บันทึกการเดินทางของเจ้าหญิงมองโกล
(ประเทศมองโกเลีย)
โดย พ.ญ.วราธิป โอทกานนท์ (หมอติ๊บ)
ตอน บันทึกบทสุดท้าย จากเพื่อพบกันใหม่
ลูกได้เล่าบันทึกการเดินทางต่อเนื่องกันมา จนถึงฉบับนี้เป็นฉบับที่4 แล้ว แม้จะเป็นบันทึกตอนสุดท้ายสำหรับทริปนี้ แต่การทำหน้าที่ของการเผยแผ่จะต้องดำเนินต่อไปค่ะ
จากการทำหน้าที่ในหลายครั้งที่ผ่านมา ทำให้ลูกซาบซึ้งเลยค่ะว่า หนทางของผู้บุกเบิก มิใช่โรยด้วยกลีบดอกไม้ แต่ผลที่เกิดกับใจ เมื่อเราทำงานสำเร็จ ความสุขที่ได้รับ มีค่ากว่ารางวัลใดๆในโลก การเดินทางในนามเจ้าหญิงมองโกล แม้นชื่ออาจดูโอ่อ่าอลังการ แต่ในสถานการณ์จริง ไม่ใช่ไปแบบเจ้าหญิงเลย การไปมองโกเลียและรัสเซีย ชีวิตจริงต้องลุยๆ กรรมกรดีๆนี่เองค่ะ
เมื่อย้อนกลับไป ทำให้ลูกนึกถึงวันแรก ประมาณปี พ.ศ.2547 ที่ได้พบกับ ท่านมุงจากัล ท่านอายุเพิ่ง 24-25ปี นั่งร้อนอยู่ที่สภาธรรมกายสากล ช่วงฤดูร้อน แต่ท่านกลับใส่รองเท้าบูทมาเมืองไทย พูดภาษาอังกฤษแทบไม่ได้ เดินทางดุ่ยๆ มาเมืองไทยรูปเดียว และเมื่อมาแล้วกลับไปที่มองโกเลีย สิ่งที่น่าทึ่ง น่ายกย่องที่สุด คือ หัวใจของท่านค่ะ
ท่านมีหัวใจสูงส่งมากๆ ในการเป็นผู้ให้แสงสว่างแก่ชาวมองโกเลีย ทำให้งานการเผยแผ่ในมองโกเลียเป็นรูปธรรม โดยท่านเตรียมการทุกอย่าง และลำบากมาก ท่านเป็นพระหนุ่มรุ่นใหม่ไฟแรง ที่ทุ่มเทในการทำงานพระพุทธศาสนาจริงๆ
อีกภาพหนึ่ง ที่ตราตรึงในความรู้สึกด้วยความซาบซึ้งใจก็คือ ได้เห็นการทำหน้าที่เคียงข้างกันของพุทธบุตรทั้ง 2นิกาย คือ หลวงพี่บุรินทร์ และ ท่านมุงจากัล แม้ท่านจะต่างนิกาย ห่มผ้าต่างกัน แต่ทั้งสองท่านมีหัวใจเดียวกัน ตั้งใจมุ่งมั่นทำหน้าที่เดียวกัน คือ การเผยแผ่พระธรรมคำสอนของพระสัมมาสัมพุทธเจ้า ชนิดที่เรียกว่า “อุทิศชีวิตกันเลยทีเดียว”
และที่น่าประทับใจเป็นพิเศษก็คือ ชาวมองโกเลียเองค่ะ ทุกคนที่นั่น จิตใจดี ยิ้มแย้มมีน้ำใจ ลูกยังจำภาพการปฏิบัติธรรมในกระโจมได้ดี บรรยากาศสงบ แม้อุณหภูมิภายนอกจะเหน็บหนาวแต่อุณหภูมิภายในใจกลับอบอุ่น นุ่มนวล
หลังจากที่ลูกได้ไปมองโกเลียกลับมาแล้ว ก็มีชาวมองโกเลียเดินทางมาเยี่ยมถึงเมืองไทยด้วยค่ะ นั่นคือ โยมแม่ของสามเณรอิ๊กคิวและหญิงสาวชาวมองโกลอีก 3คน (กลับไปแล้วหนึ่งคนเพราะท้องเสีย) ซึ่งได้พบกันจากการมาปฏิบัติธรรม The Middle Way สัญจร ที่ Open Society Forum แล้วติดใจอยากมาเรียนรู้วัฒนธรรมชาวพุทธในประเทศไทย
จึงได้เดินทางมาพร้อมกับท่านมุงจากัล และลูกได้ทำหน้าที่ต้อนรับคณะมองโกเลียอย่างดี และพาไปซื้อชุดอุบาสิกาสีขาวๆ ก็ตื่นเต้นกันมาก และได้สวมชุดสีขาวๆนี้ เข้าไปสักการะพระเดชพระคุณหลวงปู่ฯแล้วค่ะ
และทั้งสามสาวจากมองโกเลีย ก็ได้ฝากความในใจมาถึงคุณครูไม่ใหญ่ด้วยค่ะ....
เริ่มจากสาวแรก คือ คุณปุ๊ยยิ่น ท็อกท็อก เธอบอกว่า “วัดนี้เป็นวัดที่ดีมากๆ ทุกคนที่นี่ใสสว่าง เห็นหน้าก็ผ่องใสแล้ว ได้ดู DMC แล้วรู้สึกดีมากๆ พระเดชพระคุณหลวงพ่อพูดตั้งแต่ 1ทุ่มครึ่งถึง3ทุ่มเลย ไม่เหนื่อยเลย ดิฉันเห็นพระเดชพระคุณหลวงพ่อท่านสว่างมากๆ
ตอนนี้แม้จะยังนั่งสมาธิไม่ค่อยดีเท่าไหร่ นั่งได้สว่างแค่นิดเดียวเอง ต้องสู้ต่อไป ต้องเรียนต่อไปอีก แต่ดิฉันสามารถนึกถึงดวงแก้วที่พระเดชพระคุณหลวงพ่อให้นึกถึงได้ ตอนนี้ก็ยังนึกถึงได้ ดิฉันขอให้พระเดชพระคุณหลวงพ่ออายุยืนนานๆมากๆเลยนะเจ้าคะ”
ความรู้สึกต่อมาจาก คุณนาชักเขอะ เธอเล่าว่า “มาเมืองไทยครั้งนี้ ประทับใจวัดพระธรรมกายมากๆ ทุกคนที่นี่ใจดี และได้มีโอกาสได้พบพระเดชพระคุณหลวงพ่อด้วย ท่านดูหนุ่มมากๆ
พระเดชพระคุณหลวงพ่อ สอนให้ดิฉันนึกดวงแก้วไว้ที่กลางท้อง ดิฉันจึงทดลองทำตาม แล้วก็มองเห็นแสงสีเหลืองที่สว่างมากๆ เหมือนกับมีดวงแก้ว วางอยู่บนแม่น้ำ แล้วก็ลอยลงไปข้างใน แล้วก็มีดวงใหม่ลอยลงไปอีก และก่อนนอนเมื่อคืนที่ผ่านมา ก็ได้นั่งสมาธิ ดิฉันเห็นใบหน้าพระเดชพระคุณหลวงพ่อ สว่างมากๆ ปรากฏขึ้นมา ทำให้รู้สึกมีความสุขมากๆ
ดิฉันดีใจที่พระเดชพระคุณหลวงพ่อพูดถึงมองโกเลีย เหมือนชาติที่แล้วพระเดชพระคุณหลวงพ่อได้ไปเกิดที่มองโกเลียหรือเปล่า เพราะเวลาพระเดชพระคุณหลวงพ่อพูดถึงมองโกเลีย พูดได้อย่างเข้าใจมองโกเลียมากๆ เวลาพูดทักทาย ก็ชัดเจนทีเดียว และดิฉันอยากไปแนะนำสมาธิให้กับคนอื่นๆอีกค่ะ ขอให้พระเดชพระคุณหลวงพ่อมีความสุข อายุยืนยาว เป็นหนุ่มอย่างนี้นานๆนะคะ”
ความในใจของสาวมองโกลท่านต่อมา คือ คุณติมบ่ะ คุณแม่ของ สามเณรอิ๊กคิว ค่ะ เธอบอกว่า “วัดพระธรรมกายดีมากๆ วัดนี้ดีที่สุด ปลื้มใจมากๆที่ลูกชายได้มาบวช รู้สึกได้บุญเยอะ และเหลือเชื่อมากๆที่สามเณรลูกชายพูดภาษาไทยได้ขนาดนี้ ดีใจที่สามเณรลูกชายได้มาเรียนเรื่องของจิตใจ ความคิดและชีวิตสามเณร ได้ดู DMC แล้ว รู้สึก very nice มากๆ พูดอะไรไม่ออกเลย
ดิฉันชอบที่พระเดชพระคุณหลวงพ่อสอนเรื่องกฎแห่งกรรม อธิบายเรื่องบุญได้ชัดเจน อยากกลับมาเมืองไทยอีก แต่ว่ามาไม่ได้ เพราะค่าตั๋วเครื่องบินแพงมาก ดิฉันอยากให้สามเณรลูกชายได้ไปแนะนำสมาธิที่มองโกเลีย ในอนาคตค่ะ
ตอนนี้ดิฉันนั่งสมาธิรู้สึก Relax and alert นึกถึงดวงแก้วไว้ที่กลางกายได้ เมื่อวานนี้ ก็นึกได้ สว่าง แล้วก็ใส อยากนั่งสมาธิต่อไปทุกวัน ดิฉันอยากฝากถึงพระเดชพระคุณหลวงพ่อค่ะว่า อยากให้พระเดชพระคุณหลวงพ่อ ไปช่วยสอนสมาธิให้กับชาวมองโกเลีย และสอนสามเณรลูกชายให้มีความรู้มากกว่านี้ค่ะ”
สำหรับ สามเณรตุ๊ดกง กับ สามเณรปุ๊ยนา ท่านเบิกบานมาก สามเณรตุ๊ดกงบอกว่า “อากาศเมืองไทย ตอนนี้ เหมือนร้อนที่สุดของมองโกเลีย” ส่วนสามเณรปุ๊ยนา ก็พูดอะไรไม่ออก แต่ทั้ง 2รูป ก็บอกว่า ยังไงก็ต้องพูดภาษาไทยให้ได้ เพราะเตรียมตัวเตรียมใจที่จะมาศึกษาพระพุทธศาสนา เหมือนกับสามเณรอิ๊กคิวค่ะ
ลูกและทีมงาน กราบขอบพระคุณในความเมตตาของคุณครูไม่ใหญ่เจ้าค่ะ ที่ได้เมตตาอนุญาต ให้ไปปฏิบัติหน้าที่ในประเทศมองโกเลีย และรัสเซีย ในครั้งนี้ค่ะ และการเดินทางครั้งหน้า พระเดชพระคุณหลวงพ่อว่า ลูกจะลองไปประเทศเอธิโอเปีย ดีไหมเจ้าคะ ให้พระเดชพระคุณหลวงพ่อ คุมบุญให้ทุกอย่างราบรื่น Happy Ending เหมือนมองโกเลียและรัสเซียนะเจ้าคะ
Desktop Version
