ยอดนักสร้างบารมี ตายด้วยโรคไข้หวัดกลายพันธุ์ กลับดุสิตบุรี

 

    ก่อนที่ผู้นำบุญท่านนี้จะเสียชีวิต ภายในใจของเขาได้ตรึกระลึกนึกถึงแต่ภาพของพระเดชพระคุณหลวงปู่วัดปากน้ำภาษีเจริญ และภาพของพระเถระรูปหนึ่งที่เขาเคารพรักอย่างสูงสุด แต่ในบางช่วง เขาก็จะสลับกับการตรึกระลึกนึกถึงบุญต่างๆ ที่เขาเคยทำเอาไว้ในสมัยที่ยังมีชีวิตอยู่ โดยเฉพาะบุญที่เขาได้ทุ่มเทชีวิตและจิตใจ ในการชวนคนมาบวช

 

 

    (นี่แหละกว่าเขาจะตามชายแมนแมนผู้มีบุญมาบวชได้ ต้องเอาชีวิตเป็นเดิมพัน ดังนั้น พระธรรมทายาทเมื่อได้มาบวชแล้ว ต้องถามตัวเองว่า เราได้เอาชีวิตเป็นเดิมพันในการฝึกตนทนหิวบำเพ็ญตบะเป็นพระแท้หรือไม่)

 

    ด้วยความที่ใจของผู้นำบุญท่านนี้ เกาะเกี่ยวกับภาพของบุญกุศลมาโดยตลอด จึงทำให้ในช่วงที่เขากำลังจะละจากโลก ภาพกรรมนิมิตฝ่ายบุญกุศลจึงได้ย้อนมาฉายให้เขาได้เห็นอีกครั้งหนึ่ง และเป็นผลทำให้คตินิมิตของเขาก่อนที่จะเสียชีวิต มีความผ่องใสสว่างไสวเป็นอย่างมาก (ตรงนี้ เป็นหลักวิชชา ใจใสก็ไปดี ใจหมองก็ไปอบาย)

 

 

    ในทันทีที่ผู้นำบุญท่านนี้ ได้ละจากโลกไปแล้ว กายมนุษย์ละเอียดของเขาก็ได้มายืนอยู่ข้างๆกายหยาบที่กำลังนอนนิ่งอยู่บนเตียง ซึ่งในช่วงที่เขาหลุดออกมาจากกายหยาบใหม่ๆนั้น เขาก็มีอาการคล้ายๆกับคนที่เพิ่งจะตื่นนอน รู้สึกมึนๆงงๆ แต่เมื่อเวลาผ่านไปได้สักพักใหญ่ๆ สติของเขาก็เริ่มกลับมา และมองเห็นกายหยาบของตนเองนอนนิ่งอยู่บนเตียง เขาก็รู้ตัวว่า “เราคงเสียชีวิตไปแล้ว”

 

 

    ทันทีที่รู้ตัว เขาก็เริ่มทำตามหลักวิชชาที่ได้ศึกษามาจากโรงเรียนอนุบาลฝันในฝันวิทยา โดยการนึกถึงบุญต่างๆ โดยเฉพาะบุญที่เขาได้ทุ่มเทชีวิตและจิตใจในการชวนคนมาบวช

 

 

    เมื่อเขาตรึกระลึกนึกทบทวนบุญของตัวเองได้ กระแสบุญก็ได้ช่องเข้ามาทำงานอยู่ภายในใจ จนส่งผลทำให้กายมนุษย์ละเอียดของเขาสว่างวาบ แล้วพลันแปรเปลี่ยนไปเป็นกายทิพย์

 

 

    ภายหลังจากที่กายของผู้นำบุญท่านนี้ ได้แปรเปลี่ยนเป็นกายเทพบุตรแล้ว ท่านเทพบุตรใหม่ก็ได้เห็นเทวรถ และเหล่าบริวารมายืนรอรับผู้เป็นนายของพวกตน จากนั้นท่านเทพบุตรใหม่ก็ได้ขึ้นไปนั่งอยู่บนรัตนบัลลังก์หลักกลางเทวรถ แล้วนำเทวรถตรงดิ่งมายังวัดพระธรรมกายในทันที ครั้นมาถึงแล้ว ท่านเทพบุตรใหม่ก็ได้ทำตามหลักวิชชาที่ได้ศึกษามาจากโรงเรียนอนุบาลฝันในฝันวิทยา โดยการนำเทวรถไปเวียนประทักษิณรอบมหาธรรมกายเจดีย์ เพื่อบูชาพระรัตนตรัย จำนวนทั้งหมดสามรอบ และตรึกระลึกนึกถึงบุญทุกๆบุญที่เคยทำผ่านมา อยู่ตลอดระยะเวลาที่เวียนประทักษิณ

 

 

    เมื่อเวียนประทักษิณรอบมหาธรรมกายเจดีย์เสร็จเรียบร้อยแล้ว ท่านเทพบุตรใหม่ได้นำเทวรถไปจอดที่บริเวณด้านหน้ามหาธรรมกายเจดีย์ รอเวลาที่จะมาฟังธรรมในโรงเรียนอนุบาลฝันในฝันวิทยาในช่วงค่ำ ในระหว่างที่รออยู่นั้น ท่านเทพบุตรใหม่ได้นั่งสมาธิ เพื่อตรึกระลึกนึกทบทวนบุญต่างๆที่ท่านได้เคยสั่งสมเอาไว้ในสมัยที่ยังมีชีวิตอยู่ ด้วยความปลื้มปีติเบิกบานใจ

 

 

    ครั้นได้เวลาแล้ว ท่านเทพบุตรใหม่จึงได้เคลื่อนเทวรถไปที่บริเวณหน้าโรงเรียนอนุบาลฝันในฝันวิทยา เพื่อเข้าไปฟังธรรมจากพระเถระที่ท่านเคารพรักอย่างสูงสุด เมื่อท่านเทพบุตรใหม่ได้ฟังธรรม โดยเฉพาะในเวลาที่พระเถระได้นำเรื่องราวและผลการปฏิบัติธรรมของพระแสนรูปรุ่นเข้าพรรษา มาอ่านให้ทุกๆคนได้รับฟัง ซึ่งเป็นเรื่องที่ท่านเทพบุตรใหม่ต้องการที่จะฟังเป็นอย่างยิ่ง ท่านรับฟังด้วยความปลื้มปีติใจ ในผลบุญจากการที่ท่านได้ทำหน้าที่ชวนคนบวชอย่างเต็มที่เต็มกำลังโดยเอาชีวิตเป็นเดิมพัน

 

    ความปลื้มปีตินี้ได้แผ่ซาบซ่านไปทั่วสรรพางค์กาย จนเป็นผลทำให้กายของท่านเทพบุตรใหม่สว่างไสวเรืองรองหนักขึ้นกว่าในช่วงแรกๆ กล่าวคือ ยิ่งฟังธรรมไป กายและใจของท่านก็สว่างขึ้น...สว่างขึ้น และสว่างขึ้นไปเรื่อยๆ

 

 

    เมื่อพระเถระเดินทางกลับแล้ว ท่านเทพบุตรใหม่จึงได้กลับขึ้นไปบนเทวรถแล้วเคลื่อนเทวรถกลับไปจอดที่บริเวณด้านหน้ามหาธรรมกายเจดีย์ เพื่อนั่งสมาธิตรึกระลึกนึกถึงทบทวนบุญของตนเองต่อ ครั้นถึงวันอาทิตย์ต้นเดือนที่ผ่านมา ซึ่งตรงกับวันที่สี่นับตั้งแต่ท่านเทพบุตรใหม่เสียชีวิต ท่านได้อยู่ร่วมพิธีกรรมบุญใหญ่ทั้งในภาคเช้าและภาคบ่าย ด้วยหัวใจที่ปลื้มปีติเบิกบานเป็นอย่างมาก

 

 

    หลังจากพิธีกรรมต่างๆได้เสร็จสิ้นลง ท่านเทพบุตรใหม่ได้นำเทวรถไปเวียนประทักษิณรอบมหาธรรมกายเจดีย์เป็นครั้งสุดท้าย เพื่อทบทวนบุญ ครั้นเวียนประทักษิณรอบมหาธรรมกายเจดีย์เสร็จแล้ว ท่านเทพบุตรใหม่ได้นำเทวรถพร้อมกับเหล่าบริวารทั้งหมด เดินทางกลับไปสู่ดุสิตบุรี วงบุญพิเศษ เขตเสบียง ในทันที

 

 

    เมื่อไปถึง ท่านเทพบุตรใหม่ก็ได้ตรวจตราทิพยสมบัติ และศึกษาสังคมของชาวสวรรค์ชั้นดุสิต ในระหว่างนั้นเองก็ได้มีพระธรรมกายไปเยี่ยม ท่านเทพบุตรใหม่จึงได้มีข้อความฝากมาถึงเพื่อนผู้นำบุญทุกๆคนว่า ในตอนนี้ ท่านรู้สึกปลื้มปีติใจเป็นอย่างมาก เพราะท่านได้เห็นผลแห่งบุญที่เกิดขึ้นจากการทุ่มเทชีวิตในการสร้างบารมีของตนเองแล้ว แต่อีกใจหนึ่งก็รู้สึกเสียดายที่ตนเองมีเวลาในการสร้างบารมีอยู่บนโลกมนุษย์น้อยไป เพราะใจจริง ท่านอยากจะอยู่สร้างบารมีให้นานกว่านี้ ฉะนั้น ขอให้เพื่อนๆผู้นำบุญทุกๆคน ตั้งใจสร้างบารมีให้เต็มที่เต็มกำลัง และทำอย่างเอาชีวิตเป็นเดิมพันในทุกๆบุญ แม้จะมีอุปสรรคหรือการกระทบกระทั่งกันบ้าง แต่ขอให้ทุกคนเอาบุญเป็นที่ตั้ง เมื่อทำบุญแล้ว ขอให้ทุกคนอย่าลืมอุทิศส่วนกุศลมาให้บ้าง เพื่อที่จะได้มีส่วนในบุญกุศลที่ทุกๆคนได้ทำ

 

โปรดติดตามตอนต่อไป