เป็น อยู่ คือ...วิถีชาวฟิลิปิโน

เป็น  อยู่  คือ...วิถีชาวฟิลิปิโน

เป็น  อยู่  คือ...วิถีชาวฟิลิปิโน

เป็น  อยู่  คือ...วิถีชาวฟิลิปิโน

     ประชากรส่วนใหญ่ของประเทศประมาณร้อยละ  95  คือชนพื้นเมืองฟิลิปปินส์  มีรูปร่างสูงปานกลาง  ค่อนข้างผอม  แต่แข็งแรง  จมูกแบน  ผมดำ  ตาสีน้ำตาล  ผิวสีน้ำตาล  รองลงมาคือชาวจีนและลูกครึ่งจีนประมาณร้อยละ  1  และลูกครึ่งอื่นๆ  ซึ่งใหญ่เป็นลูกครึ่งสเปนและลูกครึ่งอเมริกาอีกร้อยละ  1  ที่เหลืออีกประมาณร้อยละ  3  เป็นชาวเขาและชนกลุ่มน้อยอีกกว่า  100  เผ่า  เหตุที่ชาวฟิลิปปินส์มีลักษณะที่แตกต่างกันมากนี้ก็เนื่องมาจากประวัติศาสตร์อันซ้อนยาวนานของฟิลิปปินส์นั่นเอง

     ในปัจจุบันฟิลิปปินส์มีภาษาที่ใช้กันในแต่ละท้องถิ่นประมาณ  175  ภาษา  ภาษาที่ใช้กันมาก  ได้แก่  ตากาล็อก (Tagalog)  เซบัวโน (Cebuano)อโลคนโน (llocano)ฮิลิไกนอน (Hiligaynon)  บิโกลาโน (Bicolano)วาไร – วาไร (Waray Waray)  คาปามปางัน (Kapampangan)  และปังกาซีนัน (Pangasinan)  โดนมีภาษาประจำชาติและภาษาราชการคือ  ภาษาฟิลิปิโน (Filipino)หรือ  ภาษาตากาล็อก (Tagalog)  และภาษาอังกฤษ

     ภาษาตากาล็อก  หรือ ฟิลิปิโน   เป็นภาษากลางและภาษาทางการของประเทศฟิลิปปินส์  ส่วนใหญ่มักใช้พูดในเมืองหลวงและตามจังหวัดชานเมืองเท่านั้น  ส่วนคนต่างจังหวัดที่อยู่ภูมิภาคอื่นๆ  หรือเกาะอื่นๆ  จะมีภาษาถิ่นของตัวเอง  เช่น  คนจังหวัดปามปังกา (Pampanga)  จะพูดภาษาคาปามปางัน  คนท้องถิ่นเกาะเซบู (Cebu)  มีภาษาถิ่นคือเซบัวโน  เป็นต้น  และเป็นที่รู้จักกันดีว่าหากผู้เยือนไม่สามารถพูดภาษาท้องถิ่นในจังหวัดนั้นๆ ได้  ให้ใช้ภาษาอังกฤษเป็นภาษากลางในการการสื่อสาร

Hello                        สวัสดี                      กามุสตา        Good  morning        สวัสดีตอนเช้า           มากันดัง อุมมากะ       Good  afternoon      สวัสดีตอนบ่าย          มากันดัง ฮาโปน       Good  evening         สวัสดีตอนเย็น          มากันดัง กาบี        Good  bye               ลาก่อน                      ปาอาลัม Thank  you              ขอบคุณ                     มารามิง ซาลามัต You're welome.        ไม่เป็นไร                    วาลัง อนูมาน  How  are  you?        สบายดีไหม                 กามุสตา โปะ คาโย l'm fine, and you?    ฉันสบายดี แล้วคุณล่ะ  มาบูติ โปะ บา คาโย

คำว่า  โปะ  (po)  มีความหมายแสดงอ่อนน้อม  คล้ายกับคำว่า ครับหรือค่ะของภาษาไทย

1   -  อิสะ      

2   -  ดาลาวะ

3   -  แททโล 

4   -  ไอแพท 

5   -  ลิมา       

6   -  อานิม    

7   -  พิทอง   

8   -  วาไล

9   -  ซิยาม    

10  -  แซมพัง

     ศาสนาคริสต์ เป็นศาสนาประจำชาติฟิลิปปินส์

     ชาวฟิลิปปินส์กว่าร้อยละ 90 นับถือศาสนาคริสต์ โดยส่วนใหญ่เป็นนิกายโรมันคาทอลิกประมาณร้อยละ 80 และอีกร้อยละ 10 นับถือนิกายโปรเตสแตนต์ ซึ่งนิกายโรมันคาทอลิกนี้เป็นนิกายที่ประเทศสเปนนำเข้ามาเผยแผ่ในช่วงที่ฟิลิปปินส์อยู่ภายใต้หารปกครองของสเปน  และส่งผลต่อวิถีชีวิตของชาวฟิลิปปินส์มาจนถึงปัจจุบัน  นอกจากนี้ยังนับถือศาสนาอิสลาม  ซึ่งส่วนใหญ่อยู่บนเกาะทางตอนใต้ของประเทศ ประมาณละ 5-10

     ระบบการศึกษาของประเทศฟิลิปปินส์ได้รับอิทธิพลมาจากระบบการศึกษาของสหัฐอเมริกา โดยแบ่งเป็น 4 ระดับ คือ

1.  ระดับปฐมวัยหรือเตรียมประถมศึกษา  รับนักเรียนตั้งแต่อายุ 3 – 4  ปี

2.  ระดับประถมศึกษา  ใช้เวลาศึกษาภาคบังคับ 6  ปีในโรงเรียนของรัฐบาล  หือ  7  ปีในโรงเรียนของเอกชน

3.  ระดับมัธยมศึกษา  ใช้เวลา 4  ปี

4.  ระดับหลังมัธยมศึกษา  ซึ่งแบ่งเป็นหลักสูตรอาชีวศึกษาและหลักสูตรอุดมศึกษา  ใช้เวลา 2 – 3  ปี

     ทั้งนี้เป็นประเทศฟิลิปปินส์ใช้การเรียนการสอบแบบวิภาษา  คือ  ภาษาอังกฤษและภาษาฟิลิปิโน

     ฟิลิปปินส์เป็นประเทศที่มีการผสมผสานวัฒนธรรมที่แตกต่างของชาติตะวัน

ออกและตะวันตกได้อย่างลงตัว  เนื่องจากมีความผูกพันกับวัฒนธรรมตะวันตกได้รับถ่ายทอดมาจากสเปนและสหัฐอเมริกา  ศิลปะการแสดง  การละเล่น และเทศกาลงานประเพณีของฟิลิปปินส์จึงมีทั้งแบบพื้นบ้านพื้นถิ่นของชาวมลายู  ผสมผสานกับวัฒนธรรมตะวันตกที่เกี่ยวข้องกับพิธีกรรมและความเชื่อทางคริสต์ศาสนา

ฟิลิปปินส์การแสดงพื้นบ้านที่น่าสนใจ  อาทิเช่น

คาริโนซา

คาริโนซา  (Carinosa)

     เป็นระบำพื้นเมืองที่ได้อิทธิพลมาจากสเปน  คาริโนซา  แปลว่า  คู่รัก หรือที่รัก  เวลาเต้นจะจับคู่หญิง – ชาย ผู้หญิงจะใส่ชุด  Maria Clara  และถือพัด หรือผ้าเช็ดหน้า  ร่ายรำแสดงท่าทางเขินอาย  บทเพลงมรเนื้อหาชมความงามของหญิงสาว

ตินิกลิง

ตินิกลิง  (Tinikling)

     ระบำประจำชาติของฟิลิปปินส์  เป็นระบำของชนเผ่าพื้นเมืองที่ใช้ไม่ไผ่สองลำตี – แตะกระทบกัน  ผู้เต้นจะก้าวขาเต้นเป็นจังหวะระหว่างไม่ไผ่สองลำนั้น ตินิกลิงเป็นระบำที่ต้องอาศัยความเชี่ยวชาญและการฝึกฝน  ผู้เต้นต้องมีความรวดเร็วและความคล่องตัว  เป็นการแสดงพื้นบ้านของเมืองเลย์เต  (Leyte)  และเมืองอื่นๆ ในหมู่เกาะวีซายัส

     ดนตรีของชาวฟิลิปปินส์ได้รับอิทธิพลจากสเปนค่อนข้างมาก  ส่วนใหญ่มักใช้กีตาร์เป็นเครื่องดนตรีหลัก ชาวฟิลิปปินส์ไม่เพียงแต่เล่นกีตาร์เก่งแต่ยังสามารถผลิตกีตาร์ที่มีคุณภาพสูงด้วย  โดยส่วนใหญ่ผลิตขึ้นที่เกาะเซบู

โยโย่

โยโย่  (Yo – Yo)

     เป็นของเล่นพื้นบ้านซึ่งเป็นที่นิยมมากในหมู่เด็ก  คาดว่าชื่อโยโย่อาจมาจากภาษาอิโลกาโนที่แปลว่า “กลับมา”  มีลักษณะเป็นลูกล้อหรือจานหมุน 2 ชิ้นประกบเข้าด้วยกันโดยมีแกนยึดตรงกลาง  มีเชือก  1  เส้นคล้องแกนกลางนั้น  วิธีการเล่นคือ  จับปลายเชือกด้านที่อิสระแล้วพันเชือกส่วนที่เหลือรอบแกนหมุน  จากนั้นสะบัดปลายเชือกและเลี้ยงโยโย้ให้หมุนต่อเนื่อง

สิปา

สิปา (Sipa)

     เป็นการละเล่นพื้นบ้านประเภทเกมเตะ โดยใช้เศษหวายหรือวัสดุอื่นๆทำเป็นลูกบอลนุ่ม  เรียกว่า  สิปา  นิยมเล่นกันทั้งเด็กชายและเด็กหญิง  โดยโยนลูกสิปาไว่ได้  ต่อมาพัฒนามาเป็นกีฬาเซปักตะกร้อโดยใช้ลูกตะกร้อที่ทำจากหวาย

บาสเกตบอล

บาสเกตบอล  (Basketball)

     เป็นกีฬายอดนิยมของชาวฟิลิปปินส์  มีการจักการแข่งขันบาสเกตบอลอาชีพ  และองค์ต่างๆ ให้การสนับสนุน

อานิส

อานิส (Arnis)

     กีฬาประจำชาติฟิลิปปินส์  เป็นศิลปะการต่อสู้ป้องกันตัวที่มีอาวุธคือ ไม้หรือหวาย

บทความที่เกี่ยวข้องกับเป็น  อยู่  คือ...วิถีชาวฟิลิปิโน

อาเซียน 10 ประเทศ
ฟิลิปปินส์หนึ่งในประชาคมอาเซียน
ทำเลที่ตั้ง ประเทศฟิลิปปินส์
ปกบ้านครองเมือง ประเทศฟิลิปปินส์
ทำมาค้าขาย ประเทศฟิลิปปินส์
เป็น  อยู่  คือ...วิถีชาวฟิลิปิโน ตอนที่ 2