เส้นทางสว่างของนักบวช

 

ทบทวนฝันในฝัน วันที่ 12 มีนาคม  พ.ศ.2555  
เส้นทางสว่างของนักบวช 

 

 

พลิกชีวิตด้วยบุญบวช

ตอน เส้นทางสว่างของนักบวช

เรียบเรียงจากรายการโรงเรียนอนุบาลฝันในฝันวิทยา

 

กราบคารวะพระเดชพระคุณหลวงพ่อที่เคารพอย่างสูง

 

        กระผมพระธรรมทายาท สรวิชญ์ วชิรญาโณ อายุ 33 ปี ว่าที่พระพี่เลี้ยงประจำศูนย์อบรมวัดกอม่วง อ.เมือง จ.ลำพูน ครับ

 

 

พระธรรมทายาท  สรวิชญ์  วชิรญาโณ

 

        ผมเคยบวชแล้ว 1 ครั้ง ในรุ่น 7 พันตำบลครับ แต่ตอนนั้นผมรู้สึกว่าวันเวลาผ่านไปเร็วมากๆ เพราะผมยังไม่ทันเข้าใจหัวข้อธรรมะสักเท่าไหร่เลย ก็ครบกำหนดโครงการต้องลาสิกขาซะแล้วครับ พอลาสิกขาออกไปแล้ว ชีวิตผมก็ยังเดิมๆ คือ แม้จะทำงานปากกัดตีนถีบ หรือจะขยันจนตัวเป็นเกลียวหัวเป็นน็อตยังไง ก็ยังหาเงินมาได้แค่พอกิน แต่ไม่มีเหลือเก็บสักที แล้วชีวิตครอบครัวก็วุ่นวายสับสน โดยเฉพาะกับเทพธิดาข้างกาย ที่คุยกันทีไรเป็นต้องเถียง ต้องทะเลาะกันทุกที บางทีผมก็คิดนะครับ ว่าเราพูดไม่รู้เรื่องเอง หรือ เขาฟังเราไม่รู้เรื่องกันแน่  

 

        หลังจากลาสิกขาไม่นาน ผมก็มารับบุญเป็นเจ้าหน้าที่อยู่ที่กองประณีตศิลป์วัดพระธรรมกายครับ การได้มาเป็นเจ้าหน้าที่วัด ทำให้ผมได้อยู่ใกล้ชิดกับพระพุทธศาสนา ได้เห็นพระเถระหลายๆรูป ทำให้ผมอดแปลกใจไม่ได้ ว่าอะไรหนอดลใจ ทำให้ท่านบวชอยู่ได้นานถึงขนาดนี้ และนี่ก็เป็นสาเหตุหนึ่ง ที่ทำให้ผมตัดสินใจบวชอีกครั้ง ในโครงการ 1 แสนรูป ภาคฤดูร้อน(ปี 2554) หรือ รุ่นสามฤดูครับ

 

        หลวงพ่อครับ การบวชในครั้งนี้ ผมมีเวลาได้ศึกษาธรรมะ ได้นั่งสมาธิเยอะมาก ผมได้บิณฑบาต ได้ทำกิจของสงฆ์อย่างสมบูรณ์ ซึ่งผมก็ทำตามคำสอนของหลวงพ่อทุกอย่างและหมั่นรักษาใจให้ผ่องใส ขนาดตอนฉัน ผมก็จะพิจารณาคำข้าวทุกคำ เพราะผมจำที่หลวงพ่อสอนได้ขึ้นใจว่า ถ้าพระธรรมทายาทไม่ฝึกตัวให้ดี ก็จะฉันอย่างเป็นหนี้ เผลอๆชาติหน้าต้องไปเป็นวัวเป็นควายไถนาให้โยม ผมเชื่อที่หลวงพ่อสอน ผมจึงหมั่นสำรวมกายใจให้เรียบร้อย เพื่อจะได้เป็นเนื้อนาบุญให้ญาติโยมครับ

 

        การบวชในโครงการ 1 แสนรูป ทำให้ผมรู้ว่าการจะเป็นพระแท้นั้น เราต้องฝึกตัวทุกวินาที ทุกวัน ทุกเดือน ทุกปี แล้วการเป็นพระแท้ ไม่ได้ขึ้นกับเวลาว่าจะบวชมานานเท่าไหร่ แต่อยู่ที่เราได้ตั้งใจฝึกฝนตนเองมากน้อยแค่ไหนมากกว่า เพราะถ้าเราบวชนาน แต่ไม่ฝึกตัว ก็เหมือนเราห่มผ้าเหลืองหลอกโยม ยังเรียกตัวเองว่าเป็นพระไม่ได้ครับ ผมชอบทำตามคำสอนของหลวงพ่อ ชอบศึกษาคำสอนของพระพุทธเจ้า เพราะผมรู้สึกว่าเป็นคำสอนที่ดี ปฏิบัติตามได้จริง แล้วยิ่งทำก็ยิ่งรู้สึกมีความสุข จนผมต้องขอต่อเวลา ขอบวชแบบวันต่อวันเรื่อยมาจนถึงวันนี้ และจะขอบวชแบบวันต่อวันเรื่อยไป โดยไม่มีคำว่า ลาสิกขา อยู่ในหัวใจครับ

 

        ผมอยากบอกกับทุกๆคนว่า บุญจากการที่เราตั้งใจบวชนั้นมีอานุภาพมาก เป็นเส้นทางสวรรค์ของโยมพ่อโยมแม่จริงๆนะครับ เพราะตอนที่เป็นฆราวาส เวลาได้คุยกับโยมพ่อโยมแม่ทีไร จะรู้สึกว่าท่านมีแต่เรื่องทุกข์ใจ ชีวิตมีแต่ปัญหา ฝืดเคืองอยู่ตลอดเวลา แต่พอผมมาบวช ผมก็หมั่นเอาบุญไปฝากท่าน และแม้ผมจะเป็นพระบวชใหม่ ที่ยังเทศน์ไม่เก่ง แต่ก็พยายามเล่าธรรมะให้ท่านฟังครับ แล้วก็แนะนำให้ท่านแก้ไขปัญหาชีวิตด้วยการทำบุญ รักษาศีล นั่งสมาธิ ซึ่งก็ได้ผลจริงๆครับ เพราะเดี๋ยวนี้เวลาโทรไปหาท่าน เราจะมีแต่เรื่องดีๆคุยกัน พอถามท่านว่ายังเดือดร้อนเรื่องอะไรมั๊ย ท่านก็จะบอกว่าไม่เดือดร้อนอะไรแล้ว ซึ่งเวลาได้ยินเสียงท่านผ่านทางโทรศัพท์ ผมจะสัมผัสได้ว่าท่านมีความสุข เพราะน้ำเสียงของท่านเหมือนคนดีใจ แล้วท่านก็พูดกับพระลูกชายเพราะมากๆ อย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อนด้วยครับ แถมท่านยังพร้อมใจกันบอกว่า ถ้าพระลูกชายบวชแล้วมีความสุข ท่านก็สาธุด้วย ดีใจด้วย ขอให้บวชไปเลยไม่มีใครว่าอะไรทั้งนั้น

 

        หลวงพ่อครับ ตอนนี้ผมและพระธรรมทายาททุกศูนย์อบรมกำลังฟิตชวนบวชกันอยู่ครับ ซึ่งอีกไม่กี่วันนี้ ผมก็ตั้งใจว่าจะเดินทางกลับบ้าน จะใช้วาทะศิลป์ของความเป็นพระลูกชายของหลวงพ่อ ชวนโยมพ่อบวชในโครงการนี้ให้ได้ครับ เพราะผมอยากให้โยมพ่อมีความสุข และคิดว่าถ้าท่านได้มาบวชจริงๆ ท่านจะได้ศึกษาอะไรดีๆ ได้รับอะไรดีๆเหมือนอย่างที่ผมได้รับ แล้วผมก็กะว่าจะชวนโยมแม่ล่วงหน้า ให้เตรียมตัวไปสมัครบวชเป็นอุบาสิกาแก้วหน่ออ่อนด้วยครับ และยังตั้งใจที่จะชวนท่านทั้งสอง ให้มาหล่อหลวงปู่ทองคำด้วยตัวเอง ในวันที่ 22 เมษายน นี้ อีกด้วย

 

        หลวงพ่อครับ ในทุกๆวัน ที่ผมได้ห่มจีวร จะให้ความรู้สึกที่กระชับแน่น เหมือนจิตใจของผมที่ยังหนักแน่นมั่นคงในการบวชผมจะตั้งใจบวชเพื่อฟื้นฟูพระพุทธศาสนา จะตอบแทนพระคุณของหลวงพ่อที่ทำให้ผมได้มาพบกับทางสว่างของชีวิตแบบไม่มีเงื่อนไขครับ