ผลการปฏิบัติธรรม พระธวัชชัย ภาวิตปญฺโญ

 

 

กราบนมัสการพระเดชพระคุณหลวงพ่อที่เคารพอย่างสูง

 

        กระผม พระธรรมทายาทธวัชชัย ภาวิตปญฺโญ อายุ 51-ปี ตัวแทนพระธรรมทายาท จากศูนย์อบรมวัดพระธรรมกาย ระเบียงแปดครับ กระผมอยากบวชมานานแล้วครับ ก็พอดีไปเปรยๆกับเพื่อนเป็นเชิงรำพึงเฉยๆว่า อยากบวช แล้วอยู่ๆก็มีผู้หญิงคนหนึ่งชื่อคุณแป้ง โทรศัพท์มาหา บอกว่าได้เบอร์มาจากเพื่อนของกระผม จะมาชวนกระผมบวช กระผมไม่รู้นะครับว่าเขาไปรู้จักกันได้อย่างไร แต่ที่แน่ๆกระผมไม่รู้จักคุณแป้งเลย และเพื่อนของกระผมก็ไม่เคยมาวัดพระธรรมกายด้วย คุยไปคุยมา เธอก็นัดให้กระผมมาเจอที่วัด ตอนนั้น จุดนัดพบของเรา คือ เสาบนสภานี่เองครับ พอมาถึงวัด โอ...อะไรจะใหญ่โตปานนี้ แค่ลงไปจอดรถ ยังไม่ต้องมองหาเสา กระผมก็หลงทางแล้วครับ ต้องโทรศัพท์คุยกับคุณแป้งอยู่เป็นนาน จึงได้เจอหน้ากัน

 

        คุณแป้งพากระผมไปที่บูธรับสมัครบวช เธออธิบายอย่างโน้นอย่างนี้ เหตุผลดี เธอพูดเก่งมาก กระผมก็ได้แต่ตอบรับสั้นๆว่า “ครับ”-เป็นช่วงๆ เธอยังให้โอกาสกระผมเลือกว่าจะบวชอยู่ที่วัดไหนก็ได้ เพราะมีศูนย์อยู่ทั่วประเทศ กระผมก็คิดว่า ไหนๆจะบวชทั้งที เอาที่ต้นแหล่งดีกว่า จะได้อบรมแบบเข้มข้นไปเลย จึงตัดสินใจอบรมอยู่ที่วัดพระธรรมกายครับ

 

        เมื่อมาบวชแล้ว กระผมได้รู้อะไรหลายอย่าง และกระผมก็เพิ่งรู้ว่า เราสามารถวางแผนชีวิตข้ามภพข้ามชาติได้ นี่เป็นความรู้ใหม่ที่สำคัญมากๆครับ และพระอาจารย์ พระพี่เลี้ยง ก็ทุ่มเทเอาใจใส่พระธรรมทายาททุกรูปเป็นอย่างดี ตอนเป็นนาคธรรมทายาท กระผมเห็นอะไรก็ปีติใจไปหมด เห็นสิ่งก่อสร้างในวัด เห็นโครงการต่างๆของหลวงพ่อ เห็นแล้วก็ได้แต่อึ้งกับทึ่ง กระผมว่า...หลวงพ่อเป็นยิ่งกว่ามืออาชีพอีกครับ เห็นญาติโยมพากันมาทำบุญก็ตื้นตันใจ เห็นหลวงพ่อออกมาสอนในดีเอ็มซีก็ปีติมาก แล้วเวลาปลื้มๆ กระผมจะนั่งสมาธิได้สบายๆ

 

        ตอนแรกๆที่นั่งก็ไม่เห็นอะไรหรอกนะครับ แต่กระผมก็ชอบนั่ง กระผมชอบเอาใจมาวางนิ่งๆไว้ที่ศูนย์กลางกายฐานที่เจ็ด กระผมฝึกวางใจทุกวัน ก็เริ่มเห็นแสงสว่างวูบเข้ามาเป็นช่วงๆ ติดๆดับๆ พอบวชเป็นพระแล้ว ก็สังเกตว่าแสงที่กระผมเห็นสว่างมากขึ้น และสว่างยาว ไม่ติดๆดับๆเหมือนตอนแรก พอมองเข้าไปในความสว่าง ก็เห็นมีจุดเล็กๆอยู่ตรงกลาง กระผมก็ประคองใจนิ่งๆไปที่จุดนั้น แล้วใจก็นิ่ง เฉยไปเลย เหมือนกำลังนั่งอยู่คนเดียว รู้สึกสบายใจมาก ไม่นานกระผมก็เห็นดวงกลมๆมีลักษณะเหมือนดวงพระจันทร์วันเพ็ญแต่ใสกว่า ปรากฏขึ้น แล้วใจก็สบายไปเรื่อยๆ พอมองเข้าไปในดวงพระจันทร์ก็เห็นมีจุดเล็กๆขึ้นมาเอง กระผมก็เอาใจไปวางเบาๆนิดหนึ่งตรงจุดนั้น ทำความรู้สึกแค่รับรู้ เหมือนเราใส่ใจไปที่จุดนั้นเป็นพิเศษครับ

 

 

        พอลืมตาแล้ว กระผมก็ยังประคองดวงพระจันทร์วันเพ็ญเอาไว้ได้ แล้วก็พยายามดู พยายามนึกถึงตลอดเวลา แล้วนึกทีไรก็เห็นทุกที ยกเว้นบางทีที่เผลอคุยมาก ก็จะหาย แต่พอทำใจนิ่งๆก็มาอีก แล้วกระผมก็จะชอบนึกเล่นๆ ย่อดวงให้เล็กลงและทำให้ใหญ่ขึ้นได้ด้วยครับ

 

        วันหนึ่ง ขณะที่กำลังดูจุดสว่างกลางดวงพระจันทร์อย่างสบายๆ อยู่ดีๆจิตก็ไปเห็น ตรงกลางทำไมมีอะไรนูนๆขึ้นมา แต่กระผมก็ทำเฉยๆ ดูไปเรื่อยๆ สิ่งนั้นก็ค่อยๆโผล่ขึ้นมาทีละน้อยเหมือนภาพสโลว์โมชั่น พอมองไปก็เห็นเป็นเศียรพระ แต่ตอนนั้นใจกระผมนิ่งมาก ไม่นานท่านก็ไหลขึ้นมาจนเต็มองค์ เป็นพระแก้วใสๆ มีสีฟ้าน้ำทะเล สวยมาก กระผมรู้สึกปีติใจมาก กระผมคิดว่า “เราได้พิสูจน์ด้วยตัวเองแล้วว่าในตัวเรามีพระอยู่จริงๆ เราไม่ได้คิดอยากให้มี แต่ท่านก็ขึ้นมาให้เราได้เห็นเอง”-คิดได้แค่นั้น น้ำตาก็ไหลเลยครับ มันตื้นตันใจอย่างบอกไม่ถูกเลยครับ

 

 

        เวลานั่งสมาธิ พอทำใจสบายๆ ไม่นานใจจะนิ่ง เดี๋ยวนี้กระผมเห็นดวงกลมๆมีสีใสๆ ใสเหมือนน้ำที่มองทะลุได้ ไม่ได้เป็นแบบดวงพระจันทร์แล้วครับ แล้วบางครั้งองค์พระก็จะมาในดวงใสๆ แต่ส่วนใหญ่ท่านจะพรึบคลุมตัวกระผม เป็นแก้วใสๆทั้งองค์ นั่งซ้อนตัวกระผมไว้ แล้ววันไหนใจนิ่งมาก สบายมาก ท่านก็จะสวยมาก ใสมากครับ

 

        กระผมกราบขอบพระคุณหลวงพ่อเป็นอย่างสูง ที่ทำให้กระผมได้พบกับคำตอบของชีวิต แต่ก่อนกระผมก็งงๆ มีเครื่องหมายคำถามอยู่ในหัวมาตลอด คล้ายๆคนตาบอดที่ไม่รู้ทิศทาง ไม่รู้ว่าต้องดำเนินชีวิตอย่างไร และโลกหน้านั้นมีจริงหรือไม่ ตอนนี้กระจ่างแจ้งแล้วครับ หลวงพ่อครับ แม้ครั้งนี้กระผมอาจจะไม่ได้บวชยาว เพราะมีภารกิจจำเป็น แต่จริงๆในใจของกระผมนั้นอยากบวช อยากอยู่ช่วยงานหลวงพ่อตลอดไปครับ แล้วพรรษาหน้า กระผมก็ตั้งใจแล้วว่า จะกลับมาบวชอีกอย่างแน่นอน และจะไปชวนคนมาบวชให้ได้เยอะๆด้วยครับ

 

 

พระธวัชชัย ภาวิตปญฺโญ