อุบาสิกายอดนักสร้างบารมี

 

 

 

        ด้วยเหตุนี้เอง จึงทำให้ลูกอุบาสิกาปราณีไม่หวาดหวั่นต่อมรณภัยที่กำลังกล้ำกรายเข้ามาใกล้เธออยู่ทุกขณะ และในคืนวันวิสาขบูชาที่ผ่านมา เธอก็รู้สึกปลื้มปีติกับบุญใหญ่ที่เธอได้มีส่วนร่วมในการสร้างองค์พระธรรมกายประจำตัว ฉลองชัยปิดเจดีย์ แม้เธอจะไม่ได้มาร่วมประกอบพิธีในวันนั้น แต่เธอก็ได้ส่งใจมาเวียนประทักษิณรอบมหาธรรมกายเจดีย์ ในค่ำคืนแห่งวันวิสาขบูชาด้วย 

 

        ดังนั้น ใจของลูกอุบาสิกาปราณีจึงเต็มเปี่ยมไปด้วยภาพแห่งมหาปีติที่เธอได้กระทำเอาไว้ กล่าวได้ว่า “ใจของเธอเปรียบประดุจพระจันทร์วันเพ็ญในคืนวันวิสาขมาสเลยทีเดียว” ซึ่งตลอดทั้งคืนแห่งวันวิสาขบูชา ลูกอุบาสิกาปราณีก็ได้ทำสมาธิ มององค์พระธรรมกายภายในที่ชัดใสแจ่ม ด้วยใจที่ปลื้มปีติและมีความสุข ด้วยเหตุนี้เอง บุญจึงได้ช่องหลั่งไหลทับทวีอย่างเต็มที่ มาจรดเชื่อมพร้อมกับซ้อนสนิทตรึงติดแน่นอยู่ที่ศูนย์กลางกายของเธออยู่ตลอดเวลา

 

 

 

 

        ดังนั้น เมื่อวาระสุดท้ายในชีวิตของเธอมาถึง ลูกอุบาสิกาปราณีจึงมีคตินิมิตที่ผ่องใสสว่างไสวเป็นอย่างมาก เพราะในตอนนั้น กรรมนิมิตฝ่ายบุญกุศลหรือภาพที่เธอได้เคยกระทำความดีเอาไว้ดังที่กล่าวมาแล้วข้างต้น ได้มาปรากฏฉายให้เธอได้เห็นฉากต่อฉาก แบบไม่มีเว้นวรรคให้หยุดพักความปลื้มกันเลยทีเดียว

 

 

 

 

        ภาพสุดท้ายซึ่งเป็นภาพที่ทำให้เธอรู้สึกปลื้มปีติใจแบบ ลืมไม่ลง คงไม่ลืม ปลื้มไปทุกชาติ ที่มาปรากฏฉายอยู่ภายในใจของลูกอุบาสิกาปราณี คือ ภาพขององค์พระธรรมกายประจำตัว ที่เธอได้บอกบุญและได้สร้างด้วยตัวของเธอเอง เป็นจำนวนกว่า 145 องค์ ซึ่งบุญสร้างองค์พระธรรมกายประจำตัวนี้ ถือเป็นบุญที่เธอรู้สึกปลื้มปีติใจมากที่สุด เพราะในช่วงสุดท้ายของชีวิต เธอได้สร้างองค์พระเพิ่มอีก 10 องค์ เพื่อบูชาธรรมแด่มหาปูชนียาจารย์ ซึ่งเธอก็สามารถทำได้สำเร็จสมความมุ่งมาดปรารถนาที่เธอได้ตั้งใจเอาไว้

 

 

 

 

        ด้วยความที่ลูกอุบาสิกาปราณีรู้สึกปลื้มปีติใจ ในบุญจากการสร้างองค์พระธรรมกายประจำตัวเป็นอย่างยิ่ง ภาพขององค์พระธรรมกายจึงได้มาปรากฏฉายให้เธอได้เห็น โดยภาพขององค์พระธรรมกายที่เกิดขึ้นจะมีสีสันที่สวยงามสว่างไสว เปล่งประกายระยิบระยับสลับสี และเปลี่ยนสีไปมาอยู่ตลอดเวลา เมื่อเธอได้เห็นภาพขององค์พระธรรมกายที่ยิ่งดูก็ยิ่งงาม มาปรากฏให้เห็นเช่นนั้น เธอจึงไม่สามารถระงับความปลื้มปีติใจที่เกิดขึ้นในตอนนั้นได้ ซึ่งเป็นผลทำให้เธอต้องลืมตาพร้อมกับเปล่งอุทานขึ้นมาว่า “สีพระ...สีพระ” ในค่ำคืนสุดท้ายก่อนที่เธอจะเสียชีวิต    

 

        อีกทั้งด้วยความที่ใจของลูกอุบาสิกาปราณี เต็มเปี่ยมและอัดแน่นไปด้วยภาพของบุญและภาพขององค์พระ จนไม่มีช่องว่างไม่มีระหว่างให้สิ่งที่ไม่ดีได้ช่องเข้ามาแทรกอยู่ในจิตใจของเธอเลย ดังนั้น เมื่อลมหายใจสุดท้ายของเธอได้หมดลง กายละเอียดของเธอจึงหลุดออกมายืนอยู่ข้างๆกายหยาบอย่างนุ่มนวล และมีสติครบถ้วนสมบูรณ์ 100 เปอร์เซ็นต์ ตามแบบฉบับของผู้มีบุญที่ได้สั่งสมบุญมาอย่างดีแล้ว 

 

        ในทันทีที่ลูกอุบาสิกาปราณีได้เห็นกายหยาบของเธอนอนทอดร่างสงบนิ่งอยู่ต่อหน้า เธอจึงรู้ตัวในทันทีว่าเธอได้เสียชีวิตแล้ว ซึ่งการที่เธอมีสติและรู้สึกตัวได้เร็วกว่าบุคคลอื่นๆที่เพิ่งเสียชีวิตอย่างในกรณีศึกษากฎแห่งกรรม (Case Study) และปรโลกนิวส์ที่ผ่านๆมานั้น ทั้งนี้ก็เป็นเพราะเธอมีจิตที่ผ่องใส อันเกิดจากธรรมะภายในที่สว่างไสวของเธอ กอปรกับเธอได้เตรียมความพร้อมมาเป็นอย่างดีสำหรับการเดินทางไปสู่ปรโลกในครั้งนี้ ด้วยการตรึกระลึกนึกถึงบุญ นึกถึงองค์พระอย่างสม่ำเสมอ

 

 

 

 

        ภายหลังจากที่ลูกอุบาสิกาปราณีรู้ตัวว่าตัวเองเสียชีวิตแล้ว เธอก็ได้ยืนมองกายหยาบด้วยใจที่สงบนิ่ง และด้วยความที่ใจของเธอในตอนนั้นกำลังติดแน่นอยู่กับภาพของบุญและภาพขององค์พระ บุญในตัวเธอจึงน้อมให้เธอเกิดความรู้สึกอยากแสดงความเคารพและขอบคุณกายหยาบ ที่ให้เธอใช้สั่งสมบุญสร้างบารมีมาจนถึงวันนี้ เมื่อความรู้สึกนี้บังเกิดขึ้น เธอจึงแสดงความเคารพกายหยาบที่นอนทอดร่างสงบนิ่ง ด้วยการเวียนประทักษิณรอบกายหยาบของตัวเอง ซึ่งในความเป็นจริงแล้ว การแสดงความเคารพกายหยาบ ด้วยการเวียนประทักษิณรอบกายหยาบของตัวเอง ลูกอุบาสิกาปราณีก็เคยได้ยินได้ฟังจากโรงเรียนอนุบาลฝันในฝันวิทยามาบ้างเหมือนกัน เพียงแต่ในครั้งนี้ บุญในตัวเธอได้น้อมให้เธอมีความรู้สึกอยากที่จะทำขึ้นมาเอง

 

 

 

 

        ในระหว่างที่กายละเอียดของลูกอุบาสิกาปราณี กำลังเวียนประทักษิณรอบกายหยาบของตัวเองนั้น เธอก็ได้นึกขอบคุณกายหยาบที่ให้เธอได้ใช้สร้างบารมีกับมหาปูชนียาจารย์ และหมู่คณะเพื่อนนักสร้างบารมี มายาวนานกว่า 24 ปี ให้เธอได้รักษาศีลแปด ประพฤติพรหมจรรย์ และได้เจริญสมาธิภาวนาอย่างเต็มที่ จนทำให้เธอมีผลการปฏิบัติธรรมที่ดี ซึ่งเธอรู้สึกภาคภูมิใจในการสร้างบารมีและการทำหน้าที่ของเธอเป็นอย่างมาก 

 

        แต่ถึงกระนั้น ลูกอุบาสิกาปราณีก็อดไม่ได้ที่จะแอบมีความรู้สึกเสียดาย ที่เธอหมดโอกาสที่จะใช้กายหยาบนี้สร้างบารมีต่อไปได้อีก และเธอยังรู้สึกว่าวันเวลาแห่งการสร้างบารมีของเธอในภพชาตินี้ มันช่างน้อยเสียจริงๆ เพราะเธอยังอยากใช้กายหยาบของเธอสร้างบารมีต่อไปอีกนานๆ

 

 

 

 

        เมื่อลูกอุบาสิกาปราณีได้ตรึกระลึกนึกถึงบุญทุกๆบุญ ที่เธอได้เคยสั่งสมเอาไว้ในสมัยที่ยังมีชีวิต ภาพแห่งการสร้างบุญสร้างบารมีที่เธอได้สั่งสมเอาไว้อย่างเต็มที่เต็มกำลัง และทำอย่างเอาชีวิตเป็นเดิมพัน ก็ได้ย้อนมาปรากฏฉายให้เธอได้เห็นอย่างชัดเจนแจ่มแจ้ง และตลอดต่อเนื่อง แบบไม่มีเว้นวรรคให้หยุดพักความปลื้ม อีกครั้งหนึ่ง ซึ่งก็เป็นผลทำให้ความปลื้มปีติใจได้เอ่อล้นท่วมท้นจิตใจของเธออย่างสุดๆ จนกายและใจของเธอสว่างขึ้น สว่างขึ้น...และสว่างขึ้นแบบไม่มีประมาณ

 

 

จึงสว่างขึ้นเป็นอันมาก 

 

โปรดติดตามตอนต่อไป...อุบาสิกายอดนักสร้างบารมี ตอนที่ 2