แรงบันดาลใจจากพระไตรปิฎก
ณ ป่าประดู่ลาย
เหตุที่นำความสุขมาให้
(พระผู้มีพระภาคตรัสกับภิกษุทั้งหลาย)
ความเกิดขึ้นแห่งพระพุทธเจ้าทั้งหลาย เป็นเหตุนำสุขมา การแสดงธรรมของสัตบุรุษ เป็นเหตุนำสุขมา ความพร้อมเพรียงของหมู่ เป็นเหตุนำสุขมา ความเพียรของชนผู้พร้อมเพรียงกัน เป็นเหตุนำสุขมา
เรื่อง สัมพหุลภิกขุ เล่ม 42 หน้า 353
อสงไขยอัปมาณัง
ใครๆ ไม่อาจเพื่อจะนับบุญของบุคคลผู้บูชาอยู่ซึ่งท่านผู้ควรบูชา คือพระพุทธเจ้า หรือว่าพระสาวกทั้งหลาย ผู้ก้าวล่วงปัญจธรรมเครื่องเนิ่นช้าได้แล้ว ผู้มีความเศร้าโศกและความคร่ำครวญ อันข้ามพ้นแล้ว (หรือว่า) ของบุคคลผู้บูชาอยู่ ซึ่งท่านผู้ควรบูชาเช่นเหล่านั้น ผู้นิพพานแล้ว ไม่มีภัยแต่ที่ไหนๆ ด้วยการนับแม้วิธีไรๆ ก็ตาม ว่าบุญนี้มีประมาณเท่านี้
เรื่อง พระเจอีย์ทองของพระกัสสปทศพลเล่ม 42 หน้า 356
ไม่แพ้ ไม่ชนะ
ผู้ชนะย่อมก่อเวร ผู้แพ้ย่อมอยู่เป็นทุกข์ ผู้สงบระงับ ละความชนะและความแพ้ได้แล้ว ย่อมอยู่เป็นสุข
เรื่อง ความปราชัยของพระเจ้าโกศล เล่ม 42 หน้า 370
สุขจากความสงบ
ไฟเสมอด้วยราคะ ย่อมไม่มี โทษเสมอด้วยโทสะ ย่อมไม่มี ทุกข์ทั้งหลายเสมอด้วยขันธ์ ย่อมไม่มี สุขอื่นจากความสงบ ย่อมไม่มี
เรื่อง เด็กหญิงแห่งตระกูลคนใดคนหนึ่ง เล่ม 42 หน้า 372
ชนเหล่าใดประพฤติธรรม
ในธรรมที่พระพุทธเจ้ากล่าวดีแล้ว
ชนเหล่านั้น จักข้ามแดนมฤตยูที่ข้ามได้ยาก
ขุททกนิกาย ธรรมบท
Desktop Version
