ปรโลกนิวส์ คุณแม่เอี๊ยกเน้ย ตอนที่ 2 (ตอนจบ)

 

ทบทวนฝันในฝัน วันที่ 12 เมษายน 2556

ปรโลกนิวส์ คุณแม่เอี๊ยกเน้ย ตอนที่ 2 (ตอนจบ)

 

 

  

 

 

ปรโลกนิวส์ คุณแม่เอี๊ยกเน้ย ตอนที่ 2 (ตอนจบ)

เรียบเรียงจากรายการโรงเรียนอนุบาลฝันในฝันวิทยา
ที่ออกอากาศทางช่อง DMC

  

 ฝันในฝัน
หลับตาฝันเป็นตุเป็นตะ ตื่นขึ้นมาหาว 1 ที
แล้วก็นำมาเล่าให้ฟังเป็นนิยายปรัมปรากันนะจ๊ะ

 

        คำถามข้อที่ 2. บุพกรรมใดที่ทำให้คุณแม่เอี๊ยกเน้ย ต้องมาเสียชีวิตตอนอายุ 91 ปีเจ้าคะ 

      

        คำตอบ... สำหรับสาเหตุที่ทำให้คุณแม่เอี๊ยกเน้ย ต้องมาเสียชีวิตด้วยโรคชรา และจากไปอย่างสงบตอนอายุ 91 ปีนั้น ทั้งนี้ก็เป็นเพราะเศษกรรมปาณาติบาต ที่ตัวท่านเคยฆ่าสัตว์มาหลายๆ ภพหลายๆ ชาติ ซึ่งเศษกรรมปาณาติบาตนี้ถือว่าเป็นกรรมหลัก มารวมกับเศษกรรมที่ตัวท่านได้เคยใช้แรงงานสัตว์อย่างหนัก ในหลายภพหลายชาติก่อนๆ นู้น ได้ช่องตามมาส่งผล ในช่วงที่ตัวท่านกำลังจะหมดอายุขัยลงพอดี อย่างในส่วนของเศษกรรมปาณาติบาตนั้น คุณครูไม่ใหญ่ก็จะขอยกตัวอย่างมาสักตัวอย่างหนึ่ง ในภพชาติหนึ่ง เรื่องก็มีอยู่ว่า

 

กรรมปาณาติบาตเป็นหลักมารวมกับกรรมที่ตัวท่านเคยใช้แรงงานสัตว์อย่างหนัก

 

        ในหลายๆ ภพชาติก่อนๆ นู้น ซึ่งเป็นยุคสมัยที่พระพุทธศาสนายังเจริญรุ่งเรืองอยู่ คุณแม่ของลูกได้เกิดเป็น “กุลธิดาสุดสวยผู้มีจิตใจโอบอ้อมอารี” อยู่ในครอบครัวเกษตรกรที่มีฐานะปานกลาง ซึ่งอาจจะมีบางคนสงสัยอยากจะรู้วิธีการว่า กุลธิดาสุดสวยผู้มีจิตใจโอบอ้อมอารีนั้น ทำบุญมาด้วยอะไร ถึงได้มีความงามเช่นนี้

 

ตัวท่านชอบสั่งสมบุญด้วยการตักบาตรและถวายภัตตาหารพระอยู่เป็นประจำ

 

        และเมื่อคุณแม่ของลูกในภพชาตินั้นเจริญวัยขึ้น ด้วยความที่ตัวท่านเป็นหญิงสาวที่มีน้ำใจ โอบอ้อมอารี และนับถือพระพุทธศาสนาเป็นชีวิตจิตใจ จึงทำให้ตัวท่านชอบที่จะสั่งสมบุญด้วยการตักบาตรและถวายภัตตาหารพระอยู่เป็นประจำ

       
        และในทุกๆ ครั้งที่คุณแม่ของลูกในภพชาตินั้น จะตระเตรียมภัตตาหารสำหรับถวายพระนั้น ตัวท่านก็จะคัดเลือกและคัดสรรวัตถุดิบทุกๆ อย่างเป็นอย่างดี โดยเฉพาะเรื่องของเนื้อสัตว์นั้น ตัวท่านก็จะคัดเฉพาะสัตว์ที่ตายแล้วมาทำเป็นอาหารเท่านั้น

 

ตัวท่านจะคัดเฉพาะสัตว์ที่ตายแล้วมาทำเป็นอาหารเท่านั้น

 

        แต่ก็มีอยู่ครั้งหนึ่ง ในขณะที่คุณแม่ของลูกในภพชาตินั้นไปจ่ายตลาด เพื่อเลือกซื้อปลามาทำเป็นภัตตาหารถวายพระนั้น ตัวท่านเกิดความเข้าใจผิดคิดว่า “ปลาตัวที่ท่านเลือกซื้อนั้น เป็นปลาที่ตายแล้ว” แต่ในความเป็นจริง ปลาตัวนั้นใกล้จะตาย แต่ยังไม่ตาย เพราะฉะนั้น อาการภายนอกของมันจึงดูแน่นิ่งเหมือนกับตายแล้ว

      

        และหลังจากที่คุณแม่ของลูกในภพชาตินั้น เดินทางกลับมาถึงที่บ้านของท่านแล้ว ตัวท่านก็เริ่มจัดการปลิดชีพปลาตัวนั้น ด้วยการนำผ้ามาจับที่บริเวณหัวของปลาตัวนั้น แล้วก็ใช้มีดอันคมกริบ ผ่าไปที่บริเวณท้องของปลาตัวนั้น โดยไม่รู้ว่ามันยังมีชีวิตอยู่ในทันที โดยที่ตัวท่าน ไม่ได้เจตนา

 

ตัวท่านเริ่มจัดการปลิดชีพปลาตัวนั้นในทันที

 

        และเมื่อปลาผู้น่าสงสารตัวนั้น ถูกคุณแม่ของลูกเอาผ้ามาจับที่บริเวณหัว แล้วก็ถูกผ่าที่บริเวณท้องเช่นนั้น มันก็เกิดอาการหายใจไม่ออก และก็ทุกข์ทรมานจากการถูกผ่าท้องแบบทั้งเป็น และเพียงแค่ช่วงระยะเวลาไม่นาน ปลาตัวนั้นก็ได้เสียชีวิตลงไปในที่สุด

 

        แม้ว่าในภพชาตินั้น คุณแม่ของลูกจะฆ่าปลาตัวนั้นลงไปด้วยความไม่รู้ ว่ามันยังมีชีวิตอยู่ก็ตาม แต่ถึงกระนั้น สิ่งที่ท่านทำลงไปมันก็ได้ถูกเซ็ตเป็นผังสำเร็จ และกลายเป็นวิบากกรรมตามหลักของกฎแห่งกรรม ที่ติดตามตัวท่านนับตั้งแต่ภพชาตินั้นเป็นต้นมา เพราะฉะนั้นจะเห็นได้ว่า การฆ่าปลาแค่เพียงตัวเดียวโดยไม่เจตนานั้น แม้มันจะดูเป็นเรื่องเล็กน้อยสำหรับชาวโลกทั่วไปก็ตาม แต่ถ้าว่าด้วยเรื่องของกฎแห่งกรรมแล้ว บาปอกุศลแม้เพียงเล็กน้อย ล้วนมีผลต่อตัวเราเองทั้งหมดทั้งสิ้น

 

สิ่งที่ท่านทำลงไปได้ถูกเซ็ตเป็นวิบากกรรมตามหลักของกฎแห่งกรรม

 

        ดังนั้น อย่าดูหมิ่นการกระทำแม้เพียงเล็กน้อยว่าจะไม่มีผลอะไร เพราะแค่เพียงนิ้วเดียวที่กระดิกนิดๆ ก็สามารถที่จะกดปุ่มระเบิด หรือเหนี่ยวไกปืน เพื่อปลิดชีพผู้คนได้เป็นจำนวนมากมาย จวบจนกระทั่งมาถึงในภพชาติปัจจุบันนี้ แม้ว่าวิบากกรรมปาณาติบาตดังกล่าว จะเบาบางเจือจางจนกลายเป็นเศษกรรมแล้วก็ตาม แต่ถึงกระนั้นมันก็ยังคงคอยหาช่องตามมาส่งผลอยู่ตลอดเวลา

 

        และนอกจากเศษกรรมปาณาติบาตดังกล่าวแล้ว ก็ยังมีอีกเศษกรรมหนึ่ง ที่คุณแม่ของลูกเคยทำผิดทำพลาดเอาไว้ในหลายภพหลายชาติก่อนๆ นู้น ได้ช่องตามมาส่งผลร่วมกันในภพชาติปัจจุบันนี้อีกด้วย เรื่องก็มีอยู่ว่า ในหลายภพหลายชาติก่อนๆ นู้น ซึ่งเป็นภพชาติก่อนหน้าภพชาติดังกล่าว และเป็นภพชาติที่ตัวท่านไม่ได้เกิดมาเจอกับพระพุทธศาสนา

 

ในภพชาติหนึ่งคุณแม่ของลูกได้เกิดเป็นกุลบุตรสุดหล่อผู้ขยันขันแข็ง

 

        ในภพชาตินั้น คุณแม่ของลูกได้เกิดเป็น “กุลบุตรสุดหล่อผู้ขยันขันแข็ง” อยู่ในครอบครัวเกษตรกรที่มีฐานะปานกลาง และเมื่อตัวท่านเติบใหญ่ขึ้น ตัวท่านก็ได้กลายเป็นเกษตรกรหนุ่ม ผู้มีความมุ่งมั่นและขยันขันแข็งในการทำงานเป็นอย่างมาก

 

        แต่ด้วยความที่คุณแม่ของลูก หรือกุลบุตรสุดหล่อผู้ขยันขันแข็งในภพชาตินั้น ขาดการดูแลเอาใจใส่พวกวัวและควายของท่าน กอปรกับความคึกคะนองในวัยหนุ่มฉกรรจ์ของของท่านนี้เอง จึงทำให้ตัวท่านมักจะใช้แรงงานพวกวัวและควายของท่านอย่างหนัก จนทำให้พวกมันไม่ได้พัก และเกิดอาการหิวกระหายเป็นอย่างมาก

 

ตัวท่านไล่ต้อนวัวควายโดยไม่ได้คำนึงถึงสภาพร่างกายของพวกมัน

 

        นอกจากนั้น ในบางครั้ง ตัวท่านในภพชาตินั้น ยังได้ไล่ต้อนพวกวัวและควายของท่าน ให้วิ่งกลับเข้าไปอยู่ในคอก โดยไม่ได้คำนึงถึงสภาพร่างกายของพวกมันเลยว่า “วัวและควายของท่านบางตัวจะเฒ่าชะแรแก่ชราแล้ว” เมื่อเป็นเช่นนี้จึงทำให้พวกวัวและควายเหล่านั้นเกิดอาการเหนื่อยหอบอย่างสุดๆ

 

        และเมื่อพวกวัวและควายเหล่านั้นถูกคุณแม่ของลูก หรือกุลบุตรสุดหล่อผู้ขยันขันแข็งในภพชาตินั้น ใช้แรงงานหนักมาอย่างตลอดต่อเนื่องเช่นนั้น จึงทำให้พวกวัวและควายที่แก่ชราแล้วบางตัวได้ล้มป่วยลง จนทานอาหารไม่ได้ แล้วในที่สุดพวกมันก็ได้ลาจากตัวท่านไปนั่นเอง

 

พวกวัวควายที่แก่ชราแล้วบางตัวได้ล้มป่วยลงและตายไปในที่สุด

 

        และด้วยวิบากกรรมที่คุณแม่ของลูก ได้ใช้แรงงานสัตว์อย่างหนักโดยไม่ได้ดูแลเอาใจใส่สัตว์เหล่านั้นในภพชาติดังกล่าวนี้เอง มันก็ได้ถูกเซ็ตเป็นผังสำเร็จ และกลายเป็นวิบากกรรมตามหลักของกฎแห่งกรรม ที่ติดตามตัวท่านนับตั้งแต่ภพชาตินั้นเรื่อยมา เมื่อมาถึงจุดนี้ ลูกๆ นักเรียนจะเห็นได้ว่า สัตว์ไม่ได้เกิดมาเพื่อเป็นอาหาร หรือเพื่อเป็นแรงงานของมนุษย์ เพราะสัตว์ทั้งหลายก็คืออดีตมนุษย์ ที่มีชีวิตจิตใจเหมือนกับมนุษย์ แต่ต่างกันตรงที่ว่า มนุษย์กับสัตว์นั้นมีรูปกายที่แตกต่างกันไป ตามวิบากกรรมที่แต่ละคนได้สั่งสมมา เพราะฉะนั้นถ้าเรามีความรักตัวกลัวตาย หรือไม่อยากให้ใครมาทำร้ายเราอย่างไร สัตว์เหล่านั้นก็ไม่อยากให้ใครมาเบียดเบียนหรือทำร้ายพวกเขาอย่างนั้น เพียงแต่พวกเขาไม่สามารถสื่อสารออกมาเป็นภาษามนุษย์ได้เท่านั้นเอง

 

        ดังนั้น เราไม่ควรที่จะไปเบียดเบียนหรือใช้แรงงานสัตว์อย่างหนัก อีกทั้งเราก็ควรที่จะดูแลเอาใจใส่พวกเขาให้ดี เพราะเมื่อเราทำกรรมใดไว้ เราก็จะได้รับผลแห่งกรรมนั้นตามหลักของกฎแห่งกรรมนั่นเอง

 

        จวบจนกระทั่งมาถึงในภพชาติปัจจุบันนี้ แม้ว่าวิบากกรรมดังกล่าว หรือวิบากกรรมที่คุณแม่ของลูกได้ใช้แรงงานสัตว์อย่างหนัก ในหลายภพหลายชาติก่อนๆ นู้น จะเบาบางเจือจางจนกลายเป็นเศษกรรมแล้วก็ตาม แต่ถึงกระนั้น มันก็ยังคงมีกำลังและคอยหาช่องตามมาส่งผลอยู่ตลอดเวลา

 

ด้วยวิบากกรรมดังกล่าวจึงทำให้ตัวท่านต้องมาเสียชีวิตด้วยโรคชรา

 

        ดังนั้น เมื่อเศษกรรมดังกล่าวกับเศษกรรมปาณาติบาต ที่คุณแม่ของลูกได้เคยทำผิดทำพลาดเอาไว้จากหลายๆ ภพหลายๆ ชาติ อย่างเช่น ในภพชาติที่คุณแม่ของลูกได้เคยฆ่าปลาลงไปด้วยความไม่รู้ว่ามันยังมีชีวิตอยู่ เป็นต้น ซึ่งเศษกรรมปาณาติบาตจากหลายๆ ภพหลายๆ ชาตินี้ ถือว่าเป็นกรรมหลัก ได้ช่องตามมาส่งผลร่วมกัน ในช่วงที่ตัวท่านกำลังจะหมดอายุขัยลงพอดี จึงส่งผลทำให้ตัวท่านต้องมาเสียชีวิตด้วยโรคชรา และจากไปอย่างสงบตอนอายุ 91 ปีเหมือนอย่างที่เป็นอยู่นี้นั่นเอง

 

        ส่วนสาเหตุที่ทำให้คุณแม่ของลูกมีอายุขัยที่ยืนยาวถึง 91 ปีนั้น ทั้งนี้ก็เป็นเพราะ ผลแห่งบุญที่ตัวท่านได้ตั้งใจสั่งสมเอาไว้ในหลายๆ ภพหลายๆ ชาติที่ผ่านๆ มา ไม่ว่าจะเป็นบุญที่ตัวท่านได้ตั้งใจสั่งสมเอาไว้ในพระพุทธศาสนา เช่น บุญที่ตัวท่านได้สร้างโบสถ์สร้างวิหาร บุญที่ตัวท่านได้ทำบุญใส่บาตร และถวายภัตตาหารแด่คณะพระภิกษุสงฆ์อยู่เป็นประจำสม่ำเสมอ เป็นต้น ซึ่งบุญที่ตัวท่านทำในพระพุทธศาสนานี้ ถือว่าเป็นบุญหลัก เพราะเป็นบุญที่ช่วยต่ออายุพระพุทธศาสนา กับบุญสงเคราะห์โลกที่ตัวท่านได้เคยช่วยเหลือเพื่อนมนุษย์ที่ตกทุกข์ได้ยาก

 

สาเหตุที่ทำให้คุณแม่ของลูกมีอายุขัยที่ยืนยาวถึง 91 ปี

 

        ได้ช่องตามมาส่งผลรวมกับผลแห่งบุญทุกๆ บุญ ที่ตัวท่านได้ตั้งใจสั่งสมเอาไว้ในภพชาติปัจจุบันนี้ ไม่ว่าจะเป็นบุญที่ตัวท่านได้ตั้งใจทอดกฐินในหลายๆ ปีที่ผ่านมา บุญที่ตัวท่านได้สร้างองค์พระธรรมกายประจำตัวประดิษฐานที่มหาธรรมกายเจดีย์กว่า 50 องค์ รวมไปถึงบุญถวายภัตตาหาร และถวายผ้าไตรไทยธรรมกับพระภิกษุสงฆ์ เป็นต้น จึงส่งผลทำให้คุณแม่ของลูกมีอายุขัยที่ยืนยาวถึง 91 ปีอย่างที่เป็นอยู่นี้นั่นเอง

 

        คำถามข้อที่ 3. จะต้องทำอย่างไร คุณแม่จึงจะได้ไปดุสิตบุรีวงบุญพิเศษเขตบรมโพธิสัตว์กับหลวงพ่อคะ

  

        คำตอบ... สำหรับวิธีการที่จะทำให้คุณแม่ของลูก ซึ่งในขณะนี้เป็นเทพธิดาสุดสวยอยู่บนสวรรค์ดาวดึงส์เฟส 2 ไปบังเกิดอยู่ที่ดุสิตบุรีวงบุญพิเศษเขตบรมโพธิสัตว์นั้น คงจะเป็นไปได้ค่อนข้างยาก ทั้งนี้ก็เป็นเพราะ เหตุปัจจัยหลักๆ 2 ประการด้วยกัน ดังต่อไปนี้คือ

 

ทำอย่างไรคุณแม่จึงจะได้ไปดุสิตบุรีวงบุญพิเศษเขตบรมโพธิสัตว์

 

        ประการที่ 1. แม้ว่าในสมัยที่ตัวท่านยังมีชีวิตอยู่ ตัวท่านจะมีอัธยาศัยโอบอ้อมอารีและชอบสั่งสมบุญ ทั้งในบุญเขตพระพุทธศาสนา และบุญแบบสงเคราะห์โลกอยู่เป็นประจำก็ตาม แต่ด้วยความที่ตัวท่านยังมีความรู้ความเข้าใจ เกี่ยวกับมโนปณิธานการสร้างบารมีของมหาปูชนียาจารย์และหมู่คณะ ที่จะรื้อสัตว์ขนสัตว์ไปสู่ที่สุดแห่งธรรม เพียงแค่ระดับหนึ่งเท่านั้น คือรู้ว่าพระเถระที่ตัวท่านเคารพรักเป็นพระที่ดี และการไปทำบุญที่วัดก็จะทำให้ตัวท่านได้ไปบังเกิดอยู่ในสวรรค์ ด้วยเหตุนี้เองจึงทำให้ในเวลาที่ตัวท่านสั่งสมบุญ ตัวท่านจึงไม่ได้อธิษฐานจิตตอกย้ำซ้ำๆ ว่า “ขอให้ตัวท่าน ได้สร้างบารมีตามติดมหาปูชนียาจารย์ และหมู่คณะไปทุกภพทุกชาติตราบกระทั่งถึงที่สุดแห่งธรรม”

 

ตัวท่านไม่ได้อธิษฐานจิตตอกย้ำขอให้ได้สร้างบารมีตามติดมหาปูชนียาจารย์

และหมู่คณะไปทุกภพทุกชาติตราบกระทั่งถึงที่สุดแห่งธรรม

 

        ประการที่ 2. คุณแม่ของลูกมาสร้างบารมีร่วมกับมหาปูชนียาจารย์ และหมู่คณะในตอนที่ตัวท่านมีอายุมากแล้ว กอปรกับตัวท่านเองก็มีโอกาสปฏิบัติธรรมน้อย ด้วยเหตุดังที่ได้กล่าวไปแล้วนี้เอง จึงทำให้บุญในตัวของท่านมีปริมาณไม่มากพอ ที่จะส่งให้ตัวท่านไปบังเกิดอยู่ที่ดุสิตบุรีวงบุญพิเศษเขตบรมโพธิสัตว์นั่นเอง

 

บุญในตัวท่านมีไม่มากพอที่จะส่งให้ท่านไปอยู่ที่ดุสิตบุรีวงบุญพิเศษเขตบรมโพธิสัตว์

 

        แต่อย่างไรก็ตาม ตัวลูกก็ควรที่จะหมั่นสั่งสมบุญทุกๆ บุญอย่างเต็มที่เต็มกำลัง แล้วก็อุทิศส่วนบุญส่วนกุศลส่งไปให้ท่านบ่อยๆ เพื่อที่ว่าผลแห่งบุญเหล่านี้ จะได้ไปช่วยทำให้ตัวท่านมีชีวิตความเป็นอยู่ในปรโลกที่ดียิ่งๆ ขึ้นไป

 

        จากเรื่องราวสะเก็ดข่าวสั้นทันปรโลกที่เราได้ศึกษาเรียนรู้กันมานี้ ก็สอนให้เราได้รู้ว่า ทุกๆ ชีวิตล้วนตกอยู่ภายใต้กฎแห่งกรรม ซึ่งเป็นกฎสากลของมวลมนุษยชาติ และทุกๆ การกระทำของเรา ไม่ว่าจะเป็นการกระทำเล็กๆ น้อยๆ หรือการกระทำใหญ่ๆ ซึ่งจะมีเจตนาหรือไม่เจตนาก็ตาม ล้วนแล้วแต่มีผลของการกระทำมารองรับทั้งสิ้น เพราะฉะนั้นเราจึงจำเป็นอย่างยิ่งที่จะต้องศึกษาเรียนรู้เรื่องกฎแห่งกรรม ซึ่งเป็นคำสอนที่มีเฉพาะในพระพุทธศาสนา ให้เข้าใจอย่างแจ่มแจ้ง เพื่อที่เราจะได้ดำเนินชีวิตได้อย่างถูกต้องและดีงามด้วยความไม่ประมาท

 

ทุกชีวิตล้วนตกอยู่ภายใต้กฎแห่งกรรม

 

        อีกทั้ง เราจะได้ตั้งใจสั่งสมบุญสร้างบารมี และประพฤติดีปฏิบัติชอบตามหลักธรรมคำสั่งสอนของพระสัมมาสัมพุทธเจ้า เช่น ละชั่ว ทำดี ทำจิตใจให้ผ่องใส หรือ ทำทาน รักษาศีล และเจริญสมาธิภาวนา เป็นต้น ซึ่งถ้าหากเราทำได้เช่นนี้ ชีวิตการสร้างบารมีของเราจะได้อยู่รอดปลอดภัย และมีชัยชนะในเส้นทางการสร้างบารมีไปตราบกระทั่งถึงที่สุดแห่งธรรม” สำหรับสะเก็ดข่าวสั้นทันปรโลก ก็คงจะต้องจบลงพอสังเขปเพียงเท่านี้ เอวํ ก็มีด้วยประการละฉะนี้

 

 

รับชมวิดีโอ

 

รับชมคลิปวิดีโอปรโลกนิวส์ คุณแม่ ตอนที่ 2   

 

 

ช่วงเด่นฝันในฝัน

 

ปรโลกนิวส์ คุณแม่เอี๊ยกเน้ย ตอนที่ 1

 

กรณีศึกษากฎแห่งกรรมจากชีวิตจริง (Case study in real life)

     บุคคลที่ปรากฏในเรื่องราวต่อไปนี้ มีตัวตนจริงในปัจจุบัน ประสบชะตากรรมขึ้นลงตามกระแสของวัฏฏะและกฎแห่งกรรม (ชมตัวอย่างบทสัมภาษณ์จากรายการชีวิตในสังสารวัฏ) ผู้อ่าน-ผู้ชมก็อย่าเพิ่งเชื่อหรือปฏิเสธในทันที ควรศึกษาหลักธรรมในพระพุทธศาสนา แล้วค่อยนำไปเป็นอุทธาหรณ์ในการดำเนินชีวิตต่อไป

     "วิชชาธรรมกาย" เป็นความรู้ดั้งเดิมในพระพุทธศาสนา เมื่อปฏิบัติแล้วสามารถไปรู้ไปเห็นเรื่องราวกฎแห่งกรรม การเวียนว่ายในภพภูมิต่างๆ ตรงตามพระธรรมคำสอนในพระไตรปิฎก วิชชาธรรมกายจึงเป็นหลักฐานยืนยันการตรัสรู้ธรรมของพระสัมมาสัมพุทธเจ้า ซึ่งทันสมัยตลอดกาล (อกาลิโก)