ระลึกรู้อยู่เสมอ

แรงบันดาลใจ...3

ระลึกรู้อยู่เสมอ

คงมีบางครั้งที่เรารู้สึกว่าอยากย้อนเวลากลับไป เพื่อใช้ชีวิตให้ดีกว่าที่ผ่านมา บางครั้ง...ที่นึกเสียใจว่าเราน่าจะทำในสิ่งที่ดีกว่านั้นความรู้สึกเหล่านี้ ล้วนเป็นสิ่งที่ทรมานใจ เป็นสิ่งที่ไม่มีใครอยากให้เกิดขึ้นเลย คงจะดีไม่น้อย... ถ้าหากเราสามารถรู้ว่าจะดำเนินชีวิตให้ดีที่สุดได้อย่างไร เพื่อที่เราจะไม่ต้องหวนกลับมา นึกเสียใจในชีวิตที่ผ่านมาอีกเลย

ครั้งหนึ่งนานมาแล้ว ยังมีพระราชาองค์หนึ่ง มีความคิดว่า การที่พระองค์จะทำทุกอย่างได้ดี โดยไม่ต้องเสียใจในภายหลังเลยนั้น พระองค์จะต้องรู้ว่า

1. งานใด สำคัญที่สุด
2. เวลาใด เป็นเวลาที่ดีที่สุด
3. ใคร คือ บุคคลที่สำคัญที่สุด

เวลาขณะที่ท่านช่วยฉันขุดดิน คือเวลาที่ดีที่สุด และฉันก็คือคนสำคัญที่สุดสำหรับท่าน

พระองค์จึงให้ประกาศว่า ใครที่สามารถตอบคำถามทั้งสามข้อนี้ได้ จะได้รับรางวัลอย่างงาม เมื่อนักปราชญ์ทั้งหลายพากันมาเข้าเฝ้าเพื่อตอบคำถาม กลับไม่มีผู้ใดเลยที่ตอบได้ถูกใจพระองค์

ในที่สุดพระองค์ก็นึกถึงฤาษีผู้หนึ่ง ซึ่งมีชื่อเสียงเลื่องลือว่ามีสติปัญญาเฉียบแหลมยิ่งนัก ฤาษีผู้นี้พักอาศัยอยู่บนภูเขาสูง และไม่ต้อนรับใครนอกจากชาวบ้านธรรมดา

พระราชาจึงเดินทางไปยังภูเขาแห่งนั้นโดยสั่งให้เหล่าองครักษ์รออยู่ที่เชิงเขา ส่วนพระองค์ได้ปลอมตัวเป็นสามัญชน ขึ้นภูเขาไปพบฤาษีแต่เพียงลำพัง

เมื่อได้พบฤาษีกำลังขุดดินอยู่หน้ากระท่อม พระองค์ทรงเข้าไปทักทาย แล้วถามปัญหาทั้งสามข้อนั้น

ฤาษีฟังด้วยความตั้งใจ แต่หาได้ตอบคำถามไม่ ยังคงตั้งหน้าตั้งตาขุดดินต่อไป พระราชาเห็นฤาษีเหนื่อหอบ จึงเกิดความสงสารเข้าไปช่วยขุดดินแทน

พระองค์ขุดดินอยู่หลายชั่วโมง ก็ยังคงไม่ได้รับคำตอบใด ๆ จากฤาษี จนเมื่อเวลาพลบค่ำพระราชาและฤาษี ก็ได้เห็นชายผู้หนึ่งได้รับบาดเจ็บ วิ่งมาล้มลงสิ้นสติอยู่ตรงหน้า

พระราชาจึงตรงเข้าไปช่วยเหลือ ห้ามเลือดที่บาดแผลของชายผู้นั้น แล้วพาเข้าไปพักในกระท่อม เฝ้าดูแลเขาจนรุ่งเช้า

เมื่อชายผู้นั้นฟื้นขึ้นมาเห็นพระราชา เขาจำพระองค์ได้ จึงเล่าว่าพี่ชายของเขาเสียชีวิตในสงคราม และถูกพระราชาสั่งยึดทรัพย์สินทั้งหมด เขาแค้นใจจึงมาดักรอที่เชิงเขา เพื่อจะลอบปลงพระชนม์ แต่รออยู่นานก็ไม่เห็นพระองค์กลับลงมา

เขาตัดสินใจออกจากที่ช่อนเพื่อตามหาพระราชา จนกระทั่งองครักษ์ของพระองค์เห็นเข้า จึงเกิดการต่อสู้กันขึ้น เขาได้รับบาดเจ็บหลบหนีมา และกลับรอดตายด้วยความช่วยเหลือของพระองค์ เขาสำนึกในพะรคุณครั้งนี้้และขออุทิศชีวิตรับใช้พระองค์ตลอดไป

พระราชาได้เดินเข้าไปหาฤาษีเพื่อกล่าวคำอำลา และถามคำถามสามข้อนั้นเป็่นครั้งสุดท้าย

ในที่สุดฤาษีจึงกล่าวว่า "คำถามทั้งสามข้อนั้น ท่านย่อมได้รับคำตอบหมดแล้ว"

"หมายความว่าอย่างไรหรือ ท่านฤาษี"

พระราชาถามด้วยความงุนงง

"เมื่อวานนี้ ถ้าท่านไม่สงสารฉัน ไม่ลงมือช่วยฉันขุดดิน ท่านก็คงกลับไปและถูกลอบทำร้าย เพราะฉะนั้นการช่วยฉันขุดดิน จึงเป็นงานที่สำคัญที่สุด

เวลาขณะที่ท่านช่วยฉันขุดดิน คือเวลาที่ดีที่สุด และฉันก็คือคนสำคัญที่สุดสำหรับท่าน
ต่อมา เมื่อชายผู้บาดเจ็บวิ่งมาล้มลงสิ้นสติ หากท่านไม่ช่วยเขา เขาอาจตายโดยไม่ได้ปรับความเข้าใจกับท่าน

ฉะนั้น การรักษาพยาบาลชายผู้นั้น จึงเป็นงานที่สำคัญที่สุด เวลาขณะที่ท่านรักษาเขา ก็เป็นเวลาที่ดีที่สุด และเขาย่อมเป็นคนสำคัญที่สุดสำหรับท่าน

โปรดระลึกเสมอว่า คนเราเกิดมาเพื่อทำความดี ช่วยเหลือเกื้อกูลซึ่งกันและกัน

ดังนั้น...

งานที่สำคัญที่สุด คือ การทำความดี

เวลาที่ดีที่สุด คือ เวลาปัจจุบัน เพราะเป็นเพียงเวลาเดียว ที่เราเป็นเจ้าของอย่างแท้จริง

คนที่สำคัญที่สุด ก็คือ คนที่เราอยู่ร่วมด้วย เพราะเป็นบุคคลใกล้ตัวที่เราสามารถทำดีต่อเขาได้ง่ายที่สุด"

ทุกคนในโลกนี้ ล้วนปรารถนาที่จะดำเนินชีวิตอย่างดีที่สุด

บางคน จึงเลือกทำแต่งานที่คิดว่ายิ่งใหญ่

บางคน ก็เฝ้ารอเวลา รอโอกาสอยู่ร่ำไป

ในขณะที่บางคน ก็มัวแต่เดินทางท่องเที่ยวแสวงหา เพราะคิดว่าสิ่งดี ๆ คงจะอยู่ในที่แสนไกล

แท้จริงแล้ว สิ่งที่ดีที่สุดนั้น อยู่ใกล้แสนใกล้ และพร้อมที่จะให้เราเป็นเจ้าของได้ทันที

ขอเพียงให้เรามีสติ ระลึกรู้อยู่เสมอว่า

      งานใด สำคัญที่สุด
      เวลาใด ที่ดีที่สุด
      และใคร คือ คนที่สำคัญทีสุด

เพียงเท่านี้ เราก็สามารถทำในสิ่งที่ดีที่สุดได้เสมอ

       เพื่อให้ทุกคืนวันของเรา
       เป็นวันเวลาแห่งประโยชน์สุข
       อันน่าภาคภูมิใจ
       นึกถึงครั้งใด...ก็สุขใจไม่รู้ลืม

พระมหาสุวิทย์ วิชฺเชสโก ป.ธ.9