ไม่ขอยอมแพ้

    “ลูกไม่รู้ว่าจะมีชีวิตถึงเมื่อไหร่” เพราะลูกป่วยเป็นโรคร้าย ที่อาจจะมีชีวิตอยู่ได้ไม่นานนัก แต่ก็ทำให้ลูกได้รู้และเข้าใจอย่างชัดเจนว่า ชีวิตที่เหลืออยู่นั้นมีค่ามากแค่ไหน ความเจ็บป่วยทางกาย ถึงแม้จะเจ็บปวดแค่ไหนก็ตาม ยังมีแพทย์เป็นผู้รักษา แต่สภาพจิตใจของผู้ป่วยนี่สิคะ ยากที่จะมีแพทย์คนใดเยียวยาได้

 

    แต่สำหรับตัวลูก เป็นผู้ป่วยที่โชคดีค่ะ เพราะว่าวันนี้ลูกมีพระรัตนตรัยเป็นที่พึ่ง มีคำสอนจากพระเดชพระคุณหลวงพ่อเป็นกำลังใจ มีบุญที่พระเดชพระคุณหลวงพ่อเมตตาบอกบุญต่างๆ ลูกจึงตั้งใจทำบุญทุกๆบุญไม่ขาดเลย ทั้งยังได้ทำหน้าที่ผู้นำบุญอย่างยิ่งยวดอีกด้วย ทำให้ลูกป่วยแต่กาย สำหรับจิตใจของลูกมีความสุขเสมอค่ะ ลูกขอเริ่มเรื่องราวของลูกเลยนะคะ

 

    ลูก เกิดที่จังหวัดแพร่ พออายุได้ 20ปี ก็แต่งงานกับ สามีคนแรก อยู่ด้วยกันเพียง 6เดือน สามีก็ถูกรถชนตาย แต่แม่สามีรักลูกมาก จึงให้ลูกแต่งงานกับ น้องชายของสามี แต่พอตั้งครรภ์ลูกคนแรกได้ 3เดือน เขาก็ทิ้งไป ลูกจึงกลับบ้านมาอยู่กับแม่จนคลอดลูกสาวคนแรก เมื่อลูกสาวอายุได้หนึ่งขวบเศษ ลูกก็ให้แม่ช่วยดูแล ส่วนลูกต้องออกจากบ้านมาทำงานที่กรุงเทพฯ เมืองศิวิไลซ์ ที่ใครๆเขาว่ากัน

 

    แต่ชีวิตของลูกไม่ศิวิไลซ์เลยค่ะ ลูกได้งานทำเป็นแม่บ้าน ที่ต้องทำงานทุกอย่าง ทั้งงานทำความสะอาดบ้านให้เรียบร้อยหมดจด ทำอาหาร เลี้ยงเด็ก และอื่นๆอีกมากมาย เวลาพักผ่อนของลูกก็คือเวลานอนนั่นแหละค่ะ ลูกอดทนทำงานเรื่อยมา จนลูกได้มาเจอกับเพื่อนคนหนึ่ง เธอชวนลูกไปทำงานที่ญี่ปุ่น เธอบอกว่าทำงานที่ร้านทำผม รายได้ดี เธอจะออกค่าใช้จ่ายให้ทั้งหมด ลูกก็เชื่อใจเธอ จึงตัดสินใจมาทำงานที่ญี่ปุ่น แต่พอมาถึงญี่ปุ่นแล้วสิคะ ลูกไม่ได้งานทำอย่างที่เธอบอก แต่เธอกลับให้ลูกทำงานเป็นผู้หญิงบริการ

 

    ณ ที่ทำงานแห่งนี้ ก็ทำให้ลูกได้พบกับ สามีชาวญี่ปุ่น ลูกตั้งท้องกับเขา จึงได้ออกจากงานมาอยู่ด้วยกัน และแต่งงานกันในปี พ.ศ.2532 สามีเป็นคนโมโหง่าย ไม่ดื่มเหล้า แต่สูบบุหรี่ ตอนนี้เขาตกงานมา 3ปีแล้ว แต่เขาคิดว่า เขาเป็นลูกชายคนเดียวของพ่อแม่ มีสมบัติเป็นที่ดิน ที่นา และที่สวนอยู่แล้ว จึงไม่ได้ดิ้นรนทำงานอะไร เวลาว่าง เขาก็จะไปเล่นการพนันตู้เกมปาจิงโกะ ถ้าชนะ เงินก็จะไหลออกมา

 

    ปกติสามีไม่ได้ไปวัดญี่ปุ่นทั่วๆไปอยู่แล้ว และเมื่อมี DMC ในบ้าน สามีจึงชอบดู DMC มาก เขาจะดูทุกวัน แต่เวลามีภาพนรก เขาจะไม่ดูค่ะ เขาบอกว่า “น่ากลัว ไม่อยากดู” แต่เวลาเห็นพระเดชพระคุณหลวงพ่อ เขาจะพูด สาธุ...และทุกครั้งที่ลูกทำบุญ สามีก็จะร่วมทำบุญ และอนุโมทนาบุญด้วยทุกครั้งค่ะ

 

    ในปี พ.ศ.2541 ลูกได้รู้จักศูนย์ปฏิบัติธรรมโตเกียวเป็นครั้งแรก และในปีนั้น ลูกได้ตั้งกองกฐินคุณยาย ที่ศูนย์โตเกียวด้วยค่ะ ลูกจัดรถบัสไป 2คัน ชักชวนผู้มีบุญไปร่วมงานได้ 70กว่าคน ได้สร้างองค์พระด้วยตนเอง 7องค์ บอกบุญสร้างองค์พระอีก 30กว่าองค์ หลังจากที่ลูกสร้างองค์พระแล้ว รู้สึกว่าค้าขายคล่องจนส่งของไม่ทัน ตั้งแต่นั้นมา เมื่อพระเดชพระคุณหลวงพ่อบอกบุญอะไรมา ลูกก็ทำทุกๆบุญไม่ขาดเลย ทำแต่ละครั้งก็เป็น S ตลอดมาจนถึงทุกวันนี้

 

    แต่ชีวิตไม่มีอะไรที่แน่นอน ในปี พ.ศ.2546 ขณะที่กำลังสนุกสนาน กับการสร้างบารมี ลูกก็ตรวจเจอก้อนเนื้อที่หน้าอก ขนาดประมาณ 3เซนติเมตร พอไปหาหมอก็พบว่าเป็น “มะเร็งเต้านมระยะแรก” ตอนนั้นลูกระลึกถึงบุญเป็นที่พึ่งเพียงอย่างเดียว และตัดสินใจเข้ารับการผ่าตัด

 

    สองปีต่อมา ลูกมีอาการปวดและคันที่คอ เป็นผื่นๆทั้งซ้ายและขวาคล้ายแผลไฟไหม้ หมอบอกว่า ลูกเป็นฝีบวมที่คอ ซึ่งเป็นอาการแทรกซ้อนตามปกติของการเป็นมะเร็ง จากนั้นหมอได้ตรวจร่างกาย พบอาการแทรกซ้อนเพิ่มขึ้นคือ “เลือดจาง” ต่อมาลูกก็มีอาการไอไม่หาย พบว่าเป็น “เชื้อราขั้นที่ปลอดภัย” ซึ่งเกิดขึ้นจากผลข้างเคียงที่หมอให้คีโมรักษาโรคมะเร็ง

 

    ต่อมา หมอก็ได้บอกกับลูกว่า “มะเร็งได้ลามขึ้นสมองแล้ว” หมอเอกซเรย์เจอจุดขาวๆเต็มไปหมดประมาณ 10เปอร์เซ็นต์ของสมอง ทุกวันนี้ลูกต้องไปพบหมอบ่อยๆ เป็นประจำทุกอาทิตย์ค่ะ

 

    นอกจากนี้ ลูกจะเจ็บข้อเท้าข้างขวามานานนับ 10ปี เวลาเดินไปไหนก็มักจะเดินเหมือนคนขาแพลง หมอเอกซเรย์ข้อเท้า ปรากฏว่า เจอจุดดำนิดหน่อย แต่หมอบอกไม่เป็นอะไร และลูกก็ไม่ได้สนใจ ปล่อยเลยตามเลยจนถึงทุกวันนี้

 

    พ่อของลูก เป็นคนใจดี ใจเย็น รักเดียวใจเดียว ชอบไปวัดทำบุญ แต่ก็ชอบดื่มเหล้าและสูบบุหรี่ยาตั้ง ต่อมาพ่อป่วยด้วยโรครูมาตอยด์ มีอาการปวดตามข้อต่างๆ และเสียชีวิตด้วยโรคนี้ เมื่ออายุ 69ปี

 

แม่ของลูก เป็นคนดี ยุติธรรม รักลูกเสมอกัน ชอบไปวัดทำบุญ แต่ก็ชอบสูบบุหรี่ยาตั้งเหมือนกับพ่อ และในวาระสุดท้ายของชีวิต แม่ก็ป่วยด้วยโรครูมาตอยด์ เช่นเดียวกับพ่อ และจากลูกไปเมื่ออายุได้ 75ปี

 

    พ่อ-แม่ของสามีชาวญี่ปุ่น ท่านทั้งสองเข้าใจลูก คอยช่วยเหลือมาตลอด แม้แต่ลูกป่วย แม่สามียังบอกว่า “ถ้าแม่รับโรคร้ายนี้แทนได้ แม่จะรับไว้แทน” ท่านดีกับลูกมากๆ ตอนนี้พ่อสามีอายุ 83ปี ยังแข็งแรงอยู่ ส่วนแม่สามีอายุ 82ปี ท่านทั้งสองยังทำสวนผักอยู่ ถ้าลูกมีเวลาก็จะไปช่วยท่านทั้งสองทำสวนผักด้วยค่ะ ลูกสงสารท่านทั้งสอง เพราะมีอายุมากแล้ว ลูกได้พยายามชักชวนให้ท่านเข้าใจพุทธศาสนา แต่ก็ได้บ้างเท่านั้นค่ะ

 

    ลูกสาวคนโต  ที่เกิดจากสามีคนไทย เมื่อลูกสาวคนนี้ได้หนึ่งขวบเศษ ลูกก็ต้องจากเธอไปหางานทำ โดยให้แม่ช่วยดูแล ต่อมาเมื่อแม่เสียชีวิต ลูกก็ให้พี่ชายคนหนึ่งช่วยดูแล ส่วนค่าใช้จ่ายต่างๆ ลูกเป็นผู้ส่งไปให้ตลอด จนลูกสาวเรียนจบปริญญาตรีที่เมืองไทย จึงได้มาอยู่กับลูกที่ญี่ปุ่น ปัจจุบันเธอกำลังเรียนภาษาญี่ปุ่นอยู่ค่ะ

 

    ลูกสาวคนที่สอง เป็นลูกสาวที่เกิดกับสามีชาวญี่ปุ่น ลูกสาวคนนี้ชอบอ่าน ชอบเขียน มีผลการเรียนดี ชอบเล่นกีฬา รักเพื่อนฝูง ตอนเด็กเป็นโรคหอบหืด แต่ตอนนี้หายเป็นปกติแล้วค่ะ

 

1.บุพกรรมใด ลูกจึงต้องเป็นโรคร้ายที่รักษาไม่หาย ทั้งมะเร็งเต้านม, เลือดจาง, โรคแทรกซ้อนต่างๆ และปัจจุบันมะเร็งได้ลามขึ้นสมองแล้ว ลูกอยากทราบว่าทุกโรคที่ลูกเป็นเกิดจากวิบากกรรมใด ลูกยังพอมีโอกาสหายขาดจากโรคร้ายได้หรือไม่คะ และลูกจะต้องแก้ไขวิบากกรรมนี้อย่างไรคะ

 

2.บุญทุกบุญที่ลูกทำมาตลอด ลูกได้อธิษฐานว่า ให้ลูกได้ติดตามหมู่คณะไปทุกภพทุกชาติ จะสมหวังหรือไม่คะ เมื่อละโลกแล้วความปรารถนาของลูก ที่จะได้ไปดุสิตบุรี วงบุญพิเศษ เขตใน พอจะเป็นไปได้หรือไม่ และลูกต้องทำอย่างไร ความปรารถนาของลูกจึงจะเป็นผลสำเร็จคะ 

3.ทำไม ลูกจึงเจ็บข้อเท้ามานานนับ 10ปีรักษาก็ไม่หาย ได้แต่ปล่อยเลยตามเลยมาจนถึงทุกวันนี้ เกิดจากวิบากกรรมอะไร และจะแก้ไขวิบากกรรมนี้ได้อย่างไรคะ 

4.ลูกและลูกสาวคนโตที่เกิดจากสามีคนไทย มีบุพกรรมร่วมกันมาอย่างไร ทำไมจึงอยู่ไกล และไม่ได้เลี้ยงดูกันตั้งแต่เล็ก แต่เมื่อลูกสาวโตแล้วจึงได้มาอยู่ด้วยกันที่ญี่ปุ่น และทำไมถึงแม้จะห่างไกลกัน แต่ใจเราก็ยังห่วงและผูกพันกันมาตลอดคะ 

5.บุพกรรมใด ลูกสาวคนที่สองที่เกิดจากสามีชาวญี่ปุ่น จึงเป็นโรคโรคหอบหืดในตอนเด็ก แต่หายได้ในภายหลัง เป็นเพราะบุญใดคะ 

6.ด้วยบุญอะไร จึงทำให้พ่อ-แม่ของสามีชาวญี่ปุ่น ได้ช่วยเหลือลูกมาตลอด ลูกกับท่านทั้งสอง เราเคยเป็นญาติกันมาก่อนหรือไม่ ลูกควรจะทำอย่างไรให้ท่านทั้งสองเข้าใจพระพุทธศาสนาได้คะ 

7.พ่อและแม่ของลูก ท่านทั้งสองตายแล้วไปไหน ลูกได้สร้างองค์พระให้ท่านคนละองค์ ท่านได้รับบุญนี้หรือไม่คะ และมีข้อความฝากมาบอกลูกบ้างหรือไม่คะ 

8.พี่ชายคนโตของลูก เมื่อ 5ปีที่ผ่านมา ได้ผ่าตัดสมองถึง 2ครั้ง เพราะอุบัติเหตุ ตอนนี้พอพูดได้ แต่จำอะไรไม่ค่อยได้ ไม่ทราบว่าเกิดขึ้นจากวิบากกรรมใด และจะแก้ไขได้อย่างไร ตัวลูกชวนพี่ชายทำบุญตลอด เขาจะได้บุญมากน้อยอย่างไรคะ 

9.หลานสาวของลูก เสียชีวิตแล้ว เมื่ออายุได้ 29ปี ด้วยโรคมะเร็งในเม็ดเลือด เพราะวิบากกรรมใด หลานสาวจึงเป็นโรคนี้ และทำไมจึงอายุสั้น เธอตายแล้วไปไหน ลูกได้สร้างองค์พระให้ เธอได้รับบุญนี้หรือไม่คะ

 

10.ตัวลูก สามี และลูกสาวทั้งสองคน เคยสร้างบารมีกับหมู่คณะมาในรูปแบบใด ลูกและสามี เราเคยเป็นสามีภรรยากันมาก่อนหรือไม่คะ 

11.ลูกและหมู่คณะของลูกๆที่จังหวัดอิบาราคิ มีความปรารถนาที่จะให้มีวัดประจำที่จังหวัดอิบาราคิ ให้เป็นวัดประจำประเทศญี่ปุ่นเลยค่ะ อยากได้เนื้อที่สัก 100ไร่ เพราะในจังหวัดอิบาราคิ มีคนติดจานดาวธรรม 200กว่าจาน จาก 1,000กว่าจานทั่วประเทศญี่ปุ่น ลูกๆและหมู่คณะ จะต้องทำอย่างไรจึงจะสมปรารถนา เพราะลูกทราบว่า บุญในการสร้างวัดเป็นบุญใหญ่มากค่ะ