หลวงปู่ หน้าเณร

 

        ต่อมา ก็ได้ทราบกิตติศัพท์อันงดงามของท่าน จากลูกพระธัมฯที่ไปกราบท่าน ท่านได้เล่าให้ฟังว่า ท่านบวชตั้งแต่เป็นสามเณร และออกเดินธุดงค์กับหลวงพ่อเจ้าอาวาส ไปตามป่าตามเขาห้วยหนองคลองบึง ปฏิบัติธรรมไปเรื่อยๆ กระทั่งมีอยู่วันหนึ่ง ท่านพลัดกับหลวงพ่อเจ้าอาวาส หลวงพ่อเจ้าอาวาส...ท่านชอบเป็นพระธุดงค์ จะเดินธุดงค์ไปเรื่อยๆ ไปพลัดกันที่ลาว (ก่อนการเปลี่ยนแปลงเป็น สปป.ลาว)

 

        ต่อมา ท่านเจอไข้ป่า...เป็นมาลาเรีย ท่านได้เข้าไปพักในถ้ำแห่งหนึ่ง ท่านก็ทำกัมมัฏฐานไปเรื่อย ภาวนาไปเรื่อย ไม่มียารักษาและไม่มีใครเลย แล้วท่านก็หลับไปด้วยความอ่อนเพลียจากมาลาเรีย เมื่อท่านรู้สึกตัวตื่นขึ้นมา ท่านเห็นหลวงพี่องค์หนึ่งมายืนอยู่ข้างๆแล้วเอายามาให้ บอกให้ท่านอ้าปากแล้วเทยาเข้าไปในปาก พอยาเข้าไปในปาก...อาการป่วยไข้นั้นหายทันที ท่านก็ลุกขึ้นยกมือพนมกราบแล้วถามว่า...

 

“หลวงพี่...หลวงพี่อยู่ที่นี่มานานหรือยัง”

“อ๋อ...อยู่มาสี่ร้อยปีแล้ว” แล้วก็บอกให้ท่านนั่งหลับตาทำสมาธิ

 

        ท่านก็หลับตา แล้วก็ได้ยินเสียงหลวงพ่อของท่าน (หลวงพ่อเจ้าอาวาส)_พูดว่า “ลืมตาได้แล้ว”_ปรากฏว่า ท่านได้หายวับจากตรงนั้น มาอยู่กับหลวงพ่อที่พลัดกัน และหลวงพ่อเจ้าอาวาสก็เตรียมอาหารไว้ให้ด้วย

 

        นี่แหละ...เรื่องราวของพระผู้ทรงคุณธรรม คุณวิเศษ และทรงอภิญญา ใบหน้าของท่าน...หนุ่มทีเดียว

 

(หมายเหตุ หลวงพ่อเจ้าอาวาสได้มรณภาพ เมื่ออายุ 170-ปี)

 

        ต่อมา ครูไม่ใหญ่ทราบข่าวว่าท่านชอบสร้างวัดสร้างพระ ก็ได้เตรียมปัจจัยจะไปร่วมบุญกับท่าน (หนึ่งเอส)_มอบให้ลูกพระธัมฯไป ลูกพระธัมฯก็กลับมาเล่าให้ฟังว่า ญาติโยมเยอะแยะเลย พากันเข้าไปพูดคุยกับท่าน ถวายปัจจัยกับท่าน แบบง่ายๆไม่ต้องมีระเบียบพิธีการใดๆ เพราะท่านสบายๆ อารมณ์ดี ใจดี แต่ว่าเคร่งครัดในพระธรรมวินัย

 

        เมื่อลูกพระธัมฯนำปัจจัยถวายให้ท่าน พอท่านรับ...ท่านก็หยุดนิ่ง แล้วท่านก็ยกซองขึ้นจบแล้วส่งคืน (บนหน้าซองไม่ได้เขียนชื่อแต่อย่างใด)_แล้วบอกว่า “ไม่ใช่ไม่รับนะ รับแล้ว แต่ขอร่วมบุญด้วย”

 

        ต่อมา ท่านก็ลาญาติโยม บอกว่าคราวนี้ไปแล้วจะไม่กลับมาหาญาติโยมแล้ว จะไปเข้าป่าปลีกวิเวก เพื่อไปบำเพ็ญสมณธรรมกับพระมหาเถระที่อยู่ในป่าในเขาในถ้ำต่างๆ (ไม่ใช่ว่าหลวงปู่เหล่านั้นท่านเป็นคนลึกลับ แต่ท่านอยู่ในที่ลี้ลับ หลีกเร้นไป เพราะต้องการความสงัด)_ท่านจะไปอยู่ในหมู่สงฆ์นั้น ที่พอเข้าพรรษาก็อธิฐานเข้าฌานม้วนเดียวจบพรรษา ไม่ต้องฉันอะไรเลย

 

        พระผู้ทรงคุณธรรม คุณวิเศษ และทรงอภิญญา เช่นนี้ ยังมีอยู่เยอะ เพราะฉะนั้น ถ้าเรารีบฟื้นฟูพระพุทธศาสนา เดี๋ยวจะมีเรื่องแบบนี้มาเล่าสู่กันฟังอีก...