คุณหญิงนอกวัง

CASE STUDY

คุณหญิงนอกวัง

เรียบเรียงจากรายการโรงเรียนอนุบาลฝันในฝันวิทยา ทาง DMC

กราบนมัสการพระเดชพระคุณหลวงพ่อที่เคารพอย่างสูงค่ะ

ลูก ได้ดูจานดาวธรรมจากการแนะนำของ ลูกสาว เมื่อได้ดูแล้วทำให้เข้าใจวัดมากขึ้นกว่าเมื่อก่อนมาก โดยเฉพาะทำให้เคลียร์ และหายสงสัยในเรื่องที่วัดเคยโดนโจมตีได้อย่างดีเยี่ยม ลูกสาวของลูกมักโทรมาเตือนให้ลูกดู CASE STUDY อยู่เสมอ ซึ่งวันนี้ลูกขอส่ง CASE STUDY มาด้วยค่ะ

แม่ของลูก เกิดวันพระขึ้น 15 ค่ำ เป็นบุตรสาวของหม่อมเจ้าฯ จึงมีคำนำหน้าชื่อว่า หม่อมราชวงศ์หญิงมาตั้งแต่เกิด โดยพระบาท-สมเด็จพระจุลจอมเกล้าฯเจ้าอยู่หัว ทรงมีพระเมตตา พระราชทานชื่อให้กับคุณแม่ด้วย คุณแม่มีชีวิตที่สะดวกสบายอยู่ในวัง เป็นคุณหญิงตัวจริงมาตั้งแต่เล็กๆ เวลาจะไปโรงเรียนก็ต้องมีทหารรับใช้ เป็นผู้ติดตามไปโรงเรียนด้วยอย่างน้อย 4 คน และแวดล้อมไปด้วยข้าทาสบริวาร แม้คุณแม่จะมีชีวิตที่สะดวกสบาย แต่คุณแม่ก็เป็นผู้หญิงที่ชอบชีวิตเรียบง่ายสมถะ ไม่ชอบออกงานสังคม ไม่ชอบเต้นรำ แต่ชอบศึกษาวรรณคดี ประวัติศาสตร์ และชอบอ่านหนังสือธรรมะ มีใจฝักใฝ่ในทางบุญกุศลตั้งแต่เด็กๆ แต่เนื่องจากคุณแม่ต้องอยู่เฉยๆ เพราะมีคนทำให้ทุกอย่าง ทำให้คุณแม่รู้สึกเบื่อมาก จึงขอท่านพ่อมาทำงานที่กรมป่าไม้

จนกระทั่งถึงเวลาที่ท่านพ่อท่านแม่เห็นสมควรจะให้ออกเรือน ท่านก็ได้หาคนที่มีฐานะชาติตระกูลเหมาะสมกันเพื่อให้แต่งงาน แต่คุณแม่ของลูกไม่ชอบเลย จึงปฏิเสธ และต่อมาคุณแม่จึงได้มาเจอ คุณพ่อของลูก ซึ่งทำงานอยู่ที่เดียวกัน แล้วก็เกิดชอบพอกัน แต่ทางท่านพ่อท่านแม่ไม่ชอบและไม่เห็นด้วยอย่างยิ่ง เพราะคุณพ่อของลูกฐานะต่ำศักดิ์กว่า ถึงแม้พอจะมีกิน แต่ก็เป็นคนบ้านนอกเพราะคุณพ่อของลูกมีรกรากอยู่ที่ จังหวัดอุบลราชธานี ดังนั้นญาติทางฝ่ายคุณแม่ดูถูกคุณพ่อว่าเป็น แต่คุณพ่อเป็นคนใจบุญ ธรรมะธรรมโม เพราะเคยบวชเรียนมาก่อน จึงทำให้คุณแม่ชอบคุณพ่อ แต่ในที่สุดการแต่งงานของท่านทั้งสองก็เกิดขึ้นท่ามกลางความไม่เห็นด้วยเป็นอย่างยิ่งของญาติทางฝ่ายคุณแม่

หลังจากแต่งงานแล้ว เมื่อคุณแม่ตั้งครรภ์ได้ 8 เดือน คุณแม่ก็ย้ายไปอยู่ จังหวัดอุบลราชธานี บ้านเกิดของคุณพ่อของลูก และคุณแม่ก็ไม่ติดต่อกับท่านพ่อท่านแม่และญาติพี่น้องทุกคนอีกเลย เพื่อเป็นการตัดปัญหาความไม่เข้าใจกัน เมื่อมาอยู่บ้านนอก คุณพ่อของลูกก็ทำหน้าที่เป็นพ่อศรีเรือน คือ ไม่ยอมให้คุณแม่ลำบากตรากตรำเลย คุณพ่อรับอาสาทำงานบ้านเองทุกอย่าง ทั้งซักผ้าให้คุณแม่ และเลี้ยงลูกเองเป็นส่วนใหญ่ และจะปลูกฝังลูกๆทุกคนเสมอว่า ให้ปรนนิบัติแม่เป็นอย่างดี อย่าให้แม่ทำงานหนัก เพราะคุณพ่อคิดอยู่ตลอดเวลาว่า ท่านไปเอาคุณแม่มาจากในรั้วในวัง จะมาทำให้ลำบากไม่ได้ จึงทำทุกอย่างเพื่อให้คุณแม่อยู่อย่างมีความสุข แม้ที่บ้านนอกจะกันดารก็ตาม

คุณพ่อของลูก เป็นที่นับหน้าถือตาของชาวบ้านที่นี่มาก เพราะคุณพ่ออยู่ที่นี่อย่างคนมีฐานะดีคนหนึ่ง อีกทั้งเป็นคนมีความรู้ มีธรรมะ เพราะคุณพ่อเคยบวชเรียนถึงเปรียญธรรม 6 ประโยค และเรียนวิชาหมอยามาด้วย จึงสามารถรักษาโรคได้ เวลาใครป่วยก็มาหาคุณพ่อ ให้คุณพ่อฉีดยาให้ ใครไม่มีเงิน คุณพ่อก็รักษาให้ฟรี ดังนั้นตั้งแต่ลูกเกิดมา จึงมีแต่ความสุขและกลายเป็นสาวมั่น เก่งกล้าไม่กลัวใครมาตั้งแต่เล็ก เพราะคิดว่าเรามีแม่เป็นถึงคุณหญิง มีพ่อเป็นหมอ เวลาไปไหนมาไหน ก็บอกว่าเป็น ลูกของพ่อ ก็จะไม่มีจิ๊กโก๋คนไหนกล้ามาแหยม เวลาพ่อไปนา ก็จะเอาลูกขี่คอไปด้วย เรามีความสุขกันมาก

จนกระทั่งวันหนึ่ง...วันเปลี่ยนแปลงครั้งสำคัญที่สุดในชีวิตของลูกก็มาถึง คือ พระองค์เจ้าฯ ที่เป็นท่านพ่อของคุณแม่ลูกสิ้นพระชนม์ ในพินัยกรรมระบุไว้ว่า ห้ามแบ่งมรดก จนกว่าจะตามหาตัวคุณแม่ของลูกพบ จึงทำให้พี่น้องทุกคนต้องรีบสืบตามหาคุณแม่ ซึ่งใช้เวลาตามหากันเกือบ 10 ปี จนกระทั่งมาเจอ จากนั้นจึงจัดการเรื่องมรดก

นอกจากนี้ในพินัยกรรมก็ระบุไว้อีกว่า ให้เอาลูกหลานที่กระจัดกระจาย นำเขากลับมาเลี้ยงดู ส่งเสียให้เรียนให้หมดทุกคน ดังนั้นลูกจึงจำต้องพรากจากพ่อแม่ตั้งแต่อายุ 13 ปี เพื่อเข้าไปอยู่ที่กรุงเทพฯ กับคุณหญิงท่านหนึ่งซึ่งเป็นพี่สาวของคุณแม่ ลูกได้อยู่ในคฤหาสน์หลังใหญ่และสวยงามมากๆ

แต่อนิจจา...ชีวิตลูกไม่ได้สบายเลย เพราะลูกต้องช่วยเขาทำงานบ้านเกือบทุกอย่าง แม้ว่าเขาจะส่งลูกให้เรียนในโรงเรียนชั้นดีเยี่ยม แต่ลูกก็อยู่ในฐานะเป็นเด็กบ้านนอกซอมซ่อที่แตกต่างจากเพื่อนๆในโรงเรียน ลูกเรียนอย่างขาดความมั่นใจ เพราะเด็กกรุงเทพฯเรียนไวกว่าเด็กบ้านนอกเยอะ ลูกจึงรู้สึกตัวเองเป็นเด็กโง่ท่ามกลางเด็กฉลาด ลูกจึงต้องดิ้นรนในเรื่องการเรียนอย่างหนัก ซ้ำร้ายไปกว่านั้น ลูกได้เข้าโรงเรียนดีๆ ก็จริง แต่ไม่ได้รับการส่งเสริมด้านการเรียนเลย ลูกได้เงินค่าขนมไปโรงเรียนเพียงวันละ 6 สลึง ซึ่งพอดีในการกินอาหารอย่างประหยัด แต่ไม่พอเป็นค่ารถ ทำให้ลูกต้องเดินไปกลับโรงเรียนวันละ 8 กม. ฝนจะตกแดดออกอย่างไรก็ต้องฝ่าไปให้ได้ พอกลับมาจากโรงเรียนก็ต้องช่วยทำงานบ้านจนรู้สึกเหนื่อย ทำเสร็จก็ดึกถึงเวลานอนพอดี เขาก็ปิดไฟ ทำให้ลูกไม่ได้ทำการบ้าน อ่านหนังสือ

ลูกจึงหาออกโดยการเจียดเงินค่าขนมที่ได้เพียงน้อยนิด ไปซื้อเทียนไขมาจุดแอบดูหนังสือตรงขั้นบันได ตอนที่เขาหลับกันหมดแล้ว , ดินสอก็ต้อง ใช้จนมันกุดแล้วเอาไม้มาต่อเพื่อให้เขียนได้ , เสื้อผ้าก็ต้องใส่ขาดๆ ปะๆ กระโปรงก็ต้องสอยชายลงมาเรื่อยๆ เพราะลูกสูงขึ้น แต่เขาไม่ให้ซื้อใหม่ จนบางครั้งลูกต้องแอบร้องไห้ คิดถึงคุณพ่อคุณแม่ เสมือนขาดที่พักพิงอันแสนจะอบอุ่นเมื่ออยู่ในคฤหาสน์หลังใหญ่แห่งนี้ ลูกจำยอมทนอยู่ที่นี่จนกระทั่งเรียนจบชั้น มศ.6 ได้ทำงานที่สำนักงานสถิติแห่งชาติ และได้ย้ายออกมาอยู่กับสามีหลังจากแต่งงานแล้ว ตอนอายุได้ 24 ปี

หลังจากแต่งงานแล้วประมาณ 10 ปี พ่อของลูกก็ป่วย เพราะกินของดิบๆที่มีพยาธิใบไม้และกลายเป็นโรคมะเร็งตับ เสียชีวิตตอนอายุ 63 ปี ทำให้ลูกต้องรับคุณแม่กลับมาอยู่ด้วยกันที่กรุงเทพฯ ลูกให้คุณแม่อยู่บ้านเฉยๆ และได้ทำบุญทำทานของท่านไป คุณแม่ชอบอ่านหนังสือธรรมะและฟังเทศน์ทางวิทยุทุกวัน แต่ต่อมาคุณแม่ก็ล้มป่วยด้วยโรคชรา เป็นโรคหัวใจโต หอบหืด และก็หลงๆลืมๆในช่วงท้ายของชีวิต ท่านบอกว่าร้อน จนถอดเสื้อผ้าออกหมด และต้องคอยเอาน้ำเย็นเช็ดตัวให้เรื่อยๆ จนวาระสุดท้าย คุณแม่เสียชีวิตที่โรงพยาบาล ด้วยวัย 83 ปี

หลังการตายของคุณแม่ได้ไม่นาน ลูกจึงได้สร้างองค์พระประจำตัวให้ทั้งคุณพ่อและคุณแม่ ต่อมาลูกจึงได้หันหน้าเข้าหาธรรมะอย่างจริงจัง ไปปฏิบัติธรรมตามวัดมาหลายวัด และก็มีประสบการณ์แปลกๆเกิดขึ้นกับตัวเองคือ ลูกมักจะได้กลิ่นเหมือนกำยาน กลิ่นฉิวๆ ฉุนๆ บางที่ก็ได้กลิ่นเหม็นๆ บ่อยมาก พอไปถามพระ ท่านก็จะบอกว่าเป็นวิญญาณญาติที่ตายมาหาค่ะ

สามีของลูก เขาโดนเพื่อนที่รู้จักกันมา กว่า 10 ปี กล่าวหาว่าขโมยพระเครื่องที่มีค่าไป เป็นพระรอด 3 องค์ พระสมเด็จสายรุ้ง 4-5 องค์ เพื่อนของสามียืนยันว่าสามีเป็นคนเอาไปแน่ เพราะสามีของลูกเข้าออกบ้านเพื่อนได้ตลอดเวลา และอยู่ในช่วงเหตุการณ์ตอนที่เพิ่งพบว่าพระหายด้วย จึงทำให้เกิดการทะเลาะมีปากมีเสียงกันอย่างรุนแรง จนสามีของลูกโกรธจัดถึงกับสาบานดังๆ ว่า “หากเขาเอาไปขอให้คนทั้งโคตรของเขาตายโหงตายห่าภายใน 3 วัน 7 วัน” ซึ่งสามีไม่ได้เอาไปจริงๆ ค่ะ เขาบอกว่าเขายังไม่เคยเห็นพระที่ว่านั้นเลยแต่ก็ยังถูกปักใจว่าสามีของลูกเป็นคนเอาไป

ลูกสาวคนเล็กของลูก ก่อนที่เธอมาเกิดลูกได้ฝันก่อนตั้งท้องว่า มีงูเห่าตัวใหญ่มาก มีเขี้ยวยาวมากัดลูกที่มือ แล้วลูกก็ตกใจตื่นขึ้น พอเธอโตขึ้นก็ชอบอยู่แต่ในห้องที่รกๆ เหมือนกับงูที่ชอบอยู่ที่รกๆ ปัจจุบันนี้เธอเรียนอยู่ในชั้นอุดมศึกษา แต่เรียนเกือบ 8 ปีแล้วยังไม่จบสักทีค่ะ แต่เธอก็ยืนยันเธอจะเรียนเพื่อเป็นด็อกเตอร์ให้ได้ค่ะ

ลูกขอกราบเรียนถามคำถามพระเดชพระคุณหลวงพ่อดังนี้ค่ะ

1. บุญใดคุณแม่จึงเกิดมาในตระกูลสูง มีชีวิตวัยต้นที่ประณีตสุขสบาย แต่ต้องพลัดจากวังมาอยู่บ้านนอกที่กันดารคะ และบุญใดที่แม้มาอยู่ที่กันดารแต่ทุกคนกลับดูแลท่านเป็นอย่างดี

2. จำเป็นหรือไม่คะที่คนเกิดวันพระขึ้น 15 ค่ำ จะเป็นคนธรรมะธรรมโมเสมอไป คนเกิดในวันนี้จะมีกระแสบุญเป็นพิเศษอย่างไรหรือไม่ แตกต่างจากคนทั่วไปอย่างไรคะ

3. บุพกรรมใดทำให้คุณแม่เป็นโรคหัวใจโต เป็นหอบหืด และหลงๆลืมๆ ใส่เสื้อผ้าไม่ได้ต้องเอาน้ำเย็นเช็ดตัวให้ตลอดเวลาคะ ก่อนตายท่านมีคตินิมิตอย่างไร ตายแล้วไปอยู่ที่ไหน ท่านได้รับบุญที่อุทิศให้หรือไม่ มีอะไรอยากฝากบอกลูกไหมคะ

4. บุญใดที่ทำให้แม่ของลูกไม่ถูกลืมในการแบ่งมรดก แต่ทำไมมรดกของแม่อยู่ได้ไม่นาน เพราะโดนคนโน้น คนนี้ใช้แทนจนหมดภายในระยะเวลาเพียงไม่กี่ปีคะ

5. กรรมใดทำให้พ่อของลูกมาอยู่ในสังคมเกษตรกรรม แต่บุญใดที่ทำให้คุณพ่อของลูกได้ภรรยาสูงศักดิ์

6. กรรมใดทำให้พ่อของลูกเป็นมะเร็งตับ และอายุสั้น ท่านตายแล้วไปอยู่ที่ไหน ได้รับบุญหรือไม่ และมีอะไรฝากบอกไหมคะ

7. บุพกรรมใดที่ตั้งแต่เกิดจนถึงอายุ 13 ปี ลูกมีความสุขมาก แต่หลังจากนั้นแล้วลำบาก พลัดพรากจากพ่อแม่

8. บุพกรรมใดลูกจึงได้มีโอกาสได้เรียนในโรงเรียนดีๆ แต่ไม่ได้รับการส่งเสริมด้านการเรียน

เลย , บุญใดที่ลูกได้มาอยู่ในบ้านที่ใหญ่และสวยงามมาก แต่ต้องอยู่อย่างต่ำต้อยยากจน ต้องแก้ไขบุพกรรมนี้อย่างไรคะ

9. ที่ลูกได้กลิ่นกำยาน หรือกินเน่าเสมอๆ เป็นเพราะอะไรคะ ใช่วิญญาณญาติที่ตายหรือไม่คะ

10. บุพกรรมใดสามีของลูกถึงโดนเข้าใจผิดว่าขโมยพระเครื่องไป และการที่สามีลูกสาบาน เพื่อเป็นการยืนยันว่าตัวเองไม่ได้ขโมยไป จะเป็นวจีกรรมที่ทำให้เป็นบาปไหมคะ และต้องไปเจอวิบากกรรมอย่างไร ต้องแก้ไขอย่างไรคะ

11. สามีของลูกเกษียณแล้ว เขาทำบุญหยอดกระปุกถวายหลวงปู่วัดปากน้ำทุกวัน พอสิ้นเดือนก็จะเอาเงินนั้นมาถวายหลวงพ่อ เขาอธิษฐานว่าให้ถูกล็อตเตอรี่ เพื่อจะได้มีเงินสร้างบ้านใหม่ที่ต่างจังหวัดและเปิดเป็นศูนย์กัลยาณมิตรให้ได้ในชาตินี้ แต่เขาบอกว่า หากอธิษฐานแล้วไม่ได้ผล ก็จะหยุดทำบุญไปเลย และจะไม่เชื่อเรื่องบุญแล้ว เขาทำอย่างนี้จะมีวิบากกรรมอย่างไรคะ และเขามีกำลังทานบารมีพอที่จะเป็นไปได้ไหมคะ

12. ก่อนที่ลูกสาวจะมาเกิด ทำไมลูกฝันว่างูเห่ากัด ลูกสาวของลูกชาติที่แล้วเธอเกิดเป็นอะไรมาหรือค่ะ บุพกรรมใดทำให้เธอเรียนได้ช้าในระดับอุดมศึกษา ต้องแนะนำและแก้ไขอย่างไรคะ
13. ตัวลูก ,สามี, ลูกสาว, ลูกชาย และน้องสาวของสามี ได้สร้างบารมีกับหมู่คณะมาอย่างไรคะ

ฝันในฝัน

หลับตาฝันเป็นตุเป็นตะ ตื่นขึ้นมา หาว 1 ที
แล้วก็นำมาเล่าให้ฟังเป็นนิยายปรัมปรากันนะจ๊ะ

1. คุณแม่ของลูกเกิดในตระกูลสูง มีชีวิตวัยต้นประณีต สุขสบาย แต่พลัดมาอยู่บ้านนอกที่กันดาร เพราะ ...ในอดีตท่านได้ทำบุญในพระพุทธศาสนา , ได้เป็นกำลังสร้างโบสถ์ ถวายเป็นพุทธบูชา อ่อนน้อมในพระรัตนตรัย จึงทำให้เกิดในตระกูลสูง

แต่ช่วงท้ายได้เกิดการกระทบกระทั่งกับทีมงาน จึงทำให้เบื่อ ๆ เลยถอยออกไป เพราะไม่อยากทะเลาะกับใคร จึงทำให้บุญเลยหย่อนในช่วงหลัง แต่ก็ยังเลื่อมใสในบุญอยู่ แต่ปีติหย่อนลงไป วิบากกรรมนี้ตามมาส่งผลจ่ะ!

แต่แม้มาอยู่ที่กันดารทุกคนก็ดูแลท่านอย่างดี เพราะ … กำลังทานบารมียังมีมาหล่อเลี้ยงอยู่จ่ะ!

2. คนเกิดวันพระขึ้น 15 ค่ำ ก็มีส่วนที่เป็นคนมีพื้นฐานจิตใจดีและสนใจเรื่องธรรมะ แต่ไม่ทุกคน ... คนเกิดในวันนี้ ก็เป็นแค่ส่วนประกอบของจิตใจที่สนใจเรื่องธรรมะ ที่แตกต่างจากคนอื่นเป็นส่วนใหญ่

3. คุณแม่เป็นโรค “หัวใจโต” , เป็น “หอบหืด” , หลง ๆ ลืม ๆ ใส่เสื้อผ้าไม่ได้ ต้องเอาน้ำเย็นเช็ดตัวตลอดเวลา เพราะ ... คนใกล้ตายไฟธาตุจะแตก ก็เป็นธรรมดาที่จะร้อนกาย กับมี เศษกรรมมุสาทำให้หลง ๆ ลืม ๆ กับกรรมใช้แรงงานคนและสัตว์ มากเกินไป จึงหัวใจโตและหอบหืดจ่ะ!

ก่อนตายมีคตินิมิต ท่านใสสว่างแต่ไม่มาก เพราะท่านเป็น คนใจบุญและใจดีอยู่เป็นประจำจ่ะ! ...ตายแล้วก็ไปเป็น “เทพธิดาสายคนธรรพ์ ชั้นจาตุมหาราชิกา” ด้วยบุญที่ทำไว้ในพระพุทธศาสนา แต่ก็ไม่ใช่เป็นบุญใหญ่ ๆ เป็นแค่เพียงบุญเล็กบุญน้อยมาส่งผล ... ได้รับบุญที่อุทิศไปให้ จึงทำให้ท่านมีทิพยสมบัติเพิ่มขึ้นจ่ะ!

ท่านก็ฝากมาบอกว่า ท่านมีความสุขสบายดี และได้รับบุญที่ลูกอุทิศส่งมาให้แล้วจ่ะ!

4. คุณแม่ของลูก ไม่ถูกลืมในการแบ่งมรดก เพราะ …ชาติในอดีต เวลาจะได้สมบัติอะไรมา ก็มักจะแบ่งทำบุญ , ทานบารมีนั้นมาส่งผลจ่ะ!

แต่มรดกอยู่ได้ไม่นาน เนื่องจากโดนคนอื่นใช้แทนจนหมดภายในไม่กี่ปี เพราะ …ในหลาย ๆ ครั้งเมื่อทำบุญไปแล้ว ก็มักจะหงุดหงิดใจ เนื่องจากกระทบกระทั่งกับคนโน้นคนนี้ จึงทำให้บุญหกหล่น มีเชื้อวิบัติติดมา จึงทำให้สมบัติอยู่ได้ ไม่นานจ่ะ!

5. พ่อมาอยู่ในสังคมเกษตรกรรม เพราะ ... กำลังทานบารมีหย่อนกว่าคุณแม่ โดยในชาติที่คุณแม่สร้างโบสถ์นั้น คุณพ่อแค่อนุโมทนาบุญกับคุณแม่ แต่ไม่ได้มาช่วยทุ่มเทในการสร้างโบสถ์

ได้ภรรยาสูงศักดิ์ เพราะ ...ได้เคยเป็นสามี – ภรรยากัน ในชาติที่ คุณแม่ได้สร้างโบสถ์ แต่คุณพ่อแค่อนุโมทนาแบบ ขอไปที จึงทำให้บุญคุณแม่มีมากกว่า และเกิดในตระกูลสูงเพราะความเคารพอ่อนน้อมในพระรัตนตรัย กับได้เคยเป็น สามี – ภรรยากันมาในชาตินั้นจ่ะ!

6. พ่อของลูกเป็น “มะเร็งตับ” และอายุสั้น เพราะ ...กรรมฆ่าสัตว์ทำอาหารทั้งอดีตและปัจจุบัน มาส่งผลจ่ะ! ...ตายแล้ว ก็ไปเป็นเทวดาชั้นจาตุมหาราชิกา สายวิทยาธร แบบหมอยา แผนโบราณจ่ะ!

ได้รับบุญที่อุทิศไปให้ ก็ทำให้ท่านมีทิพยสมบัติเพิ่มขึ้น ...ท่านได้ยกมืออนุโมทนาขอบคุณสาธุการ ที่อุทิศบุญไปให้ท่านจ่ะ! ... แม้พ่อจะอยู่ชั้นจาตุมหาราชิกาเช่นเดียวกับคุณแม่ แต่ก็ไม่เจอกันจ่ะ!

7. ตัวลูกตั้งแต่เกิดจนอายุ 13 ปี มีความสุขมาก แต่ภายหลังจากนั้นต้องมีชีวิตลำบาก และพลัดพรากจากพ่อ - แม่ เพราะ … ในอดีตได้เคยไปสร้างบุญเป็นประธานทอดผ้าป่า ก่อนทำบุญก็มีปีติดี

แต่วันงานจริงกลับไปหงุดหงิดว่า เขาจัดงานต้อนรับไม่ดี ทั้ง ๆ ที่อุตส่าห์ทำบุญตั้งมากมาย , และทำบุญแล้วก็หงุดหงิดอีก บ่นเพราะความถือตัว ดังนั้นบุญจึงมีวิบัติเจือส่งผลไม่เต็มที่

บุญที่เป็นประธานจึงทำให้ได้มารดาสูงศักดิ์ , พ่อก็เป็นที่เคารพนับถือในชุมชน แต่มีความสุขเพียงช่วงสั้นแค่ 13 ปีจ่ะ!

8. ลูกได้มีโอกาสเรียนโรงเรียนดี แต่ไม่ได้รับการสนับสนุนด้านการเรียนเลย เพราะ ... ในอดีตลูกก็ไม่ได้สนับสนุน ญาติ ลูกหลานให้ได้เล่าเรียน แต่ก็มีทานบารมี ในระดับหนึ่ง จึงได้เรียนในโรงเรียนดี , เป็นบุญปนบาป เพราะความหงุดหงิดถือตัวจ่ะ!

ลูกได้มาอยู่บ้านหลังใหญ่ แต่ชีวิตต่ำต้อย เพราะ …ทำบุญแบบ “ถือตัว” ดังกล่าว บุญจึงปนบาป ส่งผลได้ไม่เต็มที่ ได้อยู่บ้านหลังใหญ่ แต่ชีวิตต่ำต้อยจ่ะ!

จะแก้ไข จะต้องทำทานด้วยความเคารพ , อย่าหงุดหงิดถือตัว และต้องทำสม่ำเสมอ ปลื้มปีติยินดีในการทำบุญ ทั้งก่อนทำ , กำลังทำ และภายหลังจากทำไปแล้ว อีกทั้งต้องทำตัวง่าย ๆ อย่าถือตัว เจ้ายศเจ้าอย่าง เรามาเอาบุญอย่างเดียวเท่านั้น , อย่างอื่นเรื่องเล็กจ่ะ!

9. ที่ลูกได้กลิ่นกำยาน และกลิ่นเน่า ๆ เสมอ เป็นเพราะ… อุปทานคิดไปเอง ไม่มีวิญญาณที่ไหนมาจ่ะ! โดยมีเชื้อที่มีความเชื่อง่ายจากคนโน้นคนนี้พูดว่า ถ้าได้กลิ่นหอมก็เป็นเทวดาอนุโมทนา , ถ้ากลิ่นเหม็นก็เป็นผีมาขอส่วนบุญ ... ดังนั้นลืม มันไปเสียเถิด อย่าเอามาเป็นเรื่องเป็นราว เดี๋ยวก็หายไปเองจ่ะ!

10. สามีของลูกถูกเข้าใจผิดว่า ได้ขโมยพระเครื่องของเพื่อนไป เพราะ ... กรรมในอดีต ที่เคยเข้าใจผิดว่า คนขโมยของเราเหมือนกัน , เป็นภาพในอดีตที่เคยทำมาจ่ะ!

การที่สามีของลูกสาบานเพื่อยืนยันว่า ไม่ได้ขโมยพระเครื่องไปนั้น ก็ไม่ได้เป็นวจีกรรมหรือบาปกรรมใด เป็นแค่เราไปยืนยันเท่านั้น , แต่อย่าไป “ผูกโกรธ” เขาก็แล้วกัน จะได้ไม่มีเวรภัยต่อกัน , ให้ให้อภัยเขาเสีย ก็แค่นั้นเองแหละจ่ะ!

11. สามีของลูกเกษียนแล้ว เขานำเงินมาหยอดกระปุก ถวายหลวงปู่วัดปากน้ำทุกวัน พอสิ้นเดือนก็นำเงินมาถวาย หลวงพ่อ แล้วก็อธิษฐานว่าขอให้ถูกล๊อตเตอรี่ เพื่อจะได้มีเงินสร้างบ้านใหม่ ที่จะนำมาเปิดเป็นศูนย์กัลยาณมิตรให้ได้ในชาตินี้แล้วบอกต่อว่า หากคำอธิษฐานไม่ได้ผล ก็จะหยุดทำบุญไปเลยและจะไม่เชื่อเรื่องบุญด้วย

ก็ขอนำคำหลวงปู่มาเล่าให้ฟังว่า “การเล่นหวย ยิ่งเล่นยิ่งฉิบหาย” เรื่องมีอยู่ว่า มีคนไปขอหวยท่าน , ท่านก็เขียนใส่กระดาษแล้วส่งให้ อีกทั้งบอกว่า อย่าเพิ่งเปิดดู , ให้กลับบ้าน อาบน้ำ ทานข้าว สวดมนต์ ไหว้พระ ให้ใจสบาย แล้วค่อยเปิดดู

เขาก็ทำอย่างนั้น และก็เจอข้อความดังกล่าวจ่ะ! ...คนที่จะถูกหวย ก็ต้องมีทานบารมีในอดีต แล้วอธิษฐานมาจ่ะ! ดังที่เคยเล่าให้ฟังมาหลาย Case แล้วจ่ะ!

12. ก่อนลูกสาวมาเกิด ลูกฝันว่า “งูเห่ากัด” ก็ไม่เกี่ยวกับการที่ลูกสาวมาเกิด เพราะเธอไม่ใช่เป็นงูมาเกิดจ่ะ!

เธอเรียนได้ช้าในระดับอุดมศึกษา เพราะมีวจีกรรมในอดีต ที่ไปว่าคนที่เรียนไม่ดีว่า โง่บ้าง , ไม่ฉลาดบ้าง มาส่งผลจ่ะ! ... จะแก้ไข ก็ให้พูดจาดี ๆ , ถวายทุนการศึกษาภิกษุสามเณร , ให้ทุกการศึกษาสร้างปัญญาบารมีให้มาก ๆ เป็นต้นจ่ะ!

13. ตัวลูก , สามี , ลูกสาว , ลูกชาย และน้องสาวของสามี ก็เคยเป็น “กองเสบียง” ของหมู่คณะมาจ่ะ! ...บางคนก็สม่ำเสมอ, บางคนก็ทำบ้างไม่ทำบ้างจ่ะ!

ชาตินี้มาเจอกันแล้ว ก็ให้ตั้งใจสร้างบารมีให้เต็มที่ในทุกบุญ แล้วอธิษฐานจิต ตามติดไปดุสิตบุรีวงบุญพิเศษเขตบรมโพธิสัตว์ อย่าได้พลัดกันเลยจ่ะ!