แรงบันดาลใจจากพระไตรปิฎก
ณ ป่าประดู่ลาย
บุรพกรรมของพระพุทธองค์ 10
ในกาลก่อน เราเป็นเด็กลูกของชาวประมง อยู่ในบ้านเกวัฏฏคาม เห็นคนทั้งหลายฆ่าปลาแล้วเกิดความโสมนัส ด้วยวิบากแห่งกรรมนั้น ความทุกข์ที่ศีรษะ (ปวดศีรษะ) ได้มีแล้วแก่เรา ในเมื่อเจ้าศากยะทั้งหลายถูกเบียดเบียน (เพราะถูก) พระเจ้าวิฏฏุภะฆ่าแล้ว
พุทธาปทาน ชื่อปุพพกัมมปิโลติ เล่ม 71 หน้า 874
บุรพกรรมของพระพุทธองค์ 11
ในกาลก่อน เราได้บริภาษพระสาสกทั้งหลาย ในศาสนาของพระพุทธเจ้าพระนามว่าผุสสะ ว่าท่านทั้งหลายจงเคี้ยว จงกินแต่ข้าวแดง แต่อย่ากินข้าวสาลีเลยด้วยวิบากแห่งกรรมนั้นเราอันพราหมณ์นิมนต์แล้วอยู่ในเมืองเวรัญชา บริโภคข้าวแดงตลาด 3 เดือน
พุทธาปทาน ชื่อปุพพกัมมปิโลคติ เล่ม 71 หน้า 874
บุรพกรรมของพระพุทธองค์ 12
ในกาลนั้น เมื่อนักมวยกำลังชกกัน เราได้เบียดบุตรนักมวยปล้ำด้วยวิบากแห่งกรรมนั้น ด้วยทุกข์ที่หลัง (ปวดหลัง) ได้มีแล้วแก่เรา
พุทธาปทาน ชื่อปุพพกัมมปิโลติ เล่ม 71 หน้า 876
บุรพกรรมของพระพุทธองค์ 13
เมื่อก่อนเราเป็นหมอรักษาโรค ได้ถ่ายยาให้เศรษฐีบุตร (ตาย) ด้วยวิบากแห่งกรรมนั้น โรคปักขันทิกาพาธ (ถ่ายเป็นเลือด) จึงมีแก่เรา
พุทธาปทาน ชื่อปุพพกัมมปิโลติ เล่ม 71 หน้า 876
บุรพกรรมของพระพุทธองค์ 14
ในกาลก่อน เราชื่อว่า โชติปาละ ได้กล่าวกะพระสุคตเจ้าพระนามว่ากัสสปะในกาลนั้นว่าจักมีโพธิมณฑลแต่ที่ไหน โพธิญาณท่านได้ยากอย่างยิ่งด้วยวิบากแห่งกรรมนั้น เราได้ประพฤติกรรมที่ทำได้ยากมาก (ทุกกรกิริยา) ที่ตำบลอุรุเวลาเสนานิคมตลอด 6 ปี แต่นั้น จึงได้บรรลุโพธิญาณ แต่เราก็มิได้บรรลุโพธิญาณอันสูงสุดด้วยหนทางนี้ เราอันบุรพกรรมตักเตือนแล้ว จึงแสวงหาโพธิญาณโดยทางที่ผิด (บัดนี้) เราเป็นผู้สิ้นบาปและบุญ เว้นจากความเร่าร้อนทั้งปวง ไม่มีความเศร้าโศก ไม่คับแค้น เป็นผู้ไม่มีอาสวะ จักนิพพาน
พุทธาปทาน ชื่อปุพพกัมมปิโลติ เล่ม 71 หน้า 876
Desktop Version
