กราบนมัสการพระเดชพระคุณหลวงพ่อที่เคารพอย่างสูง

 

        กระผม...นาคธรรมทายาท เสมียน หงส์วิเศษ อายุ 34-ปี ตัวแทนนาคธรรมทายาทจากศูนย์อบรมวัดหันเตย อำเภอประทาย จังหวัดนครราชสีมาครับ กระผมเป็นคนที่มีความรับผิดชอบต่อครอบครัวและขยันทำมาหากิน แต่กระผมก็มีความแสบอยู่นิดๆหน่อยๆตามแบบฉบับลูกผู้ชายทางโลก คือ ถ้ามีเงินเหลือติดกระเป๋าเมื่อไหร่ เป็นต้องเอาไปลงที่ซองบุหรี่และขวดเหล้าจนหมดครับ ทำให้กระผมมีปากมีเสียงกับเทพธิดาข้างกายอยู่เป็นประจำ แต่เมื่อไม่นานมานี้เทพธิดาข้างกายของกระผมได้มาบวชเป็นอุบาสิกาแก้วหน่ออ่อน รุ่นที่สี่ ที่ผ่านมา พอกลับมาถึงบ้าน เธอก็เอาใบสมัครพร้อมใบโบร์ชัวร์ชวนบวชพระแสนรูปมาให้ทันที พร้อมกับบอกว่า “พี่...พี่บวชเถอะนะ ฉันอยากให้พี่บวชมากๆเลยนะ”

 

 

 

        กระผมฟังแล้วก็อยากบวช อยากบวชทดแทนคุณบิดามารดา และอยากบวชให้เทพธิดาข้างกาย ให้เธอได้บุญด้วย กระผมจึงตัดสินใจเขียนใบสมัครทันทีครับ ซึ่งตอนนี้เธอก็มาช่วยงานครัวอยู่ที่ศูนย์อบรมนี้ด้วยครับ

 

        หลวงพ่อครับ ที่จริงกระผมเคยบวชมาแล้วหนึ่งครั้ง ตอนเป็นวัยรุ่น แต่ตอนนั้นยังไม่ได้ศึกษาหลักธรรมอะไรอย่างจริงจัง เพราะไม่มีพระอาจารย์ให้คำแนะนำ และสอนทุกเรื่องอย่างละเอียดลออแบบนี้ครับ ตอนเข้าโครงการมาวันแรกๆ กระผมยังไม่ค่อยเข้าใจอะไรเท่าไหร่ พระอาจารย์ให้ทำอะไร กระผมก็ทำไปอย่างนั้นเอง แต่พอได้นั่งสมาธิมากขึ้น กระผมก็รู้สึกว่าอารมณ์ดีขึ้น โดยกระผมจะนึกถึงพระเดชพระคุณหลวงปู่ฯ หลวงพ่อ คุณยายอาจารย์ ให้มาอยู่ในกลางใจของกระผม เสร็จแล้วก็จะกราบขอพรจากท่านว่า “ขอให้ข้าพเจ้านี้ได้เข้าถึงธรรมะ ทำสมาธิได้ดีด้วยเถิด”-แล้วก็ค่อยๆภาวนา สัมมาอะระหัง ไปตามฐานต่างๆทั้งเจ็ดฐาน ตั้งแต่ปลายจมูกข้างขวาไปจนถึงในกลางท้องครับ

 

        ในช่วงสองถึงสามวันแรก กระผมนั่งสมาธิไม่ค่อยได้ เพราะมันเจ็บมันปวด เมื่อยเนื้อเมื่อยตัว แต่กระผมก็ทำตามที่พระอาจารย์บอก คือ ให้พยายามเอาใจมาใส่ไว้ในท้อง แม้นั่งไม่ค่อยได้ แต่กระผมก็นั่งทุกวัน ทุกรอบ ทั้งเช้า สาย บ่าย ค่ำ และภาวนาสัมมาอะระหังไปตามฐานทั้งเจ็ดไปเรื่อยๆไม่ย่อท้อ จนถึงวันที่สี่ของการอบรม กระผมเริ่มมีสมาธิมากขึ้น และมีความรู้สึกว่าเหมือนจะเห็นดวงแก้วขุ่นๆเป็นภาพลางๆอยู่ในกลางท้องครับ พอวันที่หกของการอบรม วันนั้นกระผมนั่งสมาธิตามเสียงของหลวงพ่อ นั่งไปสักพักใหญ่ๆ ใจมันก็นิ่งๆว่างๆ รู้สึกว่าในตัวเราไม่มีอะไรเลย มันโล่งไปหมด แล้วอยู่ดีๆก็มีองค์พระสีขุ่นๆเป็นภาพลางๆเกิดขึ้นในกลางท้อง ตอนนั้นกระผมรู้สึกว่าตัวของกระผมขยายออกได้ ในหัวไม่มีความคิดอะไรเลย มันว่างและนิ่งอย่างเดียว องค์พระมาไม่นานก็หมดเวลานั่งสมาธิ

 

 

        พอวันต่อมา กระผมก็เห็นองค์พระแบบเดิมอีก แต่คราวนี้ท่านมาชัดกว่าเดิม ใสกว่าเดิม ใสมากๆ ใสแบบแก้วที่บางเจี๊ยบ ใสเจี๊ยบ (คือ มันยิ่งกว่าใสปิ๊งครับ)-องค์พระใหญ่ประมาณสามนิ้วมือ นั่งอยู่ในท่าขัดสมาธิตรงศูนย์กลางกายฐานที่เจ็ด กระผมรู้สึกว่าในตัวเราไม่มีอะไรเลย มีแต่พระนั่งอยู่องค์เดียว พอมองไปเรื่อยๆก็เห็นจุดสว่างเหมือนแสงเทียน เป็นจุดใหญ่ประมาณนิ้วหัวแม่มือ ส่องแสงวาบๆอยู่ในท้องพระ พอลืมตาแล้วองค์พระก็ยังอยู่ ขนาดกระผมเดินไปเดินมา สายตาของกระผมมองไปข้างหน้า แต่ใจของกระผมก็เห็นท่านอยู่ในศูนย์กลางกายตลอดเวลาครับ และกระผมก็ไม่ลืมที่จะส่งบุญไปถึงพ่อกับแม่ที่เสียชีวิตไปแล้ว กระผมนึกอธิษฐานให้ท่านทั้งสองได้บุญกับกระผมทุกวันไม่ขาดเลยครับ

 

 

        การได้เห็นองค์พระในตัวเรา เป็นเรื่องที่อัศจรรย์มาก กระผมเองยังไม่อยากจะเชื่อว่า คนแสบๆอย่างกระผมจะเห็นได้ มันเป็นความรู้สึกที่สุดยอดมากครับ ตอนนี้กระผมมีความสุขที่สุด ไม่มีความทุกข์เลย สุขเหมือนอยู่บนสวรรค์ สุขทั้งกาย ทั้งใจ สมาธิทำให้กระผมกลายเป็นคนร่าเริง มีจิตใจที่เบิกบาน ตอนนี้กระผมมองโลกสวยงามขึ้นเยอะเลยครับ กระผมกราบขอบพระคุณหลวงพ่อเป็นอย่างสูง ที่ทำให้กระผมได้มาบวช หลวงพ่อเป็นยิ่งกว่าเทวดาในใจของกระผม เพราะหลวงพ่อเป็นผู้ให้กำเนิดทางธรรม กระผมชอบฟังหลวงพ่อพูด และคิดแต่ว่าเมื่อไหร่จะค่ำเสียที จะได้ดูหลวงพ่อ หลวงพ่อสอนดีมาก สุดยอดมากครับ

 

        สุดท้ายนี้ กระผมขอให้หลวงพ่อมีสุขภาพพลานามัยที่แข็งแรง ส่วนตัวกระผมก็ตั้งใจว่าจะบวชให้ดีที่สุด ให้ครบโครงการ 49-วัน แต่ถ้ามีจังหวะชีวิตที่ดีกว่านั้น กระผมก็อยู่ไปเรื่อยๆ จะเป็นพระแท้ที่โลกต้องการครับ

 

กราบนมัสการด้วยความเคารพอย่างสูง

 

นาคธรรมทายาท เสมียน หงส์วิเศษ