กราบนมัสการพระเดชพระคุณหลวงพ่อที่เคารพอย่างสูง

 

        กระผม พระธรรมทายาท วันชัย วรชโย อายุ 35-ปี ตัวแทนพระธรรมทายาทจากศูนย์อบรม วัดราชมานิตสถิตมหาธาตุเจดีย์ศรีทักษิณ อำเภอนาทวี จังหวัดสงขลา แต่ตอนนี้กระผมมาอบรมพิเศษอยู่ที่วัดพระธรรมกาย ระเบียงสี่ครับ กระผมรู้จักวัดพระธรรมกายครั้งแรก ตอนบุญกฐินสร้างอาคาร 100-ปีคุณยายอาจารย์ โดยไปร่วมงานสัมมนากฐินคุณยาย In-My-Heart-ที่จังหวัดสงขลา ทำให้กระผมรู้สึกศรัทธาในคุณยายอาจารย์มาก ตอนนั้นกระผมได้รับดวงแก้วของคุณยายอาจารย์กลับไปบูชาที่บ้านด้วยครับ

 

 

 

        ตั้งแต่นั้นมา กระผมก็ศึกษาประวัติของคุณยายอาจารย์ ฟังซีดีคำสอนของคุณยายอาจารย์ กระผมรู้สึกรักคุณยายอาจารย์ มีคำสอนของคุณยายอาจารย์อยู่ในใจตลอดเลยครับ กระผมเริ่มรู้จักการสั่งสมบุญ พอทำบุญกับวัดพระธรรมกายอย่างสม่ำเสมอ ชีวิตของกระผมก็ดีวันดีคืน กิจการขายของเล่นและกิ๊ฟช็อปก็ไปได้สวย ทำยอดขายได้ถึงสามเท่า ซึ่งแตกต่างจากตอนก่อนเข้าวัดที่เอาแต่เปิดร้านขาย แต่ไม่ค่อยมีคนมาซื้อเลยครับ

 

        กระผมฝึกนั่งสมาธิทุกวันได้ประมาณหนึ่งปีกว่าๆแล้วครับ ทีแรกก็นั่งแทบไม่ได้ มันทั้งปวดทั้งเมื่อย แต่พอนั่งทุกวันร่างกายมันก็เข้าที่เข้าทางของมันเอง แล้วพอมีสมาธิมากขึ้น ก็เริ่มเห็นดวงแก้วบ้าง องค์พระบ้าง เห็นองค์พระในดวงแก้วบ้าง แต่ท่านจะมาแบบแวบๆ ไม่นานก็หายไป แล้วตอนนั้นกระผมก็จะรู้สึกเย็นๆในท้องตลอดเวลา ทำให้ปลื้มใจจนน้ำตาไหลเลยครับ ตอนแรกกระผมยังไม่ตัดสินใจที่จะบวชในรุ่นนี้ แต่ญาติๆของกระผมอยากให้กระผมบวช แถมเพื่อนอุบาสิกาแก้วหน่ออ่อนก็มาชวนกระผมบวชและอาสาว่า “ไปบวชเถอะ เดี๋ยวจะช่วยดูแลร้านขายของให้ ไม่ต้องห่วงเลย”-เจรจากันไม่นาน กระผมก็ตัดสินใจบวช และโกนผมในคืนนั้นเลยครับ

 

 

        พอมาบวชแล้ว กระผมรู้สึกว่าจิตใจของกระผมสงบขึ้น นั่งสมาธิง่ายขึ้น ไม่ต้องใช้เวลานานเหมือนตอนอยู่ที่บ้าน ซึ่งทุกครั้งกระผมก็จะนั่งตามที่หลวงพ่อสอน คือ หลับตาเบาๆ ทำใจสบายๆ เอาจิตมาจับไว้ตรงศูนย์กลางกายฐานที่เจ็ดอย่างเดียว แล้วก็หยุดคิดเรื่องข้างนอก พอเข้าที่ปุ๊บก็จะรู้สึกเย็นๆในท้องเหมือนมีก้อนน้ำแข็งก้อนใหญ่ๆอยู่ในนั้น แล้วขนก็ลุกพองไปหมด จิตมันจับนิ่งที่ศูนย์กลางกายไม่นึกอะไรเลย แล้วก็เห็นดวงแก้วใสๆเป็นลูกกลมๆเล็กๆขนาดเท่ากับลูกตาดำของคน พอมองนิ่งๆก็เห็นองค์พระขึ้นมาอยู่ตรงกลางของลูกแก้ว ทีแรกเป็นองค์เล็กๆใสสว่างเหมือนกระจก พอเอาจิตไปจับ องค์พระก็ขยายใหญ่ขึ้น ใหญ่มากจนประมาณไม่ถูก รู้สึกว่าจะท่วมศาลาปฏิบัติธรรมเลยครับ กระผมเห็นท่านชัดมาก กระผมรู้สึกว่าท่านเป็นพระจริงๆมีตัวตนจริงๆไม่ใช่ภาพวาด แล้วจิตของกระผมก็จะมุ่งอยู่แต่ในศูนย์กลางกายตลอดเวลา คอยจ้องดูแต่ตรงนั้น ใจมันไม่ล่องลอยไปที่อื่นเลย พอลืมตาแล้วก็รู้สึกเบาสบาย โล่งมาก มีความสุขมากๆครับ

 

 

        ตอนนี้ไม่ว่าจะทำอะไร กระผมจะเห็นดวงแก้วในกลางกายตลอดเวลา และจะรู้สึกเย็นๆในกลางท้องตลอดเลยครับ ตั้งแต่นั่งสมาธิเห็นองค์พระแล้ว กระผมคิดว่านิสัยของกระผมเปลี่ยนไปเยอะเลย จากแต่ก่อนเป็นคนอารมณ์ร้อน พูดจาโผงผาง ตรงไปตรงมา ไม่รักษาน้ำใจคน แต่ตอนนี้กระผมรู้จักคิดก่อนพูด ไม่ทำร้ายใครด้วยคำพูดอีกเลยครับ

 

        กระผมขอกราบขอบพระคุณหลวงพ่อเป็นอย่างสูง ที่จัดโครงการดีๆอย่างนี้ขึ้นมา และมีบุญใหญ่ๆให้กระผมได้ทำอยู่เสมอ กระผมจะตั้งใจบวชให้ดีที่สุด จะนั่งสมาธิให้มากๆ จะเป็นพระแท้ทุกวัน ให้คุ้มค่ากับที่ได้มาบวชครับ สุดท้ายนี้กระผมขอให้หลวงพ่อมีสุขภาพแข็งแรง อยู่เป็นร่มโพธิ์ร่มไทร เป็นผู้นำในการสร้างบารมีอย่างนี้ไปนานๆนะครับ

 

 

พระธรรมทายาท วันชัย วรชโย