ชีวิตสมณะ...ความสุขที่เรียบง่าย

 

        สำหรับเรื่องราวของตัวลูกในพุทธันดรที่ผ่านมานั้น ลูกก็ได้เกิดเป็นทหารของพระราชาองค์ที่ออกบวช เรื่องก็มีอยู่ว่า...ในพุทธันดรที่ผ่านมา ลูกได้เกิดเป็นกุลบุตรรูปงามของครอบครัวข้าราชการที่ประจำอยู่ ณ หัวเมืองแห่งหนึ่งในแคว้นของพระราชาองค์ที่ออกบวช

 

 

        ตั้งแต่เล็กๆ ตัวลูกก็อยากจะเป็นทหาร ดังนั้น เมื่อลูกเติบใหญ่ จึงได้ไปสมัครเป็นทหาร พอสำเร็จการศึกษาแล้ว ลูกก็ได้รับมอบหมายให้ไปทำหน้าที่นายทะเบียนของทหารใหม่ ซึ่งจะมีหน้าที่คอยดูแลเรื่องระบบทะเบียน และการรับสมัครพลทหารใหม่ ในแคว้นพระราชาองค์ที่ออกบวชทั้งหมด

 

 

        ณ ตอนนั้น พระเถระอดีตพระราชาองค์ที่ออกบวชได้สร้างวัดใหม่เสร็จแล้ว เมื่อมีเพื่อนมาชวนตัวลูกไปสั่งสมบุญที่วัดใหม่ ตัวลูกก็ตอบตกลง และได้ตามเพื่อนมาทำบุญที่วัดใหม่ด้วย เมื่อลูกได้ไปทำบุญที่วัดใหม่ของพระเถระอดีตพระราชาองค์ที่ออกบวชแล้ว ลูกก็รู้สึกชอบเป็นอย่างมาก

 

 

        หลังจากนั้น ก็ได้มีเพื่อนมาชวนตัวลูกไปบวชด้วยกัน ลูกก็ตอบตกลง เพราะเกรงใจเพื่อนไม่อยากปฏิเสธ ซึ่งในตอนแรก ตัวลูกก็ตั้งใจว่าจะบวชเพียงระยะสั้น จึงไม่ค่อยจะเคร่งครัดอะไรในพระธรรมวินัยมากนัก และด้วยความที่ยังไม่ได้ตั้งใจบวชอย่างเต็มที่นี้เอง จึงทำให้ในบางครั้ง ตัวลูกก็อาจจะเผลอไผลละเลยในพระธรรมวินัยไปบ้าง ด้วยเหตุนี้ จึงทำให้ตัวลูกไม่ค่อยจะภาคภูมิใจในเพศสมณะของตนเองสักเท่าไหร่ จึงทำให้รู้สึกว่า...ยิ่งบวชก็ยิ่งเบื่อ ต่อมา เมื่อถึงเวลาที่ใกล้จะลาสิกขา เพื่อนๆก็ได้มาช่วยกันพูด ขอให้ลูกบวชต่ออีกระยะหนึ่ง ซึ่งลูกรับปาก

 

 

        ครั้นลูกตั้งใจที่จะบวชอยู่ต่ออีกระยะหนึ่งแล้ว ลูกก็เริ่มให้ความสนใจและให้ความสำคัญที่จะศึกษาพระธรรมวินัยให้มากขึ้น อีกทั้งยังตั้งใจที่จะประพฤติปฏิบัติตามพระวินัยให้เคร่งครัดมากขึ้นกว่าเดิมอีกด้วย เพื่อที่จะเอาบุญจากการบวชอยู่ต่อในช่วงสั้นนี้ให้เต็มที่

 

 

        เมื่อตัวลูกได้ตั้งใจศึกษาธรรมะรวมถึงข้อวัตรปฏิบัติต่างๆแล้ว ลูกก็รู้สึกดี รู้สึกภาคภูมิใจ และรู้สึกว่าชีวิตพระเป็นชีวิตที่ประเสริฐและมีคุณค่ามากๆ ยิ่งบวชก็ยิ่งมีความสุข เป็นความสุขที่แตกต่างจากความสุขที่เคยสัมผัสมา เป็นความสุขที่ไม่พะรุงพะรังอย่างชาวโลก เพราะเป็นความสุขที่เรียบง่ายที่มาพร้อมกับความภาคภูมิใจในตนเอง

 

 

        ด้วยเหตุนี้เอง ลูกจึงเกิดแรงบันดาลใจที่จะบวชตลอดชีวิต กอปรกับในช่วงนั้น ลูกทั้งขยันและตั้งใจปฏิบัติธรรมมากขึ้นด้วย จนในที่สุด...ลูกก็สามารถเข้าถึงความสุขภายใน เป็นความสุขที่มาควบคู่กับความสดใส ซึ่งเป็นความรู้สึกที่ปีติเบิกบานใจ แบบที่ตัวลูกไม่เคยรู้สึกเช่นนี้มาก่อนเลย ดังนั้น...ลูกจึงตัดสินใจอย่างแน่วแน่ในทันทีว่า...จะขออยู่เป็นพระ ครองผ้ากาสาวพัสตร์เช่นนี้ไปจนตลอดชีวิต

 

 

        ในเวลาต่อมา ลูกก็ได้ออกไปทำหน้าที่เผยแผ่วิชชาธรรมกาย ให้กับมหาชนทั้งหลายที่หัวเมืองซึ่งเป็นบ้านเกิดของตัวลูกเอง

 

 

        ส่วนผลการปฏิบัติธรรมของลูกในพุทธันดรที่ผ่านมานั้น ลูกก็มีผลการปฏิบัติธรรมที่ดี ได้เข้าถึงดวงใสๆ และได้เข้าถึงพระธรรมกายภายใน เอาตัวรอดกลับดุสิตบุรีได้ในที่สุด

 

 

 

****************