ทบทวนฝันในฝัน วันที่ 12 ธันวาคม พ.ศ.2554
ผลการปฏิบัติธรรมนั่งสมาธิ
ผลการปฏิบัติธรรมนั่งสมาธิ
ผลการปฏิบัติธรรมของพระธรรมทายาท
รุ่นสถาปนาเส้นทางมหาปูชนียาจารย์
ตอน ชีวิตใหม่ในเส้นทางที่ดีที่สุด
เรียบเรียงจากรายการโรงเรียนอนุบาลฝันในฝันวิทยา
กราบคารวะพระเดชพระคุณหลวงพ่อที่เคารพอย่างสูงครับ
กระผม พระโอภาส ปโยโคอายุ 36 ปีจากศูนย์อบรมวัดพระธรรมกาย ระเบียง 8 ปัจจุบันอบรมเป็นพระนวกะอยู่ที่ระเบียง 3 ครับ
พระโอภาส ปโยโค พระธรรมทายาทจากศูนย์อบรมวัดพระธรรมกาย
หลวงพ่อครับ ผมมาบวชที่นี่ครั้งนี้เป็นครั้งที่ 2 แล้วครับ แต่การบวชครั้งแรกของผมในรุ่นเข้าพรรษาเมื่อปีที่แล้วนั้นเกิดขึ้นเพราะเหตุจำเป็นและจำใจครับ เนื่องจากโยมพ่อป่วยหนัก โยมพี่สาวบอกว่ามีเพียงทางเดียวที่จะช่วยโยมพ่อได้คือผมต้องบวชเอาบุญให้ท่าน ผมจึงได้มาบวชครับ ซึ่งตอนนั้นชีวิตผมกำลังไปได้สวย อะไรๆก็ดี ทุกอย่างกำลังรุ่งเลยครับ เมื่อผมมาบวชด้วยความไม่ได้ตั้งใจ ผมก็เลยอยู่ในโครงการแบบไม่ได้ตั้งใจอยู่ไปด้วยครับ คือพระพี่เลี้ยงให้ทำอย่าง ผมก็ไปทำอีกอย่างทำนองนั้นครับ แต่เมื่อจบโครงการแล้ว ผมก็เริ่มรู้สึกศรัทธาเพราะโยมพ่อหายป่วยจริงๆ และผมอยากอยู่ช่วยงานซึ่งพระพี่เลี้ยงก็ให้โอกาสผมได้เป็นพระอาจารย์ประจำศูนย์อบรมอุบาสิกาแก้วที่ใกล้ๆบ้านครับแต่สุดท้ายผมก็ลาสิกขาครับตอนนั้นผมคิดได้แล้วว่า เป็นเพราะตัวผมนี่แหละที่ไม่ตั้งใจฝึกฝนตัวเอง หลวงพ่อครับลึกๆในใจนั้น ผมรู้สึกเสียดายชีวิตในเพศสมณะมากเลยครับผมจึงอธิษฐานจิตกับหลวงปู่ว่าขอให้มีบุญได้มาบวชอีกครั้ง
จากนั้นผมก็ประมวลเอาประสบการณ์จากการบวชครั้งแรกมาเป็นบทเรียน ผมเรียนรู้ความผิดพลาดและข้อบกพร่องของตัวเอง และเตรียมกาย วาจา ใจ เก็บตัวอยู่ตลอด 5 เดือน จนผมได้มาบวชในครั้งนี้ด้วยความศรัทธาและตั้งใจเกินร้อยเลยครับ เมื่อผมบวชแล้วผมก็ทำทุกอย่างอย่างเต็มที่เต็มกำลังด้วยความเต็มใจ ไม่หลบ ไม่เลี่ยง บุญหยาบผมก็ตั้งใจทำแบบสุดเฉียบ ส่วนบุญละเอียดผมก็ตั้งใจอยากจะนั่งครับ เวลารับบุญผมจึงพยายามตรึกธรรมะไปด้วย ช่วงแรกที่นั่งผมก็ได้อารมณ์สบาย เห็นความสว่าง นิ่ง ตัวเบาขยาย จนมาถึงช่วงที่ทุกคน ทุกรูปได้ร่วมแรงร่วมใจปกป้องวัดจากอุทกภัย ผมน่ะปลื้มมากครับ แต่ที่ปลื้มกว่าก็คือ ผมมีโอกาสได้เป็นตัวแทนรับขนมจากมือหลวงพ่อด้วยนะครับ ได้เห็นหลวงพ่อใกล้ๆ ผมสุดปลื้มเลยครับ วันนั้นเองเมื่อเสร็จภารกิจแล้ว ผมจึงชวนเพื่อนสหธรรมิกไปเดินเวียนประทักษิณรอบมหาธรรมกายเจดีย์ฉลองความปลื้มครับ ระหว่างที่เดินผมก็น้อมมหาธรรมกายเจดีย์มาไว้ที่กลางท้อง ประคองไปเรื่อยๆ เดินไปได้สักพัก ผมก็รู้สึกว่าเสียงทุกอย่างรอบตัวเริ่มเบาลงๆ มหาธรรมกายเจดีย์ที่น้อมมาเป็นนิมิตก็เริ่มสว่างขึ้น จนไม่ต้องหันไปดูของจริงเลยครับ แล้วผมก็เห็นองค์พระเหมือนบนเจดีย์ลอยออกมาแล้วขยายใหญ่ขึ้น ตอนแรกเป็นสีทอง ตอนหลังค่อยจางลงจนเป็นองค์ใสครับ และตั้งแต่วันนั้นผมก็เห็นองค์พระสีทองเหมือนที่เจดีย์ตลอดเวลาครับและทุกครั้งที่นั่งสมาธิ จากปกติเคยนั่งหลังงอ หลังก็จะตรง ไม่มีปวดไม่มีเมื่อยนั่งได้ทั้งรอบเลยครับ ผมมีความสุขมากจนความสุขไหนๆที่เคยพบเจอมาตลอดชีวิตก็เทียบไม่ได้เลยครับ แล้วตั้งแต่หลวงพ่อเมตตามานำนั่งสมาธิ ผมก็นั่งได้ดีขึ้นเรื่อยๆ เลยครับ
ภาพวาดจากประสบการณ์ภายในของ
พระโอภาส ปโยโค
วันแรกๆ ผมนั่งวางใจสบายๆ ยังไม่ทันได้กำหนดอะไรเลย ก็เห็นความสว่างเต็มท้องแล้วครับ แล้วก็เห็นจุดที่ใส สว่างกว่า อยู่กลางความสว่างนั้น แล้วผมก็เห็นดวงแก้วใสขนาดเท่าแตงโมผลย่อมๆ สักพักองค์พระก็ค่อยๆผุดขึ้นมา ตอนแรกเห็นลางๆแล้วก็ค่อยๆชัดขึ้น ใส สว่างกว่าดวงแก้วผมเห็นเหมือนมองจากเศียรท่านลงมาครับ ตอนแรกท่านดูไม่มีมิติ จนล่าสุดผมเห็นท่านได้รอบด้านทั้งสามมิติและผมเห็นท่านเหมือนเป็นกายเนื้อแต่ใสสว่างตลอดเวลาครับ หลวงพ่อครับ การเดินธุดงค์ปฐมเริ่มเพื่อสถาปนาเส้นทางมหาปูชนียาจารย์เมื่อวานนี้ผมน่ะปลื้มอย่างเดียวเลยครับ แม้ช่วงแรกผมจะยังรู้สึกตื่นเต้น เพราะเห็นญาติโยมมากมายที่ตั้งใจมาร่วมพิธีแต่พอตั้งสติประคองใจได้ใจก็เริ่มนิ่งขึ้นเรื่อยๆ พอถึงครึ่งทางองค์พระก็สว่างไสวที่กลางท้องเลยครับหลวงพ่อครับผมรู้สึกมั่นใจในเส้นทางการบวชสร้างบารมีขึ้นมากครับ ผมจะขอบวชแบบวันต่อวันช่วยงานหลวงพ่อ ช่วยงานพระศาสนาไปเรื่อยๆ ตลอดไปครับ
พระโอภาส ปโยโคในท่า Peace Position
พระโอภาส ปโยโคในท่า Peace Position
Desktop Version
