เงินงอกเป็นแสนด้วยอานิสงส์บวชพระ

กราบคารวะพระเดชพระคุณหลวงพ่อที่เคารพอย่างสูงครับ

 

        กระผม พระเธียรวิชญ์ อานนฺทชาโต อายุ 34 ปี บวชในรุ่นแสนรูป ภาคฤดูร้อน เมื่อวันที่ 29 มีนาคม พ.ศ.2554 ณ วัดพระธรรมกาย ปัจจุบันเตรียมเป็นพระพี่เลี้ยงพระธรรมทายาทรุ่นเข้าพรรษา ณ วัดพระธรรมกาย ระเบียง 2 ครับ หลวงพ่อครับ ตอนนี้ ใครๆก็เรียกกระผมว่า “พระหมอ” เพราะก่อนบวชกระผมเป็นแพทย์ผิวหนังและวิจัยครีมบำรุงผิว อยู่ที่จังหวัดกาฬสินธุ์ครับ ซึ่งก่อนบวชกระผมยังไม่เคยมาวัดพระธรรมกายหรอกครับ แต่ก็ได้ร่วมบุญเกือบทุกบุญกับทางวัด เพราะมีกัลยาณมิตรที่มาวัดนี้ไปบอกบุญ

 

 

 

     หลวงพ่อครับ ก่อนเข้าวัดกระผมคิดว่า “ความสุข คือ การเห็นตัวเลขในบัญชีมากๆ” ยิ่งตัวเลขเพิ่มขึ้น กระผมก็ยิ่งรู้สึกมีความสุขและปลอดภัย เพราะกระผมคิดว่า “สมัยนี้ ใครมีเงินเขาก็เรียกว่าน้อง ใครมีทองเขาก็เรียกว่าพี่ แต่ถ้าใครไม่มีทั้งเงินทั้งทองก็ไม่มีทั้งน้องทั้งพี่” กระผมจึงขวนขวายในการหาเงินอย่างเต็มที่ จนกระผมสามารถเปิดคลินิกได้ถึง 2 แห่ง และยังมีสาขาที่รับผลิตภัณฑ์ของกระผมไปขายอีกเกือบ 20 กว่าสาขา ทำให้ชีวิตในแต่ละวันของกระผมนั้น หมดไปกับการทำงาน แถมยังมีแต่ปัญหายุ่งอีรุงตุงนังไปหมดครับ เช่น บ่อยครั้งที่กระผมสั่งผลิตครีมด้วยส่วนผสมที่มี ไวท์เทนนิ่ง คอมเพล็กส์ (Whitening Complex) ซึ่งเป็นสารสกัดจากธรรมชาติ แต่ทางโรงงานกลับแอบเอาโปรวิตามินเอ (Pro vitamin A) ซึ่งเป็นสารสกัดสังเคราะห์มาใส่แทน เพราะเป็นส่วนผสมที่ถูกกว่ามาก แต่จะมีผลเสีย คือ จะทำให้หน้าบางและแพ้ง่าย ทำให้กระผมต้องสั่งผลิตใหม่หลายครั้ง และต้องคอยกำชับการผลิตตลอด

 

        ชีวิตของกระผมวนเวียนอยู่แบบนี้แหละครับ จนกระทั่งวันหนึ่งอดีตภรรยาของกระผม¹ ได้มาสะกิดกับกระผมว่า “พี่คะ...พี่ลืมอะไรไปหรือเปล่าคะ” ตอนแรกกระผมคิดว่าเธอทวงของขวัญวันเกิด แต่ต่อมาเธอได้ขยายความว่า “ไม่ให้ประมาท” เพราะหายนะต่างๆที่เราคิดว่าไกลตัว แต่จริงๆแล้วมันใกล้พวกเราเข้ามาทุกที เช่น ภัยธรรมชาติ น้ำท่วม หรือ สึนามิ เมื่อได้ยินอดีตภรรยาว่าดังนั้น กระผมจึงเอาสมุดบันทึกบุญมาดู ปรากฏว่าบุญอะไรๆก็ทำหมดแล้ว ยังเหลือแต่การบวชพระ แถมเธอยังพูดสมทบอีกว่า “ถ้ารักกันจริง ก็บวชพระสิคะ” เมื่อได้ยินอดีตภรรยาว่าอย่างนั้น ชายชาติหมออย่างกระผม ที่ไม่เคยหวั่นกลัวต่อการรักษาใดๆ ก็ต้องยอมโดยดุษฎีเลยครับ เพราะสิ่งต่างๆที่เธอพูดนั้น เป็นความจริงทุกอย่าง แถมพักหลังๆเป็นอะไรก็ไม่ทราบ ไม่ว่าจะไปที่ไหน ก็มักจะมีคนถามกระผมว่า “เมื่อไหร่จะบวชเสียที” ทั้งๆที่กระผมยังไม่ได้เอ่ยปากเรื่องนี้กับใครเลยครับ ทำให้พักหลังๆมีแต่คำว่า “บวช” มาวนเวียนในสมองของกระผมตลอดเวลาเลยครับ ดังนั้น กระผมจึงตัดสินใจบวชทันทีในโครงการแสนรูป ภาคฤดูร้อน ที่ผ่านมา

 

(¹หมายเหตุ: ผู้บวชเป็นพระจะเรียกภรรยาว่า “อดีตภรรยา”)

 

        หลวงพ่อครับ ก่อนนั้นกระผมเอาแต่ทำงานจนไม่มีเวลาศึกษาเรื่องศาสนาเลย ทำให้กระผมไม่รู้อะไรสักอย่างในเรื่องศาสนาเลยครับ แต่กระผมก็พยายามทำตัวเป็นแก้วน้ำที่ว่างเปล่า ไม่ว่าพระอาจารย์ พระพี่เลี้ยง จะสั่งให้ทำอะไรกระผมก็ทำ แล้ววันที่ 16 เมษายน พ.ศ.2554 พวกเราได้ไปบิณฑบาตในหมู่บ้าน หลังจากกลับมาและฉันเช้าเรียบร้อยแล้ว พระอาจารย์ก็ให้พวกเราปฏิบัติธรรมกัน ในตอนแรกกระผมรู้สึกปวดขาและเพลียมากๆเลยครับ แต่พอพระอาจารย์บอกให้ทำใจให้นิ่งๆ ทำตัวสบายๆ กระผมก็พอทำได้นะครับ แต่พอท่านบอกให้นึกถึงองค์พระหรือดวงแก้ว กระผมกลับนึกไม่ออกครับ แต่สิ่งที่กระผมนึกออกตอนนั้น คือ บาตร เพราะกระผมอุ้มมาตลอดช่วงเช้าและหนักมากด้วยครับ หลวงพ่อครับ แล้วก็มีสิ่งมหัศจรรย์เกิดขึ้น เพราะขณะที่กระผมทำใจหยุดนิ่งอยู่นั้น จู่ๆบาตรสแตนเลสก็กลับกลายเป็นแก้วใส แล้วกลายเป็นดวง เปล่งแสงสว่างเหมือนพระจันทร์ กระผมรู้สึกตื่นเต้นในตอนแรก แต่ก็ทำตามคำสอนของพระอาจารย์ คือ ท่านให้ดูเฉยๆ พร้อมกับภาวนา “สัมมาอะระหัง” ไปด้วย หลังจากนั้น แสงนั้นก็สว่างขึ้นเรื่อยๆ แล้วสักพักองค์พระก็ผุดขึ้นมากลางแสงสว่างนั้น แล้วความเมื่อยความปวดก็หายเป็นปลิดทิ้งเลยครับ มีแต่ความสุขและความปลื้มปีติใจเข้ามาแทนที่

 

 

        เมื่อกระผมได้ปฏิบัติธรรมอีกในครั้งต่อมา องค์พระก็มาให้เห็นอีกครับ คราวนี้กระผมลองนึกให้องค์พระขยายใหญ่ขึ้น แล้วองค์พระก็ขยายใหญ่ขึ้นได้จริงๆครับ กระผมทั้งมีความสุขทั้งตื่นเต้นเลยครับ ทีนี้กระผมก็เลยลองนึกให้องค์พระหดเล็กลง หันซ้าย หันขวา แล้วองค์พระก็ทำได้อย่างใจนึกเลยครับ หลวงพ่อครับ กระผมทั้งตื่นเต้นและอัศจรรย์ใจมากครับ เพราะไม่คิดเลยว่าการทำใจใสๆจะให้ความมหัศจรรย์ได้ถึงเพียงนี้ แถมความมหัศจรรย์นี้ยังได้ส่งถึงกิจการของกระผมที่บ้านด้วยครับ เพราะจากปกติรายได้ต่อเดือนจะอยู่ที่หลักหมื่นเท่านั้น แต่ไม่น่าเชื่อ พอกระผมมาบวชทำใจนิ่งๆใสๆเท่านั้น พอสิ้นเดือนถึงเวลานับเงิน อดีตภรรยาของกระผมก็ต้องตะลึง เพราะยอดรายได้พุ่งทะลุไปถึงหลักหลายแสนอย่างไม่น่าเชื่อ แถมปัญหาส่วนผสมไม่ได้ดั่งใจก็ไม่มีอีกเลยครับ ทำให้เธอทั้งตื่นเต้นและเป็นสุขกับอานิสงส์ผลบุญบวช แต่สิ่งหนึ่งที่กระผมได้รับจากการบวชในครั้งนี้ คือ การได้พบความสุขภายใน ที่แม้มีเงินมากมายขนาดไหนก็แลกไม่ได้

 

        นอกจากนี้การได้บวชที่วัดพระธรรมกาย นับเป็นความโชคดีของกระผมอย่างสุดๆ นับว่าเป็นการลงทุนที่คุ้มค่าได้บุญแบบทับทวีนับไม่ถ้วนเลยครับ และกระผมขอสัญญาว่า “จะทำหน้าที่ของกระผมเพื่อสนองงานพระเดชพระคุณหลวงพ่อในขบวนบุญนี้ตลอดไปครับ”