บวช คือ คำตอบสุดท้ายของลูกผู้ชาย

 

        ผมชื่อ บุญฤทธิ์ สุธีวัฒนานนท์ ผมเป็นคนจริงจัง แรงหนัก ที่วัยรุ่นนิยมเรียกกันว่าพวกฮาร์ดคอร์ ผมเป็นคนเดียวในบ้านที่เรียนจบปริญญาตรีครับ ด้วยเหตุนี้ ผมถึงกลุ้มใจมาก เพราะในจำนวนลูกทั้งห้าคนของพ่อแม่ พี่ๆทั้งสี่คนของผมต่างจบปริญญาโทจากเมืองนอก และจบด๊อกเตอร์กันเป็นว่าเล่น จนใครๆก็มองว่า ลูกทุกคนนำความภูมิใจอย่างสูงสุดมาสู่พ่อแม่ ยกเว้นผม ด้วยเหตุนี้จึงทำให้ผมเกิดปมด้อย น้อยใจ คิดว่า...หากผมดีอย่างโดดเด่นเหมือนพี่ๆเขาไม่ได้ ก็ขอฉีกตัวออกมา ดำรงตนแบบศิลปินนอกกระแส ผู้ไม่แยแสความดี ที่ฟิตสร้างวีรกรรมก่อกวนจิตใจพ่อแม่ ตั้งวงเหล้า วงไพ่อย่างสะใจ กลับบ้านตรงเวลา คือ ดึก...สี่ทุ่มทุกวัน จนทุกคนในบ้านต่าง SO...SAD

 

        ถึงขนาดพี่ชายของผมต้องใช้กุศโลบาย ทำทีเป็นให้ผมช่วยขับรถพาเขามาวัดพระธรรมกาย พอมาส่งพี่เสร็จ ผมก็รีบบึ่งรถกลับบ้านทันทีเลยครับ แต่พี่ชายที่แสนดีของผม ก็ไม่ละความพยายาม ให้ผมขับรถมาส่งที่วัดถี่มาก จนวันหนึ่งผมใจอ่อน คิดว่าไหนๆมาวัดแล้ว ก็น่าจะลองเข้าไปดูวัดสักหน่อยว่า วัดเป็นอย่างไรบ้าง ผมจึงลงจากรถ มองซ้ายมองขวา มองทุกซอกทุกมุม แต่ผมไม่ได้เป็นแมวมองนะครับ แต่ผมมองแมว ซึ่งก็ไม่ยักกะเห็นหมาหรือแมวจรจัดเลยสักตัว ผมประทับใจตรงนี้มากครับ

 

        อีกทั้งผมยังพบว่า เวลาหลวงพ่อนำนั่งสมาธิ คนก็นั่งแน่นเต็มสภาเป็นหมื่นๆคน ทำไมถึงได้เงียบเชียบขนาดนี้ ซึ่งผมไม่เคยเห็นแบบนี้ที่ไหนเลย แต่ความประทับใจเพียงแค่สองข้อแค่นี้ ยังไม่สามารถทำให้ผม...INกับวัดง่ายๆหรอกครับ จนกระทั่งผมทราบว่าที่วัดพระธรรมกายจะมีพิธีแห่อัญเชิญรูปหล่อทองคำพระเดชพระคุณหลวงปู่ฯเข้ามหาวิหารของท่าน ซึ่งก่อนวันงานเพียงหนึ่งวัน อยู่ๆผมเกิดคิดขึ้นมาว่า เราอยากจะเป็นตัวแทนในขบวนอัญเชิญบ้าง จึงอธิษฐานจิตว่า ถ้าผมมีบุญจริง ขอให้เป็นหนึ่งในตัวแทนอัญเชิญรูปหล่อทองคำพระเดชพระคุณหลวงปู่ฯเข้ามหาวิหารอย่างเป็นทางการ และขอให้ได้ใกล้ชิดท่านมากที่สุดคนหนึ่ง ซึ่งตอนที่ผมอธิษฐานอยู่นั้น ผมยังไม่ได้สมัครเป็นตัวแทนอัญเชิญอะไรเลยครับ

 

        จนกระทั่งถึงวันอัญเชิญจริงๆ พอพิธีใกล้จะเริ่ม ก็บังเอิญมีตัวแทนอัญเชิญธงที่เดินนำหน้ารูปหล่อทองคำพระเดชพระคุณหลวงปู่ฯคนหนึ่ง เกิดเป็นลมกะทันหัน และในวินาทีฉิวเฉียดนั่นเอง ก็มีคนมาสะกิดให้ผมไปถือธงนำขบวนแทน ตอนนั้นผมรู้สึก...มิราเคิลช๊อคมากครับ เพราะเรื่องเหลือเชื่อได้เกิดขึ้นกับผมแล้ว และด้วยเหตุนี้แหละครับ ผมเลย...INและศรัทธาวัดอย่างสุดซึ้งขึ้นมาจริงๆ

 

 

 

        หลวงพ่อครับ ผมขอสารภาพว่า ผมไม่เคยคิดจะบวชเลยครับ และพอเวลามีใครมาชวนก็จะรู้สึกไม่พอใจ และจะยิงสวนด้วยคำพูดกลับไปทันทีว่า...ไม่ และก็ไม่ต้องมาชวนอีก ถ้าจะบวช...บวชเอง แต่พอ ณ วันนี้ หลังจากที่ผม...INวัดอย่างสุดซึ้งแล้ว ก็เลยมารับบุญแผนกโภชนาการ เป็นกุ๊กมือโปรฯ ทำข้าวต้มปลาเก๋า น้ำพริกเผา ซุปข้น สลัด ฯลฯ แต่หลวงพ่อครับ อาหารที่ผมทำนั้นอร่อยมากนะครับ อร่อยอยู่ในระดับที่ แม้เชล์ลไม่ชวนก็ควรชิมครับ จากนั้นผมก็ยังได้ไปรับบุญที่เวิด์ลพีชเขาใหญ่ ได้รับมอบหมายให้ดูแลการผลิตอาหาร ดูแลเมนู และจัดซื้อวัตถุดิบอยู่สองปี จากนั้นพอมีโปรเจคบวชต่างๆนานาทั่วไทย ก็ต้องไปรับบุญดูแลการผลิตอาหารทั้งหมดสำหรับคน 1,200คน ที่จังหวัดมหาสารคาม และเมื่อผมได้รับบุญสนับสนุนการบวชมากเข้าๆ บุญบวชในอดีตชาติของผมก็คงได้ช่อง ส่งผลให้ผมมีจิตคิดอยากออกบวชกับเขาบ้าง

 

        ซึ่งไหนๆผมคิดจะบวชทั้งที ก็ขอโหมโรงบวชก่อน โดยเป็นพระพี่เลี้ยงงวดนี้ซะเลยครับ เพราะการบวชทำให้เราได้ฝึกตัว เพื่อให้เป็นที่พึ่งให้กับตัวเองและชาวโลกได้ ซึ่งตอนอยู่ทางโลก บางทีเราก็ยังเป็นที่พึ่งให้กับตัวเองไม่ได้ แถมบางครั้งยังสร้างภาระให้กับชาวโลกอีกด้วย หลวงพ่อครับ นับวันผมยิ่งเห็นข้อดีของการบวชมากขึ้นๆ จนผมขอคอนเฟิร์มด้วยประโยคสั้นๆง่ายๆว่า “บวช คือ คำตอบสุดท้ายของลูกผู้ชายตัวจริง” ครับ

 

ป.ล.หลวงพ่อครับ ที่หลวงพ่อพูดว่า ขัดคอน่ะพอทนไหว แต่ขัดใจไม่ยอมรวยทนไม่ได้ แต่การมาบวชครั้งนี้ของผม ไม่ขอขัดทั้งคอทั้งใจ แต่ขอขัดสมาธิ เห็นองค์พระใสๆพอไหวไหมครับ

 

บุญฤทธิ์ สุธีวัฒนานนท์