มีอะไรก็เฉย ไม่ลุ้น ไม่ตกใจ

ผลการปฏิบัติธรรม

กัลยาณมิตรสุพรรณิการ์ ศรีสุวรรณ (ประเทศไทย)

กราบนมัสการพระเดชพระคุณหลวงพ่อเจ้าค่ะ

ลูกชื่อ สุพรรณิการ์ ศรีสุวรรณ ชื่อเล่น อูม อายุ 22ปีเจ้าค่ะ ดูรูปแล้วพระเดชพระคุณหลวงพ่ออย่าเพิ่งตั้งชื่อใหม่ให้ลูกนะเจ้าคะ ช่วงนี้ลูกกำลังมีความสุขเกิดธรรมปีติ หุ่นเลยอูมมากไปนิดเจ้าค่ะ ลูกเป็นชาวนครศรีธรรมราช เมืองคนใจบุญ ถิ่นพุทธศาสนา มีวัดวาอารามมากมาย ใครที่ชอบร่ำลือว่า เมืองคอนมีแต่คนดุ ขอแก้ข่าวว่า ขี้ฮกทั้งเพ ที่จริงแล้วคนเมืองคอนใจบุญเจ้าค่ะ

ลูกเติบโตในครอบครัวอบอุ่น มีสมาชิก 5คน คือ คุณพ่อ คุณแม่ และลูกๆ 3คน ตัวลูกเป็นลูกคนกลาง เมื่อจบ ม.6 ก็ย้ายมาอยู่ภาคกลาง ได้มารู้จักวัดที่เป็นศูนย์กลางธรรมกายโลก เลยได้ฝึกวางใจไว้ในกลาง จนทำให้ในที่สุดได้พบคนกลางกายแล้วเจ้าค่ะ ที่ลูกโชคดีได้มีโอกาสเดินทางสายกลาง เพราะมีคุณลุงเป็นผู้ชักชวนครอบครัวของเราเข้าวัดพระธรรมกาย ทำให้ลูกได้เข้ามาเป็นอาสาสมัคร ตั้งแต่ตอนเรียนอยู่ชั้นปี2 คณะศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยศิลปากร ที่ลูกเลือกเรียนคณะนี้ เพราะลูกอยากเป็นคุณครูสอนเด็กน้อย อยากเปิดโรงเรียนอนุบาลวิถีพุทธ

แม้โปรเจคของลูกจะไม่ใช่ Mega project เหมือนโรงเรียนอนุบาลฝันในฝันวิทยาของพระเดชพระคุณหลวงพ่อ ที่ถือคติการทำงานว่า “เล็กๆเราไม่ ใหญ่ๆเราทำ” แต่ก็ขอเป็นส่วนหนึ่งในการฟื้นฟูศีลธรรมโลกเจ้าค่ะ

จากการที่ลูกเข้ามาเป็นอาสาสมัคร ทำให้ได้เข้าร่วมโครงการ Meditation for you หรือ M4U รุ่นที่8 รุ่นสว่าง ณ กลางภูเรือเจ้าค่ะ เช้าวันแรกพระอาจารย์พาพวกเราไปปฏิบัติธรรมที่ยอดภูเรือ เมื่อไปถึงยอดภูเรือ เราก็พบกับความมหัศจรรย์ของธรรมชาติ ทุกๆด้านมีสีขาวของหมอกซึ่งปกคลุมยอดเขา ไอเย็นได้ถูกสายลมพัดผ่านจนเห็นเป็นภาพเลือนรางอยู่เบื้องหน้า เป็นความรู้สึกที่สบายมากเจ้าค่ะ พระอาจารย์นำสวดมนต์ และให้พวกเราเลือกหาที่นั่งเองตามใจชอบ บ้างก็เลือกนั่งใกล้ๆกับพระอาจารย์ บ้างก็นั่งบนโขดหิน บ้างก็นั่งใต้ต้นไม้

เวลาหนึ่งชั่วโมงผ่านไปรวดเร็วมาก หลายคนบอกว่า สามารถนั่งได้ตลอดโดยที่ไม่ต้องเปลี่ยนท่า ไม่ต้องขยับหรือปรับร่างกายใดๆเลย เป็นการวางใจอย่างเบาสบายจริงๆ หลังจากการทำใจให้ใสสว่าง เราทุกคนได้เป่า Bubble ร่วมกันบนยอดภูเรือเจ้าค่ะ ดวงกลมๆใสๆ ทั้งเล็ก ทั้งใหญ่ ต่างก็ล่องลอย คล้ายกำลังเล่นกับสายลม ภาพของหมอกขาวทั่วทุกทิศทุกทางถูกแต่งแต้มด้วยดวงกลมใส นึกเมื่อใดใจใสสว่างทุกครั้งเจ้าค่ะ

เมื่อถึงเวลาปฏิบัติธรรม ลูกจะเริ่มจากการปรับร่างกายให้รู้สึกผ่อนคลายที่สุด จากนั้นค่อยๆปิดเปลือกตาเบาๆ เอาแค่ขนตาชนกัน แล้ววางใจตรงส่วนที่รู้สึกว่ามีความสุขและสามารถวางใจได้เบาสบายที่สุดก่อน โดยไม่กังวลว่าจะใช่ฐานที่7หรือไม่ หลังจากนั้นรู้สึกว่าใจค่อยๆเคลื่อนไปยังฐานที่ตั้งของใจเองอย่างเบาสบาย คล้ายๆเราเป็นเพียงผู้ดูใจของเรา โดยไม่ต้องใช้ความพยายามใดๆทั้งสิ้น

เมื่อรู้ว่าใจเริ่มเบาสบาย ลูกจะนึกถึงเสียงบริกรรมภาวนา “สัมมา อะระหัง” นึกไปเรื่อยๆ อย่างเบาสบาย ไม่รีบ ไม่ร้อน เวลาผ่านไปไม่นานนักเสียง “สัมมา อะระหัง” ที่ลูกต้องคอยประคองไปเรื่อยๆ ก็เปลี่ยนเป็นเสียงที่เกิดขึ้นเองโดยไม่ต้องนึกถึง คล้ายดังมาจากที่ไกลๆแต่ชัดเจน แบบนุ่มนวล เบา สบาย ไพเราะกว่าทุกๆครั้งที่เคยฟังมา

สักพัก ลูกก็รู้สึกว่าร่างกายหนักๆถ่วงๆตั้งแต่ใบหน้า ลำตัว แขนและฝ่ามือ คล้ายโดนดูด แต่เป็นการดูดที่นุ่มๆ เบาๆ อยู่ๆหัวใจก็เต้นแรง หายใจถี่มากขึ้นเรื่อยๆ ซึ่งตอนนั้นลูกรู้สึกตกใจเล็กน้อย อาการแบบนี้เกิดขึ้นกับลูกหลายครั้ง แต่ทุกครั้งที่เกิดขึ้น ลูกไม่สามารถควบคุมใจของตัวเองได้เลยเจ้าค่ะ

ครั้งแรกๆเมื่อมีอาการแบบนี้ ลูกจะลืมตาทันที ถ้าเมื่อใดที่เกิดขึ้นแบบแรงมากๆ ลูกก็จะนึกถึงมหาปูชนียาจารย์ เพราะลูกรู้สึกว่ามันน่ากลัวมากๆเจ้าค่ะ แต่ครั้งนี้ลูกได้ชนะสิ่งนี้แล้ว เพียงแค่ลูกหยุด นิ่ง เฉย อย่างเบา สบาย โดยไม่นึกถึงอะไรทั้งสิ้น มีอะไรก็เฉย ไม่ลุ้น ไม่ตกใจ...

ลูกก็ได้เห็นแสงสว่างจากกลางท้อง แผ่ขยายจนรู้สึกว่าแสงนั้นกระทบมา

ถึงดวงตา แต่เป็นการสัมผัสได้จากภายในนะเจ้าคะ เป็นความสว่างที่เกิดขึ้นอย่างรวดเร็ว ความสว่างเท่ากับแสงอาทิตย์ประมาณ 10โมงเช้า สว่างพรึบทั่วบริเวณ รู้สึกเหมือนตัวเองอยู่ในท่ามกลางแสงสว่างนั้น กว้างขวางอย่างไร้ขอบเขต ใจของลูกหยุดนิ่งแต่เคลื่อนที่ไปข้างในอย่างช้าๆ ลูกก็ทำเฉยๆ เพราะรู้ว่า ต้องหยุดนิ่งอย่างเบาสบายไปเรื่อยๆ

แล้วไม่นานลูกก็เห็นบางสิ่ง ซึ่งมีลักษณะคล้ายองค์พระเกิดอยู่ข้างหน้าแต่ไกลมากๆ จากนั้นใจของลูกก็ค่อยๆเคลื่อนไปหาภาพนั้น และภาพนั้นก็ค่อยๆชัดขึ้น ชัดยิ่งกว่าลืมตาเห็น ภาพที่อยู่เบื้องหน้าของลูกเป็นภาพองค์พระขนาดใหญ่ ซึ่งมีความใสสว่าง ใสยิ่งกว่าเพชร มีรัศมีอ่อนๆ ลูกเห็นชัดเจนทุกส่วน ความใสของท่านงดงามมากจริงๆเจ้าค่ะ

เมื่อภาพที่เห็นเริ่มชัดขึ้น ใจของลูกก็ค่อยๆเคลื่อนเข้าไปอยู่ในศูนย์กลางกายที่ใสสว่างของท่าน ลูกอยู่ในความโล่ง โปร่ง เบา สบายในกลางของท่านไปจนตลอดการนั่งสมาธิในรอบนั้น ซึ่งอารมณ์ของลูกในตอนนั้นรู้สึกว่า ปลอดภัยและอุ่นใจอย่างบอกไม่ถูก ไม่สามารถบรรยายได้ น้ำตาแห่งความปลื้มใจไหลออกมาเป็นสาย รู้สึกว่าตัวเองไม่ต้องการอะไรอีกแล้ว อยากจะอยู่ตรงนี้ไปให้นานที่สุด และมีความรู้สึกว่า อยากให้ทุกคนได้มาสัมผัสความสุขแบบนี้

ลูกรู้สึกเหมือนตัวเองเป็นผู้ที่มีใจอ่อนโยน เป็นผู้ที่มีกำลังใจอย่างมหาศาล เป็นความรู้สึกที่ทรงพลังท่ามกลางความสงบ นึกถึงเมื่อใดลูกก็มีความสุขทุกครั้ง เป็นภาพแห่งความทรงจำที่ไม่อาจลืมเลือนได้เลย แม้ในขณะที่ลูกกำลังเขียนผลการปฏิบัติธรรม ลูกก็รู้สึกว่า ตัวเองกำลังอยู่ภายในศูนย์กลางกายที่ใสสว่างขององค์พระ รู้สึกปลอดภัย ไม่ว่าจะทำอะไร ลูกก็จะอยู่ในใจของท่านตลอดเวลา บางครั้งก็รู้สึกว่า ตัวเองมีผิวกายที่ใสสว่าง มีใจที่ละเอียดมากขึ้น มีความคิดในแง่ที่ดีมากขึ้น

ลูกขอกราบขอบพระคุณ ในทุกทุกคำสอนของพระเดชพระคุณหลวงพ่อ กราบจากใจที่ใสสว่างของลูก ลูกจะจดจำและคอยย้ำเตือนตัวเองอยู่เสมอเจ้าค่ะ เพราะลูกเป็นลูกของพระเดชพระคุณหลวงพ่อ ผู้เป็นต้นบุญ ต้นแบบ เป็นเสาหลักแห่งชัยชนะทั้งปวงให้ลูกๆทุกคน

กราบนมัสการพระเดชพระคุณหลวงพ่อด้วยความเคารพอย่างสูงสุดเจ้าค่ะ

สุพรรณิการ์ ศรีสุวรรณ