อุบาสิกายอดนักสร้างบารมี ตอนที่ 4

        เมื่อวันอาทิตย์ที่ผ่านมา ซึ่งตรงกับวันชำระร่างของเทพบุตรใหม่ ท่านก็ได้มาร่วมพิธีกรรมต่างๆที่สภาธรรมกายสากลเป็นครั้งสุดท้ายตั้งแต่ภาคเช้า เมื่อถึงช่วงประกอบพิธีชำระร่างของตัวเอง เทพบุตรใหม่ก็ได้กราบพระเถระที่ท่านเคารพรักอย่างสูงสุดและคณะสงฆ์ ด้วยหัวใจที่ปีติเบิกบาน จากนั้น เทพบุตรใหม่ก็ได้นั่งสมาธิเจริญภาวนาตามเสียงของพระเถระ พร้อมกับมองดูองค์พระที่ชัดใสสว่างที่อยู่ในกลางกายของตัวเองไปเรื่อยๆ

 

 

 

        ในระหว่างที่เทพบุตรใหม่กำลังปล่อยใจไปตามเสียงของพระเถระนั้น ใจของท่านก็มีความรู้สึกที่นิ่งแน่นนุ่มนวลแบบนิ่งมากๆ อยู่ในกลางของกลางองค์พระที่อยู่ในกลางกาย แล้ววินาทีนั้นเอง ความสุขและความปีติจากภายใน อันเกิดจากธรรมปฏิบัติที่เทพบุตรใหม่เข้าถึง กับบุญทุกบุญที่เทพบุตรใหม่ได้สั่งสมมาอย่างดี ก็ได้แผ่ซ่านและเอ่อล้นจากส่วนลึกในใจของท่าน เปรียบประดุจเขื่อนแห่งความสุขและความปีติที่อยู่ภายในได้ถูกเปิดออก ทันใดนั้นเอง ความสุขและความปีติที่ละเอียดอ่อนละมุนละไมก็ได้เอ่อล้นทะลักออกมา พร้อมกับแผ่ขยายเอิบอาบออกไปทั่วทั้งสรรพางค์กายของเทพบุตรใหม่ เหมือนทั้งใจและกายของท่านได้แช่อิ่มอยู่ในมหาสมุทรแห่งความสุขและความปีติ จนเป็นผลทำให้ รัศมีกายของเทพบุตรใหม่ยิ่งสว่างไสว ละเอียดอ่อนนวลเนียน แผ่ซ่านออกไปอย่างตลอดต่อเนื่องแบบไม่มีที่สิ้นสุด

 

 

 

        เมื่อเสร็จพิธีสลายร่างแล้ว เทพบุตรใหม่ก็ได้กราบลาพระเถระที่ท่านเคารพรักอย่างสูงสุด ด้วยความรู้สึกที่ซาบซึ้งในความเมตตาของพระเถระเป็นอย่างมาก จากนั้น เทพบุตรใหม่ก็ได้ลอยตัวขึ้นสู่เทวรถ แล้วก็ไปเวียนประทักษิณรอบมหาธรรมกายเจดีย์เป็นครั้งสุดท้าย เมื่อกระทำการเวียนประทักษิณรอบมหาธรรมกายเจดีย์เสร็จเรียบร้อยแล้ว เทพบุตรใหม่พร้อมกับเหล่าบริวารก็ได้เดินทางกลับสู่ทิพยวิมานที่ดุสิตบุรี วงบุญพิเศษ เขตใน ในทันที

 

 

 

        ครั้นเทพบุตรใหม่พร้อมกับเหล่าบริวารได้มาถึงซุ้มประตูวิมานของตัวเองแล้ว เหล่าบริวารที่รอคอยอยู่ที่วิมานต่างก็ได้ออกมายืนรอต้อนรับ และเชื้อเชิญเทพบุตรใหม่เข้าสู่วิมานด้วยความปีติเบิกบานใจกันแบบสุดๆ เพราะเหล่าบริวารทั้งหมด ต่างก็นั่งนับวัน รอคอยการกลับมาของเทพบุตรใหม่มานานแสนนานแล้ว เมื่อเทพบุตรใหม่ได้เข้าสู่ตัววิมานแล้ว ท่านก็รู้สึกตื่นตาตื่นใจและคิดไม่ถึงเลยว่า ทิพยสมบัติของตัวเองจะสวยงาม อลังการถึงขนาดนี้ และ ณ เวลานี้ เทพบุตรใหม่ก็กำลังตรวจตราทิพยสมบัติของตัวเองอยู่ ด้วยความปลื้มปีติเบิกบานในบุญเป็นอย่างยิ่ง

 

 

 

เทพบุตรใหม่รู้สึกตื่นตาตื่นใจกับทิพยสมบัติ และบริวารของตนเองเป็นอย่างมาก

 

        สำหรับเรื่องราวการสร้างบารมีของลูกอุบาสิกาปราณี สายเพีย ในพุทธันดรที่ผ่านมานั้น ลูกอุบาสิกาปราณีก็ได้มาเกิดสร้างบารมีชนิดเคียงบ่าเคียงไหล่ร่วมกับหมู่คณะด้วย เรื่องก็มีอยู่ว่า...ในพุทธันดรที่ผ่านมา ลูกอุบาสิกาปราณีได้เกิดเป็นกุลบุตรรูปงาม แห่งตระกูลข้าราชการทหารที่ประจำอยู่ในแคว้นของพระราชาองค์ที่ออกบวช เมื่อลูกอุบาสิกาปราณีเติบใหญ่ เธอก็ได้เจริญรอยตามบรรพบุรุษของเธอ ด้วยการสมัครเป็นนักศึกษาวิชาทหารในโรงเรียนเตรียมทหาร ที่มีชื่อเสียงโด่งดังที่สุดในแคว้นของพระราชาองค์ที่ออกบวช

 

 

 

        ในเวลาต่อมา เมื่อลูกอุบาสิกาปราณีสำเร็จการศึกษาแล้ว เธอก็ได้เข้ารับราชการทหาร เพื่อตอบแทนคุณแผ่นดินซึ่งเป็นแดนเกิดของเธอ และด้วยความที่ลูกอุบาสิกาปราณีเป็นนายทหารที่มากไปด้วยความรู้ความสามารถ และมีความรับผิดชอบสูง ด้วยเหตุนี้ ส่วนกลางจึงส่งตัวเธอให้ไปช่วยงานนายทหารระดับสูงท่านหนึ่ง (ซึ่งก็คือ พระอาจารย์ที่เป็นหัวหน้างานของเธอในภพชาติปัจจุบัน) โดยเธอได้รับการแต่งตั้งให้เป็นหัวหน้านายกองที่คุมกองกำลังทหารหน่วยหนึ่ง ซึ่งกองกำลังทหารหน่วยนี้จะมีหน้าที่รักษาพื้นที่ที่สำคัญในเขตหัวเมืองชายแดนของแคว้นพระราชาองค์ที่ออกบวช 

 

 

 

ต่อมา อุบาสิกาปราณีได้ไปนายกองคุมทหาร ที่มีหน้าที่รักษาพื้นที่

เขตหัวเมืองชายแดน

        เมื่อลูกอุบาสิกาปราณีได้มารับหน้าที่เป็นหัวหน้านายกอง อยู่ในเขตหัวเมืองชายแดนแห่งนั้นแล้ว ยามใดที่บ้านเมืองมีภัย เพราะเกิดศึกสงครามขึ้น ลูกอุบาสิกาปราณีและกองกำลังทหารของเธอก็จะออกไปปะทะกับข้าศึกก่อนกองทหารหน่วยอื่นเสมอ ด้วยเหตุนี้ จึงทำให้ในทุกๆครั้งที่มีการออกรบ ลูกอุบาสิกาปราณีจำต้องปะทะกับทหารของฝ่ายข้าศึกเป็นจำนวนมาก ซึ่งในบางครั้งหรืออาจจะหลายๆครั้ง เธอก็มีความจำเป็นและจำใจที่จะต้องฆ่าข้าศึกที่มาประชิดตัว

 

 

 

        แต่อย่างไรก็ตาม ในส่วนลึกของจิตใจของลูกอุบาสิกาปราณี ก็ไม่อยากที่จะฆ่าและทำร้ายใครให้ตายเลย แต่เนื่องจากสถานการณ์ที่เกิดขึ้นในตอนนั้นมันบีบบังคับ เธอจึงจำต้องฆ่าและทำร้ายข้าศึกแบบหลีกเลี่ยงไม่ได้ เพราะถ้าเธอไม่ทำ ตัวเธอก็อาจจะเป็นผู้ถูกกระทำเสียเอง

 

 

 

        มาถึงตรงนี้ เราจะเห็นว่า สงครามภายนอกที่มนุษย์กับมนุษย์ประหัตประหารกันนั้นไม่ดีเลย เพราะยิ่งรบก็ยิ่งบาป อีกทั้งยังมีวิบากกรรมเป็นของแถม ซึ่งวิบากกรรมเหล่านี้ก็จะกลายเป็นผังสำเร็จที่จะติดตามตัวเราไปข้ามภพข้ามชาติ ยามใดที่วิบากกรรมได้ช่องส่งผล ผลของการกระทำที่เราเคยทำผิดทำพลาดเอาไว้ในอดีต ก็จะตามมาส่งผลทำให้เราต้องประสบกับทุกข์ โทษ และภัยต่างๆนานา ซึ่งแท้ที่จริงแล้ว สงครามภายนอกนั้น มันเป็นเพียงแค่ของเด็กเล่นที่ไม่มีผลต่ออิสรภาพของมนุษย์คนใดคนหนึ่งเลย ถ้าหากเราอยากทำสงครามเพื่อปลดแอกชีวิตของเราจริงๆ เราก็ต้องมาทำสงครามภายในด้วยใจที่หยุดนิ่งกันดีกว่า 

 

        ส่วนบุพกรรมที่ทำให้ลูกอุบาสิกาปราณี ต้องมาเสียชีวิตด้วยโรคมะเร็งที่ลำไส้ใหญ่ แล้วลุกลามไปที่ตับและปอด และมีก้อนเนื้อขนาดใหญ่มากดทับเส้นประสาทที่กระดูกสันหลัง ในภพชาติปัจจุบัน ทั้งนี้ก็เป็นเพราะวิบากกรรมปาณาติบาต ที่ลูกอุบาสิกาปราณีได้ไปฆ่าข้าศึกที่ปลอมตัวมาเป็นพวกโจรป่าในพุทธันดรที่ผ่านมา เรื่องก็มีอยู่ว่า...ในพุทธันดรที่ผ่านมา ได้มีทหารจากแคว้นของพระราชาเกะกะเกเรปลอมตัวมาเป็นโจรป่า และลักลอบข้ามฝั่งเข้ามาบุกปล้นสะดมพวกชาวบ้านที่อาศัยอยู่ในเขตพื้นที่ที่ลูกอุบาสิกาปราณีดูแลอยู่บ่อยๆ

 

 

 

        เมื่อเกิดภาวะผิดปรกติที่ทำลายความสงบสุขของพวกชาวบ้านเช่นนี้ ลูกอุบาสิกาปราณีจึงจำเป็นต้องวางมาตรการเพื่อจัดการกับพวกโจรป่าจำแลงเหล่านั้น ด้วยการให้กองกำลังทหารของตนออกค้นหา และตามจับพวกโจรป่าเหล่านั้นมาลงโทษให้ได้ 

 

        จนกระทั่งอยู่มาวันหนึ่ง พวกโจรป่าจำแลงก็ได้ปรากฏตัวออกอาละวาดบุกปล้นสะดมพวกชาวบ้านอีกครั้ง ทันทีที่ลูกอุบาสิกาปราณีได้ทราบข่าวจากสายสืบทหารที่ฝังตัวอยู่ในพื้นที่ ลูกอุบาสิกาปราณีพร้อมกับกองกำลังทหารของเธอก็ไม่รอช้า รีบเคลื่อนกองกำลังไปจับพวกโจรป่าในทันที จนในที่สุด ลูกอุบาสิกาปราณีพร้อมกับกองกำลังทหารของเธอ ก็สามารถแกะรอยจนไปพบกับซ่องโจรซึ่งเป็นที่ซ่อนตัวของพวกโจรป่าจำแลงเข้าจนได้

 

 

 

โปรดติดตามตอนต่อไป