ผลการปฏิบัติธรรม ตอน วางเป็นนั่ง จิตว่างจิตวูบ

ทบทวนฝันในฝัน วันที่ 17 สิงหาคม พ.ศ.2555
ผลการปฏิบัติธรรมของพระธรรมทายาท รุ่นเข้าพรรษา 1 แสนรูปทั่วไทย

 

 

 

ตอน...วางเป็นนั่ง จิตว่างจิตวูบ

เรียบเรียงจากรายการโรงเรียนอนุบาลฝันในฝันวิทยา    

 

        กระผมพระธรรมทายาท ธวัช อคฺคปญฺโญ อายุ 50 ปี ตัวแทนพระธรรมทายาท จากศูนย์อบรมวัดพระธรรมกาย ระเบียง 2  กลุ่ม 1 ครับ

 

 

 

พระธรรมทายาท ธวัช  อคฺคปญฺโญ วัดพระธรรมกาย ระเบียง 2 

 

        ตอนเป็นฆราวาส ผมมีอาชีพเป็นโฟแมนควบคุมการประกอบท่อน้ำมันครับม ผมเดินทางไปประกอบท่อในหลายๆประเทศ เช่น เกาหลี สิงคโปร์ กาต้า บรูไน และล่าสุดก่อนจะหมดสัญญาจ้าง ผมได้ไปวางระบบท่อเหมืองทองที่ประเทศคองโกครับ พอบินกลับมาเมืองไทยได้พาลูกน้องไปรับงานที่นิคมอุตสาหกรรมมาบตาพุด แต่งานไม่เป็นไปตามที่คาดหวังสักเท่าไหร่ แม้จะประสบปัญหาเรื่องงาน แต่ผมยังโชคดีที่มีโอกาสได้รู้จักกับกัลยาณมิตรจุฑาทิพย์ เธอชักนำให้ผมได้รู้จักวัดพระธรรมกาย และพามาวัดพระธรรมกายครั้งแรก ตอนพิธีอัญเชิญมหารัตนอัฐิธาตุคุณยายอาจารย์ฯครับ แล้วตอนเย็นก็มีการจุดวิสาขประทีป ผมจำได้ว่าตอนนั้นฝนตก แต่แปลกมากที่ญาติโยมไม่มีใครหลบฝนสร้างความวุ่นวายเลย ขนาดเด็กตัวเล็กๆที่อยู่ข้างๆผม ก็ยังนั่งประกอบพิธีหน้าตาเฉย เห็นแล้วประทับใจมาก ผมก็เลยไม่ลุกบ้าง อยู่ประกอบพิธีจนจบครับ ในขณะที่กำลังปลื้มๆ โยมจุฑาทิพย์ก็ชวนผมบวช เธอบอกว่า “บวชเถอะ ถ้าบวชนะ อะไรๆในชีวิตจะดีขึ้น”

 

        หลวงพ่อครับ ผมขอสารภาพว่าทีแรกกะจะบวชแค่ 15 วันครับ เพราะตอนอายุ 21 ปี ผมเคยบวชอยู่ 11 เดือน แต่เป็น 11 เดือน ที่ไม่ได้อะไรเลย ทำให้รู้สึกว่าเราไม่จำเป็นต้องบวชนานๆก็ได้ แต่พอมาอบรมในโครงการ 1 แสนรูป เป็นอะไรที่แตกต่างมาก ผมรู้สึกว่า 15 วัน คงไม่พอซะแล้ว เพราะยังมีอะไรที่ต้องเรียนรู้อีกเยอะครับ ตอนนี้ตั้งใจใหม่แล้วนะครับ อย่างน้อยๆต้อง 1 พรรษา ต้องอยู่รับกฐิน ออกเดินธุดงค์ธรรมชัยครับ       และอีกสิ่งหนึ่งที่เป็นแรงบันดาลใจทำให้ผมอยากบวชให้นานขึ้น คือการได้พบกับความมหัศจรรย์ ที่เกิดจากการนั่งสมาธิครับ  

    

        ความมหัศจรรย์แรก เกิดขึ้นในวันบรรพชาเป็นสามเณร ผมนั่งทำสมาธิเพื่อรอประกอบพิธีขอสรณคมน์และศีล นั่งไปเรื่อยๆก็เห็นประกายแสงเหมือนแสงแฟลชเข้ามาสามถึงสี่หน แล้วก็ปรากฏแสงจ้ามากๆ จากตอนแรกที่ปวดขาก็เบาไปหมด แล้วผมก็เห็นองค์พระแก้วใส สว่างจ้า ลอยมาตรงหน้า พอจ้องเหมือนคนที่อยากจะดูอะไรให้เต็มตา ท่านก็แว๊บหายไปเลย ประสบการณ์นี้ทำให้ผมมีกำลังใจอยากนั่งสมาธิมากขึ้นเพราะผมมีโอกาสทำได้ แล้วผมก็ทำทุกอย่างเพื่อจะได้เห็นองค์พระอีกครั้ง ผมตื่นมานั่งสมาธิตอนตี 2 ตี 3 มีเวลาว่างเมื่อไหร่เป็นนั่ง และหมั่นรักษาใจให้สงบ ไม่ว่ามีอะไรมากระทบก็พยายามเฉยๆไม่คิดมาก ผ่านไปหลายวันจึงเริ่มมีดวงแก้วมาปรากฏบ้างครับ พระพี่เลี้ยงท่านก็สอนให้อธิษฐาน ให้อัญเชิญท่านให้เข้ามาในศูนย์กลางกาย ผมก็เลยภาวนาขอให้หลวงปู่ช่วยครับ ช่วงนั้นผมเห็นดวงแก้วบ่อยขึ้นแต่เป็นแบบมาๆหายๆครับ

 

        พอวันอาทิตย์ที่ 12 สิงหาคม ในรอบบ่าย ผมได้ขึ้นไปนั่งบนสเตทในห้องแก้วสารพัดนึก ผมอธิษฐานจิตกับหลวงปู่ว่า “ถ้าลูกมีโอกาสได้เห็นพระธรรมกาย ถ้าลูกจะได้รู้ ได้สัมผัสท่านในชาตินี้ ก็ขออัญเชิญท่านเข้ามาอยู่ในศูนย์กลายกายฐานที่ 7 นะครับ” แล้วผมก็ทำใจว่างๆ นั่งตามขั้นตอนที่หลวงพ่อบอก โดยท่องสัมมาอะระหังไปด้วย ผมรู้สึกว่าสัมมาอะระหังหายไปช่วงหนึ่ง มันเงียบมาก แล้วจิตก็โล่ง ว่างเปล่า ผมรู้สึกวูบ วูบ วูบ เหมือนจะลอยได้ และมีแสงจ้าส่องมาที่หน้าครับ สักครู่ดวงแก้วก็มาปรากฏอยู่ตรงหน้า เด่นชัดมาก ใหญ่เท่าไข่นกกระทา มีแสงประกายรอบดวงด้วย แล้วผมก็อธิษฐานขอให้เข้าไปอยู่ในศูนย์กลางกาย ดวงแก้วก็เหมือนจะแว๊บหาย รู้สึกอีกทีก็เย็นในท้อง เป็นดวงใส โล่ง ใหญ่เท่ากำปั้นมือ และมีองค์พระเล็กๆอยู่ในดวงแก้วมหัศจรรย์มากครับ แล้วผมก็อธิษฐาน ขอให้ท่านอย่าหายไปไหน ขอให้ท่านอยู่กับผมตลอดไป ตอนนี้ผมเห็นท่านปรากฏอยู่ในทุกอิริยาบถ ขนาดรับบุญขัดห้องน้ำ ก็ยังเห็นท่านได้ องค์พระทำให้ผมยิ้มง่าย บางทีนั่งอยู่คนเดียวก็ยิ้มได้ครับ

 

 

ภาพวาดจากประสบการณ์ภายในของ พระธรรมทายาท ธวัช  อคฺคปญฺโญ

 

        ผมอยากเอาประสบการณ์ตรงนี้ ไปเผยแผ่ให้ญาติโยมได้รู้ว่าองค์พระในตัวมีจริง บาปบุญก็มีจริง ผมอยากให้ทุกคนได้เห็นสิ่งมหัศจรรย์ ซึ่งเป็นดวงธรรมของความสุขในชีวิตแบบนี้บ้าง จะได้มีความสุขและยิ้มได้ทั้งวันครับ สุดท้ายนี้ ผมกราบขอบพระคุณหลวงพ่อเป็นอย่างสูง ที่ทำให้ผมรู้จักคำว่าพระแท้และมีแนวทางในการดำรงชีวิต ผมชอบฟังหลวงพ่อสอนนะครับ เพราะหลวงพ่อจะมีมุขมีเพลงคั่นสลับฉาก ยิ่งดู ยิ่งชวนให้ติดตามครับ ผมอยากให้หลวงพ่อรักษาสุขภาพให้แข็งแรง จะได้อยู่สอนธรรมะ อยู่เป็นร่มโพธ์ร่มไทรให้ทุกๆคนไปนานๆครับ

 

 

พระธรรมทายาท ธวัช  อคฺคปญฺโญ ในท่า Peace Position