เผาบุหรี่ วัดหนองก๋าย จังหวัดเชียงใหม่

 

 

    พระปลัดประเสริฐเล่าว่า ท่านมีความตั้งใจที่จะเดินธุดงค์ตั้งแต่พรรษาแรกที่บวช จึงเดินธุดงค์มาที่จังหวัดเชียงใหม่ เพื่อขึ้นไปสักการะพระพุทธบาทสี่รอย ซึ่งเป็นพระพุทธบาทที่เก่าแก่ที่สุด และเป็นสิ่งศักดิ์สิทธิ์คู่เมืองเชียงใหม่ เมื่อลงมาจากพระพุทธบาทสี่รอย ท่านได้มาเจอกับวัดร้างแห่งนี้ ท่านจึงเข้าไปทำความสะอาดในวิหาร มีโยมมาเห็นจึงเล่าให้ท่านฟังว่า วัดนี้เป็นวัดเก่าแก่ เป็นโบราณสถานสำคัญ มีพระประธานอายุมากกว่า 1,300ปี แต่ไม่มีพระจำพรรษา ปล่อยให้รกร้างมาได้สามเดือนแล้ว ท่านจึงตั้งอธิษฐานจิตต่อหน้าพระประธานในวิหาร ขอให้มีคนมาวัดนี้เถอะ วัดจะได้ไม่ร้าง ขณะที่กำลังอธิษฐานจิตนั้นเอง ก็เกิดอัศจรรย์ มีเสียงกระซิบที่ข้างหูว่า “ให้ทำป้ายชี้บอกทางเข้าวัด”

 

    ท่านจึงทำตามเสียงกระซิบนั้นเพื่อเอาบุญ ไม่อยากให้วัดเป็นวัดร้าง หลังทำป้ายถึงสิบป้ายเสร็จ และนำไปติดตามจุดต่างๆ ปรากฏว่า เริ่มมีญาติโยมผู้ใจบุญมาเข้าวัดทำบุญกันอย่างตลอดต่อเนื่อง จึงทำให้ท่านบูรณะวัดร้างนี้ให้เป็นวัดรุ่งได้สำเร็จ และก็เริ่มจัดกิจกรรมพัฒนาจิตใจคนในชุมชน ด้วยการจัดบวชสามเณรภาคฤดูร้อนขึ้นที่วัดหนองก๋าย ในปี พ.ศ.2547 มีสามเณรบวชจำนวน 23รูป ท่านได้พัฒนาวัดในทุกๆด้าน ทำให้วัดหนองก๋ายได้รับรางวัลวัดพัฒนาดีเด่นตามหลัก 5ส.ประจำปี พ.ศ.2548 และได้รางวัลวัดงามตาประชาชื่นใจ ในปี พ.ศ.2549 อีกด้วย

 

 

    พระปลัดประเสริฐ โชติธมฺโม กล่าวว่า “ถือว่าเป็นบุญใหญ่ของหลวงพ่อจริงๆ ที่วัดได้มีโอกาสเป็นศูนย์อบรมในโครงการบวชพระหนึ่งแสนรูป ทุกหมู่บ้านทั่วไทยครั้งนี้ เพราะปัจจุบันที่วัดจัดให้มีการปฏิบัติธรรมทุกสัปดาห์ และมีการจัดบวชภาคฤดูร้อนทุกปีอยู่แล้ว แต่ทุกครั้งที่จัดอบรม ส่วนใหญ่เป็นการบวชสามเณร มีการจัดบวชพระอย่างมากก็เก้ารูปเท่านั้น แต่โครงการนี้ มีพระเป็นร้อยรูปมาบวชที่วัด เป็นโครงการที่ดีมากๆ ทำให้คนที่เสื่อมถอยจากพระศาสนา ได้กลับมาเป็นพุทธบริษัทสี่ที่ดีงาม มาฟื้นฟูพระพุทธศาสนาร่วมกัน เราต้องช่วยกัน หลวงพ่อทราบว่าที่วัดพระธรรมกายทำงานเพื่อพระพุทธศาสนามากมาย หลวงพ่ออยู่ทางนี้ มีอะไรที่เป็นประโยชน์ต่อพระศาสนาได้ หลวงพ่อก็พยายามทำให้ดีที่สุด เพื่อพระพุทธศาสนาของเรา”

 

    สถานที่ในการอบรมที่วัดหนองก๋าย มีความเป็นสัปปายะอย่างมาก ความสงบไม่ต้องพูดถึง เนื่องจากเป็นป่าช้าเก่า ธรรมทายาทที่เข้าอบรมจึงสามารถตัดความวุ่นวายภายนอก ฝึกตัวได้อย่างเต็มที่ โดยสภาพของพื้นที่เป็นป่าช้าเก่า เมื่อขุดไปใต้ดินก็จะเจอกับกระดูกที่ฝังไว้ได้โดยง่าย วันหนึ่งขณะที่ พ่อหลวงพนม ขันแข็ง ผู้ใหญ่บ้าน หมู่10 บ้านพระเจ้านั่งโก๋น อายุ 52ปี ที่มาบวชครั้งนี้พร้อมกับลูกชาย พากันมานั่งผิงไฟแก้หนาวกับเพื่อนธรรมทายาทอีกหกคน และพูดคุยเรื่องการเลิกสูบบุหรี่

 

 

    พ่อหลวงพนม เล่าว่า ตนเป็นผู้นำชุมชน มีคนรู้จักมากมาย ไปที่ไหน เวลามีงาน ก็ต้องคอยแอบหลบๆไปสูบบุหรี่ ทำให้รู้สึกว่าเป็นตัวอย่างที่ไม่ดี ครั้งนี้จึงตั้งใจที่จะเลิกให้ได้โดยเด็ดขาด พ่อหลวงพนมสูบบุหรี่มา 39ปีแล้ว มีความตั้งใจที่จะเลิกแล้วถึงสองครั้ง แต่ยังไม่สำเร็จ ขณะที่พ่อหลวงพนมผิงไฟไปก็เขี่ยกองไฟไปมา เขี่ยไปเขี่ยมา ก็เจอกับกระดูกมนุษย์ที่ฝังไว้ ทำให้ทุกคนถึงกับตะลึง ธรรมทายาทคนหนึ่งซึ่งกำลังสูบบุหรี่มวนสุดท้ายก่อนหักดิบสั่งลา รีบกล่าวขึ้นมาว่า บุหรี่มวนที่สูบนี้ เป็นมวนสุดท้ายแล้ว จากวันนี้เป็นต้นไปจะไม่ขอยุ่งเกี่ยวกับสิ่งเสพติดอีก จะหักดิบไปตลอดชีวิต โดยขอให้กระดูกมนุษย์นี้เป็นพยาน

 

    พ่อหลวงพนมและเพื่อนๆ จึงร่วมกันตั้งชมรมหักดิบสูบบุหรี่ เริ่มจากเจ็ดคน ค่อยๆเพิ่มเป็น 28คน ที่ตั้งใจหักดิบตลอดชีวิต จึงมาแจ้งกับพระอาจารย์ หลังจากนั้น จึงได้จัดพิธีเผาบุหรี่ขึ้นในวันที่ 30 มกราคม พ.ศ.2553 ที่ผ่านมา ธรรมทายาทเขียนใบปวารณาหักดิบถวายพระอาจารย์ กล่าวคำปฏิญาณตนเลิกยุ่งเกี่ยวตลอดชีวิต และพร้อมใจกันเผาบุหรี่มหันตภัยร้ายจนสิ้นซาก

 

 

    พระมหาสว่าง สุภภาโส พระอาจารย์หัวหน้าศูนย์กล่าวว่า ได้ตั้งใบปวารณาไว้ที่หน้าโต๊ะหมู่บูชาตลอดทั้งโครงการ เพื่อเป็นการสัญญาต่อหน้าพระรัตนตรัย ทุกครั้งที่กราบพระก็จะได้ระลึกถึงความตั้งใจดีของตน และสำหรับผู้ที่เป็นคนจริงทำได้จริง จะมอบใบประกาศนียบัตรให้เหล่าธรรมทายาทเอาไปติดไว้ที่บ้านเพื่อระลึกถึงบุญอีกด้วย