ชาวศรีลังกาที่ดูไบ สหรัฐอาหรับเอมิเรตส์

Case study

ชาวศรีลังกาที่ดูไบ

สหรัฐอาหรับเอมิเรตส์

เรียบเรียงจากรายการโรงเรียนอนุบาลฝันในฝันวิทยา ทาง DMC

กราบนมัสการพระเดชพระคุณหลวงพ่อที่เคารพอย่างสูง

ลูก เป็นนักเรียนอนุบาลฝันในฝันวิทยาชาวศรีลังกา ปัจจุบันอาศัยอยู่ที่เมืองดูไบ ประเทศสหรัฐอาหรับเอมิเรตส์ ครอบครัวของลูกเริ่มได้รับชมรายการของคุณครูไม่ใหญ่ตั้งแต่ปลายปี พ.ศ.2547 ลูกรู้สึกดีใจมากที่ทราบว่า คนทั่วโลกสามารถรับชมรายการทางพระพุทธศาสนา ผ่านสัญญาณดาวเทียมได้แล้ว ช่อง DMC เป็นโทรทัศน์ของพระพุทธศาสนาช่องเดียวในปัจจุบันที่รับชมได้ทั่วโลกและมีรายการตลอด 24 ชั่วโมง

ลูกเป็นชาวพุทธเติบโตมากับ วัฒนธรรมและประเพณีแบบพุทธ ประเทศของลูกมีวัดอยู่มากมายทุกหมู่บ้านเช่นเดียวกับประเทศไทย ที่ศรีลังกาจะถือเอาวันเพ็ญเป็นวันหยุดเพิ่มเติมอีกวันหนึ่งนอกเหนือจากวันอาทิตย์ โดยทุกๆวันเพ็ญ ผู้คนจะพากันไปถือศีล 8 ที่วัดและนิยมสวดมนต์ตั้งแต่ 6 โมงเย็นถึง 6 โมงเช้าของอีกวัน ลูกและสามีคิดว่าพระพุทธศาสนาเป็นสากลเป็นสมบัติของโลก เมื่อเราได้มีโอกาสชมรายการทาง DMC รู้สึกเคารพและศรัทธาต่อพระเดชพระคุณหลวงพ่อคุณครูไม่ใหญ่เป็นอย่างมาก เพราะงานที่หลวงพ่อทำอยู่ไม่ได้มุ่งสอนแต่คนไทยเท่านั้น หากแต่ตั้งใจสอนคนทั่วโลก โดยจัดให้มีการแปลเนื้อหารายการเป็นภาษาอังกฤษอีกด้วย ทำให้ครอบครัวของลูกติดตามชมรายการของ DMC ได้เข้าใจมากขึ้น หลังจากที่ต้องชมแต่ภาพ โดยไม่เข้าใจคำบรรยายที่เป็นภาษาไทยมาตั้งหลายเดือนแล้ว

ลูกขอเล่าเรื่องราวของตัวเองและครอบครัวเพื่อเป็นตัวอย่าง และเป็นประโยชน์ต่อนักเรียนอนุบาลฝันในฝันวิทยาทั่วโลกดังต่อไปนี้ค่ะ

ครอบครัวของลูกและสามีอยู่ประเทศศรีลังกา เราคุ้นเคยกันมาตั้งแต่เด็ก คุณพ่อของสามี ท่านชอบสร้างเจดีย์ตามวัดต่างๆและปลูกต้นโพธิ์รอบๆกำแพงวัด แต่ท่านก็ยังชอบบูชาเทพเจ้าต่างๆของฮินดูอยู่ ท่านเสียชีวิตเมื่อปี พ.ศ.2530 รวมอายุได้ 81 ปี

สามีของลูก เป็นคนเรียนเก่งเขาจบปริญญาตรีวิศวกรคอมพิวเตอร์ สมัยยังเด็กขณะอยู่ชั้นประถมและมัธยม เขาจะมาเล่นที่บ้านของลูกพร้อมกับเป็นติวเตอร์สอนการบ้าน และบทเรียนให้กับลูกและพี่น้องเสมอๆ แต่ด้วยความที่เขาเป็นคนเข้มงวดเอาจริงเอาจัง พวกเราจึงไม่ค่อยชอบเขาเท่าใดนัก ต่อมา เมื่อพวกเราโตขึ้น ก็ไม่ค่อยได้เจอกันบ่อยเพราะต้องไปศึกษากันคนละที่ ในปี พ.ศ.2530 ประมาณเดือนมีนาคม พ่อของเขาก็เสียชีวิต เขาเสียใจมาก หลังจัดงานศพของคุณพ่อแล้ว เขาได้มาที่บ้านของลูกพร้อมขอแต่งงานกับลูกสาวคนใดคนหนึ่งในครอบครัวของลูก พี่ๆน้องๆให้การปฏิเสธเขากันหมด ส่วนตัวลูกไม่รู้เป็นอะไรเหมือนกัน ใจมันเกิดอ่อน เห็นใจเขาขึ้นมาทันทีทันใด ในใจนั้น...OK กับเขาไปแล้ว

แต่คิดๆอีกทีก็ดูจะง่ายเกินไปสำหรับการเลือกคู่ ลูกคิดว่าน่าจะมีเกณฑ์ในการเลือกผู้มาเป็นคู่ชีวิตสักอย่างหนึ่ง มาช่วยในการตัดสินใจ ลูกนำคำสอนในพระพุทธศาสนามาเป็นหลัก จึงได้ทดสอบเขาด้วยคำถามสำคัญที่ลูกเห็นว่าดีที่สุด ในใจก็คิดว่าหากเขาตอบไม่ถูกใจ ลูกคงเป็นคนสุดท้ายในครอบครัวที่จะปฏิเสธเขา ลูกถามเขาว่า “คุณดื่มเหล้าและสูบบุหรี่ไหม” เขาตอบว่า “ไม่ดื่มและไม่สูบเลยครับ” ลูกพอใจมากจึงบอกตกลงเขาไป

เมื่ออยู่กินด้วยกันสักระยะหนึ่ง เราก็มีลูกชายด้วยกันสองคน ต่อมาเขาก็ย้ายมาทำงานที่เมืองดูไบ มีตำแหน่งหน้าที่การงานในระดับดีมากขององค์การโทรศัพท์แห่งชาติที่นั่น เขาเป็นวิศวกรคอมพิวเตอร์ที่เก่งมาก แก้ปัญหางานทุกอย่างได้ ตอนแรกเขายังไม่สนใจพระพุทธศาสนา แต่พอเขาเริ่มมีอาการป่วยเป็นโรคหัวใจและโรคไต จึงแสวงหาที่พึ่งทางใจที่สามารถจะช่วยให้คลายกังวลจากโรคที่เป็นอยู่ ลูกแนะนำเขาให้ศึกษาจากพระพุทธศาสนาเขาจึงเริ่มปฏิบัติธรรมอย่างจริงจัง ตั้งแต่นั้นเป็นต้นมาอาการของเขาก็ดูดีขึ้น ดูเขาสบายใจขึ้นและมั่นใจในพุทธศาสนา

ตัวลูกเอง สมัยเรียนประถมและมัธยมลูกได้มีโอกาสเป็นผู้นำของนักเรียนมาตลอด เคยได้รับรางวัลนักเรียนดีเด่นระดับโรงเรียนมาหลายรางวัล แม้ระดับชาติก็ยังเคยได้รับมาแล้วคือ ได้รับคัดเลือกเป็นเนตรนารีอาวุโสดีเด่นแห่งศรีลังกา และเมื่อปี พ.ศ.2529 ได้รับรางวัลนักเรียนดีเด่นจากนายกรัฐมนตรีของศรีลังกาอีกด้วย เมื่อจบการศึกษาระดับมัธยมแล้ว ลูกได้อาสาเข้าช่วยงานเป็นครูโรงเรียนพระพุทธศาสนาวันอาทิตย์ เพราะชอบและรู้สึกคุ้นเคยกับงานนี้มาก

แต่หลังจากแต่งงานและย้ายมาอยู่ที่ดูไบแล้ว ลูกต้องเปลี่ยนตัวเองมาเป็นแม่บ้าน ดูแลสามีและลูกชายโดยไม่ได้ออกไปทำงานนอกบ้านเลย แต่ความรักในการเป็นครูสอนพระพุทธศาสนายังเต็มเปี่ยมอยู่ในใจ ลูกจึงหาทางติดต่อไปช่วยสอนโรงเรียนพระพุทธศาสนาทุกๆวันศุกร์ (วันหยุดของประเทศมุสลิม) ที่สถานกงสุลศรีลังกาในเมืองดูไบ เป็นงานแบบอาสาสมัครที่ต้องอาศัยความเสียสละและอุทิศตนให้กับงานไม่มีค่าตอบแทนใดใด นอกจากนี้ที่บ้านของลูกยังจัดกิจกรรมปฏิบัติธรรมให้กับเด็กๆ ตั้งแต่กลางปี พ.ศ.2547 เป็นต้นมา ทุกวันนี้จะเปิดปฏิบัติธรรมให้กับเด็กๆชาวศรีลังกาเดือนละหนึ่งครั้ง แต่ก็น่าแปลกพอลูกเริ่มจัดกิจกรรมปฏิบัติธรรมขึ้นมาก็มักจะมีเรื่องเกิดขึ้นเสมอๆ เช่น ขณะใช้รถติดต่อประสานงาน ขนคนบ้างขนของบ้าง รถก็เกิดเสียขึ้นมาเฉยๆ ทำให้การทำงานไม่ราบรื่น มีอยู่ครั้งหนึ่งยางรถระเบิด รถเสียหลักเกิดอุบัติเหตุ ยังดีที่รถและพวกเราไม่เป็นอะไรมาก มีลูกชายเท่านั้นที่ต้องเข้าเฝือกไปหลายวัน เมื่อต้นปี พ.ศ.2547 ลูกได้รับพระมหาสิริราชธาตุจากพี่อุบาสกท่านหนึ่ง ลูกดีใจมากรู้สึกอบอุ่นใจ จึงอธิษฐานจิตขอให้ท่านคุ้มครองลูกและครอบครัว หลังจากนั้นมาอุปสรรคและอุบัติเหตุหรือสิ่งขัดขวางการทำงานพระพุทธศาสนาของลูกดูเหมือนจะหมดไป

บุญใหญ่ที่ทำให้ลูกปลื้มใจมาก เกิดขึ้นเมื่อเดือนเมษายน พ.ศ.2548 เมื่อครอบครัวของลูกได้มีโอกาสต้อนรับบริการคณะพระอาจารย์ จากวัดพระธรรมกายคณะแรก ที่เดินทางไปยังผืนแผ่นดินอาหรับ ลูกได้จัดที่พักและรถรับส่งไว้บริการท่านอย่างเต็มที่เต็มกำลังค่ะ

ลูกชายคนโต ขณะนี้อายุ 9 ขวบ ตั้งแต่ยังเป็นเด็กเล็กๆ ลูกเคยเอาเนื้อสัตว์ป้อนให้เขากิน แต่เขาก็จะคายทิ้ง จึงลองเปลี่ยนมาเป็นเนื้อปลาบ้างก็ถูกคายทิ้งอีก จะบังคับขู่เข็ญคะยั้นคะยออย่างไรเขาก็จะ ปฏิเสธเนื้อสัตว์อย่างสิ้นเชิง เขาเป็นคนมีเมตตาต่อสัตว์มากเพียงเห็นลูกกำลังจะตบยุง เขาก็จะรีบเข้ามาห้ามทันที เวลาที่เขาเห็นแมลงติดอยู่ตามขอบหน้าต่าง ตามกระจก ก็จะเอาแก้วครอบแล้วนำไปปล่อยเสมอๆ แต่เขาเป็นคนมีสมาธิสั้น จึงเรียนหนังสือได้ไม่ดีนัก สามีของลูกต้องคอยหาครูมาติวเสริมให้หรือไม่ก็พาไปติวกับครูเก่งๆ เพราะอยากจะให้ลูกเรียนได้ดีเหมือนพ่อตอนเด็กๆ ลูกชายเองก็ดื้อกับพ่อเพราะไม่อยากเรียนเสริมจึงถูกพ่อดุบ้าง ตีเอาบ้าง ลูกชายคนนี้เคยบอกกับลูกและสามีว่าอยากจะบวช แต่ลูกและสามีก็บอกเขากลับไปว่าเรียนหนังสือก่อนเถอะจะได้มีการศึกษาไว้เป็นพื้นฐานของชีวิต ต่อไปในอนาคตจะได้ไม่ลำบาก

คำถาม

1. คุณพ่อของสามีเสียชีวิตแล้วไปไหน อานิสงส์การสร้างเจดีย์ และปลูกต้นโพธิ์รอบกำแพงวัดส่งผลต่อท่านอย่างไร การบูชาเทพเจ้าฮินดูจะมีผลต่อท่านอย่างไรหรือไม่ บุญที่คุณแม่ตักบาตรกับพระ 15 รูปทุกปี อุทิศไปให้ ท่านได้รับหรือไม่ ขณะนี้มีสภาพเป็นอย่างไร และมีข้อความใดฝากมาถึงพวกเราบ้าง

2. บุพกรรมใดสามีจึงเป็นโรคไตและโรคหัวใจ การที่เขาให้การทุ่มเทสนับสนุนงานของพระเดชพระคุณหลวงพ่อ โดยให้ความสะดวกเรื่องการเดินทางและที่พักแก่พระภิกษุสงฆ์ จะช่วยลดวิบากกรรมของเขาลงได้บ้างไหมคะ ทำไมเขายังชอบตะโกนใส่ลูกชายด้วยความโกรธและยังตีลูกชายแบบระงับโทสะไม่ได้ ทั้งๆที่ได้ศึกษาและปฏิบัติธรรมมาหลายปีแล้ว เขาจะแก้ไขได้อย่างไร

3. ทำไมก่อนแต่งงาน ทั้งๆลูกเองที่ไม่ได้รักสามีเลย แต่ก็เกิดมีความเห็นอกเห็นใจเขาหลังจากที่พ่อของเขาเสียชีวิต จนในที่สุดก็ได้แต่งงานกัน ทุกวันนี้ลูกอธิษฐานขอให้ภพชาติต่อไปได้เกิดเป็นผู้ชายและได้บวชตั้งแต่เยาว์วัยจะสำเร็จไหมคะ

4. ทำไมลูกจึงรักงานเป็นครูอาสาสมัครสอนพระพุทธศาสนา แม้ต้องอาศัยความเสียสละและการอุทิศตนไม่มีค่าตอบแทนใดใด ลูกเคยสร้างบุญด้านนี้มาอย่างไร

5. การที่ลูกเป็นครูสอนพระพุทธศาสนากับเด็กนักเรียน และเปิดให้ที่บ้านเป็นที่ปฏิบัติธรรมของเด็กๆ จะได้อานิสงส์อย่างไรคะ และทำไมจึงมีเหตุการณ์ที่ไม่คาดคิดเกิดขึ้นเมื่อมีการจัดกิจกรรมนี้เสมอ และการที่ลูกได้พระมหาสิริราชธาตุไว้ติดตัวมีส่วนช่วยให้เรื่องราวๆต่างๆ ดีขึ้นมาด้วยอานุภาพของท่านใช่ไหมคะ

6. บุพกรรมใดลูกชายคนโต จึงไม่ยอมกินเนื้อสัตว์ มาตั้งแต่เด็ก และมีเมตตาต่อสัตว์ แต่ไม่มีสมาธิในการเรียนหนังสือ ทำไมเขาจึงอยากบวชตั้งแต่ยังเด็กๆ คะ

7. ทำไมลูกและครอบครัวจึงได้เกิดเป็นคนศรีลังกา แต่ต้องไปทำงานในประเทศที่มีความเชื่ออื่น ชาวพุทธในไทยในศรีลังกาหรือประเทศอื่นที่นับถือพุทธศาสนา มีบุพกรรมร่วมกันมาอย่างไร จึงเป็นชาวพุทธเหมือนกัน แต่ต้องพูดกันคนละภาษามีหน้าตาผิวพรรณที่แตกต่างกัน เมื่อไปอยู่ที่ดุสิตบุรีแล้ว จะยังคงมีความแตกต่างกันทางรูปพรรณสัณฐานและภาษาหรือไม่คะ

8. เพื่อนกัลยาณมิตร ผู้นำบุญชาวไทยที่เมืองดูไบท่านหนึ่ง เธอรวบรวมผู้มีจิตศรัทธาสร้างองค์พระธรรมกายประจำตัวได้ถึง 10 องค์ ทำไมเธอจึงต้องมาทำหน้าที่เป็นกัลยาณมิตรในประเทศตะวันออกกลาง ในอดีตเธอมีหน้าที่ใดในหมู่คณะคะ

9. ลูก สามี และลูกชายทั้งสอง สร้างบารมีกับหมู่คณะมาอย่างไร ทำไมครอบครัวของลูกซึ่งเป็นชาวศรีลังกา จึงได้มีโอกาสรับรองพระภิกษุและเจ้าหน้าที่ของวัดพระธรรมกาย ในการเดินทางเข้ามาประเทศสหรัฐอาหรับเอมิเรตส์เป็นครั้งแรก

ฝันในฝัน

หลับตาฝันเป็นตุเป็นตะ ตื่นขึ้นมา หาว 1 ที

แล้วก็นำมาเล่าให้ฟังเป็นนิยายปรัมปรากันนะจ๊ะ

1. คุณพ่อของสามีเสียชีวิตแล้ว ก็ไปเป็นเทพบุตรสุดหล่อ มีวิมานทองของชั้น “จาตุมหาราชิกา” สายวิทยาธรชั้นสูง เพราะบุญที่ทำเอาไว้ในพระพุทธศาสนา

แต่ยังไม่ประกอบไปด้วยหลักธรรมที่สมบูรณ์หรือปัญญา เพราะยังไปนับถือเทพเจ้าฮินดู เผื่อเหนียวไปด้วย จึงทำให้บุญที่ทำไว้ในพระพุทธศาสนา ส่งผลได้ไม่เต็มที่ แทนที่จะได้ไปอยู่บนสวรรค์ชั้นดาวดึงส์ หรือชั้นยามาที่สูงกว่านี้ ก็ต้องมาเริ่มต้นที่สวรรค์ชั้นจาตุมหาราชิกาจ่ะ!

บุญที่คุณแม่ตักบาตรพระ 15 รูปทุกปี แล้วอุทิศไปให้ท่าน , ท่านก็ได้รับ จึงทำให้ท่านมีกายผ่องใสขึ้น และมีทิพยสมบัติเพิ่มขึ้นในทุกครั้งที่อุทิศบุญไปให้จ่ะ!

ตอนนี้ท่านมีวิมานเป็นทอง , มี ทิพยสมบัติและบริวารพอสมควร มีความสุขมาก เมื่อได้รับบุญที่อุทิศไปให้ ท่านก็ระลึกนึกถึงทุกคน และฝากขอบคุณมายังทุกคนในโลกมนุษย์จ่ะ!

2. สามีเป็น “โรคไต” และ “โรคหัวใจ” เพราะ ...กรรมในอดีตเคยเป็นนายช่างของหลวง ได้ทำหน้าที่คุมช่าง คุมคนงานก่อสร้างของทางบ้างเมือง , เวลาทำงานมักจะเร่งและใช้แรงงานหนักมาก โดยไม่ให้พัก จึงเป็น “โรคหัวใจ”

อีกทั้งชอบ “กินหัวคิว” ค่าแรงงานของคนงานเสมอ ๆ จึงทำให้มาเป็น “โรคไต” จ่ะ!

การที่เขาทุ่มเทสนับสนุนงานพระพุทธศาสนา โดยให้ความสะดวกเรื่องการเดินทาง และที่พักแด่พระภิกษุสงฆ์นั้น , บุญนี้ก็จะไปตัดรอนวิบากกรรมของเขา ให้หนักเป็นเบา , เบาเป็นหายจ่ะ!

เขาชอบตะโกนใส่ลูกชาย และระงับโทสะไม่ได้ มักจะตีลูกชาย ทั้ง ๆ ที่ศึกษาธรรมมาหลายปี ก็เพราะเขารัก และ “คาดหวัง” กับลูกชายมากเกินไป

จะแก้ไขก็ให้เขาใจเย็น ๆ และทำความเข้าใจว่าคนเราไม่เหมือนกัน จะให้ลูกเก่งเหมือนตนตอนเด็ก ๆ นั้น ก็ได้ไม่ทุกคน , ต้องให้โอกาสเขาค่อย ๆ พัฒนาตนเองขึ้นมา ไม่ช้าก็จะเป็นเด็กเก่งและดีเหมือนพ่อจ่ะ!

3. ทั้ง ๆ ที่ลูกก็ไม่ได้รักเขาตอนก่อนแต่งงาน แต่พอพ่อสามีตาย ก็เกิดความสงสารและเห็นอกเห็นใจเขา ก็เลยยอมแต่งงาน ก็เพราะ...ในอดีตที่ผ่านมา หลายกัปนานมากแล้ว ก็เคยเป็น สามี-ภรรยากัน และปัจจุบันก็เห็นอกเห็นใจกัน ก็เลยยอมแต่งงานกันจ่ะ!

ทุกวันนี้ ที่ลูกอธิษฐานให้ภพชาติต่อไป ให้ได้เกิดเป็นผู้ชาย และได้บวชตั้งแต่เยาว์วัย ก็จะสำเร็จจ่ะ! เพราะกรรมกาเมก็ใกล้จะหมดแล้ว กอปรกับได้สร้างบุญให้ธรรมทานสอนธรรมะให้แก่เด็ก ๆ เสมอ ๆ , บุญนี้ก็จะส่งผล ให้ลูกอธิษฐานบ่อย ๆ ทุกวันจ่ะ!

4. ในอดีตหลายกัปที่ผ่านมา ก่อนจะมาเป็นผู้หญิง ได้เป็นผู้ชายและได้บวชพระ ได้สอนธรรมะและศีลธรรมให้แก่ประชาชน จึงทำให้อัธยาศัยนี้ติดตามข้ามชาติมา ทำให้ชอบที่จะเป็นอาสาสมัครสอนธรรมะ ในพระพุทธศาสนาโดยไม่คิดค่าตอบแทนใดๆจ่ะ!

5. การที่ลูก เป็นอาสาสมัครสอนพระพุทธศาสนาแก่เด็กนักเรียน และเปิดให้ที่บ้านเป็นที่ปฏิบัติธรรม ก็จะมีอานิสงส์ทำให้ลูก , มีปัญญามาก , มีบริวารมาก , มีพรรคพวกเพื่อนพ้องมาก

จะได้เกิดในปฏิรูปเทศ , ในถิ่นบัณฑิตนักปราชญ์ , ในครอบครัวสัมมาทิฐิ และได้เกิดในบวรพระพุทธศาสนา

หากเกิดในสวรรค์ก็จะมียศใหญ่ ,บริวารมากมาย ,เป็นที่เคารพยำเกรงของหมู่เทวดาผู้มีศักดิ์ และถ้าเกิดเป็นมนุษย์ ก็จะได้แทงตลอดในธรรมของ พระสัมมาสัมพุทธเจ้า และได้บรรลุมรรคผลนิพพานเป็นที่สุดจ่ะ!

เมื่อจัดกิจกรรมนี้ มักจะมีเหตุการณ์ไม่คาดคิด ก็เป็นเหตุบังเอิญที่อาจเกิดขึ้นได้ ถือว่าเป็นอุปสรรค เพื่อเป็นเหตุให้เราได้สั่งสมบุญได้มากขึ้น บารมีแก่ขึ้นจ่ะ!

พระมหาสิริราชธาตุที่ลูกมีติดตัวไว้ก็จะทำให้ลูกผูกพันกับพระรัตนตรัยเพิ่มขึ้น จึงทำให้กระแสธารแห่งบุญบังเกิดขึ้น และขจัดอุปสรรคต่าง ๆ นานาออกไปจ่ะ!

6. ลูกชายคนโตมีเมตตาต่อสัตว์ และไม่ยอมกินเนื้อสัตว์ มาตั้งแต่เด็ก เพราะ...ในอดีตลูกชายเคยบวชมาหลายชาติ ทั้งเคยบวชเป็นฤาษีและเคยบวชเป็นพระ , ที่ไม่ยอมกินเนื้อสัตว์ เพราะมีอัธยาศัยติดมาจากชาติที่เป็นฤาษีจ่ะ!

แต่ไม่ค่อยมีสมาธิในการเรียนหนังสือ เพราะ...กรรมในอดีตตอนบวชเป็นพระนั้น มีปัญญามาก เรียนธรรมะเก่งมาก เวลาสอนลูกศิษย์มักจะดุว่าลูกศิษย์ ที่ท่องจำไม่ได้หรือผิดพลาดอย่างรุนแรง

ถ้าเป็นสามเณรบางครั้งก็ลงมือเฆี่ยนตี และตำหนิว่า “โง่หรือไม่ฉลาด” ด้วยวิบากกรรมนี้ จึงทำให้ชาตินี้จึงมีสมาธิสั้น และมักจะโดนพ่อดุอย่างรุนแรงในเรื่องเรียนหนังสือ

ที่ชอบบวชตั้งแต่เด็ก เพราะมีนิสัยนักบวชข้ามชาติ ดังกล่าวติดตัวมาจ่ะ!

7. ลูกก็เคยทำบุญในพระพุทธศาสนามาหลายชาติ ด้วยบุญนี้จึงทำให้ไปเกิดในประเทศที่นับถือพระพุทธศาสนา , ส่วนที่ต้องไปทำงานประเทศที่มีความเชื่ออื่น ก็เป็นเรื่องเหตุปัจจุบัน ที่ต้องไปทำมาหากิน ไม่ได้มีบุพกรรมใดจ่ะ!

ชาวพุทธที่ไปเกิดในประเทศต่าง ๆ ที่นับถือพระพุทธศาสนา ก็เพราะมีสายบุญในพระพุทธศาสนามาดังกล่าวจ่ะ! และถ้าหากเคยสร้างบุญร่วมกันมาแม้จะเกิดกันคนละชาติ บุญนั้นก็บันดาลให้มาเจอกัน และสร้างบุญร่วมกันอีกจ่ะ!

เมื่อไปอยู่ที่ดุสิตบุรีแล้ว จะใช้ภาษาเดียวกัน ส่วนหน้าตา , รูปร่าง , รัศมี ทิพยสมบัติก็แตกต่างกันไปตามกำลังบุญจ่ะ!

8. เพื่อนกัลยาณมิตร ที่เป็นคนไทยใน “ดูไบ” ท่านหนึ่ง ที่ลูกกล่าวถึงนั้น ก็เคยสร้างบารมีกับหมู่คณะมาแบบ “กองเสบียง” จ่ะ!

เธอเคยอธิษฐานในอดีตว่า จะช่วยเผยแผ่พระพุทธศาสนาไปทั่วโลก ดังนั้นด้วยเหตุปัจจุบัน ที่ทำให้เธอต้องไปอยู่ตรงนั้น เธอก็ทำหน้าที่เผยแผ่ของเธอดังที่เธอตั้งใจจ่ะ!

9. ลูก , สามี , และลูกชายทั้งสอง ในพุทธันดรที่แล้วก็เจอหมู่คณะ แต่อยู่กันคนละแคว้น เมื่อหมู่คณะเผยแผ่พระพุทธศาสนาวิชชาธรรมกายไปถึง ณ แคว้นนั้น ลูกและครอบครัวก็ช่วยกันเผยแผ่พระพุทธศาสนาต่อไปจ่ะ!

ด้วยบุญนี้ จึงทำให้ลูกและครอบครัว ได้เจอหมู่คณะ จึงได้ทำเหมือนพุทธันดรที่แล้ว คือ ได้รับรองพระภิกษุและเจ้าหน้าที่ของวัดพระธรรมกาย ในการเดินทางเข้าประเทศสหรัฐอาหรับเอมิเรตส์เป็นครั้งแรกจ่ะ!