ความสุขในช่วงวิกฤต

ผลการปฏิบัติธรรม

กัลยาณมิตร ธัญญกานต์ ไรท์ (ไซปรัส)

ลูกชื่อ ธัญญกานต์ ไรท์ อายุ 43ปี จากประเทศไซปรัสค่ะ

สุภาษิตโบราณได้บอกไว้ว่า “อย่าเล่นของสูง” และลูกก็ไม่เคยคิดจะเล่นของสูงเลยเจ้าค่ะ แต่ไหงโชคชะตาจึงกำหนดให้ชีวิต พบสุขแท้บนที่สูงก็มิทราบค่ะ

โดยปกติลูกจะเป็นคนมาตรฐานสูงค่ะ สิ่งต่างๆที่เข้ามาในชีวิตต้องเลิศเลอเพอร์เฟคเป็นคุณหนูหรูไฮ แต่งกายสุดเดิ้น แม้ตอนโสดๆก็ยังตั้งมาตรฐานสเปคคนที่คู่ควรไว้สูง เพราะถือคติว่า หากไร้มาตรฐานขออยู่คนเดียวดีกว่า จะมีคู่ทั้งที ต้องดีที่สุด รักเราที่สุด ให้เราได้ทุกสิ่งทุกอย่าง และถ้าไม่มีชายใดดั่งใจฝัน ขอไปนั่งโล้ชิงช้าบนคานทองนิเวศน์จะดีกว่า และในที่สุดฟ้าก็ประทานเทพบุตรในดวงใจมาให้ค่ะ

เขาเป็นชาวอังกฤษ นับถือศาสนาคริสต์ นิกายโปแตสแตนท์ ซึ่งลูกก็จะคอยเป็นกัลยาณมิตรชักชวนให้เขาได้ทำบุญ และนั่งสมาธิเสมอๆ อีกทั้งให้ทำหน้าที่พิเศษ คือ คอยขับรถพาลูกไปทำบุญ เขาไม่เคยทำให้ลูกเสียใจเลยแม้สักนิด มีทุกอย่างครบตามสเปคที่ตั้งไว้ เขาเคยบอกว่า “คุณจะเอาอะไรผมหามาให้ได้หมด นอกจากดาวและเดือนเท่านั้น” ลูกก็บอกว่า “แม้แต่ดาวและเดือนคุณก็ให้ได้ ก็ดวงดาวภายในไงล่ะ” และที่สำคัญ เขาไม่เคยหน้าหงิกหน้างอเวลาที่ลูกทำบุญ มีแต่ทำหน้าหล่อใส่อย่างเดียวค่ะ

ในช่วงแรกๆตั้งแต่ก่อนที่จะแต่งงานกับลูก เขาทำธุรกิจไนต์คลับเกรดเอ ที่นอร์ธแทมตั้น ประเทศอังกฤษ ซึ่งมีลูกค้าระดับไฮโซ และมหาเศรษฐี ฐานะการเงินจัดอยู่ในระดับดีเยี่ยม ส่งผลให้ลูกมีชีวิตที่หรูเริ่ดตามปรารถนา ซึ่งทุกอย่างก็น่าจะราบรื่นไปด้วยดี แต่อนิจจาเหมือนฟ้ากลั่นแกล้ง เหมือนซดน้ำแกงแล้วเจอพริกลูกโดด ความเริ่ดเกิดอาการสะดุด จนตกกระป๋อง สวยเริ่ด เชิดไม่ออก ก็อย่างว่าแหละค่ะ ถ้าชีวิตเรียบๆเกินไป ก็คงจะไร้รสชาติ

สาเหตุก็คือ สามีของลูกประสบปัญหาล้มละลายเจ้าค่ะ ธุรกิจถูกโกง สูญทรัพย์ไปหลายร้อยล้านบาท ชีวิตเปลี่ยนจากอู้ฟู่ มา โอ้...แฟบ ต้องไปเช่าแฟลตอยู่กันสองสามีภรรยา แต่ชีวิตเมื่อล้มลง ลูกก็ไม่ล้า สมดังสโลแกนประจำตัวที่ว่า “ลูกพ่อท้อไม่ได้” เพราะเป็นลูกศิษย์ของคุณครูไม่ใหญ่นี่คะ

ลูกเข้าวัดมาตั้งแต่ปี พ.ศ.2537 หล่อหลวงปู่ทองคำองค์แรก โดยการชักชวนของน้องเขยคือ พ.ต.ท. ธนะสิทธิ์ จิติพัฒน์พงศ์ (ชื่อเดิม ประสาน กระแสสินธิ์) และเปิดบ้านที่จังหวัดพิษณุโลกเป็นศูนย์ปฏิบัติธรรม เคยจัดรถมาวัดครั้งละ 5คัน ถึง 10คัน ความจริงแล้ว ชีวิตของลูกผูกพันกับพระพุทธศาสนาตั้งแต่เด็กๆ ลูกจะช่วยคุณแม่เตรียมอาหารตักบาตรทุกๆเช้า และคุณย่าจะร้องเพลงกล่อมทุกคืน เมื่อเริ่มโตขึ้น จึงได้รู้ว่า เพลงที่คุณย่ากล่อมก่อนนอนทุกคืนนั้น คือ บทสวดอิติปิโสค่ะ

คุณพ่อของลูก หลังจากที่ท่านได้มาวัดพระธรรมกาย ก็นั่งสมาธิเป็นประจำ ท่านเล่าให้ฟังว่า ท่านนั่งสมาธิเอาใจหยุดนิ่งไว้ที่ศูนย์กลางกาย ก็เห็นองค์พระผุดขึ้นมา จากองค์เล็กๆก็ขยายคลุมตัว จนตัวท่านกลายเป็นองค์พระสีทอง และองค์พระอีกหลายๆองค์ ก็ผุดขึ้นมาที่ศูนย์กลางกาย จนนับไม่ถ้วน ท่านมีความสุขกับการนั่งมององค์พระผุดเป็นอย่างมาก

เมื่อลูกย้ายมาอยู่กับสามี ที่ประเทศอังกฤษ ก็ได้ไปทำบุญที่ วัดเจริญภาวนาแมนเชสเตอร์ และได้เปิดบ้านกัลยาณมิตรแห่งแรกของเมืองนอร์ธแทมตั้น ทำหน้าที่ขยายจานดาวธรรม เป็นประธานทอดผ้าป่า ประธานทอดกฐิน ทำทุกบุญอย่างเต็มที่แบบไม่มีเว้นวรรคค่ะ

คุณครูไม่ใหญ่เจ้าคะ ลูกกราบขออนุญาตกล่าวชมสักนิดนะคะ คืออยากจะพูดมานานแล้วค่ะว่า คุณครูไม่ใหญ่ของลูกหล่อมากค่ะ 13ปี ผ่านไปนับแต่ลูกเข้าวัด ยังหล่อและผ่องใสยิ่งกว่าเดิม สามีของลูกยังเคยรำพึงให้ได้ยินเลยค่ะว่า “I อายุ55 หลวงพ่ออายุ62 หลวงพ่อของ You ดูหนุ่มกว่า I ตั้งเยอะ” เวลาเดินก็งามสง่า สอนธรรมะก็เข้าใจง่าย

ในช่วงที่ชีวิตตกกระป๋องนั้น ลูกไปทำบุญที่วัดเจริญภาวนาแมนเชสเตอร์ค่ะ ทราบว่า ทางวัดอยากได้ห้องครัวเป็นกิจจะลักษณะ ลูกอยากเป็นเจ้าของบุญ จึงบอกสามี เขาก็บอกว่า “เมื่อก่อนเรารวย ก็พอทำได้ แต่เดี๋ยวนี้มันจน ทำอะไรก็ลำบาก” ลูกก็เลยบอกว่า “Darling...คุณรู้หรือเปล่า เพราะบุญเราพร่อง จึงต้องมาเจอภาวะอย่างนี้ อย่ารีรอเลย เรามาสร้างบุญใหญ่กันเถอะ”

เขาถามว่า “ที่รัก...เธอคิดว่า บุญจะช่วยหรือ” ลูกก็บอก “แน่นอนล้านเปอร์เซ็นต์ คุณไม่ต้องกลัว เราสร้างห้องครัวให้วัด ใครมาทำกับข้าวถวายพระ เราจะได้บุญเยอะเลย แล้วกิจการจะเจริญรุ่งเรือง” แล้วเราก็กวาดเงินทั้งหมดที่มีอยู่มาทำห้องครัวจนสำเร็จ

ต่อมา สามีได้เปิดบริษัทดีไซน์ห้องครัว ห้องน้ำ ห้องนอน บริหารจัดการเอง และทำบุญอย่างสุดฤทธิ์ ชีวิตก็รวยขึ้นทันตาเห็น มีบ้าน มีรถ แล้วก็ได้ทำบุญอื่นๆอีกจนหนำใจ แต่ทว่า ลูกไม่เคยได้พบความสุขที่แท้จริงภายในเลย ได้ยินจากคนทั่วโลกบอกว่า นั่งสมาธิ เห็นสิ่งนั้น ได้สิ่งนี้ มีสุขบันลือโลก แต่ลูกไม่เห็นได้สักที ชีวิตนี้จะมีสิทธิ์เห็นไหม แต่ไม่นึกเลยค่ะว่า กว่าจะได้คำตอบ ต้องเจอเหตุการณ์ที่เร้าใจสุดขีด

วันแห่งคำตอบกับวันเฉียดตาย อยู่ใกล้กันเหมือนช่องจมูกซ้ายและช่องจมูกขวา วันนั้นอากาศเหน็บหนาว หิมะโปรยปราย ลูกออกจากบ้านมุ่งตรงสู่สนามบินไซปรัส เพื่อจะนั่งเครื่องบินไปทำบุญทอดผ้าป่าที่วัดเจริญภาวนาแมนเชสเตอร์ ประเทศอังกฤษ

ขณะที่ชีวิตกำลังเหินฟ้ามาเอาบุญ ชีวิตและจิตใจล่องลอยสูงจากพื้นดินหลายพันฟิต ประวัติชีวิตเริ่มซ้ำรอยค่ะ ก่อนหน้านี้กว่าจะมีชีวิตที่ดีได้ ก็ตกกระป๋องไปพักนึง ตอนนี้เอาอีกแล้วค่ะ กว่าหัวใจจะซึ้งถึงรสพระธรรม ก็ต้องหัวคะมำให้ใจจำไม่รู้ลืม คราวนี้ไม่ตกกระป๋องค่ะ แต่เครื่องบินลำที่ลูกกำลังนั่งอยู่นี่สิค่ะ กำลังจะตก พอสิ้นเสียงจากนักบินแจ้งว่า อีก 5นาที จะถึงจุดหมายแล้ว แต่ทว่า...จู่ๆเครื่องก็เกิดอาการสั่น เสียการทรงตัว ลูกก็อุทานค่ะ “ว๊าย...ตายแล้ว”

เครื่องบินกำลังจะตก ลูกทั้งอึ้ง ทั้งช็อค เป็นโรคหัวใจด้วยค่ะ ตอนนั้นคิดว่า เรากำลังจะตายแล้ว พอมาคิดอีกที “ไม่ได้ๆ จะตายอย่างไร้ศักดิ์ศรีไม่ได้ เราจะต้องเตรียมตัวตาย เราต้องไปดุสิตบุรี จะปล่อยจิตให้หวาดผวาต่อมรณภัยไม่ได้เด็ดขาด” สักพักลูกก็ทำใจนิ่งๆ ตอนนั้นหน้าคุณสามีลอยมาก่อนเลยค่ะ ลูกก็ปัดไป “ไม่ใช่ๆที่รักไม่ใช่ตอนนี้ ตอนนี้จะคิดถึงคุณไม่ได้ ไม่คิดถึงใครทั้งนั้น” ลูกก็ทำสมาธิ และเรียกพระเดชพระคุณหลวงปู่ฯจนเสียงหลงเลยค่ะ “หลวงปู่เจ้าขาๆๆ” พร้อมกับหลับตาเอาหน้าซุกกับเบาะ ต่อมาก็เรียก “คุณยายเจ้าขาๆ ลูกยังไม่อยากตาย ลูกยังไม่ได้สร้างวัดที่แมนเชสเตอร์ ลูกยังไม่ได้สร้างศูนย์ปฏิบัติธรรมที่ไซปรัสเลย” เครื่องบินไหวๆสั่นอารมณ์ เสียงผู้โดยสารก็วี๊ดว๊ายๆสั่นประสาทได้ใจจริงๆค่ะ

พอลืมตามา ลูกก็เห็นเครื่องกำลัง ดิ่งลงๆ ลูกนึกค่ะ “ตายเป็นตาย ขอทำใจให้หยุดนิ่งเป็นสิ่งสุดท้าย” พอใจหยุดนิ่งๆปุ๊บ พระเดชพระคุณหลวงปู่ฯ ท่านก็ลอยวูบเข้ามาในกลางท้องเลยค่ะ ใจลูกนิ่งมาก พอเจอพระเดชพระคุณหลวงปู่ฯ ปุ๊บก็ยึดปั๊บ “ถ้าจะตายตอนนี้ ก็ขอตายไปพร้อมภาพของพระเดชพระคุณหลวงปู่ฯในท้องนี่แหละ” ลูกหลับตาไม่โวยวาย เตรียมตัวตาย ยังไงก็ตายกับพระเดชพระคุณหลวงปู่ฯ แต่แปลกค่ะ หลังจากพระเดชพระคุณหลวงปู่ฯท่านวูบเข้ามาที่กลางท้อง ลูกรู้สึกเบาสบาย อย่างไม่เคยรู้สึกมาก่อน เหมือนอยู่บนปุยเมฆ ลืมกลัวตายไปเลย เหมือนนั่งอยู่คนเดียว จากกลัวสุดๆกลายเป็นสบายสุดๆ มีความสุขที่สุดในโลก

สักพัก เครื่องบินก็ฟื้นคืนชีพค่ะ ค่อยๆพยุงตัวเอง จนทรงตัวได้ แล้วค่อยๆลงจอด คนในเครื่องปรบมือกันเกรียวกราว ลูกก็มาจับเนื้อจับตัว “โอ้...รอดแล้วเรา” รอดมาพร้อมกับได้รับรู้ว่า ความสุขภายในเป็นอย่างไร มันเป็นเรื่องที่เหลือเชื่อค่ะ นั่งสมาธิมาตั้งนานไม่เห็นอะไร ดีแต่ฟุ้ง แต่พอเครื่องบินจะตกแล้วกลับเห็น คือเห็นพระเดชพระคุณหลวงปู่ฯก่อน ต่อมาไม่นาน เมื่อนั่งสมาธิลูกก็จะเห็นแสงสว่าง ต่อมาก็เห็นดวงแก้ว ดวงเล็กๆสว่างสุกใส ตามลำดับค่ะ

ลูกชอบเป็นประธานกฐิน ผ้าป่ามากๆค่ะ ถ้าไม่ได้เป็นจะรู้สึกว่าเหมือนจะขาดใจ และรักการทำหน้าที่กัลยาณมิตรค่ะ ถ้าบอกบุญใคร หรือแนะนำคนนั่งสมาธิได้สำเร็จ 1คน เหมือนกับเป็นฮีโร่ ทำแล้วสนุก

เวลานี้ลูกอยู่ประเทศไซปรัสได้ 5เดือนเศษแล้ว ในวันที่ 3 กันยายน ที่จะถึงนี้ จะมีการทอดผ้าป่าสามัคคี นิมนต์พระอาจารย์มาที่ไซปรัส ลูกได้ใช้บ้านของตัวเอง เปิดเป็นศูนย์ปฏิบัติธรรมแห่งแรกของประเทศไซปรัส ลูกจะทุ่มเททั้งกำลังกาย กำลังใจ เอาชีวิตเป็นเดิมพัน ในการทำหน้าที่กัลยาณมิตร ทำไซปรัสให้สว่างไสว ขอเป็นลูกพระธัมฯที่ดีจนกว่าชีวีจะหาไม่ ขอติดตามสร้างบารมีไปจนถึงที่สุดแห่งธรรมค่ะ