บวชอุบาสิกาแก้วหน่ออ่อน...ยกพื้นที่การศึกษา

กราบนมัสการพระเดชพระคุณหลวงพ่อที่เคารพอย่างสูงค่ะ

 

        ลูก...ผอ.ปาลิดา กุลรุ่งโรจน์ อดีตผู้อำนวยการเขตพื้นที่การศึกษาพระนครศรีอยุธยาเขต 2-ค่ะ หลวงพ่อคะ...แม้ปัจจุบันลูกจะเกษียณแล้ว แต่ก็ยังมีไฟโชนนิรันดร์ในการทำหน้าที่ตลอดเวลาค่ะ เพราะสายเลือดแห่งความเป็นครู ไม่มีทางที่จะลืมลูกศิษย์ไปจากดวงใจได้เลย อีกทั้งยังมีความสุขทุกครั้งที่เห็นศิษย์ได้พบแต่สิ่งที่ดีๆ ด้วยเหตุนี้แหละค่ะ พอโครงการบวชอุบาสิกาแก้วหนึ่งล้านคนมาถึง ลูกก็ลุยไปหาผู้อำนวยการโรงเรียนต่างๆที่อยู่ในเขตอำเภอไชโย จังหวัดอ่างทองทันทีเลยค่ะ

 

 

 

        ลูกไปมา 19-โรงเรียนแล้วค่ะ ไปพูดให้ผู้อำนวยการแต่ละท่านให้โอกาสเด็กมาบวชอุบาสิกาแก้ว โดยลูกอธิบายถึงข้อดีของโครงการ แม้เขาส่งเด็กมาแล้ว ดูเหมือนจะเสียเวลาเรียน แต่มันเป็นการเสียเพื่อได้ เพราะครูและพ่อแม่ของเด็กจะได้เด็กที่มีความประพฤติดีกลับไป โดยเราไม่ต้องเสียเวลามานั่งอบรมเด็กเอง ดังนั้นในฐานะที่เราเป็นครู เราต้องให้โอกาสพวกเขา เพราะการบวชแบบนี้ ไม่มีโรงเรียนไหนเขาสอนหรอกค่ะ ซึ่งพอลูกพูดทำนองนี้ ผู้อำนวยการแทบทุกโรงเรียนก็ตอบตกลงเลยค่ะ บางท่านก็ยกเด็กทั้งโรงเรียนให้มาหมด แถมยังส่งครู-อาจารย์มาบวชด้วย เพื่อจะได้ช่วยดูเด็ก ซึ่งตอนนี้แต่ละโรงเรียนที่ลูกเดินสายไปติดต่อ ต่างทยอยส่งยอดบวชมา จนยอดพุ่งไปถึง 200 กว่าคนแล้วค่ะ

 

 

 

 

 

 

 

 

        หลวงพ่อคะ...ถึงอย่างไรลูกก็ขอยืนยันว่า โครงการบวชอุบาสิกาแก้วนี้ดีจริง เพราะลูกมีลูกน้องอยู่คนหนึ่ง เธอชื่อ...ฐาปนา มักรนันท์ ทำงานเป็นหน้าห้องของลูกค่ะ เดิมเธอชอบดื่มเหล้ามาก อย่างกลางวันแสกๆ...แทบจะซดเหล้าแทนข้าวได้เลย จนที่ทำงานให้ฉายาเธอว่า “ฐาปนาลาประจำ”-เพราะเมาค้างบ่อย เนื่องจากดื่มหนักค่ะ หนำซ้ำยังเล่นหวย ไพ่ ไฮโล ซึ่งเดิมลูกได้พยายามทำหน้าที่ชวนเธอไปวัดตลอด แต่เธอไม่ยอมไปท่าเดียวค่ะ เพราะต่อต้านวัด แต่ลูกก็ไม่ละความพยายามค่ะ โดยชวนอยู่นานถึงสามปี แต่มีอยู่วันหนึ่งค่ะ ลูกได้ชวนเธอมาบวชอุบาสิกาแก้วรุ่นห้าแสน อยู่ๆเธอก็ยอมไปวัดค่ะ ซึ่งลูกมาแอบรู้ทีหลังว่าที่เธอตัดสินใจไป เพราะเธอคิดว่า...วัดนี้สอนสมาธิดี คือ เธอกะว่าจะไปขโมยเคล็ดวิชาธรรมกายมาฝึกเองที่บ้าน แล้วจะได้ไม่ต้องไปวัดนี้อีก เพราะไม่ชอบ ซึ่งเข้าทำนองที่ว่า เกลียดตัวกินไข่ เกลียดปลาไหลกินน้ำแกง คือ เกลียดวัดพระธรรมกาย แต่ชอบวิชชาธรรมกายอะไรทำนองนั้นแหละค่ะ

 

 

 

        แต่พอเธอยอมมาบวชที่ศูนย์อบรมโรงเรียนวัดธรรมนาวา เจอพระอาจารย์หัวหน้าศูนย์เทศน์เข้าไปกัณฑ์แรกเท่านั้นแหละค่ะ เธอถึงกับตื่นตระหนก จนพูดออกมาว่า “โอ...เวิร์คแฮะ...มีชีวิตอยู่มา 44-ปี นี่เป็นครั้งแรกที่ฟังเทศน์แล้วไม่หลับ”-อีกทั้งพอฟังหลวงพ่อวัดพระธรรมกายทางดีเอ็มซี ก็ยิ่งติดใจ จนถึงขนาดจบโครงการไปแล้ว รีบสั่งช่างมาติดดาวธรรมที่บ้าน ซ้ำยังติดทั่วบ้านถึงสามจุด โดยบอกว่า “หลวงพ่อเทศน์แล้วโดน”-จนเธอยอมหักดิบเลิกเหล้า เลิกเล่นไพ่ หวย ไฮโล อย่างเด็ดขาด และมาวัดพระธรรมกายตลอด แถมติดวัดงอมแงมชนิดที่ว่า เอาอะไรมาแลกก็ไม่ยอม

 

        เธอบอกว่า ในครั้งแรกที่ไปวัด อยากจะมากราบขอขมาหลวงพ่อเป็นที่สุด เพราะเข้าใจผิดมาตลอด เมื่อก่อนไม่ชอบที่วัดสร้างใหญ่ แต่เดี๋ยวนี้เข้าใจแล้ว เพราะขืนสร้างเล็กศาลาคงแตก และทุกวันนี้ เธอกลายเป็นกำลังสำคัญ ช่วยประสานงาน ชวนครูอาจารย์และเด็กไปวัดตลอด เพราะอยากจะ Change-the-World-อีกทั้งเธอยังทำหน้าที่โปรโมท แจ้งข่าวการบวชอุบาสิกาแก้วหน่ออ่อนออกไป ชวนครูชวนนักเรียนมาบวชอุบาสิกาแก้วด้วยหัวใจที่เกินล้านค่ะ

 

        สุดท้ายนี้ ลูกกราบขอบพระคุณหลวงพ่อมากค่ะ ที่ให้โอกาสลูกใช้ตำแหน่งในการสร้างบารมี เพราะเมื่อลูกมองย้อนกลับไปแล้ว ลูกปลื้มเป็นที่สุดที่ลูกพาเด็กนักเรียนเข้าวัดมาถือศีลแปดได้เป็นหมื่นๆคน พาครูและผู้บริหารไปปฏิบัติธรรมได้สองพันกว่าคน ซึ่งหากลูกไม่ได้ทำ ไม่ได้กำลังใจและคำแนะนำจากหลวงพ่อในวันนั้น ลูกคงไม่ได้บุญใหญ่จนปลื้มมาจนถึงทุกวันนี้ ลูกจะสู้ต่อไปค่ะ...สู้จนกว่าจะถึงที่สุดแห่งธรรม ลูกรักและเคารพหลวงพ่อค่ะ