Case Study

เรียบเรียงจากรายการโรงเรียนอนุบาลฝันในฝันวิทยา ทาง DMC

กราบนมัสการพระเดชพระคุณหลวงพ่อที่เคารพอย่างสูง

โยมปู่ของผม เป็นควาญช้างของพระยาพิสัยสรเดช ผู้ก่อตั้งเมืองโพนพิสัย โยมปู่มีความเคารพเลื่อมใสในตัวพระยาพิสัยสรเดชมาก เพราะพระยาพิสัยสรเดชมีคาถาอาคม เครื่องรางของขลังมากมาย โยมพ่อก็ได้รับการถ่ายทอดความเชื่อมาจากโยมปู่ จึงทำให้โยมพ่อไม่ศรัทธาเลื่อมใสในพระรัตนตรัย เมื่อโยมพ่อมาแต่งงานกับโยมแม่ จึงมีความเชื่อคนละแนวทาง เพราะโยมแม่ถูกปลูกฝังจากโยมยายในเรื่องการทำบุญกุศล มีพระรัตนตรัยเป็นที่พึ่ง

ต่อมา โยมพ่อป่วยเป็นโรคไต หมอจะผ่าตัด แต่ท่านไม่ยอมให้ผ่าตัด โยมพ่อได้อธิษฐานว่า “ถ้ารอดชีวิตจะบวช” จนกระทั่งเมื่อหมอได้ทำการ X-ray ครั้งสุดท้าย หมอบอกว่า ไตฝ่อแล้ว 1 ข้าง โยมพ่อจึงไม่ผ่าตัด

ต่อมา ท่านได้บวช และออกปฏิบัติธรรมตามป่าช้า ท่านจำพรรษาอยู่ในป่าช้าคนเดียวตลอด ซึ่งต่อมาญาติโยมได้ถวายที่ใกล้ๆป่าช้าสร้างเป็นวัดให้ท่านพรรษา ชื่อ “วัดป่าสุมะโน” ท่านเป็นเจ้าอาวาสที่นี่ได้ 9 พรรษาแล้วแต่ท่านก็ยังชอบปลีกวิเวก เข้าปฏิบัติธรรมที่ป่าช้าเสมอมา

โยมตาของผม เป็นคนหมู่บ้านหนองกุ้ง อำเภอโพนพิสัย โยมตากับโยมยายมีลูกทั้งหมด 5 คน โยมแม่เป็นลูกสาวคนสุดท้อง โยมป้าคนโตเป็นนางงามประจำอำเภอ แต่ต่อมาไม่นานโยมป้าคนโตก็หลับตายไปเฉยๆ ส่วนโยมป้าคนรองก็มีความงามไม่แพ้โยมป้าคนโต แต่โยมตาไม่ยอมให้ประกวดนางงาม เพราะเกรงว่าจะหลับตายเหมือนโยมป้าคนโต ต่อมาไม่นานโยมป้าคนรองก็หลับตายไปเฉยๆอีก ชาวบ้านได้ลือกันว่า “เจ้าพ่อโพนพิสัย มาเอาตัวไป”

ทำให้ต่อมาโยมตาซึ่งเป็นผู้มีอิทธิพล ได้เลิกค้าขายสิ่งผิดกฎหมายต่างๆ แล้วหันมาทำบุญกุศลให้กับตัวเอง ครอบครัว และลูกๆที่ยังเหลืออยู่ ด้วยการสร้างวัด แต่สร้างยังไม่ทันเสร็จ โยมตาได้ถูกยิงเสียชีวิตกลางลำน้ำโขง โยมยายจึงสร้างวัดต่อจนเสร็จ

โยมยาย เป็นกำลังหลักในการทำบุญให้ครอบครัว และมีความคิดให้ลูกหลานทำบุญ กุศล เพื่ออุทิศให้โยมตาที่เสียชีวิต และให้ลูกหลานที่เป็นผู้ชายบวช ซึ่งต่อมาลูกชายทั้งสองคนได้บวช คนละหนึ่งพรรษา ต่อมา อีกสิบกว่าปี ลูกชายสองคนนั้นก็นอนหลับแล้วเสียชีวิตไปอีก โดยไปเสียชีวิตที่อเมริกาคนหนึ่ง และอีกคนหนึ่งเสียชีวิตที่หมู่บ้านหนองกุ้ง รวมแล้วลูกๆของโยมยายที่เสียชีวิตโดยการนอนหลับตาย หรือเรียกว่า “ไหลตาย” ทั้งหมด 4 คน (หญิง 2 คน, ชาย 2 คน)

ครอบครัวของผม เคยประสบภัยบ่อยๆ ครั้งแรก บ้านที่อาศัยอยู่ ถูกน้ำลำน้ำโขงพัดไปหมด ต่อมา บ้านใหม่ก็ถูกโจรปล้น และไฟไหม้ แต่ดับได้ทัน จนกระทั่งทำให้ญาติพี่น้องต้องลำบาก และผมเองต้องแยกจากครอบครัวมาอยู่กับโยมยายที่อายุมากตามลำพัง (ขณะนั้นโยมยายอายุ 82 ปี)

โยมแม่ของผม ปัจจุบันอายุ 76 ปี เมื่อปี พ.ศ.2545 โยมแม่ได้เดินทางมาร่วมงานสลายร่างคุณยายอาจารย์มหารัตนอุบาสิกาจันทร์ ขนนกยูง เมื่อวันที่ 3 กุมภาพันธ์ พ.ศ.2545 เดินจะถึงสภาแล้วเกิดล้มกะทันหัน แพทย์วินิจฉัยว่า กระเพาะปัสสาวะแตก ปัจจุบันท่านป่วยเป็นอัมพฤกษ์ เดินไม่ได้ มาวัดไม่ไหวแล้ว แต่ก็ฟังรายการฝันในฝันอยู่ที่บ้าน

คำถาม

1.โยมพ่อของผมซึ่งท่านได้บวชแล้ว ท่านทำกรรมอะไรมาจึงต้องเสียไตไปข้างหนึ่ง และเหตุใดจึงชอบอยู่ป่าช้าครับ

2.พี่น้องของโยมแม่ทั้งสี่คน ทำไมจึงนอนหลับแล้วเสียชีวิตไปเฉยๆ เกี่ยวข้องกับเจ้าแม่สองนาง และเจ้าพ่อโพนพิสัย หรือไม่ อย่างไรครับ

3.โยมตาทำกรรมอะไรจึงถูกยิงเสียชีวิต ขณะนี้โยมตา-โยมยายของผม อยู่ที่ภพภูมิใด ได้รับบุญที่ผมอุทิศไปให้หรือไม่ครับ

4.ครั้งหนึ่งเมื่อผมบวชใหม่ๆ ขณะท่องพระปาฏิโมกข์ในเวลากลางคืน มีความรู้สึกว่า โยมตามาขอส่วนบุญโดยได้พาโยมยายในชุดคล้ายเทพธิดามาด้วย ที่ผมเห็นเป็นโยมตา และโยมยายจริง หรือไม่ครับ

5.ทำไมครอบครัวของผมจึงประสบภัยหลายครั้ง จนทำให้ผมต้องพลัดพรากจากครอบครัวไปอยู่กับโยมยายครับ

6.โยมแม่ทำกรรมอะไรมา จึงเป็นอัมพฤกษ์เดินไม่ได้ และมีโอกาสจะหายหรือไม่ครับ ต้องทำอย่างไรบ้างครับ

กราบขอบพระคุณพระเดชพระคุณหลวงพ่ออย่างสูง

ฝันในฝัน

หลับตาฝันเป็นตุเป็นตะ ตื่นขึ้นมาหาว 1 ที

แล้วนำมาเล่าให้ฟังเป็นนิยายปรัมปรากัน นะจ๊ะ

1.พระพ่อ มีอดีตชาติ คือ ท่านได้เคยเกิดเป็นทหารกองหลัง ฝ่ายจัดหาเสบียงเลี้ยงกองทัพ

เวลาที่กองทัพยกไปทางใด ทหารฝ่ายเสบียงก็มักจะไปเก็บพืชผักผลไม้ของชาวบ้าน เพื่อเพิ่มเสบียงในระหว่างทาง

ซึ่งใจก็ไม่ได้คิดจะเอามาเป็นของตน แต่นำมาเพื่อเลี้ยงกองทัพ ไปเก็บมาโดยพลการบ้าง ขอแกมบังคับบ้าง

ดังนั้น วิบากกรรมนี้จึงทำให้ท่านต้องมาเป็นโรคไต

ต่อมาภายหลัง ท่านเกิดความสลดสังเวชใจที่เห็นความตายของเหล่าทหารทั้งของฝ่ายตนเอง และฝ่ายข้าศึก ระเกะระกะ

ท่านจึงลาออกจากราชการทหาร แล้วออกไปอยู่ที่เงียบๆตามชนบท แต่ไม่ได้บวช
ทำให้อัธยาศัยที่ชอบวิเวกได้ติดตัวมาถึงชาตินี้ รวมทั้งมีอสุภสัญญา และมรณานุสติ ติดตัวมาอีกด้วย จึงทำให้ในชาตินี้ท่านชอบอยู่ตามป่าช้า

2.พี่น้องของโยมแม่ทั้ง 4 คน (หญิง 2 คน ชาย 2 คน) นอนหลับแล้วตายไปเฉยๆนั้น ไม่ได้เกี่ยวกับเจ้าแม่สองนาง และเจ้าพ่อโพนพิสัย

แต่ทั้ง 4 คน เคยเกิดเป็นพญานาค เป็นบริวารของผู้ปกครองพญานาค บริเวณสะดือแม่น้ำโขง (คือ ส่วนที่ลึก และกว้างที่สุดของแม่น้ำโขง)

เมื่อหมดอายุขัยของการเป็นพญานาค จึงได้มาเกิดเป็นมนุษย์ และก่อนจะมาเกิดได้มีสัญญาว่า “จะกลับมาอยู่กับเจ้านายอีก” ด้วยความจงรักภักดี เนื่องจากรับใช้เจ้านายมานาน จึงมีความผูกพัน ได้อธิษฐานจิตว่า “จะอยู่ในโลกมนุษย์ไม่นาน และจะกลับมาอีก”

ดังนั้น พี่น้องของโยมแม่ทั้ง 4คน ละโลกเพราะหมดอายุขัย ตามความปรารถนาของตน และได้กลับไปเกิดเป็นพญานาคบริวาร อยู่กับเจ้านายของตนเช่นเดิม สมดังที่ได้ตั้งความปรารถนาไว้

3.โยมตาถูกยิงตาย เพราะกรรมในปัจจุบัน ที่ชาตินี้ได้เคยไปฆ่าคนเอาไว้ เกี่ยวกับเรื่องผลประโยชน์ในทางมิชอบ (เกี่ยวกับของผิดกฎหมาย) และคู่อริได้ตามมาเก็บ

โยมตาตายแล้ว ไปเป็นภุมมเทวาชั้นล่าง บริเวณวัดที่ตนได้สร้างเอาไว้ เพราะกลับเนื้อกลับตัวทัน ได้มาสร้างบุญ สร้างวัด บุญจึงส่งผลก่อน ท่านได้รับบุญที่อุทิศไปให้ ทำให้มีสภาพดีขึ้นกว่าเดิม

โยมยาย เป็นคนใจบุญใจกุศล สร้างวัด รักษาศีล ใจของท่านผ่องใส ตายแล้ว ได้ไปเกิดเป็นเทพธิดา มีวิมานทองใหญ่พอสมควร ณ สวรรค์ชั้นยามา (สวรรค์ชั้นที่ 3 )
ท่านได้รับบุญที่อุทิศไปให้ ทำให้ยิ่งมีทิพยสมบัติมากขึ้น
เมื่อปฏิปทา (ความประพฤติ) ไม่เหมือนกัน แม้เป็นสามี-ภรรยากัน ตายแล้ว ก็ไปกันคนละทิศละทาง

4.ตอนบวชใหม่ๆ ขณะท่องพระปาฏิโมกข์ และมีความรู้สึกว่า โยมตา-โยมยายมาหา ก็เป็นเพียงความรู้สึก เนื่องจากความผูกพันกับท่านทั้งสอง ไม่ใช่ความจริง

5.ครอบครัวประสบภัยหลายครั้ง เพราะในอดีตชาติดังกล่าว เมื่อกองทัพไปไปตีได้เมืองใด ไปเผาบ้านเผาเมือง ไปยึดทรัพย์เขามาแล้ว พระพ่อในชาตินั้นก็มีจิตยินดีในชัยชนะนั้นด้วย แม้ตนเองไม่ได้ทำเองเนื่องจากเป็นทหารฝ่ายเสบียงก็ตาม วิบากกรรมนี้ตามมาส่งผล

6.โยมแม่เป็นอัมพฤกษ์ เพราะกรรมฆ่าสัตว์ (สัตว์เล็กไม่ใช่สัตว์ใหญ่) ทำอาหารทั้งในอดีตและปัจจุบันมาส่งผล

ให้ท่านสั่งสมบุญทุกบุญทั้งทาน ศีล ภาวนา ให้มากๆ ใจของท่านจะได้ผ่องใน หนักจะได้เป็นเบา เบาก็จะหาย ตายก็ไปดี (ให้สั่งสมบุญให้มากๆ แล้วตั้งเป้าหมายไปดุสิตบุรี วงบุญพิเศษกันดีกว่า)