เพราะแม่แท้ๆ ผมจึงพบทางสว่างในเพศสมณะ

ทบทวนฝันในฝัน วันที่ 14 มีนาคม  พ.ศ.2555  
เพราะแม่แท้ๆ ผมจึงพบทางสว่างในเพศสมณะ

 

  

พลิกชีวิตด้วยบุญบวช

ตอน เพราะแม่แท้ๆ ผมจึงพบทางสว่างในเพศสมณะ

เรียบเรียงจากรายการโรงเรียนอนุบาลฝันในฝันวิทยา

 

 

กราบคารวะพระเดชพระคุณหลวงพ่อที่เคารพอย่างสูง

 

        กระผมพระธรรมทายาท สมถวิล  ปสนฺนจิตฺโต อายุ 31 ปี ว่าที่พระพี่เลี้ยงประจำศูนย์อบรม วัดพระเกิด อ.ปากพะยูน  จ.พัทลุงครับ

 

 

พระธรรมทายาท  สมถวิล  ปสนฺนจิตฺโต

 

        ก่อนมาบวช ผมเป็นมนุษย์เงินเดือนครับ เช้าตอกบัตรเข้างาน เย็นตอกบัตรดื่มเหล้า ใช้ชีวิตสนุกสนานเฮฮา เมาไปวันๆ ไม่เคยมีสาระอะไรในชีวิตเลย ขอแค่มีงานทำ มีเงินเดือนใช้เป็นพอครับ แล้วผมก็ไม่เคยสนใจเรื่องความดี ความชั่ว เพราะผมเห็นคนมากมาย ที่ทำดี ไม่เห็นได้ดี คนทำไม่ดี กลับได้ดีก็มีถมเถไป

 

        อยู่ดีๆ วันหนึ่ง มีคนมาแจกโบว์ชัวร์ชวนบวชแสนรูปให้โยมแม่ พอเจอหน้ากัน ท่านก็พูดกับผมว่า “ขอได้มั๊ย บวชให้แม่สักพรรษาหนึ่งนะ” ผมก็ตอบทันทีว่า “ไม่บวช” โยมแม่รบเร้าขอให้ผมบวชอยู่ 3 วัน ผมก็บ่ายเบี่ยงปฏิเสธท่าเดียว เพราะถ้าไปบวชผมก็ต้องลาออกจากงาน ต้องห่างจากเพื่อนรักที่ทั้งฮาทั้งเฮ แต่หลวงพ่อครับ โยมแม่ท่านไม่ละความพยายาม สุดท้ายไม่รู้ท่าไหน ท่านพูดไปพูดมา อยู่ดีๆก็ร้องไห้ ประโยคสุดท้ายท่านพูดทั้งน้ำตาว่า “ขอให้แม่ได้เกาะชายผ้าเหลืองลูกได้มั๊ย” พอเห็นน้ำตาของแม่เท่านั้น ใจไม่ดีเลยครับ ในที่สุดผมก็ใจอ่อนยอมบวช โดยปลอบใจตัวเองว่า แค่ 3 เดือน เดี๋ยวก็สึกแล้ว

 

        พอมาเข้าโครงการจริงๆ มันคนละเรื่องกับที่ผมคิดไว้ครับ ทีแรกผมกะว่าก็แค่บวชๆไป ชีวิตพระคงเช้าเอน เพลนอน ดึกพักผ่อน คงไม่มีอะไรมาก แต่พอเจอพระอาจารย์ พระพี่เลี้ยง ผมก็ต้องเปลี่ยนความคิดครับ เพราะท่านมีระบบระเบียบมาก แล้วก็ขยันสอน ขยันบอก ต้องฉันแบบนี้ ต้องเดินอย่างนี้ ต้องห่มผ้าอย่างนี้ ไม่ปล่อยผ่านเลยครับ ผมต้องเรียนรู้อะไรเยอะมากจนรู้สึกอึดอัด แต่พอได้นั่งสมาธิมากขึ้น ใจก็เริ่มสงบ แล้วที่ทำให้ผมหายอึดอัด คือการได้ฟังไฟล์เสียงของหลวงพ่อ เสียงของหลวงพ่อทำให้ผมรู้สึกอบอุ่น ช่วยให้ผมมีแรงใจในการฝึกตัวครับ พอผ่านไปประมาณ 10 วัน ผมถึงรู้สึกว่า โอ้พระอาจารย์ พระพี่เลี้ยงสอนดีจังเลย ยิ่งได้ดูรายการโรงเรียนอนุบาลฝันในฝัน ผมก็เริ่มซึมซับธรรมะ รู้สึกว่าธรรมะเป็นเรื่องน่าศึกษา ผมไม่เคยรู้มาก่อนจริงๆ ว่าคำสอนในพระพุทธศาสนา จะสอนให้เราเป็นคนดีได้ถึงขนาดนี้ครับ

 

        การมาบวชในโครงการของหลวงพ่อ ทำให้ผมรู้ว่าเราเกิดมาทำไม ทำให้ผมกระจ่างแจ้งเรื่องบุญบาป โครงการนี้เปลี่ยนผมให้เป็นคนที่สมบูรณ์ และที่สำคัญที่สุด คือ ทำให้โยมแม่ของผมมีความสุขครับ หลวงพ่อเชื่อมั๊ยครับ ตั้งแต่ผมจำความได้ ผมทำแต่เรื่องให้ท่านกลุ้มใจ ไม่เคยทำให้โยมแม่ยิ้มเลย แต่แค่ผมยอมบวช โยมแม่ก็ยิ้มไม่หุบ เป็นรอยยิ้มที่ผมไม่เคยเห็นมาก่อน พอผมบอกให้ท่านดู DMC ให้ดูหลวงพ่อเยอะๆ ท่านก็ดูทุกวันจนโรงเรียนเลิก ตอนที่ผมมาเดินธุดงค์ธรรมชัย สถาปนาเส้นทางมหาปูชนียาจารย์ โยมแม่ไม่สะดวกเดินทางมาจากพัทลุง แต่ท่านบอกว่า “เห็นลูกพระเดินธุดงค์ในทีวี เห็นแล้วปลื้มจนร้องไห้เลย” แล้วผมก็โม้ให้ท่านฟังด้วยนะครับ ว่าก่อนไปเดิน ผมได้นั่งสมาธิกับหลวงพ่อตัวจริงเสียงจริง ท่านก็รีบสาธุๆ บอกว่าดีใจแทนลูกพระ แล้วบางครั้งที่มีโอกาส ผมก็จะเล่าธรรมะให้ท่านฟัง แต่ท่านฟังยังไม่ทันจบ น้ำตาก็ไหล เป็นอย่างนี้ตลอดเลยครับ ยิ่งพอผมบอกท่านว่า “ตอนนี้ลูกพระสบายใจ ลูกพระอยากบวชต่อช่วยงานหลวงพ่อ จะสร้างบารมี เอาบุญให้โยมแม่ทุกวันนะ” ท่านก็บอกว่า สาธุๆ แล้วน้ำตาก็ร่วงอีก ผมถึงได้รู้ว่าการบวชของพระลูกชาย มีความหมายกับโยมแม่มาก ผมอยากให้โยมแม่ได้บุญทุกวัน ผมจึงตั้งใจฝึกฝนตัวเองทุกวัน และนึกส่งบุญให้ท่านทุกวันครับ

 

        ผมอยากให้แมนแมนมาบวชกันเยอะๆ เพราะบุญบวชไม่เพียงจะติดตัวเราไปข้ามชาติแล้ว ยังเป็นการตอบแทนคุณของโยมพ่อโยมแม่ที่ดีที่สุดอีกด้วยยิ่งถ้าเราบวชแล้วสามารถทำให้โยมพ่อโยมแม่เข้าใจธรรมะ มีพระรัตนตรัยเป็นที่พึ่งได้ ก็จะถือว่าเป็นการตอบแทนท่านอย่างยิ่งใหญ่ยาวนาน ถือเป็นรักแท้ข้ามชาติครับ

 

        ผมต้องกราบขอบพระคุณหลวงพ่อเป็นอย่างสูงครับ ที่ทำให้ผมได้พบกับหนทางสว่างของชีวิต ขอบพระคุณพระอาจารย์ พระพี่เลี้ยง ที่พร่ำสอนผมอย่างอดทน จนผมเป็นพระที่ดี และต้องอนุโมทนาบุญกับคุณโยมทั้งหลายที่สนับสนุนโครงการบวช ทำให้ผู้บวชไม่ต้องกังวลเรื่องค่าใช้จ่าย สุดท้ายนี้ผมขอให้หลวงพ่อมีสุขภาพร่างกายแข็งแรงมากๆนะครับ แม้ผมจะเริ่มต้นการบวชด้วยความไม่ตั้งใจ แต่ ณ วันนี้ เวลานี้ ผมมีความตั้งใจเกินร้อยที่จะบวชต่อ เพื่อช่วยงานหลวงพ่อ เพื่อปกป้องพระพุทธศาสนาของเราครับ