกใสกว่านั้นมากค่ะ แล้วพอจรดใจไปที่ดวงแก้วจะรู้สึกเย็นๆ สบายๆ สบายใจจนอยากอยู่แต่ตรงนั้นค่ะ

ภาพวาดจากประสบการณ์ภายในของ
น้องนุ๊ก ไปรยา ชมภูชัย

ตอนนี้ไม่ว่าทำอะไรดวงแก้วก็ยังอยู่ เป็นดวงใหญ่เท่าลูกแตงโม ลืมตาก็เห็น แต่ถ้าหลับตาจะเห็นชัดมากกว่าค่ะ อาบน้ำก็มีความสุข เดินไปไหนก็มีความสุข แต่ไม่กระดี๊กระด๊านะคะ เพราะกลัวดวงแก้วจะหายไป เลยรักษาใจ.. ไม่ให้ดีใจเกินไป ไม่ข่มใจเกินไป เอาแบบสบายๆตามสูตรของหลวงพ่อเป๊ะค่ะ

หลวงพ่อคะ แต่ก่อนลูกชอบคิดมาก ยิ่งคิดมากก็ยิ่งทุกข์มาก แต่พอลูกมีดวงแก้วในกลางท้อง เหมือนลูกมีหลุมหลบภัย มีที่พักใจค่ะ เป็นที่ที่เอาใจไปอยู่แล้วสบายที่สุดเลย ไม่ต้องกังวลอะไรเลย เป็นสิ่งดีงามในตัวเราที่ไม่มีใครเอาไปได้ค่ะ ไม่มีใครเอาไปได้ แล้วก่อนนอนลูกจะเอาใจไปไว้ที่กลางท้องก่อน พอตื่นมาก็จะไม่เพลียด้วยค่ะ

น้องนุ๊ก ไปรยา ชมภูชัย ในท่า Peace Position

ลูกอยากบอกหลวงพ่อว่า ลูกรู้ตัวว่ามาช้า ลูกเกิดช้า แล้วลูกก็ไม่มีปัจจัยจะทำบุญได้เยอะๆ แต่ลูกจะนั่งสมาธิให้มากๆ จะเอาบุญนั่งสมาธิเอาดวงแก้วใสๆองค์พระใสๆไปถวายหลวงพ่อ..ให้หลวงพ่อหายไวๆค่ะ แล้วอะไรที่ลูกทำให้หลวงพ่อได้ ลูกก็จะทำอย่างเต็มที่ ลูกขอให้หลวงพ่อมีสุขภาพแข็งแรง หายเจ็บหายไข้ อยู่กับลูกๆไปนานๆ นะเจ้าคะ ลูกรักหลวงพ่อมากๆ เลยเจ้าค่ะ