กระผม...พระพิทักษ์ ชยานนฺโต อายุ 42-ปี บวชพระรุ่น 7,000-รูป 7,000-ตำบล ปัจจุบันรับบุญเป็นพระพี่เลี้ยง ณ ศูนย์อบรมวัดจอมมะณีย์ จังหวัดอุดรธานีครับ ก่อนบวชกระผมเป็นคนจังหวัดอุดรธานี ทำนาทำไร่อ้อยทำไร่มันสำปะหลังกับครอบครัว จนกระทั่งอายุ 23-ปี จึงเข้าไปทำงานในกรุงเทพฯ และเข้าวัดพระธรรมกายเมื่อปี พ.ศ.2541-ได้สั่งสมบุญทุกบุญกับหลวงพ่อ และมีชีวิตที่สงบสุขมาตลอด จนกระทั่งต้นเดือนกรกฎาคม พ.ศ.2548-โยมพ่อของกระผม คือ โยมม้วน โทวัณณัง ก็เริ่มป่วยหนัก มีอาการเหนื่อยง่าย หอบ แน่นหน้าอก ปวดตามข้อ ถ่ายหนักและเบาติดขัด อาการไข้ขึ้นสูง หนาวสั่น ห่มผ้ากี่ผืนๆก็ไม่หายหนาว จึงต้องรีบพาโยมพ่อไปรักษาตัวที่โรงพยาบาลกุมภวาปี และถูกส่งตัวไปรักษาต่อที่โรงพยาบาลอุดรธานี ผลตรวจคุณหมอบอกว่า โยมพ่อเป็นทั้งโรคหัวใจโต ลำไส้บวม โรคกระเพาะ เกาต์ ไขมันอุดตันในเส้นเลือด กระเพาะปัสสาวะอักเสบ และที่แย่ที่สุด คือ โรคไตวายชนิดเฉียบพลัน ต้องฟอกเลือดทุกอาทิตย์ ต้องเสียค่าใช้จ่ายไม่ต่ำกว่า 20,000-บาทต่อครั้ง

 

 

 

        แต่เนื่องจากโยมพ่อมีอายุมากถึง 66-ปีแล้ว ร่างกายท่านอ่อนแอมาก หมอจึงบอกว่า ถึงจะฟอกก็ตายไม่ฟอกก็ตาย ซึ่งเมื่อพวกเราได้ฟังคุณหมอบอกเช่นนั้น หัวใจก็แทบจะวายตายไปด้วยเลยครับ เพราะครอบครัวของเราเป็นเกษตรกร ที่ไม่ได้มีฐานะร่ำรวยอะไร และก็ไม่มีปัญญาหาเงินได้มากขนาดนั้นมารักษาโยมพ่อแน่ๆ จนกระทั่งต้นเดือนสิงหาคม พ.ศ.2548-โยมพ่อก็มีอาการทรุดลง สภาพร่างกายย่ำแย่และอ่อนแอมาก จนกระทั่งพูดและลืมตาไม่ได้ ความดันต่ำ ทานอะไรไม่ได้เลย ต้องให้น้ำเกลือทางสายยาง แถมยังมีอาการแพ้ยาเป็นผื่นแดง มีเลือดออกทางปากและจมูก ทำให้พวกเราตกใจกันมาก

 

        ในที่สุด คุณหมอเรียกญาติไปพบด่วน พร้อมกับบอกให้เตรียมทำใจ เพราะโยมพ่อจะไม่อยู่กับพวกเราแล้ว พวกเราจึงตกลงใจกันว่า ควรพาท่านกลับบ้าน กระผมจึงเข้าไปใกล้ๆแล้วจับมือโยมพ่อ และด้วยความที่กระผมเป็นคนพูดตรงๆ กระผมก็เลยกระซิบถามกับโยมพ่อว่า “พ่อครับ...หมอบอกว่าพ่อต้องฟอกเลือด แต่ฟอกก็ตายไม่ฟอกก็ตาย พ่ออยากกลับบ้านหรือจะให้หมอฟอกให้ ถ้าจะอยู่ให้หมอฟอกพ่อก็อยู่เฉยๆ แต่ถ้าพ่ออยากจะกลับบ้านก็ให้พ่อบีบมือผมแน่นๆ”

 

        พอกระผมถามโยมพ่ออย่างนั้น กระผมก็ไม่รู้ว่าท่านอยากกลับบ้านเต็มแก่ หรือโมโหที่กระผมพูดแบบนั้น เพราะท่านจับมือกระผมแน่น จึงถือเป็นคำตอบว่า...พาโยมพ่อกลับบ้านได้ ตอนนั้นสภาพร่างกายของท่านแย่เต็มทน ถึงขนาดเพื่อนบ้านที่มาเยี่ยมทุกรายต่างบอกให้ทำใจ แถมผู้หวังดีบางคนจะอาสาช่วยจัดการงานศพให้อีกต่างหาก ในตอนนั้นถึงแม้กระผมจะรู้ว่าโอกาสที่โยมพ่อจะรอดนั้นน้อยเต็มทน แต่ในฐานะความเป็นลูก กระผมก็อยากจะทำอะไรบางอย่าง เพื่อเป็นการตอบแทนเท่าที่จะสามารถทำได้ กระผมจึงนึกถึงบุญที่มีอานิสงส์อันมหาศาล นั่นก็คือ การสร้างพระธรรมกายประจำตัวให้โยมพ่อ และก็ไม่รอช้า กระผมจึงรีบไปหาโยมพ่อพร้อมกับนำเงิน 1,000-บาทไปใส่มือท่าน แล้วบอกท่านว่า “พ่อครับ เงินนี้ผมให้พ่อ ตอนนี้มันเป็นของพ่อแล้ว และผมจะนำไปสร้างพระและจารึกชื่อของพ่อ เป็นพระที่จะอยู่คู่โลกไปนานนับพันปี บุญนี้เป็นบุญใหญ่จะช่วยตัดรอนวิบากกรรมและต่ออายุให้พ่อได้ ขอให้พ่ออธิษฐานจิตดีๆนะครับ”

 

 

        ถึงแม้โยมพ่อจะยังไม่สามารถขยับตัวได้ แต่กระผมก็รู้ว่าท่านอนุโมทนาบุญด้วยความปลื้มปีติ หลังจากนั้นกระผมก็รีบนำเงินนั้น มาจองสร้างองค์พระให้โยมพ่อทันที แล้วกระผมก็อธิษฐานจิตว่า “ขอให้พ่อหายจากโรคร้ายต่างๆ และกลับมาแข็งแรงเหมือนเดิม”-แล้วความอัศจรรย์ก็บังเกิดขึ้นกับโยมพ่อของกระผม กล่าวคือ ทันทีที่กระผมจององค์พระเสร็จ กระผมก็โทรศัพท์กลับบ้าน โยมน้องสาวก็บอกกระผมด้วยความตื่นเต้นว่า พ่อเริ่มพยุงตัวลุกขึ้นนั่งได้แล้ว ตอนนั้น กระผมแทบจะไม่เชื่อหูตัวเองเลยครับว่า อานิสงส์การสร้างพระจะแรง จนถึงขนาดทำให้คนใกล้ตาย สามารถฟื้นตัวและแข็งแรง จนสามารถทานข้าว เริ่มขยับตัวพลิกตัวและลุกขึ้นนั่งได้

 

        ถัดจากนั้นอีกสามอาทิตย์ เมื่อกระผมทยอยเอาเงินมาทำบุญองค์พระจนครบ แล้วก็นำใบอนุโมทนามาให้โยมพ่ออนุโมทนาบุญ หลังจากนั้นโยมพ่อก็มีอาการดีวันดีคืนอย่างอัศจรรย์ แข็งแรงสดชื่นขึ้น สามารถพูดคุยได้เหมือนคนปกติ จนโยมพ่อสามารถเดินได้โดยอาศัยไม้เท้า แต่กระผมก็ยังไม่วางใจครับ พาท่านไปหาหมอทุกอาทิตย์ จากนั้นท่านก็สามารถเดินได้โดยไม่ต้องใช้ไม้เท้า จนกระทั่งแข็งแรงจนสามารถวิ่งได้ และทำไร่ทำนาได้ตามปกติ แถมไม่ต้องฟอกเลือดเลย และเมื่อพวกเราพาโยมพ่อไปเช็คร่างกายล่าสุดในเดือนตุลาคม พ.ศ.2548-คุณหมอแจ้งผลการตรวจว่า การทำงานของไตเป็นปกติดี ร่างกายแข็งแรงเป็นปกติดีทุกอย่าง

 

        กระผมรู้สึกซาบซึ้งในพระคุณของพระธรรมกายประจำตัว และหลวงพ่อมากครับ จึงตัดสินใจบวชในรุ่น 7,000-รูป 7,000-ตำบลที่ผ่านมา และอยากกราบขอบพระคุณหลวงพ่อที่มีบุญสร้างพระให้กระผมทำ เพื่อช่วยโยมพ่อซึ่งเป็นโรคไตวาย หายเป็นปกติและรอดชีวิต อยู่เป็นร่มโพธิ์ร่มไทรให้พวกเราได้นานขึ้น ซึ่งพระลูกชายรูปนี้ จะขอตอบแทนหลวงพ่อโดยการตั้งใจช่วยงานหลวงพ่อไปเรื่อยๆ และขอเชิญญาติโยมมาร่วมกันสร้างองค์พระปิดเจดีย์ ภายในวันอาทิตย์ที่ 17-เมษายน ที่จะถึงนี้ เพราะเราสร้างพระกันมา 17-ปี ปิดเจดีย์กันวันที่ 17-มันจำขึ้นใจดีครับ

 

รับชมคลิปวิดีโอพระของขวัญสร้างองค์พระ