นกปากซ่อมกับหอยกาบ

มังกรสอนใจ 3
บทความให้กำลังใจในการดำเนินชีวิต

นกปากซ่อมกับหอยกาบ

และแล้วชายชาวประมงก็จับเอาสัตว์ทั้ง 2 ตัวนั้นขึ้นมาใส่ลงในชะลอมไม้ไผ่ด้วยกัน วางแผนการไว้ว่าพรุ่งนี้จะเอาไปขายในตลาด

ในวันที่ฟ้าโปร่งอากาศแจ่มใส มีหอยกาบตัวหนึ่งนอนผึ่งแดดอยู่ที่หาดทรายชายทะเล มันเปิดเปลือกหอยทั้ง 2 ข้างออกรับแสงแดดอันอบอุ่นอย่างสุขสบาย ในขณะนั้นเอง มีนกปากซ่อมตัวหนึ่งเดินหาอาหารอยู่ในบริเวณใกล้เคียง มองเห็นเนื้อสีแดงของหอยกาบตัวนั้นสะท้อนแสงเป็นประกายวับ ๆ นกปากซ่อมดีใจมากรีบตรงแน่วเข้าไป ใช้ปากจิกหมายจะกินเนื้อหอย หอยกาบเจ็บปวดแสนสาหัส รีบหุบเปลือกหอยทั้ง 2 ข้างเข้าหากันอย่างรวดเร็ว หนีบเอาจะงอยปากของนกปากซ่อมติดอยู่ในเปลือกหอยด้วย นกปากซ่อมพยายามดึงจะงอยปากของตนออกสุดแรงเกิดแต่ก็ไม่สำเร็จ เพราะหอยกาบหนีบไว้อย่างสนิทแน่น

นกปากซ่อมเริ่มรู้สำนึกเสียใจบ้างแล้ว แต่ก็แสดงท่าทีทำเป็นไม่แยแส พูดกับหอยกาบว่า

"แกช่างเป็นสัตว์ที่โง่จริง ๆ แกมาหนีบจะงอยปากของฉันไม่ยอมปล่อยอย่างนี้ ตัวแกจะต้องแห้งตายแน่ ๆ ฉันคิดว่าทางที่ดี แกรีบคลายเปลือกหอยของแก แล้วกลับลงน้ำไปจะดีกว่า"

หอยกาบยิ้มอย่างเย็นชา ตอบกลับมาว่า

"แกไม่ต้องมาทำพูดดี ฉันไม่หลงกลของแกแน่นอน ปากของแกถูกฉันหนีบอยู่อย่างนี้ วันนี้ก็กินอะไรไม่ได้ พรุ่งนี้ก็กินอะไรไม่ได้ แกก็จะต้องอดตายในไม่ช้า"

สัตว์สองตัวนี้ เถียงกันไปมาอยู่ครึ่งค่อนวัน ไม่มีใครยอมใครพอดีมีชายชาวประมงคนหนึ่งกำลังจะกลับบ้านเดินผ่านมา เห็นสัตว์ 2 ตัวนี้หนีบติดอยู่ด้วยกัน เขาพูดขึ้นอย่างดีใจว่า

"โชคของฉันวันนี้ ไม่เลวทีเดียว เมื่อแกทั้งคู่ตกลงกันไม่ได้ฉันก็ต้องคว้าเอาโอกาสอันนี้ไว้แล้ว"

ท่านสาธุชนทั้งหลาย...

เราอย่าเป็นคนถือทิฐิมานะ ดื้อดึงจะเอาชนะให้ได้ คนอย่างนั้นเป็นคนไม่น่ารัก ไม่มีใครอยากคบด้วย และจะทำเรื่องเล็กให้กลายเป็นเรื่องใหญ่ แล้วตัวเองต้องมานั่งเสียใจภายหลัง ขอให้เราเป็นคนที่รู้จักผ่อนสั้นผ่อนยาว รู้จักประนีประนอม มีหลักการชัดเจน เมื่อใดที่รู้ว่าตัวเองทำพลาดไปแล้ว ก็มีความกล้าหาญพอที่จะยอมรับผิดและปรับปรุงแก้ไข ไม่ดันทุรังเถียงข้าง ๆ คู ๆ ไม่กล้วหน้าแตก คนที่รู้จักแพ้ รู้จักถอยอย่างนี้ แทนที่จะเป็นการบั่นทอนศักดิ์ศรีของตัวเอง ตรงกันข้างกลับจะเป็นที่รักที่เคารพเกรงใจของคนอื่นๆ

น ตํ ชิตํ สาธุ ชิตํ ยํ ชิตํ อวชิยฺยติ

ความชนะใดที่ชนะแล้วกลับแพ้ได้
ความชนะนั้นไม่ดี

(ขุ. ชา. เอก. 27/22)

โดย พระมหาสมชาย ฐานวุฑฺโฒ M.D., Ph.D.