บุญใหญ่ขนาดนี้...เทวดาขอมีส่วนด้วย

 

 

 

        ประโยคนี้เหมือนกุญแจดอกสำคัญ ทำให้ฝนดอกไม้ที่กำลังร่วงหล่นเกรียวกราว กลับหยุดพลันในบัดดล ราวกับรับรู้ได้ถึงกระแสบุญนั้น แต่แล้วก็ต้องตะลึงอึ้งไปกว่านั้น เพราะเมื่อทุกคนมองไปที่พื้น กลับพบกับความว่างเปล่าเหมือนไม่มีเหตุการณ์อะไรเกิดขึ้น จับพยานดอกไม้ไม่ได้แม้เพียงสักดอกเดียว หน่ออ่อนสามใบเถาจึงหารือกันว่า โอ...นี่บุญที่เราไปบวชอุบาสิกาแก้วเป็นบุญที่ใหญ่มากๆ ขนาดเทวดายังมาอนุโมทนา ขอมีส่วนในบุญที่เราไปบวช นี่ขนาดผู้หญิงบวชไม่กี่วัน บุญยังมากขนาดนี้ แล้วถ้าผู้ชายบวชทั้งพรรษา บุญจะมากมายขนาดไหน

 

 

 

 

        อุบาสิกาแก้วหน่ออ่อนทั้ง 107คน จึงรอช้าไม่ได้ รีบรวมตัวกันออกทำหน้าที่แจ้งข่าวบุญบวชพระเข้าพรรษา ที่ตลาดองค์พระ(ตลาดปฐมมงคล)ซึ่งเป็นตลาดขายส่งผักที่อยู่ติดพระปฐมเจดีย์ ทุกคนออกทำหน้าที่ด้วยความคึกคักเบิกบานกันตั้งแต่เช้า ชวนบวชหมดทั้งพ่อค้าแม่ขายและลูกค้าที่มาซื้อของ

 

 

 

 

 

        พอใกล้จะเดินทางกลับก็ได้พบกับผู้มีบุญท่านสุดท้าย เป็นพนักงานรักษาความปลอดภัย เพียงแค่ได้เห็นโบร์ชัวร์เท่านั้น แมนแมนท่านนี้ถึงกับทรุดตัวลงกับพื้นนั่งร้องไห้ บอกว่า “พ่อแม่ของผมตายหมดแล้ว ผมยังไม่ได้บวชทดแทนคุณท่านเลย” พอพูดคุยกันจึงได้ก็รู้ว่ารปภ.ท่านนี้เคยเกเรมาก่อน ในใจลึกๆก็คิดจะบวชให้พ่อกับแม่ แต่ยังไม่ทันได้บวช พ่อแม่ก็มาชิงตายไปก่อน คำว่า บวชทดแทนคุณพ่อแม่ จึงติดอยู่ในใจของเขาตลอดมา อุบาสิกาแก้วของเราจึงรีบแนะนำว่า “ถึงพ่อแม่จะตายไปแล้ว เราก็บวชแล้วส่งบุญให้ท่านได้นะ บวชสักพรรษาหนึ่ง คุณจะได้อะไรดีๆเยอะเลย” รปภ.ท่านนี้จึงตอบตกลงและกรอกใบสมัครทันที และพูดกับอุบาสิกาแก้วว่า “พวกคุณเหมือนสวรรค์มาโปรด ทำให้ผมแสนจะดีใจที่จะได้ทำอะไรทดแทนคุณพ่อแม่”

 

 

 

        อุบาสิกาแก้วกนกอร นำเจริญลาภ อายุ 29ปี ตอนบวชอุบาสิกาแก้วแสนแรก เธอยอมลงทุนปิดร้านขายไม้ประดับ เพื่อมาบวช แม้จะปิดร้านบ้างเปิดร้านบ้างทั้งเดือน แต่ก็แปลก พอเปิดร้านทีไรก็มีคนมาขอซื้อของทีเดียวแบบเหมาหมดร้าน ต้องสั่งของมาใหม่แทบไม่ทัน จนบ่นว่าเหนื่อยมากเพราะขายดีเกินไป ไม่มีเวลานับสตางค์และไม่ค่อยได้นั่งสมาธิ หลังบวชรอบแรก เธอได้ซื้อซีดีนำนั่งสมาธิมาให้คุณพ่อที่ป่วยเป็นโรคเบาหวานและความดัน ให้ฝึกนั่งอยู่ที่บ้าน แต่เนื่องจากคุณพ่อไม่ค่อยสบาย เวลานั่งจึงเมื่อยเนื้อเมื่อยตัว นั่งได้ไม่นานก็เลิกนั่ง

 

 

 

        ในวันอาทิตย์ต้นเดือนที่ 4_เมษายน ที่ผ่านมา เธอก็หาทางมาที่วัดพระธรรมกาย เพื่อนำปัจจัยที่สะสมไว้ มาร่วมสร้างพระธรรมกายประจำตัวให้กับคุณพ่อ คุณแม่ ตัวเธอและน้องสาว ขณะที่เธอกำลังนั่งสมาธิเพื่อเตรียมถวายปัจจัยพระเดชพระคุณหลวงพ่อในตอนบ่ายนั้น คุณพ่อที่อยู่ที่บ้านก็เกิดมีอาการเบาหวานและความดันกำเริบ เกิดความเจ็บปวดขึ้นมาทั่วร่างกาย ปวดทุรนทุรายตั้งแต่ศีรษะจรดปลายเท้า คุณพ่อไม่รู้จะทำอย่างไร จึงไปหยิบซีดีนำนั่งสมาธิมาเปิดแล้วทำตามเสียงนำไปเรื่อยๆโดยไม่คิดอะไร สักพักก็มีความรู้สึกเย็นๆอยู่ในตัว มีความสว่างใสๆเป็นดวงลอยอยู่ที่ตรงหน้า พลันความเจ็บปวดก็หายไป รู้สึกเบาสบายทุกรูขุมขน คุณพ่อตื่นเต้นมากจึงรีบกดโทรศัพท์ไปหาลูกสาว ซึ่งขณะนั้นกำลังถวายปัจจัยพระเดชพระคุณหลวงพ่ออยู่

 

        เมื่อลูกสาวโทรกลับไป ก็ต้องพบกับความประหลาดใจมาก เพราะช่วงเวลาที่คุณพ่อนั่งสมาธิพบความสว่าง ก็เป็นช่วงเวลาเดียวกับที่เธอกำลังนั่งสมาธิ อธิษฐานจิต เตรียมถวายปัจจัยทำบุญสร้างพระให้คุณพ่อนั่นเอง พอมาบวชรอบที่สองคราวนี้ เธอจึงอธิษฐานจิตตั้งแต่รอบแรกของการนั่งสมาธิว่า ขอมีอาชีพที่ดีที่สุดในโลก คือ การเป็นผู้นำบุญยอดกัลยาณมิตร ให้มีเวลาปฏิบัติธรรมเยอะๆ พอเลิกนั่งสมาธิปุ๊บโทรศัพท์ก็ดังปั๊บ มีคนติดต่อขอมาเช่าร้านทันทีที่นั่งสมาธิเสร็จ เธอจึงนั่งปลื้มปีติในบุญน้ำตาไหล กลับบ้านไปจึงไปชวนให้ลูกน้องมาบวชพระรุ่นเข้าพรรษานี้ด้วย เพราะบุญบวชพระเป็นบุญใหญ่ได้ผลบุญเป็นอัศจรรย์