ผลการปฏิบัติธรรม พระธรรมทายาทวิ จิตฺตปาโล

 

กราบนมัสการพระเดชพระคุณหลวงพ่อที่เคารพอย่างสูง

 

        กระผม พระธรรมทายาทวิ จิตฺตปาโล อายุ 53 ปี ตัวแทนพระธรรมทายาทจากศูนย์อบรมวัดทุ่งมะส้าน จังหวัดแม่ฮ่องสอน ครับ กระผมเป็นชาวไทยใหญ่ เกิดที่บ้านเวียงจายข่า ประเทศพม่า สมัยนั้นบ้านเมืองไม่สงบสุข มีการสู้รบกันเป็นประจำ กระผมกลัวลูกกระสุน เลยหอบหิ้วครอบครัวมาอยู่ที่บ้านห้วยขาน จังหวัดแม่ฮ่องสอน ตั้งแต่ปี พ.ศ.2537 ครับ กระผมรับจ้างทำไร่ ทำนา ขยันทำกิน จนเก็บเงินสร้างเนื้อสร้างตัว สร้างบ้านเป็นของตัวเองได้สำเร็จครับ

 

        บรรพบุรุษชาวไทยใหญ่ที่นับถือศาสนาพุทธ มีความเชื่อที่สอนต่อๆกันมาว่า ถ้าใครเกิดมาแล้วเป็นคนดี ถือว่าได้ตอบแทนน้ำนมมารดาหนึ่งข้าง แต่ถ้าได้บวชเรียน เท่ากับได้ตอบแทนน้ำนมมารดาครบทั้งสองข้าง (หมายถึงตอบแทนได้หมด) เป็นคำสอนที่กระผมจำขึ้นใจมาตลอดครับ ช่วงหนึ่งกระผมฝันเห็นตัวเองได้บวชพระห่มผ้าเหลือง ฝันซ้ำๆแบบเดิมอยู่ 3-4 วัน แล้วไม่นาน กระผมก็ได้ยินเสียงประกาศจากรถกระจายเสียง ชวนบวชพระ 1 แสนรูปเข้าพรรษา กระผมก็เลยชูตอง (แปลว่า อธิษฐานจิต) กระผมนึกถึงบุญที่เคยทำ กระผมชูตองว่า “ขอให้กระผมได้บวชด้วยเถอะ”

 

        พอตัดสินใจว่าจะมาบวชแน่ๆ กระผมก็ทิ้งบ้าน ทิ้งเรือน ทิ้งทุกสิ่งทุกอย่าง ยกสมบัติทั้งหมดให้ลูกๆและภรรยา เพื่อพวกเขาจะได้ไม่ต้องลำบากเรื่องปากท้อง แล้วกระผมก็ตั้งใจจะไม่ข้องเกี่ยวกับเรื่องเหล่านี้อีกต่อไป กระผมมาบวชแบบปลอดกังวล พอเข้าโครงการมาแล้วก็สวดมนต์-นั่งสมาธิทุกวัน พระอาจารย์ให้ทำอะไร กระผมก็ทำตามทุกอย่าง เรื่องขบฉัน ถ้าบุญอาหารตักให้เท่าไหร่ กระผมก็ฉันเท่านั้น ไม่มีการขอเพิ่ม ไม่บ่น ไม่ติติง มันทำให้กระผม...ละโลภะได้ นับตั้งแต่วันรายงานตัว กระผมก็ไม่เคยขาดจากการนั่งสมาธิเลยสักวันเดียว

 

        ตอนแรกที่นั่งสมาธิ ขามันโก้นไปหมด (หมายถึง ทั้งปวดทั้งเมื่อย) ตาตุ่มข้างขวาก็เป็นแผล แต่กระผมไม่ย่อท้อ กระผมอดทนสู้...สู้ พอนั่งสมาธิเสร็จทีไรเป็นเดินกะเผลกทุกที กระผมฝึกนั่งจนขาหายโก้น กระผมคิดว่า “ใครจะนั่งสมาธิหรือไม่ ไม่ต้องไปสนใจ แต่เรามาบวชแล้ว เราต้องฝึกตัว เราทำ เราได้”

 

        ก่อนนั่งสมาธิทุกครั้ง กระผมจะชูตองก่อนเสมอ ขอบุญบารมีพระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์ ให้ช่วยปกป้องคุ้มครอง ขอให้นั่งสมาธิได้ดวงแก้วใสๆ พอแผ่เมตตาแล้ว กระผมก็ทำใจนิ่งดิ่ง นั่งๆไปก็เหมือนจะลืมตัวลืมตน ตัวหายเหมือนวิญญาณออกจากร่าง พอนึกอีกที เออ...เรากำลังนั่งสมาธินะ พอนั่งไปเรื่อยๆก็รู้สึกแป่ว (แปลว่า มีความสุข) ยิ่งนั่งยิ่งแป่ว แล้วกระผมก็เห็นดวงแก้วสว่างไสว มีแสงสีเหลืองสลับขาวโผล่ขึ้นมากลางปุ๋ม (แปลว่า กลางท้อง) แล้วก็เห็นเจ้าพารา (หมายถึง องค์พระ) ขึ้นมาในดวงแก้วด้วย

 

 

 

        ตอนแรกเห็นเศียรเป็นจุดกลมๆขึ้นมาก่อนเลย แล้วท่านก็ค่อยๆขยายออกจนเต็มองค์ เป็นแก้วใสๆทั้งองค์ พอมองไปก็มีแต่ดวงแก้วสุกใส มีเจ้าพาราอยู่ในนั้น แล้วท่านก็ขยายจนคลุมตัว เหมือนตัวเราเข้าไปอยู่ในองค์พระ ท่านขยายใหญ่ แบบไม่อันแต๊ก (แปลว่า ไม่มีประมาณ) แล้วเวลาอยู่ในองค์พระ กระผมจะรู้สึกปลอดภัย สิ่งชั่วร้ายไม่สามารถทำอันตรายกระผมได้ ตอนองค์พระคลุมตัว ใจจะนิ่งสงบ พอองค์ใหญ่หายไป ก็มีองค์เล็กๆขึ้นมาใหม่ สลับไปสลับมา สนุกมาก แป่วหน่ะ (หมายถึง มีความสุขมากๆ) ครับ

 

        ตอนนี้ไม่ว่าจะหลับตาหรือลืมตา กระผมจะเห็นองค์พระอยู่ตลอดเวลา เหมือนในดวงตา-ดวงใจของกระผมมีแต่ภาพองค์พระ บางทีถ้าเผลอก็จะไม่เห็น แต่ถ้านึกถึง ท่านก็จะมาเลย เวลาเห็นองค์พระจะรู้สึกสบายใจ แล้วใครจะลุกไปไหน จะเลิกนั่งสมาธิก็ไป แต่กระผมจะนั่ง กระผมอยากนั่งนิ่งๆอย่างนี้ไปนานๆ เพราะถ้าไม่ได้นั่ง ใจจะไม่นิ่ง แต่พอได้นั่ง ใจก็จะนิ่ง กระผมชอบนั่งสมาธิมากครับ

 

        กระผมดีใจมากๆที่ได้มาถือศีลสองปากซาวเจ็ด (ศีล 227 ข้อ) กระผมจะตั้งใจรักษาศีลให้บริสุทธิ์ จะบวชไปนานๆ จะอยู่เป็นพระพี่เลี้ยงอุบาสิกาแก้วหน่ออ่อนด้วยครับ กระผมขอกราบขอบพระคุณในความเมตตาของพระอาจารย์ พระพี่เลี้ยง ขอบคุณตะก่า (หมายถึง ญาติโยม) ทุกคน ขอให้ทุกคนมีแต่ความสุขความเจริญ และกราบขอบพระคุณหลวงพ่อเป็นอย่างสูง ที่ทำให้กระผมได้พบสมบัติอันมีค่า คือ เจ้าพาราและการนั่งสมาธิ กระผมขอชูตองให้หลวงพ่อ โจหายโจแค้น (แปลว่า หายเจ็บหายป่วยเร็วๆ) โจแข็งแรง (แปลว่า สุขภาพแข็งแรง) อาซากยาวๆ (แปลว่า อายุขัยยืนยาว) และอยากเชิญชวนผู้ชายทุกคนให้ออกบวช มาสืบอายุพระพุทธศาสนาด้วยกันดีกว่าครับ